Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
1/12/2010
www.musiccorner.gr
“Ο Τζον Τζον ζει”
Πριν από οχτώ χρόνια, για πρώτη φορά, ο συνθέτης Στάμος Σέμσης και ο στιχουργός Νίκος Μωραΐτης συναντήθηκαν δισκογραφικά, γράφοντας αντίστοιχα τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου «Σε ποιο Θεό να πιστέψω» (2002), με την Έλλη Πασπαλά:
«Ακρογιαλιά», «Ζω εδώ», «Σε ποιο Θεό να πιστέψω», «Τετράγωνη γη», «Λαμπερές στιγμές», «Μες στα μάτια ποιανού», «Ένα βέλος στην καρδιά». Στο δίσκο υπήρχαν και τρία ακόμα τραγούδια, δύο σε στίχους του Γιώργου Χατζιδάκι («Τα καλά νερά», «Το πρώτο βλέμμα») κι ένα σε στίχους του συνθέτη («Δε μ’ αγαπάς… γιατί»).
Μπορεί ο δίσκος να πέρασε από πολλά εμπόδια, ώσπου να κυκλοφορήσει, το τελικό αποτέλεσμα, όμως, δικαιώνει και τους τρεις συντελεστές του. Ωραίος ήχος, στίχοι ενδιαφέροντες και ερμηνείες «καθαρές» συνθέτουν το παζλ της έκδοσης «Σε ποιο Θεό να πιστέψω». Οι «Λαμπερές στιγμές» ξεχώρισαν αμέσως, ενώ το υπόλοιπο υλικό αποδείχτηκε βραδείας καύσεως. Τα τραγούδια ήθελαν το χρόνο τους για να επικοινωνήσουν με το κοινό κι αυτό, βέβαια, δε μειώνει σε τίποτα την αξία τους.
Την εποχή εκείνη, ο Στάμος Σέμσης μετρούσε ήδη χρόνια δεκατρία χρόνια δισκογραφικού βίου, αρχής γενομένης από το «Cairo» του 1989. Εκεί συμμετείχε και η Έλλη Πασπαλά, που μετά από ένα χρόνο ηχογράφησε τραγούδια του Σέμση – σε στίχους του Βασίλη Νικολαΐδη – στο δίσκο της «Το νησί των λωτοφάγων» (1990).
Απ’ τη μεριά του, ο Νίκος Μωραΐτης μόλις είχε κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο, σηκώνοντας το κύριο στιχουργικό βάρος (εφτά τραγούδια) στο δίσκο «Τα χάρτινα» (1997) της Δήμητρας Γαλάνη με τον Τάκη Σούκα. Συμμετείχε, επίσης, με τέσσερα τραγούδια («Της ζωής μου άρνηση» και «Η μέσα φυλακή» σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη, «Βήμα βήμα» και «Του κόσμου το παράλογο» σε μουσική Θύμιου Παπαδόπουλου) στο cd του Κώστα Μακεδόνα «Του έρωτα το φως» (2000) και με «Μια πυρκαγιά» (σε μουσική Γιάννη Σπάθα) στο «Παράξενο φως» (2000) της Χαρούλας Αλεξίου.
Αυτά για την ιστορία…
Για να έρθουμε στο 2010 και να βρούμε ξανά μαζί το Στάμο Σέμση και το Νίκο Μωραΐτη, ωριμοτέρους πια και πιο έμπειρους, να γράφουν τραγούδια για την Ανδριάνα Μπάμπαλη, με την οποία αμφότεροι είχαν συνεργαστεί και παλιότερα, γράφοντάς της μεμονωμένα τραγούδια. Στη νέα τους δουλειά, που κυκλοφόρησε πριν λίγες εβδομάδες, οι τρεις τους υποστηρίζουν πολύ πειστικά πως… «Ο Τζον Τζον ζει». Άλλο κλίμα εδώ, άλλη ατμόσφαιρα, άλλες ερμηνείες σε εφτά καινούργια τραγούδια: «Πέρασε ένα καλοκαίρι», «Κούκλα σπασμένη», «Ο Τζον Τζον ζει», «Περιπλανώμενο», «Άλογο», «Ρεβόλβερ», «Διακοπές στη μπανιέρα». Ανάμεσά τους και το «Απόψε αν θέλεις» του «Σαλονικιού» Δημήτρη Σέμση, που τραγουδούν μαζί η Ανδριάνα Μπάμπαλη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, η «Μοναξιά» («Soledad») και τα «Πεύκα»: «Πεύκα ήτανε κάποτε/ δέντρα ήτανε/ όλα αυτά που στις ρίζες του χρόνου κουρνιάζανε… Πεύκα ήτανε κάποτε/ δέντρα ήτανε/ τώρα δέντρα εμείς απομείναμε». Εδώ και η «Ακρογιαλιά», με τον τρόπο της Ανδριάνας Μπάμπαλη. Μπορεί να μην έχει το απόκοσμο που υπάρχει στην ερμηνεία της Έλλης Πασπαλά, αλλά ενσωματώνεται πλήρως στον «Τζον Τζον».
Τα τραγούδια του Στάμου Σέμση και του Νίκου Μωραΐτη έχουν κάτι, που από την πρώτη στιγμή περνάει κι ακουμπάει στην ψυχή απλά και ήσυχα. Κι αυτό δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο στις μέρες μας. Η «αγία τριάδα» του τραγουδιού (συνθέτης – στιχουργός – ερμηνευτής), στην εποχή των πολυσυλλεκτικών δισκογραφικών συνταγών του λίγο από δω λίγο από κει, έκανε στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα μικρό θαύμα. Ο δίσκος θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριληφθεί στα πιο ενδιαφέροντα και αγαπησιάρικα ακούσματα της χρονιάς που τελειώνει.
Ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν από τις πρώτες ακροάσεις τους είναι το «Περιπλανώμενο». Την ιστορία του, όπως μας την εμπιστεύτηκε ο Νίκος Μωραΐτης, θα τη φιλοξενήσουμε στην «Κιβωτό» της επόμενης εβδομάδας…