Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια πανέμορφη πόλη, που οι φιλόξενοι κι ανοιχτόκαρδοι κάτοικοί της λάτρευαν τη μουσική. Έτσι λοιπόν, για πολλά – πολλά χρόνια κάθε Σεπτέμβριο, πλημμύριζε από μελωδίες που έγραψαν μεγάλη ιστορία»…
Κάπως έτσι θα μπορούσε ν’ αρχίζει ένα «παραμύθι», αναφερόμενο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Μα, μήπως κάτι τέτοιο δεν ήταν; Από το 1962 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας μόλις ξεκινούσε ο Σεπτέμβριος έβαζε τα καλά της, για να υποδεχτεί τους εκλεκτούς καλεσμένους της από το χώρο της μουσικής. Τα βλέμματα όλης της φιλόμουσης Ελλάδας, στρέφονταν στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», για πολλά χρόνια τόπο διεξαγωγής του Φεστιβάλ.
Κάθε 15 ημέρες λοιπόν, θα γυρίζουμε το ρολόι του χρόνου σ’ εκείνες τις αξέχαστες εποχές, παρουσιάζοντας χρόνο με το χρόνο τα τραγούδια, τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές που γράψανε τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο θεσμό. Όλα αυτά, μαζί με διάφορα παραλειπόμενα, εντός κι εκτός σκηνής…
———————————————————–
1964: Για πρώτη φορά στο Αλεξάνδρειο…
Ο εκλογικός θρίαμβος του Γεωργίου Παπανδρέου, ο θάνατος του βασιλιά Παύλου, η ενθρόνιση του Κωνσταντίνου και ο γάμος του με την Άννα-Μαρία, αλλά και ο αντίστοιχος του Στέλιου Καζαντζίδη με τη Μαρινέλλα, είναι μόνο λίγα από τα πιο σημαντικά γεγονότα του 1964.
Όμως, το καλλιτεχνικό σημείο αναφοράς της χρονιάς, είναι η παρουσίαση του «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ένα μυθώδες έργο, φάρος πολιτισμού για όλες τις επόμενες γενιές…
Βεβαίως, για τη Θεσσαλονίκη το μουσικό γεγονός του 1964 είναι η διεξαγωγή του τρίτου Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού, στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Όμως, όχι πια στο ανοιχτό γήπεδο της ΧΑΝΘ όπως τα προηγούμενα δύο, αλλά σ’ ένα καινούργιο κλειστό και πολυτελή -για την εποχή του- χώρο: Το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο ή Παλέ ντε σπορ, το οποίο ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1963 και για πολλές δεκαετίες ήταν (και παραμένει) το «στολίδι» της Θεσσαλονίκης, αλλά και τόπος διεξαγωγής του Φεστιβάλ Τραγουδιού.
Η διοργάνωση, ξεκίνησε στις 16 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώθηκε στις 18, ημέρα των γάμων του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου, με παρουσιαστή φυσικά τον Άλκη Στέα. Συνολικά, συμμετείχαν 24 τραγούδια, με δημιουργούς κι ερμηνευτές του «ελαφρού» είδους, που είχαν λάβει μέρος και στα προηγούμενα Φεστιβάλ: Μίμης Πλέσσας, Τάκης Μωράκης, Σπήλιος Μεντής, Κώστας Κλάββας, αλλά και Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Κλειώ Δενάρδου, Νάντια Κωνσταντοπούλου κ.α.
Το πρώτο βραβείο, κερδίζει το «Ποιος» του Τάκη Μωράκη, με τη διπλή ερμηνεία της Νάντιας Κωνσταντοπούλου και της Κλειώς Δενάρδου, το οποίο συγκεντρώνει συνολικά 2.665 ψήφους. Ωστόσο, έδωσε μεγάλη «μάχη» με το «Τώρα» των Μίμη Πλέσσα-Κώστα Πρετεντέρη, που ερμήνευσαν οι Τζένη Βάνου και η Νίκη Καμπά (2.587 ψήφοι, δεύτερο βραβείο). Πρόκειται για ένα πασίγνωστο κομμάτι, το οποίο λίγους μήνες αργότερα ακούστηκε με τη Βάνου στο φιλμ του Γιάννη Δαλιανίδη «Κορίτσια για φίλημα»…
Αρκετά πίσω και στην τρίτη θέση (1.848 ψήφοι), βρέθηκε το «Βοήθα Παναγιά» του Γιώργου Μαυρομουστάκη με την Κλειώ Δενάρδου, ενώ την «τετράδα» συμπλήρωσε το «Ψιλόβροχο» του Σπήλιου Μεντή σε στίχους Γιάννη Ρίτσου, με ερμηνευτές το Γιάννη Βογιατζή και τον Κώστα Προκοπίου (1.779 ψήφοι).
Από τα υπόλοιπα τραγούδια, θα σταθούμε στη «Μορφονιά» του Κώστα Κλάββα, σε στίχους Αλέξη Αλεξόπουλου. Στο Φεστιβάλ ακούστηκε από το Γιάννη Βογιατζή και τον Τώνη Αρβανιτίδη, όμως έγινε περισσότερο γνωστό με τον τίτλο «Γκιουλινάρ», όταν ερμηνεύτηκε από το Βογιατζή στην ταινία «Ο εμίρης και ο κακομοίρης» λίγο καιρό αργότερα…
Στα αξιοσημείωτα της διοργάνωσης, η παρθενική εμφάνιση σε ρόλο συνθέτη ενός πιανίστα που ήταν ήδη αρκετά γνωστός στα καλλιτεχνικά στέκια της Θεσσαλονίκης, ως ένα νέο μεγάλο ταλέντο. Λέγεται Γιώργος Χατζηνάσιος και συμμετέχει στο Φεστιβάλ με το «Χωρισμό», σε στίχους Νίκου Παρησιάδη κι ερμηνεύτριες τη Νάντια Κωνσταντοπούλου και τη Ζωή Κουρούκλη…