1/12/2010
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου

Τα διαφημιστικά σποτ που σε προτρέπουν να μιλήσεις για αυτό είναι ξεκάθαρα. Είναι το πιο καθαρό μέσο έλεγαν. Το ραδιόφωνο. Δεν ξέρω που βρίσκεται όλη αυτή η καθαρότητα. Κάποτε ήξερα, πλέον δεν ξέρω. Δεν ξέρω πια τι είναι το ραδιόφωνο. Κάποτε ήταν οι παραγωγοί του, οι απόψεις αυτών, το χιούμορ τους, τα λάθη τους. Τώρα έχει χαθεί η ταυτότητα του ραδιοφώνου. Έχει εκφυλιστεί…

Το ραδιόφωνο δεν είναι αυτό που μας δίνουν. Το ραδιόφωνο είναι οι παραγωγοί του, οι ακροατές του, τα τραγούδια του. Αυτή είναι η ψυχή του ραδιοφώνου. Ή τουλάχιστον αυτή θα έπρεπε να είναι. Γιατί στο ραδιόφωνο πια δε χωράνε ρομαντισμοί. Μεγαλοεπιχειρηματίες, σχετικοί άσχετοι, ψώνια, γλάστρες. Όλοι χωράνε. Όλοι αυτοί που δε θα έπρεπε να χωράνε. Όμως αυτό είναι πιο εύκολο. Δεν είναι; Γλάστρες και άσχετοι υπάρχουν πολλοί. Αντικαθίστανται εύκολα. Είναι τα αναλώσιμα υλικά. Τελειώνει το ένα, παίρνεις άλλο. Η δουλειά γίνεται. Για μουσικές γνώσεις ούτε λόγος. Η playlist να είναι καλά. Αυτό είναι το ραδιόφωνο που θέλουν οι ιδιοκτήτες. Ένα μέσο χωρίς ψυχή, με κονσερβοποιημένα κομμάτια, με ακατάπαυτη και ανούσια φλυαρία από τους δήθεν παραγωγούς. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Πάντα θα υπάρχει η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Υπάρχουν και λαμπρά παραδείγματα ανθρώπων, μουσικών παραγωγών, που ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους πολύ καλά. Αλλά είναι λίγοι μπροστά στον οχετό των άσχετων που λυμαίνονται τα περισσότερα ραδιόφωνα. Το διαμάντι, λένε, όσο κι αν λάμπει μέσα στη λάσπη πάλι η λάσπη θα το σκεπάσει. Και έχουν δίκιο. Θα μπορούσα να απαριθμώ σταθμούς και ανθρώπους που θα έπρεπε να έχουν παραμείνει στα ερτζιανά αλλά δεν έχει νόημα. Άλλωστε το πρόβλημα, πια, δεν είναι συγκεκριμένο, είναι γενικό. Και πλέον δεν αφορά μόνο έναν σταθμό, αφορά το ραδιόφωνο ως μέσο.

Από την άλλη, πλέον, τα ραδιόφωνα είναι εμπορικά προϊόντα. Αν δεν πηγαίνουν καλά, κλείνουν. Έτσι επιβάλλει η εμπορική πολιτική. Έτσι επιβάλλει η κονόμα. Πίσω από κάθε ραδιοφωνική συχνότητα όμως, κρύβονται ηχολήπτες που χάνουν τη δουλειά τους, ραδιοφωνικοί παραγωγοί που απολύονται επειδή είναι «πολύ δημοσιογράφοι». Κι αν σας φαίνεται ακραίο, είναι αληθινό γεγονός. Έχει απολυθεί άνθρωπος από το ραδιόφωνο για αυτόν ακριβώς το λόγο. Και ποιος μπορεί να μου ορίσει εμένα πόσο δημοσιογράφος πρέπει να είναι κανείς για να μπορεί να κάνει ήσυχος τη δουλειά του. Κανείς δε μπορεί να μου πει. Ή μάλλον όλοι μπορούνε. Αν δεν έχεις άποψη θα πας μπροστά. Από ‘κει και πέρα έχει να κάνει με το πόσο σέβεσαι τον εαυτό σου και το κοινό σου. Γιατί, ξαναγράφω, πως κυρίως το κοινό είναι η ψυχή αυτού του μέσου, ο κριτής του και ο δήμιος του. Κι έτσι πρέπει να είναι. Το ραδιόφωνο δεν πρέπει να θεωρείται εμπορικό προϊόν. Ή μάλλον δεν πρέπει να θεωρείται μόνο εμπορικό προϊόν. Το ραδιόφωνο είναι ένα ζωντανό πράγμα. Με φωνή. Τα δήθεν ραδιόφωνα που πλασάρονται τον τελευταίο καιρό, με χαζές εκπομπές, με την, διαρκώς, ίδια μουσική δεν είναι ζωντανά όντα. Η σήψη βγαίνει από τα ηχεία. Λειτουργούν ραδιοφωνικές συχνότητες παίζοντας μόνο μουσική. Και τα πάνε περίφημα, δε σας το κρύβω. Κι έχει μια λογική αυτό. Ο κόσμος προτιμά ραδιόφωνα που παίζουν μόνο μουσική παρά ένα ραδιόφωνο που λέει ο κάθε άσχετος ο’τι θέλει. Κρύα αστεία, χιούμορ για ανόητους και σεξιστικά υπονοούμενα. Από την άλλη, αν το ραδιόφωνο υπηρετούνταν από ανθρώπους που ξέρουν να το υπηρετούν με συνέπεια, με μεράκι και με αγάπη, δε θα είχε πεθάνει. Ούτε θα επιβίωναν οι σταθμοί που παίζουν μόνο μουσική. Αλλά μεταξύ των τυφλών υπερέχει ο μονόφθαλμος. Φτάσαμε σε σημείο να μην ακούμε τον καλύτερο σταθμό, αλλά τον λιγότερο κακό. Και θα το ξαναγράψω, αν οι ακροατές γυρίσουν την πλάτη τους σε αυτό το είδος ραδιοφώνου που τους πλασάρεται, τότε μόνο υπάρχει μία ελπίδα να σωθεί αυτό το μέσο που αργοπεθαίνει. Και μακάρι να το συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι πολύ αργά…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here