Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Χριστός Ανέστη, φίλες και φίλοι. Αληθώς, Αληθώς. Πάει κι αυτό το Πάσχα και τι άφησε πίσω του; Χοληστερίνη στο φουλ, βάρος στο στομάχι και…σπασμένες ζυγαριές. Μάλιστα, στην απέναντι πολυκατοικία είδα ορισμένες από αυτές να πετιούνται απ’ τα μπαλκόνια. Και τι καταλάβαμε δηλαδή; Αν ρωτάτε εμένα, θα σας απαντήσω ότι κάθε χρόνο μου μένουν οι κατανυκτικές βραδιές στην εκκλησία, με τους ψαλμούς και τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας, τη σταύρωση, την αποκαθήλωση, τον Επιτάφιο και το χαρμόσυνο «Χριστός Ανέστη». Όχι ότι δεν…περιδρόμιασε και η αφεντιά μου την Κυριακή του Πάσχα, αλλά μπορώ να σας πω ότι περισσότερο «χόρτασα» με την εκκλησιαστική ατμόσφαιρα…
- Κι εντάξει. Ο Χριστός Ανέστη. Άλλωστε, εδώ και σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια αυτό συμβαίνει. Η Ελλάδα όμως, πότε; Τούτο είναι το μέγα ερώτημα. Και ξέρετε, δεν είμαι από εκείνους που ρίχνουν όλα τα βάρη για τα χάλια μας στους πολιτικούς και στους κυβερνώντες. Πριν απ’ όλους, φταίμε εμείς οι ίδιοι. Εγώ, εσείς, ο κάθε Έλληνας που έχει δικαίωμα ψήφου. Ναι, άπαντες τα έχουνε κάνει θάλασσα εδώ και δεκαετίες. Όμως, σκεφτήκατε ποτέ ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα; Ποιος τους πρόσφερε εξουσία και τη δυνατότητα να λεηλατήσουνε τα πάντα; Όλοι εμείς που τους δώσαμε την ψήφο μας, ξεγελασμένοι από τα ψέματα και τα μεγάλα λόγια τους. Επί τούτου λοιπόν, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη κι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας…
- Και σα να μη μας φτάνανε τα χάλια μας, είχαμε και την καθεμιά που μέχρι χθες ήτανε Θου Κύριε και τώρα το παίζει κιουρία, να βγάζει φωτογραφίες από τα εξωτικά μέρη όπου πήγε για να περάσει τις ημέρες του Πάσχα. Και καλά αυτές, που δεν έχουνε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στη χώρα. Έτσι κι αλλιώς, στην κοσμάρα τους ήταν, είναι και θα παραμείνουν. Ετούτες οι ιστοσελίδες που βγαίνανε με στομφώδεις τίτλους, του στυλ «δείτε τι φωτογραφία ανέβασε η τάδε κι έριξε το instagram», ή «όλοι θέλουμε το φόρεμα που φορούσε η δείνα σε βραδινή έξοδό της»; Αυτοί είμαστε. Και την ίδια στιγμή, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχανε χρήματα ούτε για ν’ αγοράσουν ένα κερί για τον Επιτάφιο, ή ένα αυγό για το καλό των ημερών.
- Δεν είδα όμως κάποιο μέσο «ενημέρωσης» ν’ ασχολείται με τέτοιου είδους περιπτώσεις. Γιατί άλλωστε; Αυτές δε φέρνουνε «κλικ», ούτε «like». Οι πλαστικομούρες, οι ατάλαντες, οι τρέσες και οι κομπλεξικές όμως, που νομίζουν ότι είναι κάποιες επειδή κρατούν μιαν ακριβή τσάντα, βάφονται «συμπαθητικά» και κυκλοφορούνε ντυμένες (λέμε τώρα…) με την τελευταία λέξη της μόδας, «πουλάνε» μέχρι εκεί που δεν πάει. Κακά τα ψέματα, τρώμε, βλέπουμε και ψηφίζουμε ό,τι κι αυτό που μας αξίζει. Όταν μιαν ολόκληρη χώρα ασχολείται μ’ εκείνο τον απίστευτο κι εκνευριστικό νεαρό από την Έδεσσα, που μας έχει ζαλίσει το κεφάλι (για να μη το γράψω όπως το νιώθω…) με τα «αγάπη μόνο» και «αγάπη μόνο», τότε από πού να περιμένουμε σωτηρία;
- Ο τυπάκος είναι απλά…πουθενάς. Κι εγώ που ασχολούμαι με την πάρτη του, αξία του δίνω. Τώρα, θα μου πείτε εκείνο που έλεγε ένας άλλος της ίδιας…συνομοταξίας: «Κράζεις; Θαυμάζεις». Έλα όμως που εγώ όχι μόνο δε θαυμάζω τη συγκεκριμένη ασημαντότητα, αλλά εξοργίζομαι και μόνο που ακούω το «σύνθημα» που έχει βγάλει; Και κάθομαι και σκέφτομαι πώς είναι δυνατό μια χώρα που δίδαξε τον πολιτισμό και τις τέχνες σε όλη την οικουμένη, που γέννησε μεγάλους και τρανούς φιλοσόφους, ποιητές, συγγραφείς, μουσικούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς κλπ, να έχει φτάσει στο σημείο ν’ ασχολείται μ’ αυτό το μηδενικό και να του δίνει χώρο και χρόνο να χαζολογεί και να σπάει τα νεύρα του κοσμάκη. Αλλά είπαμε. Αυτοί είμαστε, αυτοί μας αξίζουν…
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr