Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Φίλες και φίλοι (αλά Τράγκα), Ελληνίδες, Έλληνες (αλά Καραμανλή του πρεσβύτερου), συντρόφισσες και σύντροφοι (αλά σερ Άλεξ), καλή χρονιά!! Υγεία, χαμόγελα, δημιουργικότητα, προκοπή και…γερά στομάχια για ν’ αντέξουμε άλλες 365 ημέρες, που ένας Θεός ξέρει τι έχουν μέσα στο δισάκι τους για τον κόσμο μας. Προς το παρόν, ξέρω τι έχει μέσα το στομάχι μου. Τα κατάλοιπα από ένα δεκαήμερο ανηλεούς περιδρομιάσματος αλμυρών τε και γλυκών. Και ποιος μου λέει εμένα, ότι του χρόνου θα μπορώ να έχω στο τραπέζι μου όλα τα αγαθά που βρέθηκαν φέτος; Επομένως, τα έφαγα τώρα μια και καλή, για να προλάβω. Διότι, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λέγανε «κάλλιο το προλαμβάνειν, παρά το θεραπεύειν». Να τους πάω κόντρα;
- Έριξα πολύ γέλιο τις φετινές γιορτές με όλους εκείνους τους «θεοσεβούμενους», οι οποίοι έβγαιναν στα κανάλια και κάνανε «πύρινα» κηρύγματα για το νόημα των Χριστουγέννων. Και για να μη βιαστείτε να με κατηγορήσετε, σας προλαβαίνω και λέω ότι τα όσα έλεγαν, ήταν σωστά. Πράγματι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε ξεχάσει το νόημα αυτής της μεγάλης γιορτής και την περιμένουμε μόνο για τα δώρα, τα λαμπάκια, τα δεντράκια και το φαγητό. Ως εδώ καλά. Δίκιο είχαν οι άνθρωποι. Έλα όμως που μόλις τέλειωναν οι εκπομπές, έπεφταν με τα μούτρα στα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες, τους μπακλαβάδες και λοιπά προϊόντα …υγιεινής διατροφής; Καλή η πνευματική τροφή, αλλά δε γεμίζει το άτιμο το στομάχι!
- Και μέσα σε όλα αυτά, να και οι εκλογές που μας ήλθαν ως μποναμάς παραμονές Πρωτοχρονιάς. Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι. Όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε (τώρα, ποια είναι αυτή η Μαριορή και γιατί να μη βάλει φερετζέ, μη το ψάχνετε…). Τα είχαμε χύμα, μας ήλθανε και τσουβαλάτα. Βρακί δεν έχει ο τέτοιος μας, λουλούδια θέλει ο …άλλος τέτοιος μας. Τι να κάνω κι εγώ, το έριξα στα γνωμικά και στις παροιμίες. Κι άρχισε πάλι το αλληλοφάγωμα, για να μη μας πει κάποιος ότι δεν τηρούμε και τα έθιμά μας. Για «ζόμπι» μιλάει ο ένας, για «χρεοκοπία» ο άλλος. Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα λέω εγώ, αφού εδώ και μια πενταετία βρισκόμαστε υπό αλλοδαπή «κατοχή»
- Και σαν να μη μας έφτανε αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία ένθεν κακείθεν, τσουπ, να σου και ο Γιωργάκης με νέο κόμμα! Ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν. Άλλον έναν άφθαρτο, αδοκίμαστο και προερχόμενο από παρθενογένεση σωτήρα, ο οποίος προτάσσει τα στήθη του για να σώσει την καταρρέουσα πατρίδα. Τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται η Ελλάδα μας, ώστε να μπορέσει να βγει από τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία την έχουν βυθίσει οι απάτριδες, προδότες και δοσίλογοι (γεια σου ρε Γιώργο Τράγκα), που κρατούσαν τις τύχες της στα χέρια τους όλα αυτά τα χρόνια. Ένας άκρατος ενθουσιασμός με συνεπήρε όταν έμαθα τα μεγάλα νέα και φρέσκος άνεμος αισιοδοξίας πλημμύρισε την ψυχή μου.
- Έκατσα λοιπόν ν’ ακούσω τις «προγραμματικές δηλώσεις» του σωτήρα του έθνους και η φυσιογνωμία του μου φάνηκε οικεία. Έσπαγα το κεφάλι μου για ώρα να βρω ποιον μου θύμιζε, ώσπου επιτέλους το …ακατοίκητό μου με βοήθησε: Αυτός ο συμπαθής ανθρωπάκος λοιπόν, μοιάζει καταπληκτικά μ’ εκείνο τον κυριούλη, ο οποίος ένα ηλιόλουστο μαγιάτικο μεσημεράκι του 2010 και με φόντο τη γαλάζια κι ολόδροση θάλασσα του Καστελόριζου, ανακοίνωνε περιχαρής την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ και στο πρώτο μνημόνιο. Ειλικρινά σας λέω, μιλάμε για φοβερή ομοιότητα. Βάλτε τα δύο βίντεο σε αντιπαραβολή (sic) και θα με θυμηθείτε. Μπας και είναι ο χαμένος δίδυμος αδελφός του;
- Όσον αφορά τον Αντωνάκη, μάλλον μπέρδεψε την πολιτική με το ποδόσφαιρο, το οποίο λατρεύει. Φιλαράκο μου, τον Ιανουάριο γίνονται μεταγραφές ποδοσφαιριστών, όχι βουλευτών. Πώς λοιπόν πας εσύ κι αρπάζεις την ωραία Άντζελα από τον μέχρι χθες συνεταίρο σου, Ευάγγελο; Η «ομάδα» έχει ανάγκη από φρέσκα πρόσωπα, με νέες ιδέες και όραμα γι’ αυτή τη χώρα. Κοίτα και λίγο το μέλλον. Δε λέω, κουκλάρα η Άντζελα, αλλά στα όρια της …απόσυρσης, βρε παιδί μου. Πώς να σου το πω, είναι σαν να παίρνει ο Φαταούλ, εεε συγνώμη, ο κύριος Μαρινάκης ήθελα να πω, τον Αναστόπουλο στα 57 του για να λύσει το επιθετικό πρόβλημα του γαύρου. Και η «βάση» Αντωνάκη, βράζει στους 200 βαθμούς και η “εξαέρωση” είναι κοντά. Να το θυμάσαι…
- Αν ήθελες σώνει και καλά να κάνεις μια μεταγραφή, έπρεπε να πάρεις τον πρίγκιπα. Δε θέλω ερωτήσεις, τύπου «ποιος είναι ο πρίγκιπας». Ένας είναι ο πρίγκιπας-άρχοντας. Ο μέγας Τόλης. Αν έφερνες αυτόν, θα σου έβγαζα και το καπέλο. Όχι τίποτε άλλο, μα αν -όπως δείχνουν τα πράγματα- το βράδυ των εκλογών αρχίσουν τα μοιρολόγια στη Συγγρού, θα τον είχες κορυφαίο να σέρνει το χορό και θ’ ακολουθούσαν οι μοιρολογίστρες. Άσε που θα σου αφιέρωνε προσωπικά και το «Συγχωρήστε το απόψε το παιδί» και ειδικά το στίχο που λέει «Δε θέλει απόψε άνθρωπο να δει». Α, και το «Μη λυπάσαι», εκεί που λέει «Καλό το έργο και τα ντεκόρ, να το θυμάσαι, εσύ δεν έπαιξες το ρόλο σου καλά»
- Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά η αφεντιά μου προσκυνά τον Αποστόλη. Τον Γκλέτσο ντε. Μπορεί το κόμμα του να λέγεται «Τελεία», όμως εγώ το μετονομάζω σε «Τέλεια», μόνο και μόνο για το ότι κατάφερε να πείσει την Κατερινάρα να κατέβει υποψήφια! Να μπει στη Βουλή η λατρεμένη και να δείτε τι έχει να γίνει. Δεν θα «κολλάει» πουθενά. Για παράδειγμα, θα πετάει μια μπούρδα ο πρωθυπουργός, θα σηκώνεται αυτή με το γνωστό στυλάκι της και θα του λέει: «Δεν άκουσα, πώς είπατε, ορίστε; Συγνώμη κύριε, ποιος είστε»; Τέτοιους αγνούς μάγκες θέλουμε στο κοινοβούλιο. Τι καταλάβαμε δηλαδή τόσα χρόνια μ’ όλους αυτούς τους άχρηστους που ψηφίζαμε; Εγώ γουστάρω Κατερίνα με τρέλα, αλλά τι να κάνω που δεν ψηφίζω στην Ημαθία;
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
——————