Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα: “Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο”

Τηλεοπτικές στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, να μελαγχολήσουμε, να ταυτιστούμε με τους ήρωες και να πάσχουμε μαζί τους. Πόσα συναισθήματα δε γέννησαν σε όλους μας αξέχαστα σίριαλ της μικρής οθόνης. «Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα», άφησαν το σημάδι τους στο μυαλό και στην καρδιά μας και τα θυμόμαστε με νοσταλγία μέσα σ’ αυτό το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο του σήμερα…

Αυτή η στήλη λοιπόν, από φέτος κάθε εβδομάδα, θα σας παρουσιάζει εναλλάξ μία σειρά και μία εκπομπή που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στην ασπρόμαυρη ή στην έγχρωμη τηλεόραση στα πρώτα 20 χρόνια πορείας της. Φιλοδοξία της, να σας θυμίσει μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα σβήσουν ποτέ ο χρόνος και η μνήμη!

———————————————–

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, και μόνο η αναφορά της φράσης «ελληνικό θρίλερ» θα προκαλούσε στην καλύτερη περίπτωση ειρωνικά χαμόγελα και στη χειρότερη, ασυγκράτητα γέλια. Ο όρος ήταν σχεδόν άγνωστος όσον αφορά τις εγχώριες κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές παραγωγές (αν και γίνανε κάποιες απόπειρες στο σινεμά…) , σε αντίθεση βεβαίως με το εξωτερικό, όπου το συγκεκριμένο είδος ήταν επιστήμη (κυρίως στις ΗΠΑ)…

Να όμως που το 1972, ήλθε η στιγμή για το πρώτο τηλεοπτικό θρίλερ …made in Greece! Μπορεί να μην υπήρχαν τα απαραίτητα μέσα ώστε να φτάσει στο ανάλογο επίπεδο άλλων χωρών, όμως από την πρώτη στιγμή καθήλωσε τους τηλεθεατές μπροστά στην ασπρόμαυρη μικρή οθόνη κι έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της πρώτης περιόδου της ελληνικής τηλεόρασης.

https://youtu.be/FhHqdruJMug

Πρόκειται για τη σειρά «Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο», γραμμένη από την Έλενα Πανταζώνη, σκηνοθετημένη από το σύζυγό της, Μήτσο Λυγίζο (η τηλεσκηνοθεσία ήταν του Βασίλη Βλαχοδημητρόπουλου) και παραγωγό εταιρεία τη θρυλική «Αστήρ TV», σε μια από τις πρώτες τηλεοπτικές απόπειρές της.

Ξεκίνησε την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1972 στις 20:45 στο τότε ΕΙΡΤ και ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 1973, περίπου μια βδομάδα πριν την έναρξη των γεγονότων στο Πολυτεχνείο.

Μεταδιδόταν δε, δύο φορές την εβδομάδα. Από το πρώτο επεισόδιο και μέχρι τον Ιούνιο του 1973 κάθε Πέμπτη και Σάββατο κι έκτοτε Τρίτη και Παρασκευή, ως το τέλος της, με ώρα μετάδοσης τις 22:00. Συνολικά, είχε διάρκεια 112 ημίωρα επεισόδια, από τα οποία μόνο λίγα λεπτά σώζονται στο αρχείο της ΕΡΤ. Ουδεμία έκπληξη…!

Η υπόθεση

Κεντρική ηρωίδα της σειράς ήταν η χειρουργός Μάρθα Δαμίγου (Έλλη Φωτίου), η οποία εργαζόταν στην κλινική του καθηγητή Σακκά (Άρης Βλαχόπουλος). Παράλληλα με την επαγγελματική δραστηριότητά της, προσπαθούσε ν’ ανακαλύψει τις μυστηριώδεις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του ο πατέρας της. Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Κώστα Νάτση (Δημήτρης Χόπτηρης) και ζούσε με τη μητέρα της Ερατώ (Ζωή Ρίζου).

Ωστόσο, οι έρευνες που είχε ξεκινήσει προς αυτή την κατεύθυνση, φαίνεται ότι είχαν ενοχλήσει κάποιους που ήθελαν να παραμείνει βαθιά κρυμμένο το μυστικό. Ιδιαίτερα τον «άνθρωπο δίχως πρόσωπο» (Δημήτρης Ιωακειμίδης), η φυσιογνωμία του οποίου παρέμεινε αθέατη σχεδόν μέχρι το τέλος και φαινότανε μόνο ο γάντζος που είχε αντί για χέρι. Εν τέλει, αποκαλύφθηκε ότι το πρόσωπό του ήταν καμένο και φρικτά παραμορφωμένο.

Έτσι, η Μάρθα ήρθε αντιμέτωπη με πλήθος απειλών, απόπειρες δολοφονίας και απαγωγή της ίδιας και των ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά της, ενώ εκείνοι που προσπαθούσαν να σταματήσουν την προσπάθειά της να βρει την αλήθεια, δε δίστασαν ακόμα και να σκοτώσουν τον καθηγητή Σακκά και να βάλουν φωτιά στην κλινική του.

Δυστυχώς, οι περιλήψεις που δημοσιεύονταν στα περιοδικά της εποχής ήταν περιορισμένες και συνεπώς, είναι αδύνατο να μπορέσουμε να γράψουμε περισσότερα σχετικώς με την υπόθεση. Δε γνωρίζουμε ούτε καν το τέλος της σειράς…

Πάντως, η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε, οδήγησε τους ίδιους συντελεστές να παρουσιάσουν τη συνέχειά της, σ’ ένα καινούργιο σίριαλ με τίτλο «Εφιάλτης», ο οποίος ξεκίνησε την Τρίτη 13 Νοεμβρίου 1973 πάλι στο ΕΙΡΤ και μεταδιδόταν σε εβδομαδιαία βάση ως και την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 1975.

Συμμετείχαν οι ίδιοι πρωταγωνιστές, όμως μετά το Πολυτεχνείο, η Έλλη Φωτίου και ο Στέφανος Ληναίος μπήκαν στη λίστα των «ανεπιθύμητων» του καθεστώτος Ιωαννίδη (όχι ότι πριν ανήκαν στους «εκλεκτούς») και «διακριτικά» αποχώρησαν από τη σειρά, η οποία πάντως δεν είχε την αποδοχή της πρώτης «βερσιόν»

Το καστ

Στον «άνθρωπο δίχως πρόσωπο» πρωταγωνιστούσαν ηθοποιοί, οι περισσότεροι εκ των οποίων έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους σε τηλεοπτικό σίριαλ. Η Έλλη Φωτίου αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο στο ρόλο της Μάρθας, ενώ από ένα σημείο και μετά, στο καστ εντάχθηκε και ο σύζυγός της, Στέφανος Ληναίος, υποδυόμενος το γιατρό Τζέιμς Ντάμη.

Επίσης, συμμετείχαν οι Μάκης Ρευματάς (πιθανώς στο ρόλο του αστυνόμου Ανδρέου), Τάνια Σαββοπούλου (Ρένα, νοσοκόμα στην κλινική που δούλευε η Μάρθα), Λούλα Ιωαννίδου (πιθανώς ως προϊσταμένη νοσοκόμα), Ειρήνη Μαρκογιάννη (Τζένη Πετράτου), Μαργαρίτα Γεράρδου (γυναίκα με τα σκούρα), Κώστας Ναός (γιατρός της κλινικής), Λήδα Πρωτοψάλτη κ.α.

Σχόλιο

Ιδού και πάλι το γνωστό αδιέξοδο, καθώς δεν είναι δυνατό να υπάρξει κάποιο ακριβές και τεκμηριωμένο σχόλιο για μια σειρά που έχει διαγραφεί από το αρχείο της ΕΡΤ. Θα στηριχθούμε λοιπόν στις εντυπώσεις που γράφονταν στα περιοδικά την εποχή που παιζόταν το σίριαλ, μια και δε μπορούμε να έχουμε ιδίαν άποψη.

Φαίνεται ότι επρόκειτο για ένα αρκετά καλογυρισμένο θρίλερ μυστηρίου, που κέρδισε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών από το πρώτο επεισόδιο και το διατήρησε μέχρι το τέλος. Στη μνήμη των παλαιότερων, έχει μείνει ο γάντζος που είχε για χέρι ο «άνθρωπος δίχως πρόσωπο», η τρομακτική μορφή της «γυναίκας με τα σκούρα» και η παρεμφερής μουσική των τίτλων, την οποία είχε επιμεληθεί η Σοφία Μιχαλίτση.

Όλα αυτά, συν την ανάλογη ατμόσφαιρα που επικρατούσε κατά τη διάρκεια του κάθε επεισοδίου, προκαλούσαν το φόβο κυρίως στους θεατές των μικρών ηλικιών και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο τηλεοπτικό πρόγραμμα που δημοσιευόταν, δίπλα στον τίτλο της σειράς υπήρχε το γράμμα «Α», που σήμαινε «Ακατάλληλο»…

Γενικότερα, πρόκειται για ένα σίριαλ που αγαπήθηκε από τον κόσμο, κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης και δεν είναι λίγοι εκείνοι που το θυμούνται ακόμα και σήμερα…

* Οι φωτογραφίες προέρχονται από τεύχη του περιοδικού “Ραδιοτηλεόραση” και “Ρομάντσο”, που υπάρχουν στο αρχείο του συντάκτη της στήλης.

———–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…