Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014
- Buongiorno Έλληνα των μνημονίων -που όλο τα σκίζει ο Αντωνάκης κι αυτά τα ρημάδια έχουν τον…αξέσκιστο και συνεχίζουν να μας…σκίζουν (τη ζωή, το πορτοφόλι κλπ, κλπ…). Come…Στάη; Τι ήταν κι αυτό πάλι, καλά μου παιδιά; Μα να την αποκαλέσουν «γριά» και «ηλικιωμένη»; Α, πα, πα. Αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός. Εγώ αυτό που ξέρω (που λέει και η Πέτα) είναι ότι πολύ και πολλοί θα θέλανε να την έχουνε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών που προΐστανται, αλλά αφού κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, λειτουργούν ως…αλεπούδες οι οποίες ως γνωστόν όσα δε φτάνουνε, τα κάνουν κρεμαστάρια. Και μη τολμήσει κάποιος να συσχετίσει τα…κρεμαστάρια με την ηλικία της Έλλης, γιατί θα τον δέσω και θα του βάλω να βλέπει επί 24ώρου βάσεως τα best of σαρδάμ της Όλγας…
- Για να έλθουμε και λίγο στα της …παράγκας μας (δε λέω «του οίκου μας», γιατί ως πονηροί αναγνώστες μπορεί το βρώμικο μυαλό σας να πάει αλλού…). Πώς το είδατε το νέο, ολόφρεσκο -σπαρταράει, λέμε-, ανανεωμένο, εμπνευσμένο, χρυσοποίκιλτο, εβένινο, αστροκεντημένο (ουφ, κρέμασε η γλώσσα μου από το γλείψιμο…) σαϊτάκι μας; Τι σαϊτάκι δηλαδή, σαϊτάρα. Οι σαΐτες του Οδυσσέα που πετσοκόψανε τους μνηστήρες δεν πιάνουνε μία μπροστά στο δικό μας. Τέλειο δεν είναι; Και λειτουργικότατο έτσι; Αν δε γέμιζε το…κυτίο παραπόνων ώστε να φιλοτιμηθούν τα «αφεντικά», θ’ αναγκαζόμασταν ν’ απευθυνθούμε στην Αγγελικούλα για να μας βρει τις στήλες μας…
- Μεταξύ μας βρε παιδιά, αυτό το λογότυπο δε σας θυμίζει λιγάκι…καρδιογράφημα; Να μη πω και «προσεχώς splatter movie». Αλλά σσσσσς, μη σας ξεφύγει κουβέντα. Ο γιατρός μας συνέστησε να λέμε όλο «ναι» στον Don Pablo de Zervinio και στον Sotirious -που άπαντες πλέον αποκαλούμε «Sotiricious» για τους ίδιους λόγους. Αν πάρει λοιπόν το αυτί τους το παραμικρό, η μόνη στήλη που θα μου μείνει θα είναι η…άλατος. Και φυσικά, δε θέλετε να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου ως γυναίκα του Λωτ, εκεί που είχα ως στόχο …lot of money! Αυτό θα είναι το μικρό μυστικό μας, έτσι αγαπητά μου παιδάκια; Άντε μπράβο…
- Μα τι άνεμος ανανέωσης όμως είναι αυτός που πνέει φέτος και στο plasma κουτάκι μας; Φρέσκα κι άφθαρτα πρόσωπα, νέες και πρωτοποριακές ιδέες, εκπομπές με περιεχόμενο και ουσία, άριστος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας, επιμορφωτικά προγράμματα. Πραγματικά, πατάς το ΟΝ στο τηλεκοντρόλ και ξεχνάς να πατήσεις το OFF. Ούτε προς…νερού σου δε σ’ αφήνει να πας η ποικιλία και η ποιότητα των καναλιών. Το παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα από τα όνειρα που μπορεί να δει ένας άνθρωπος όταν πέφτει στο κρεβάτι έχοντας φάει το καταπέτασμα κι έχοντας πιει τον Βόσπορο…
- Θέλεις, ας πούμε, ν’ απολαύσεις το μεσημεριανό φαγητό σου συντροφιά με την Τάτι. Βάζεις λοιπόν το καναλάκι και βλέπεις ένα τύπο με μια τραγιάσκα και κάτι πουκαμισοπαντέλονα σαν κι εκείνα που φορούσε ο Γιώργος Κοινούσης -καλή του ώρα- στα θρυλικά ‘70s και λες «τώρα θα πάρει το μικρόφωνο και θ’ αρχίσει να τραγουδάει «Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά…». Μετά, βλέπεις κάτι κοριτσάκια να θέτουν ερωτήσεις υψηλής επιστημονικής σημασίας, όπως «έχω ένα φουλάρι βεραμάν, μια φούστα γκρι κι εκρού μποτάκια. Ταιριάζουν με ταμπά πουκάμισο»;
- Πατάς το κουμπάκι και πας στη Νίτσα. Είτε βάλεις ένα DVD με μια εκπομπή της του 1996 (αν είσαι τόσο μαζοχιστής και κρατάς ανάλογο αρχείο…), είτε την παρακολουθείς ζωντανά, δε θα βρεις την παραμικρή διαφορά. Μπορεί απορίες που αιώνες επί αιώνων απασχόλησαν την ανθρωπότητα -όπως λ.χ. «τι είναι ο λούτσος»- να έχουν περιοριστεί, όμως κατά τα άλλα αισθάνεσαι ότι επί σχεδόν είκοσι χρόνια τρως καθημερινά το ίδιο ξαναζεσταμένο –κι άρα άνοστο, ου μην κι επικίνδυνο για το στομάχι σου- φαγητό. Όταν βλέπεις δε κι εκείνη την «ευτραφούλα» που κάθε χρόνο μας εξηγεί «πώς έχασε κιλά» κι όλο στα ίδια είναι, μ’ εκείνο το κρύο και νερόβραστο «χιούμορ» της, τότε σου κόβεται η όρεξη…
- Εγώ πάντως, χαίρομαι πάρα πολύ που τα νέα παιδιά ξέρουν σωστά ελληνικά και θέλουν να τα μεταλαμπαδεύσουν (τι είπα ρε σεις, ο…πεντανόστιμος;) και σε μας. Να, καλή ώρα αυτό το χαριτωμένο ξανθό κοριτσάκι που παρουσιάζει τις βραδινές σπαζοκεφαλιές με τις αναγραμματισμένες λέξεις -νομίζω «τηλεκύβο» το λέγανε παλιά. Κάποια στιγμή λοιπόν, η μορφωμένη ετούτη κοπέλα μας ανέλυσε τη λέξη «οδοντογλυφίδα» ως εξής: «Η οδοντογλυφίδα αποτελείται από το «οδόντι» και τη «γλυφίδα»! Και μετά σου λένε ότι η τηλεόραση αποχαυνώνει τον άνθρωπο. Μέγα λάθος κύριοι. Απλώς, αναρωτιέμαι πόσο …οδόντι πρέπει να έχεις σήμερα για να βγεις στο γυαλί!
- Και μια που παραπάνω ανέφερα το ρήμα «μεταλαμπαδεύω», ας προσπαθήσω κι εγώ ο αμόρφωτος -έμεινα τέσσερις χρονιές στην πέμπτη δημοτικού- να το αναλύσω ετυμολογικά: Αποτελείται από το «μετά» και το «λαμπαδεύω». Άρα, σημαίνει αυτό που κάνουμε μετά την Ανάσταση, δηλαδή μετά τη λαμπάδα που ανάβουμε και το «Χριστός Ανέστη» που λέει ο παππούλης. Και τι κάνουμε αφού ανάψουμε τη λαμπάδα και τελειώσουμε με τα ματς-μουτς και τις ευχές; Τρώμε μαγειρίτσα. Επομένως παιδιά μου, το ερχόμενο Πάσχα θα πούμε «άντε, Χριστός Ανέστη, πάμε τώρα να μεταλαμπαδευτούμε. Έβρασε καλά το κεφαλάκι μέσα στη σούπα;». Πέρασα τις εξετάσεις ξανθό κοριτσάκι, ή να έλθω τον Ιούνιο;
- Αμάν τι πήγα να πάθω…Θα έκλεινα τη στήλη και δε θ’ αναφερόμουν στον ήρωα του 21ου αιώνα, τον άξιο απόγονο του Καραϊσκάκη (όχι του σταδίου βρε…κουτεντέδες, του Γεωργίου εννοώ…), του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη και των άλλων «τουρκοφάγων» του 1821. Είμαι βέβαιος ότι από εκεί που είναι, θα καμαρώνουν με υπερηφάνεια τον διάδοχό τους. Ελάτε τώρα που δεν καταλάβατε σε ποιον αναφέρομαι. Τέλος πάντων άντε, να το πάρει το ποτάμι. Για τον άνδρα της Ζωής μιλάω, καλέ. Αυτό τον γεμάτο δύναμη, ψυχή, σθένος, υπομονή και γερά νεύρα άνθρωπο, που αποφάσισε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του δίπλα σε μια γυναίκα που στόμα έχει και μιλιά δεν …κόβει!
- Πάντως, οι κονέδες μου (από το «κονέ» βγαίνει αυτό -όχι τον Παναγιώτη…) μ’ ενημέρωσαν ότι ήδη έχουν αρχίσει να πέφτουν οι παντόφλες στο σπίτι του νεόνυμφου ζευγαριού. Η χαριτόβρυτος Ζωή ετοίμασε ήδη τον κατάλογο του τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Εμείς επειδή είμαστε μουσικό site (ωχ, συγνώμη αφεντικούλια μου, σαϊτάρα ήθελα να πω…), εξασφαλίσαμε τον σχετικό με τις μουσικές επιλογές της. Απαγορεύονται λοιπόν ρητώς και κατηγορηματικώς τα τραγούδια «Η Ζωή εδώ τελειώνει», «Αχ βρε Ζωή, βρε Παλιοζωή», «Στάσου Ζωή» κλπ κι επιτρέπονται μόνο δύο με τον Σταμάτη Κόκοτα («Δεν έχει τέρμα η Ζωή», «Δεν τελειώνει η Ζωή») κι ένα με τον Γιάννη Πάριο («Είμαι καλά βρε Ζωή»).
- Και τώρα, η ενότητα «Κουλτούρα να φύγουμε» που καθιερώσαμε από την περασμένη εβδομάδα. Αυτή τη φορά δε θα παρουσιάσουμε κάποιο νέο ταλέντο, αλλά τον εδώ και δεκαετίες καθιερωμένο «πλανητάρχη» ο οποίος έχει ήδη πάρει τη θέση του στο πάνθεον των μεγάλων λαϊκών ερμηνευτών του τόπου μας. Και τι θα πει «λαϊκός ερμηνευτής»; Αυτός που τραγουδάει τα βάσανα, τους καημούς, τα μεράκια και τις πίκρες του λαού μας. Έτσι λοιπόν κι ο «πλανητάρχης», με τούτο το σπουδαίο τραγούδι γίνεται ένας από μας. Έρχεται πλάι μας σαν ένας παλιός καλός φίλος, μας ακουμπά φιλικά στον ώμο και μας λέει μεγάλες αλήθειες που αφορούν τις οικονομικές δυσκολίες που όλοι έχουμε. Ναι, σπουδαίε λαϊκέ «πλανητάρχα». Είναι λίγος ο άτιμος ο μισθός…
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…