ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δισκογραφική Εταιρεία : Polymusic (12/2011)
O Νίκος και η Leida… οι NOMISMA, κορυφαίοι μουσικοί με κλασική παιδεία και Rock καταβολές, ερμηνευτές που καθηλώνουν… Στο cd album «500άρα μου Γενιά» ανοίγουν τον δρόμο στο πάντρεμα της κλασικής με την Rock.
Τραγούδια διαχρονικά, δυνατών μελωδιών και νοημάτων, με στίχους σημερινούς που προβληματίζουν και καθοδηγούν, ενώ οι μουσικές σε πρωτόγνωρες γραμμές και δομές, δημιουργούν το μοναδικό περιβάλλον που κινούνται οι NOMISMA. Δέκα τραγούδια που παίρνουν τις καλύτερες κριτικές και που όλα ανεξαιρέτως είναι προτεινόμενα single.
Μουσική: Βίκτωρ Πολυδώρου
Στίχοι: Νίκος Κατσίκας
Track 10, Μουσικοί-Στίχοι: Francesco Baldinini
TΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER
Γράφει η Μαρίνα Σκοπελίτου – marina.skopel@musiccorner.gr
Στα χέρια μας έφτασε η τρίτη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος Nomisma, με τον τίτλο «500αρα μου γενιά». Οι Nomisma, δηλαδή ο Νίκος και η Leida, εμφανίστηκαν στα μουσικά πράγματα το 2005 ως ένα ιδιαίτερο rock συγκρότημα. Η ιδιαιτερότητα τους έγκειται στο γεγονός ότι στη μουσική των κομματιών τους χρησιμοποιούν κατά κόρον διάφορα έγχορδα και πνευστά μουσικά όργανα, που δεν ανήκουν στα τυπικά όργανα που χρησιμοποιούνται στη rock μουσική. Αυτό οφείλεται στη μουσική παιδεία των δύο καλλιτεχνών, καθώς η Leida ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία με το βιολί και ο Νίκος με τα πνευστά όργανα.
Η νέα προσπάθεια των Nomisma, περιλαμβάνει δέκα τραγούδια. Στα εννέα από αυτά τη μουσική έχει γράψει ο Βίκτωρ Πολυδώρου και τους στίχους ο Νίκος Κατσίκας, ενώ το τελευταίο και μόνο αγγλόφωνο κομμάτι γράφτηκε εξ ολοκλήρου από τον Francesco Baldinini. Όπως θα έχετε υποψιαστεί και από τον τίτλο του δίσκου, πρόκειται για μία δουλειά στην οποία θα ακούσει κανείς τραγούδια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Βεβαίως, δεν λείπουν τα κομμάτια εκείνα που αναφέρονται στο θέμα της πλειονότητας των ελληνικών τραγουδιών, δηλαδή στον έρωτα.
Αν και το «500αρα μου γενιά», είναι η τρίτη δισκογραφική τους δουλειά δε θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί ένα δείγμα εξέλιξης του γκρουπ. Πιστεύω μάλλον ότι κάτι δεν πήγε καλά…
Αλλά ας πάρουμε ένα-ένα τα πράγματα. Θα ξεκινήσω από τα κομμάτια του δίσκου που αναφέρονται σε κάποια κοινωνικά θέματα. Το πρώτο εξ αυτών είναι το τραγούδι «Nicko». Ο Nicko, είναι ένα ανθρωπορομπότ του 2200. Είναι η εξέλιξη των ανθρωποειδών και ο παράδεισος των καπιταλιστών. Δεν έχει φλέβες ούτε καρδιά, αλλά καλώδια, κάρτες ήχου και γραφικών και θύρες USB… Ακόμα και αν συμφωνεί κανείς με το μήνυμα που θέλει να περάσει το τραγούδι, το οποίο είναι τρομερά απαισιόδοξο, δεν ξέρω κατά πόσο θα τον ικανοποιήσουν οι στίχοι οι οποίοι είναι απλά παιδαριώδεις.
Το επόμενο κομμάτι είναι το «500αρα μου γενιά». Είναι καλύτερο από το προηγούμενο, αρκετά ρυθμικό, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Το τελευταίο τραγούδι με ανάλογο περιεχόμενο, είναι «Οι Αγανακτισμένοι», το όποιο γράφτηκε την περίοδο κατά την οποία το κίνημα των Αγανακτισμένων, γνώριζε τη μεγαλύτερη του ακμή. Πολύ συχνά όταν ένα θέμα ή φαινόμενο βρίσκεται στην επικαιρότητα και δείχνει να απασχολεί πολύ κόσμο, ορισμένοι καλλιτέχνες έλκονται από την ιδέα να ασχοληθούν με αυτό. Τις περισσότερες φορές όμως παρατηρούμε ότι δεν έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό. Κάτι ανάλογο συνέβη και σε αυτή την περίπτωση. Το τραγούδι περιγράφει μια ερωτική ιστορία που κάπως μπλέκεται με τους Αγανακτισμένους… και τελικά καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα επιφανειακό και κάπως μπερδεμένο.
Το να θίξεις μέσα από ένα τραγούδι τα κοινωνικά ή πολιτικά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει μία κοινωνία με επιτυχημένο τρόπο είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ομάδα καλλιτεχνών, στο συγκεκριμένο δίσκο τουλάχιστον, δεν τα κατάφερε.
Ας προχωρήσουμε όμως στα ερωτικά τραγούδια του δίσκου, τα οποία ήταν σαφώς καλύτερα. Θα ξεκινήσω με το «Άφησες πίσω τον καπνό σου», το οποίο ερμηνεύει η όμορφη Leida. Όμορφο τραγούδι και ρυθμικό που ξεχωρίζει κυρίως λόγω του σαξόφωνου. Εξίσου όμορφο είναι το κομμάτι «Βότκα με λεμόνι», που κερδίζει πόντους από το πρωταγωνιστικό ρόλο του βιολιού στην σύνθεση και από τα ωραία φωνητικά.
Το τραγούδι «Χορεύεις» είναι μεν ένα χαρούμενο τραγούδι αλλά και πάλι υπάρχει ένα θέμα με τους στίχους. Για παράδειγμα, ο στίχος «και των φιλιών σου οι πιρουέτες χτυπούν στη νύχτα σα κλακέτες», προσωπικά με ξένισε λιγάκι. Το τελευταίο τραγούδι με ελληνικούς στίχους στο άλμπουμ, το «Ψάξου» είναι ένα ακόμα συμπαθητικό κομμάτι με μια ωραία μελωδία, από τις λίγες στο συγκεκριμένο άλμπουμ που μου έμειναν από την πρώτη κιόλας ακρόαση…
Αναμφίβολα, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το αγγλόφωνο «Emotions», αν παραβλέψει κανείς το θέμα της προφοράς. Η μελωδία του έχει μια ευαισθησία, η ενορχήστρωση αναδεικνύει το βιολί της Leida και αποτελεί το πιο φρέσκο και μοντέρνο άκουσμα του άλμπουμ. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια κομμάτια σε αυτή τη δουλειά.
Φωνητικά, ο Νίκος, ο ερμηνευτής των περισσότερων κομματιών, δε με ενθουσίασε. Ίσως, οι απαιτήσεις των κομματιών να ξεπερνούσαν τις δυνατότητες του. Αντιθέτως, η Leida ήταν πολύ καλή στα τραγούδια «Άφησες πίσω τον καπνό σου» και «Πεταλούδα» που ερμήνευσε μόνη της, αλλά και στο «Ψάξου» και «Οι Αγανακτισμένοι» τα οποία τραγούδησε μαζί με τον Νίκο.
Συνοψίζοντας, θα μπορούσα να πω πως το πιο προβληματικό στοιχείο στο δίσκο είναι οι στίχοι των κομματιών. Σε κάποιες στιγμές μπορεί να διακρίνει κανείς μία τεράστια αγωνία να επιτευχθεί η ομοιοκαταληξία, πέρα από κάθε νόημα. Στο επίπεδο της σύνθεσης, το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο αλλά δεν υπήρχε το κομμάτι που πραγματικά θα συνεπάρει τον ακροατή. Χρειάζεται νομίζω μεγαλύτερη προσοχή στην επιλογή των στίχων και περισσότερο δουλεμένες μελωδίες και ενορχηστρώσεις, ώστε να αναδειχθεί το μεγαλύτερο ατού του συγκροτήματος, δηλαδή η χρήση οργάνων όπως το βιολί, το σαξόφωνο, το μαντολίνο, το βιολοντσέλο και το κλαρίνο.
Αν προσέξουν περισσότερο τις επιλογές τους και δουλέψουν λίγο περισσότερο τα κομμάτια τους πιστεύω ότι στο μέλλον θα μπορέσουν να δώσουν πολύ καλύτερα πράγματα. Το ταλέντο υπάρχει, αυτό που χρειάζεται είναι να αξιοποιηθεί καλύτερα…
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD
01. Nicko
02. Παραίσθηση
03. 500άρα μου Γενιά
04. Οι Αγανακτισμένοι
05. Άφησες πίσω τον καπνό σου
06. Βότκα με λεμόνι
07. Χορεύεις
08. Πεταλούδα
09. Ψάξου
10. Emotion (Music-Lyrics: Francesco Baldinini)
*** Οι κριτικές δίσκων αποτελούν προσωπικές απόψεις του εκάστοτε συντάκτη που σε καμία περίπτωση δεν είναι απαραίτητο ότι συνάδουν με τις απόψεις και της υπόλοιπης συντακτικής ομάδας του Music Corner