Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Ντομπρόγιε ούτρο, τοβάριτς. Αλεξέι Τσιπρόφ πρωθυπουργόφσκι στην Ελλαδόφσκαγια, Αντονίν Σαμάροβιτς στο…ταπερόφσκι. Η Περιστερόφσκαγια πρώτη μπάμπουσκα στο Μαξίμοφ, Γεωργία Σαμάροβα νιετ. Για λιουμπλιού τσεμπιά, γιαβάς λιουμπλιού, οτσιτσόρνια, οτσισράσνιγια, βότκα Στολίσναγια, Καλίνκα Μαλίνκα, Λένινγκραντ, πιροσκί και ούτω καθεξής. Σαμπόνις, Ταρακάνοφ, Τιχονένκο, Βάλτερς, Προτάσοφ, Λιτόφτσενκα (έτσι είναι το σωστό, έλεγε ο Αλέξης Σπυρόπουλος…), Σάβιτσεφ, Ντομπροβόλσκι, Ντασάεφ. Επιστροφή στο ρούβλι και στη Μαριάννα Ντούβλη. Με Βούτση και Στρατούλη, λεφτά θα πάρουμε ούλοι.
- Ε, να μη το γιορτάσω κι εγώ, ρε παιδιά; Τα πάνω κάτω ήλθανε. Πώς μπορώ να μείνω αμέτοχος στο όλο πανηγύρι; «Ξεσκόνισα» λοιπόν τα ρωσικά μου, έβγαλα και δυο-τρία συνθήματα, θα βγάλω και μια σημαία με το σφυροδρέπανο στο μπαλκόνι, ε, τι άλλο να κάνω για να διατρανώσω (sic) τη χαρά μου για το μεγάλο γεγονός, καθώς και την υπακοή μου στο νέο κυβερνητικό σχήμα; Τόσα χρόνια, τα ίδια έκανα και για τους άλλους και προκοπή δεν είδα. Τώρα, να μη καλοπιάσω την εξουσία, μπας και βρούνε και για μένα καμιά θεσούλα στο δημόσιο; Και για να δείτε ως πού είμαι ικανός να φτάσω, μέχρι και Μαρξ θα διαβάσω…
- Τέρμα η πλάκα. Ώρα να μιλήσουμε σοβαρά. Πολύ ευέλικτη μου φαίνεται η καινούργια κυβέρνηση. Ούτε…50 υπουργούς και υφυπουργούς δεν περιλαμβάνει. Ελαφριά σαν πούπουλο. Ένα «φου» να της κάνεις, φτερό στον άνεμο θα γίνει. Ε, μην αρχίσουνε τα παράπονα με το καλημέρα. Να βολευτούν όλοι. Άλλωστε, πάνω-κάτω, όλοι οι προηγούμενοι τα ίδια κάνανε. Ωραίο σχήμα, δε λέω. Και ψεκασμένο κιόλας. Κι επειδή ξέρω πού θα πάει το μυαλό σας, εννοώ ψεκασμένο με το φρέσκο κι ευωδιαστό άτομα της καινουργίλας και της αφθαρσίας. Του κουτιού ρε παιδί μου, πώς το λένε; Όπως η παλιά διαφήμιση ενός αποσμητικού: «Να την, έρχεται, ψεκάζει με Fresh Air»…
- Βολεύτηκε και ο κύριος Καμμένος, ο οποίος έκανε κόμμα μόνο και μόνο εξαιτίας του μίσους και της εκδικητικότητας που έχει εναντίον του Σαμαρά. Κι αυτό, γιατί αρχικά ο Αντωνάκης τον είχε δεξί του χέρι και του ανέθεσε «επικίνδυνες αποστολές», αλλά στη συνέχεια, μόλις τελείωσε ο ρόλος του, τον πέταξε σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι. Ε, πήγε κι αυτός με τον ΣΥΡΙΖΑ κι όλα καλά κι ωραία. Α, να μη ξεχάσω και τον κύριο Κουίκ, ο οποίος τον περασμένο Σεπτέμβριο έλεγε ότι προσβάλλεται ακόμα και στη σκέψη συνεργασίας του κόμματός του με το αντίστοιχο του Αλεξέι. Τον δικαιολογώ όμως, γιατί από μιαν ηλικία κι έπειτα, η μνήμη γίνεται εξαιρετικά ασθενής…
- Αλλά κι αυτός ο Σαμαράς, βρε παιδί μου; Πολύ κύριος και ιππότης, έτσι; Μόνο…φοντανάκι που δεν κέρασε τον Τσίπρα κατά τη διάρκεια της «τελετής» παραλαβής-παράδοσης του Μαξίμου. Μην ακούτε αυτά που λένε τα κανάλια του συστήματος, ότι τάχα μου δήθεν έβαλε έναν υπάλληλο να υποδεχτεί το νέο πρωθυπουργό και να του παραδώσει όλα τα σχετικά. Εγώ ξέρω ότι ήτανε μέσα και μάλιστα, είχε καλέσει και τη μπάντα του δήμου Αθηναίων, η οποία έπαιζε παραδοσιακά ρωσικά τραγούδια. Μιλάμε ότι το παλικάρι (λέμε τώρα…) σέβεται απολύτως θεσμούς και πρόσωπα. Αλλά κυρίως, την ιστορία του κόμματος, του οποίου (ακόμα…) προΐσταται…
- Θα ζήσω να δω και τη Ζωή πρόεδρο της Βουλής. Σας δίνω το λόγο μου, ότι δε θα ξεκολλάω από το συγκεκριμένο κανάλι, κάθε φορά που θα μεταδίδει συζήτηση στην ολομέλεια. Έχει να πέσει χτύπημα κουδουνιού και κλείσιμο μικροφώνου, που θα πάει καπνός. Και δε θα είναι και ο Μαρκογιαννάκης από κάτω, για να της δίνει τροφή. Ευκαιρία λοιπόν να πάρει τη ρεβάνς, για όλες τις φορές που της κλείνανε το μικρόφωνο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου. Μόνο που εδώ, προκύπτει ένα θέμα. Αν αρχίσει να μιλάει αυτή, ποιος θα τη διακόπτει για να συνεχιστεί η συζήτηση; Να κάτι που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, κατά την κατάρτιση του νέου κανονισμού της Βουλής…
- Όλα τέλεια λοιπόν. Έχουμε ισχυρή κυβέρνηση, το χαμόγελο και η ελπίδα επέστρεψαν στα χείλη των Ελλήνων και πλέον, απομένει να δούμε πού θα οδηγήσουν το καράβι μας ο νέος πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του. Δε βλέπω όμως να γίνεται η παραμικρή συζήτηση για την «παρέα» που κατέλαβε τη θέση μετά τα πρώτα δύο κόμματα. Λες και ήταν αντικατοπτρισμός αυτό που όλοι είδαμε το βράδυ της Κυριακής και μας έπιασε τρόμος. Σφυρίζουν αδιάφορα και δεν ασχολούνται μ’ ένα θέμα, το οποίο είναι σημαντικότερο ακόμη κι από τις επαφές των αρμοδίων υπουργών με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, για τα οικονομικά της χώρας. Θα περιμένω λιγάκι και θα επανέλθω…
- Θα κλείσω μ’ ένα τραγούδι-ευχή για την καινούργια κυβέρνηση. Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης του καθενός, νομίζω ότι επιβάλλεται να ευχηθούμε όλοι να καταφέρει να επιτύχει στο έργο της και να κάνει πράξη έστω και δυο-τρία πράγματα απ’ όσα υποσχέθηκε προεκλογικά. Η Ελλάδα μας, δεν αντέχει άλλες περιπέτειες. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα μπορέσουνε να ξεκολλήσουνε το κάρο από τη λάσπη. Καλή επιτυχία λοιπόν και μακάρι να ξημερώσουνε καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας. Στο κάτω-κάτω, δεν το αξίζει, βρε αδερφέ;
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
——————