27/12/2010
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Διαβάζοντας πως η διάβαση έξω από τα Abbey Road Studios του Λονδίνου αποτελεί επίσημα πλέον πολιτιστική κληρονομιά της Βρετανίας ένιωσα περίεργα. Με την καλή έννοια πάντα. Άλλωστε δε θεωρώ πως υπάρχει άνθρωπος που να ακούει ξένη μουσική και να μην έχει δει το εξώφυλλο του περίφημου δίσκου των Beatles, έστω και σε διάφορες παραλλαγές ή παρωδίες!
Τα Abbey Road Studios είναι τα πιο ιστορικά στούντιο ηχογράφησης του κόσμου. Ιδίως αν κάποιος είναι λάτρης της βρετανικής μουσικής σκηνής όπως είμαι εγώ. Το κτίριο αυτό είναι μία ιστορία από μόνο του αν και δυστυχώς τον τελευταίο καιρό, τα οικονομικά προβλήματα της EMI, έχουν οδηγήσει τα συγκεκριμένα στούντιο σε διαδικασία πώλησης. Η οικονομική κρίση άλλωστε δεν καταλαβαίνει από ρομαντισμούς και ιστορίες. Χωρίς να έχω καταφέρει να τα επισκεφθώ ακόμα, άλλωστε θεωρούνται μουσειακό κομμάτι, τα Abbey Road αποτελούν για μένα ένα ξεχωριστό και πολύ ιδιαίτερο κεφάλαιο στις μουσικές μου γνώσεις.
Δημιουργήθηκαν το 1931 από τη δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ η οποία τα έχει έως και σήμερα. Μέχρι το 1971 ήταν γνωστά ως ΕΜΙ studios αλλά από τότε και έπειτα πήραν τη σημερινή τους ονομασία. Φοβούμενη τη φημολογούμενη πώληση του στούντιο, η βρετανική κυβέρνηση χαρακτήρισε το κτίριο ως ιστορικό μνημείο, προκειμένου να αποφύγει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις. Άλλωστε αυτό το κτίριο αποτελεί την καρδιά της βρετανικής μουσικής σκηνής ίσως και της παγκόσμιας.
Αν και θα περιμένατε κάποιο σπουδαίο όνομα να έχει κάνει ποδαρικό, θα απογοητευτείτε. Η πρώτη ηχογράφηση που έγινε στα Abbey Road ήταν από τον Sir John Barbirolli σε μία εκτέλεση της συμφωνίας Νο5 του Vaughan Williams. Ιστορικά τουλάχιστον αυτή ήταν η πρώτη ηχογράφηση μα σίγουρα όχι και η σπουδαιότερη. Σίγουρα η πιο παραγωγική περίοδος των στούντιο ήταν η δεκαετία 1960 – 1970. Ήταν η δεκαετία όπου οι Beatles άρχισαν να κατακτούν την Βρετανία. Και τα Abbey Road ήταν τα στούντιο που ηχογραφούσαν τα κομμάτια της διασημότερης μπάντας του κόσμου. Εκεί ηχογράφησαν τα άλμπουμ Please Please Me και το With The Beatles του 1963, τα A Hard Day’s Night και το Beatles for Sale του 1964, το Rubber Soul του 1965 αλλά και το Help! της ίδιας χρονιάς, το καλύτερο ίσως άλμπουμ της μπάντας το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band του 1967, το ιστορικό White Album του 1968 αλλά και το Abbey Road έναν χρόνο αργότερα, εξώφυλλο του οποίου είναι και η χαρακτηριστική φωτογραφία με τα τέσσερα σκαθάρια να περνάνε τη διασημότερη, ίσως, διάβαση του κόσμου.
Δεν ήταν όμως μόνο οι Beatles που ξεκίνησαν από αυτά τα στούντιο τις ηχογραφήσεις τους. Οι άσημοι τότε Pink Floyd ηχογράφησαν τέσσερα άλμπουμ συνολικά, μέσα σε αυτά και το περίφημο Dark Side Of The Moon του 1973. Η δεκαετία ’80 – ’90 δεν ήταν και η πιο παραγωγική των Abbey Road, γεγονός που οφείλεται πως στη συγκεκριμένη δεκαετία η παγκόσμια μουσική, γενικότερα, ψαχνόταν. Νέες μόδες, νέες τάσεις, νέα είδωλα. Κάτι που δεν άλλαξε από άποψη αριθμού ηχογραφήσεων την επόμενη δεκαετία, άλλαξε όμως από κύρος ονομάτων την επόμενη δεκαετία, γεγονός που αποδεικνύει πως οι μεγαλύτερες μπάντες κάθε δεκαετίας γεννήθηκαν μέσα σε αυτά τα στούντιο. Οι Oasis ηχογράφησαν εκεί το τρίτο τους άλμπουμ, το Be Here Now, το 1993 αλλά και οι Radiohead ηχογράφησαν τόσο το The Bends του 1995 όσο καί το OK Computer δύο χρόνια αργότερα, δίσκος που κατά πολλούς είναι ο καλύτερος της μπάντας. Βέβαια δεν ήταν μόνο αυτοί που πέρασαν το κατώφλι αυτού του κτιρίου. Ο Cliff Richards εκεί δημιούργησε όλη του, σχεδόν, τη δισκογραφία όπως και οι Shadows. Υπάρχουν όμως κι άλλα σπουδαία ονόματα που πέρασαν έστω και μια φορά από εκεί, όπως οι Duran Duran και οι U2.
Ξέρω, μπορεί να έγινα κουραστικός με τα στατιστικά, τις χρονολογίες και τις λεπτομέρειες. Αν όμως δε γνωρίζει κάποιος την ιστορία αυτού του κτιρίου δε θα μπορέσει να εκτιμήσει τη συναισθηματική αξία που έχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου που έχει μεγαλώσει με αυτές τις μουσικές. Είτε μιλάμε για σήμερα, είτε για πριν δέκα χρόνια, είτε πριν από 40 χρόνια. Τα Abbey Road Studios στέγασαν τεράστιες μουσικές και ακόμα πιο μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας μουσικής. Σήμερα μπορεί, εμπορικά, να μην περνούν τις καλύτερες τους μέρες όμως ποτέ, ιστορικά, δε θα πάψουν να έχουν μία περίοπτη θέση στην καρδιά, στο μυαλό και στη δισκοθήκη μου…