Γράφει η Πέννυ Γέρου
www.musiccorner.gr
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014
Pulp Fiction
Η αλήθεια είναι οτι είχα καιρό να γράψω για ταινία του Quentin Tarantino. Πέρασε μάλιστα και (λίγος) καιρός από τότε που έγραψα για κάτι κλασικό πλέον και must-see στο σύγχρονο κινηματογράφο. Έτσι λοιπόν, για να μη σας κακοφανεί, το Pulp Fiction του 1994 έρχεται αυτή τη βδομάδα στη στήλη Music @ the Movies Corner για να εξυμνήσω για ακόμη μια φορά σκηνοθεσία, ανατροπή και soundtrack σε μια ταινία.
Το cast για άλλη μια φορά ενδιαφέρον και εξαιρετικό, καθώς κινηματογραφικές προσωπικότητες, όπως ο Samuel L. Jackson, o John Travolta και η Uma Therman ενσαρκώνουν χαρακτήρες ακραίους, χαρακτήρες που έχουν χάσει τον έλεγχο, έχουν βουτήξει στην παρανομία και τη διαστροφή και φλερτάρουν καθημερινά με το θάνατο. Το χρήμα και τα ναρκωτικά όπως πάντα σε πρώτο πλάνο, καθώς και η τραγική ειρωνεία της μοίρας που μπλέκει συνεχώς ανθρώπινες ιστορίες και καταστάσεις με έναν τρόπο που αγγίζει μάλιστα τα όρια του κωμικοτραγικού.
Εκτός από το ρεσιτάλ της Uma Therman με τον ξέγνοιαστο χορό της στο “Girl, you’ ll be a woman soon” λίγο πριν την τραγική έκβασή του, τα φώτα πέφτουν και πάνω στο Samuel Jackson. Σα θείος τιμωρός με προφητικούς λόγους του Ιεζεκιήλ πάντα στο νου, τριγυρνά και δολοφονεί εξ επαφής χρεωμένους τύπους που προσπάθησαν να ξεγελάσουν ή να ξεφύγουν από το μάτι του “μεγάλου κεφαλιού”, το οποίο υπάρχει πάντα σε τέτοιες “υποκοσμικές” ιστορίες. Κι είναι πραγματικά τρομακτικό το πώς λόγοι και θέσεις μιας θρησκείας μπορούν να μετατραπούν σε λόγο και εξήγηση για να σκοτώσεις κάποιον, να τον “βγάλεις από τη μέση”…
Έρχεται και η στιγμή βέβαια να μιλήσει κανείς για το soundtrack και νομίζει πως γίνεται – ή απλά γίνεται – γραφικός. Είτε ξεκινώντας από την πιο surf εκδοχή της Misirlou, είτε από το κομμάτι που μπορεί από τη μια στιγμή να σου προσφέρει μια τόσο ξέγνοιαστη στιγμή κι από την άλλη να σε προσγειώσει τόσο απότομα και να ξυπνήσει εκείνο το βιαστικό κορίτσι που σύντομα θα γίνει γυναίκα, που σύντομα θα πρέπει να διαλέξει τον άντρα που θα στέκεται στον πλευρό της, σύμφωνα πάντα με τις νουθεσίες και τις επιβολές του περίγυρου – ένα κορίτσι που μπαίνει σε ένα σκληρό και πολλές φορές “καταφερτζή” κόσμο, τον κόσμο των “ενηλίκων” πλέον και “μεγάλων”.
I love you so much, can’t count all the ways
I’ve died for you girl and all they can say is
“He’s not your kind”
They never get tired of putting me down
And I’ll never know when I come around
What I’m gonna find
Don’t let them make up your mind.
Don’t you know…
Girl, you’ll be a woman soon,
Please, come take my hand
Girl, you’ll be a woman soon,
Soon, you’ll need a man
Για το τέλος, δε θα μπορούσε κανείς να μην αναφέρει τους πιο γλυκούς εγκληματίες της μεγάλης οθόνης. “Pumpkin” και “Honey bunny” εν δράσει! Αρκεί ένα “I love you honey bunny” και ένα “I love you too, pumpkin” για να φέρουν άνω κάτω ένα ολόκληρο μαγαζί!
Η συγκεκριμένη ταινία, όπως και οι περισσότερες ταινίες του Tarantino, είναι από τις ταινίες που χαίρεσαι να βλέπεις. Είναι πάντα αυτή η αισθητική του σκοτεινού, του απαγορευμένου, του επικίνδυνου, αλλά και του τρελού. Οι χαρακτήρες έχουν μια δόση “αλητείας”, αλλά πάνω απ’ όλα έχουν μια δόση ανθρωπιάς. Από το στυγνό δολοφόνο με τις προφητείες που ενσαρκώνει ο Samuel Jackson μέχρι τους αδέξιους ληστές καφετέριας, βλέπεις πάντα την ανθρώπινη πλευρά: γιατί κάνουν ό,τι κάνουν και ποιες καταστάσεις ή εμπειρίες τους οδήγησαν στην όποια συμπεριφορά ή φιλοσοφία ζωής. Κι όπως και να’ χει, είναι κι αυτό μια από τις γοητείες της ταινίας.
Ασυζητητί must-see και το soundtrack δια πασών!
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…