Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Τηλεοπτικές στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, να μελαγχολήσουμε, να ταυτιστούμε με τους ήρωες και να πάσχουμε μαζί τους. Πόσα συναισθήματα δε γέννησαν σε όλους μας αξέχαστα σίριαλ της μικρής οθόνης. «Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα», άφησαν το σημάδι τους στο μυαλό και στην καρδιά μας και τα θυμόμαστε με νοσταλγία μέσα σ’ αυτό το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο του σήμερα…
Αυτή η στήλη λοιπόν, από φέτος κάθε εβδομάδα, θα σας παρουσιάζει εναλλάξ μία σειρά και μία εκπομπή που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στην ασπρόμαυρη ή στην έγχρωμη τηλεόραση στα πρώτα 20 χρόνια πορείας της. Φιλοδοξία της, να σας θυμίσει μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα σβήσουν ποτέ ο χρόνος και η μνήμη!
———————————————–
Ο όρος “talk show” είναι ίσως από τους πιο «πολυφορεμένους» στη σύγχρονη ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Ειδικά από τη δημιουργία των ιδιωτικών σταθμών κι έπειτα, οι αναλόγου είδους εκπομπές θα λέγαμε ότι «ξεφυτρώνουν» σα «μανιτάρια», αφού προσελκύουν μεγάλο μέρος τηλεθεατών.
Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο και πλέον, κάθε πιθανός κι απίθανος κάθεται πίσω από ένα «γραφείο» και παριστάνει τον παρουσιαστή, «ανακρίνοντας» τους καλεσμένους του, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι υποπροϊόντα του συστήματος και ουδένα ενδιαφέρει η ζωή ή η άποψή τους. Όσο για την ποιότητα τον ερωτήσεων και τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, ας μη συζητάμε καλύτερα…
Κι όμως, κάποτε υπήρχε μια εκπομπή που χαιρόσουν να βλέπεις και ν’ ακούς. Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, άψογα ελληνικά, ενδιαφέρουσες ερωτήσεις κι επισημάνσεις κι ένας «οικοδεσπότης», ο οποίος ήταν εξαιρετικός κι αποτέλεσε τον πρόδρομο των σημερινών talk shows, ασχέτως αν το τωρινό επίπεδό τους δεν έχει την παραμικρή σχέση μ’ αυτά που έκανε εκείνος.
Ο λόγος για το Φρέντυ Γερμανό και το θρυλικό «Αλάτι και πιπέρι», το οποίο για έξι και πλέον χρόνια ήταν από τις αγαπημένες δευτεριάτικες συνήθειες των Ελλήνων τηλεθεατών. Ξεκίνησε στις 14 Απριλίου 1969 στην ΥΕΝΕΔ και ολοκληρώθηκε με άκομψο τρόπο στις 6 Οκτωβρίου 1975. Το γιατί, θα εξηγηθεί σε άλλο σημείο του αφιερώματος…
Δυστυχώς, ελάχιστα στιγμιότυπα έχουν σωθεί από την εκπομπή-υπόδειγμα τηλεοπτικών συνεντεύξεων, αφού έτσι κι αλλιώς το αρχείο της ΥΕΝΕΔ υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή όχι μόνο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και αργότερα και ειδικά από το 1981 κι έπειτα.
Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί από το «Αλάτι και πιπέρι» πέρασαν ορισμένες από τις μεγαλύτερες εγχώριες, αλλά και διεθνείς προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού. Και όχι μόνο στο στούντιο, αλλά και σε προσωπικές στιγμές τους, όπως η συνέντευξη που έδωσε η Αλίκη Βουγιουκλάκη μέσα από το μαιευτήριο, μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη γέννηση του μονάκριβου γιου της…
Αλλά να ήταν μόνο η «εθνική σταρ» που εμφανίστηκε στην ασπρόμαυρη μικρή οθόνη; Διαβάστε ορισμένα από τα ονόματα ηθοποιών και θα καταλάβετε: Έλλη Λαμπέτη, Τζένη Καρέζη, Ρένα Βλαχοπούλου, Δημήτρης Χορν, Κώστας Βουτσάς, Νίκος Κούρκουλος, Βασίλης Αυλωνίτης (πιθανώς στην πρώτη και τελευταία τηλεοπτική εμφάνισή του, αφού το 1970 έφυγε από τη ζωή), Ορέστης Μακρής, Χρόνης Εξαρχάκος, Γιώργος Κωνσταντίνου, Λάμπρος Κωνσταντάρας κ.α.
Όσο για τραγουδιστές και δημιουργούς; Οι καλύτεροι: Στέλιος Καζαντζίδης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρινέλλα, Νάνα Μούσχουρη, Βίκυ Λέανδρος, Μάνος Χατζιδάκις, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιώργος Κατσαρός, Γιάννης Καλατζής, Τόλης Βοσκόπουλος και τόσοι ακόμα…
Φυσικά, δεν έλειψαν και οι σπουδαίες διεθνείς προσωπικότητες, που περνώντας από την Αθήνα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, έδωσαν συνέντευξη στο Γερμανό: Γιουλ Μπρίνερ, Τέλι Σαβάλας, Τζων Λένον και Γιόκο Όνο, Ρότζερ Μουρ κ.α.
Όμως, ό,τι δε συνέβη επί χούντας, έγινε επί δημοκρατίας. Λίγο καιρό πριν το απρόσμενο φινάλε της εκπομπής, ο Φρέντυ Γερμανός ξεκίνησε μια σειρά συνεντεύξεων με προσωπικότητες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνδέονταν με την πολιτική και τη δράση τους στο εξωτερικό κατά τα χρόνια της δικτατορίας.
Έτσι, από το καλοκαίρι του 1975 και μετά, στο «Αλάτι και πιπέρι» εμφανίστηκαν ο Αλέκος Παναγούλης και η μητέρα του Αθηνά, ο αντιστασιακός στρατιωτικός Τάσος Μήνης κ.α., γεγονός που δεν άρεσε ιδιαίτερα στους τότε κυβερνώντες.
Ωστόσο, η αιτία διακοπής του προγράμματος, ήταν η παρουσία της Μελίνας Μερκούρη στη μικρή οθόνη και μάλιστα σε δύο εκπομπές, στις 29 Σεπτεμβρίου και 6 Οκτωβρίου 1975.
Σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ ζήτησε το τέλος του «αλατοπίπερου», αφού το συγκεκριμένο πρόσωπο φαίνεται ότι δεν ήταν αρεστό στην πολιτική ηγεσία της εποχής. Επιπλέον, ήδη είχε ετοιμαστεί ένα αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο ουδέποτε μεταδόθηκε, αφού η εκπομπή διακόπηκε…
Ωστόσο, ο Γερμανός δεν έμεινε για πολύ καιρό εκτός τηλεόρασης. «Μεταγράφηκε» στην ΕΡΤ, όπου λίγους μήνες αργότερα ξεκίνησε «Το πορτραίτο της Πέμπτης», το οποίο ήταν μια εξελιγμένη μορφή του «Αλάτι και πιπέρι».
Από τα λίγα στιγμιότυπα που έχουν σωθεί από την εκπομπή, εύκολα αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε ότι ο αξέχαστος δημοσιογράφος γνώριζε άριστα την τεχνική της συνέντευξης. Από την πρώτη στιγμή, έκανε τον καλεσμένο του να αισθάνεται άνετα κι ευχάριστα, αφού ο ίδιος διέθετε λεπτό κι εξαιρετικό χιούμορ κι έτσι, η ωραία ατμόσφαιρα που δημιουργούταν, εύκολα περνούσε και στον τηλεθεατή.
Γενικότερα, το «Αλάτι και πιπέρι» έχει μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο ιστορικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης και μάλιστα, λίγα χρόνια πριν είχε γραφτεί ότι επρόκειτο να ξεκινήσει πάλι, αυτή τη φορά με παρουσιάστρια την κόρη του Φρέντυ, Ναταλία. Όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε, καθώς έπεσε «μαύρο» στην ΕΡΤ…
Κλείνοντας, σημειώνουμε ότι αρχικώς την παραγωγή είχε αναλάβει ο Νίκος Μαστοράκης που ήταν και ο σκηνοθέτης, ενώ στη συνέχεια η «Αστήρ TV». Οι άλλοι δύο σκηνοθέτες που ακολούθησαν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ήταν ο Μεγακλής Βιντιάδης και ο Αχιλλέας Βογιατζής.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…