Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
28/7/2010
www.musiccorner.gr
Ένα τραγούδι…
«Post Love»
Αν είμαστε έτσι καλά μ’ αυτή την αγάπη
που πότε σωπαίνει και πότε μιλά
μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα
να δούμε πολλά η κανένα
Αν είμαστε έτσι γεροί και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
υπάρχει ένας χρόνος, στ’ αλήθεια, μεγάλος
να ζει για τον ένα ο άλλος
Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία
στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά
δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει, μα κερδίζω.
————-
Το τραγούδι «Post Love», σε μουσική του Νίκου Αντύπα και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, τραγούδησε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο δίσκο της «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» (1997). Μπορεί το συγκεκριμένο κομμάτι να μην είχε τη μαζική απήχηση της «Λάβας» ή του «Διθέσιου», λειτούργησε όμως όλα αυτά τα χρόνια με τρόπο καταλυτικό και λυτρωτικό.
Την ιστορία του …σκιτσάρισε η Λίνα Νικολακοπούλου πριν δώδεκα χρόνια στο «Δίφωνο» (τ. 39 – Δεκέμβριος 1998) και στη στήλη που διατηρούσε τότε στο περιοδικό ο γνωστός σήμερα στιχουργός Νίκος Μωραΐτης. Ας δούμε τι είχε γράψει:
«Υπήρχε και ένα ρεφρέν σε αυτό το τραγούδι. Κάπου είναι σημειωμένο στα χαρτιά μου, μα δε χρειάστηκε… “Post Love”. Έτσι αποφάσισα να το πω. “Μετά την αγάπη”, ας πούμε. Γιατί η εποχή που γνωρίζει κανείς την αγάπη ορίζει πια τον χρόνο σε “πριν” και “μετά”.
Φανερώθηκε με μολυβιές σε ένα μεγάλο μπλοκ ζωγραφικής, το 1992. Τότε το έγραψα. Πολύ κοντά, χρονικά, με “τα πέδιλά μου τ’ άσπρα”. Προοριζόταν για την ενότητα των τραγουδιών του δίσκου “Δι’ ευχών”, μα δεν χρειάστηκε. Χρειάστηκε πέντε χρόνια μετά. Στο “Ηφαίστειο”.
Ο ήχος των λέξεων είναι μαλακός. Είναι σαν να το λες από μέσα σου. Σαν να το λέει η καρδιά κι όχι το στόμα.
“Να δούμε πολλά ή κανένα”: Αυτό το “ή” το διαζευκτικό, που σου λέει πως είσαι ελεύθερος να διαλέξεις. Εξάλλου, είναι το ίδιο. Πολλά ή κανένα.
“Αν είμαστε έτσι καλά μ’ αυτή την αγάπη”: Αυτή η πρόταση χωρίζει το κλάσμα: σε υπέρ και υπό. Όλα τ’ άλλα μετριούνται, ισούνται, διαιρούνται βάσει αυτής της αγάπης.
“Αν είμαστε έτσι γεροί”: Το “αν”. Τρομερή υπόθεση αυτό το “αν”. Μοιραία καμιά φορά. Μπορώ να σας μιλάω ώρες ατέλειωτες γι’ αυτά τα μικρά τεράστια γράμματα. Όχι όπως τα ψάχνουν οι φιλόλογοι, αλλά όπως τα έχασα εγώ απ’ τη χαρά μου, όταν ξεκίνησα να γράφω, 13 χρόνων. Μα δεν χρειάζεται.
“Post Love”. Να ταχυδρομηθεί στην αγάπη. Σε όποια διεύθυνση κι αν πάει, θα ’ναι σωστό».
Το «Post Love» υπάρχει ηχογραφημένο και Live στο «Vox» (2005). Εκεί, το τραγούδησαν μαζί η Δήμητρα Γαλάνη με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη…
Υ.γ.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τον Αύγουστο πάμε διακοπές…
Ραντεβού το Σεπτέμβρη!
Καλές διακοπές!!!
Εξαιρετικό το αφιέρωμά σας στο “Post love”. EYΓΕ!