Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Καλημέρα στους Έλληνες απανταχού (που λέει κι ο Σπύρος…), από μια χώρα που ο χαρακτηρισμός «ξέφραγο αμπέλι», είναι επιεικέστατος για να χαρακτηρίσει την κατάσταση που ζούμε. Ο καθένας, κάνει ό,τι του καπνίσει. Μπουκάρει στην είσοδο της Βουλής χωρίς ουδείς να τον εμποδίσει, μπουκάρει μέσα στις πρυτανείες και διώχνει τους ακαδημαϊκούς γιατί έτσι γουστάρει, δραπετεύει από τα ψυχιατρεία και τις φυλακές όποτε θέλει, βγάζει μαχαίρι και χτυπά ανύποπτους συμμαθητές του και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός. Κι εκείνοι που έπρεπε να ενεργούν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, πετάνε αετό και ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλο…
- Αλλά η …Ζωάρα όμως, έτσι; Μιλάμε τώρα για το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Σιγά μωρέ, τι έγινε; Μπήκαν καμιά εικοσαριά μπαχαλάκηδες στο προαύλιο της Βουλής χωρίς να τους πάρει χαμπάρι κανένας και κατά την κυρία πρόεδρο, όλο αυτό ήταν κάτι ασήμαντο. Σωστά. Ούτε μπήκαν μέσα στο κτίριο να σπάσουν και να ρημάξουν, ούτε μολότοφ πέταξαν, ούτε προπηλάκισαν βουλευτές. Άρα, όλα καλά κι ωραία. Κι όλοι ετούτοι ήταν λουλούδια του μπαξέ. Άλλος έχει χτυπήσει αστυνομικό, άλλος έχει βάλει φωτιές, άλλος έχει κάνει επί μήνες διακοπές στις φυλακές κλπ. Παιδιά για υιοθεσία, δηλαδή. Οι καλύτεροι γαμπροί για τις κόρες σας!
- Και η …Ζωάρα στην κοσμάρα της. Επειδή δε σημειώθηκαν επεισόδια, το συμβάν κατ’ εκείνη θεωρείται ασήμαντο. Το θέμα κυρά μου, δεν είναι τι έγινε ή τι δεν έγινε ΑΦΟΥ μπήκαν μέσα. Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ έγινε. Πού ήταν η φρουρά του κτιρίου όταν τα «παλικάρια» έκαναν το «ντου»; Κι όταν τους πήρε πρέφα, τι έκανε; Η εικόνα ήταν πραγματικά κωμικοτραγική. Έτρεχαν οι μπαχαλάκηδες κι από πίσω, τους κυνηγούσαν ασθμαίνοντας οι αστυνομικοί, χωρίς να καταφέρουν να τους φτάσουν (ασκήσεις φυσικής κατάστασης επειγόντως…). Άπλωσαν το πανό, πετάξανε τα φέϊγ βολάν και οι άλλοι τους κοιτούσαν ως χάνοι, μη ξέροντας τι να κάνουν…
- Το ότι προχθές δεν έγιναν επεισόδια, δε σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και την επόμενη φορά. Και θα υπάρξει επόμενη φορά, αν ορισμένοι δεν καταλάβουν ότι διοικούν ένα κράτος κι όχι το μπακάλικο του πατέρα τους. Τι θα γίνει τότε; Θα βγει πάλι η …Ζωάρα να υποβαθμίσει το γεγονός, προκαλώντας ασυγκράτητα γέλια, αλλά και προβληματισμό αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι; Ήμασταν που ήμασταν «μπάτε σκύλοι αλέστε», έχουμε τώρα τη μισή Ελλάδα υπό κατάληψη. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι –τα κόκαλα των οποίων σίγουρα τρίζουν, βλέποντας την κατάντια των επιγόνων τους-, έλεγαν «κάλλιο το προλαμβάνειν, παρά το θεραπεύειν». Εμείς, όχι μόνο δε προλαμβάνουμε, αλλά ούτε μπορούμε να θεραπεύσουμε…
- Και μέσα σ’ όλα αυτά, την κοπάνησε και η Βίκυ! Επειδή την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, το θέμα είναι σε εξέλιξη, θ’ αποφύγω να πάρω θέση. Ελπίζω μόνο να βρεθεί σώα και αβλαβής, γιατί με την ανθρώπινη ζωή ουδείς δικαιούται να παίζει. Θα μπορούσα να πω πολλά και ήδη στο διαδίκτυο έχουν αναρτηθεί διάφορα κωμικά σχόλια, τα οποία θ’ αποφύγω ν’ αναφέρω για τους λόγους που είπα παραπάνω. Όμως, έχω κάθε δικαίωμα ν’ ανησυχώ για την ασφάλειά μου, ως Έλληνας πολίτης. Αν ο οποιοσδήποτε δραπετεύει όποτε του καπνίσει από τα ψυχιατρεία και τις φυλακές, πώς μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος; Κι επιπλέον, πώς να το κάνω, όταν βλέπω ένα κράτος να σφυρίζει αδιάφορα και να κάνει τον Κινέζο, προσποιούμενο ότι δεν τρέχει τίποτα;
- Βρε, βρε τον Ντόναλντ. Όχι τον…Ντακ, τον Τουσκ, ή …Ουστ. Να πάρουμε, λέει, τον ήλιο μας και να τον βάλουμε εκεί που ξέρουμε. Μάλιστα, μον σερ. Ό,τι πείτε. Τουλάχιστον, εμείς έχουμε …κάτι να βάλουμε εκεί που λέτε. Εσείς, στη δική σας χώρα, μπορείτε να μας πείτε τι έχετε; Την «αλληλεγγύη» σας, από την εποχή του Βαλέσα; Πάει κι αυτή, μας τελείωσε. Α, ναι. Θυμήθηκα. Στο πατάρι μου έχω κάτι ταξιδιωτικές τσάντες, που πουλούσαν οι συμπατριώτες σας προ 25-30 ετών για ένα κομμάτι ψωμί, στην παραλία της Νέας Μηχανιώνας, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Και μας παρακαλούσαν κιόλας να τις πάρουμε, γιατί πεινούσαν.
- Κι εμείς, τις αγοράζαμε κυριολεκτικά σε εξευτελιστικές τιμές, παρότι ήταν της πλάκας και σκίζονταν σχεδόν αμέσως. Γιατί εμείς είμαστε άνθρωποι και τους λυπόμασταν τους φουκαριάρηδες τους Πολωνούς, μεσιέ Τουσκ. Οι καημένοι, μαζεύονταν σωρηδόν στις παραλίες γύρω από τη Θεσσαλονίκη και σχεδόν πέφτανε στα πόδια μας, για ν’ αγοράσουμε την ποιοτικά φτηνή πραμάτεια τους. Κι εμείς το κάναμε, από αίσθημα αλληλεγγύης που έλεγα παραπάνω. Ε, λοιπόν, θα σας στείλω αυτές τις τσάντες -που πλέον έχουν γίνει κουρελόπανα- και βάλτε τις κι εσείς εκεί που ξέρετε. Με προσοχή μόνο, γιατί μπορεί να προκληθούν διαφόρων ειδών …ατυχήματα!
- Άντε, να κλείσουμε λιγάκι γιορτινά, μέρες που είναι. Η στήλη θα επιστρέψει την εβδομάδα του Πάσχα (αν υπάρχει Ελλάδα ως τότε…), οπότε θα σας δώσει τις ευχές της από τώρα. Εύχομαι λοιπόν σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά, καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα με υγεία, αγάπη, πίστη, ελπίδα και υπομονή. Χωρίς αυτά, δε γίνεται το παραμικρό, αδέρφια. Ας ξεχάσουμε για λίγο τα όσα μας βασανίζουν κι ας χαρούμε όσο γίνεται τούτες τις άγιες ημέρες. Να περάσετε όλοι καλά και …με το μαλακό όσον αφορά το φαγητό, έτσι; Μη πλακωθείτε στα τσουρέκια, στ’ αυγά και στα κοκορέτσια σα να μην υπάρχει αύριο. Λίγο κράτει, δε βλάπτει (το λέω για να τ’ ακούσω κι εγώ…).
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr