Γράφει η Ιωάννα Γκόγκου
Φωτογραφίες: Ιωάννα Γκόγκου
www.musiccorner.gr
Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012
———————————————————–
«Νιώθεις τον αέρα να σε γαργαλά, τα πόδια σου σωστό εκκρεμές επάνω σε αυτό το κρύο σίδερο…»
«Σταμάτα να κρέμεσαι πάνω στην γέφυρα! Κατέβα σου λέω.»
Δυο μέρες μόνο
Να σε κρατάω αγκαλιά
Δυο μέρες μόνο
Να σ’ έχω δίπλα μου ξανά
Για λίγο μόνο
Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησαν όλα.
Κάπου εκεί ανάμεσα στα λόγια του ήμουν και εγώ χωμένος. Τον παρακολουθούσα να τρελαίνεται, να χάνεται στον κόσμο του και ύστερα να παίρνει φόρα και…
Δεν θυμάμαι πως έγινα όλα.
Ήταν λίγο πολύ όπως όλες οι ιστορίες που μοιάζουν στην οσμή μεταξύ τους. Τα ίδια θα σας πω, ίσως και να είναι η ίδια ιστορία που έχετε ακούσει. Νιώθω ακόμα το βλέμμα του.
Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ.
Μου λείπει, αυτό ξέρω μόνο. Μου λείπει και εκείνη η στριγκλιά της ψυχής του. Τον ήξερα χρόνια, η ίδια ένταση πάντοτε… πριν, μετά, τώρα… Κάπου στη διαπασών και η ένταση αυξομειώνεται όπως και ο παλμός μου…
Για τόσο μόνο
Φως να γεμίζουν οι στιγμές
Να λάμπουν μες στο χρόνο
Όλο το σώμα μου να ζει
Για σένα μόνο…
Δυο μέρες μόνο
«Τι είναι η ελευθερία του κορμιού σου ξέρεις;»
Δεν ήξερα να απαντήσω, ίσως και να μην ήθελα. Μου άρεσε η φιλοσοφία που έπλαθε πονώντας για κάθε τι που αγαπά.
«Ελευθερία είναι να μην το υποδουλώνεις σε κανέναν, να είναι όλο δικό σου με κάθε δικαίωμα πάνω του. Κάθε ναρκωτικό ερωτικό που είσαι εξαρτημένος από αυτό… Αγάπα γαμώτο!»
Και το χέρι του με χτυπούσε στον ώμο δυνατά, μου έλεγε να ξυπνήσω, αλλά εγώ υπνωτιζόμουν από τον λόγο του.
«Η ψυχή σου πονάει κάθε φορά που σκέφτεσαι εσένα, τον εαυτό σου και μόνο, δακρύζει που δεν μπορεί να σου δείξει κάτι παραπάνω.» Με κοιτούσε με αυτό το μελί βλέμμα, εκείνο που είχε κάνει γκόμενες να πέφτουν στα πατώματα γι’ αυτόν, έκανε μια τζούρα ακόμα και συνέχιζε… « Να μάθεις να σπέρνεις ευτυχία φίλε μου και να είσαι σίγουρος ότι οι καρποί αυτοί θα φτάνουν για μια ζωή.»
Δεν θυμάμαι τον χρόνο που κύλησε, γίναν όλα τόσο σύντομα. Προχθές τα πίναμε πάνω στο βράχο και καμακώναμε μικρές γόησσες, εφηβικές και αγνές.
Ένιωθα να τον γνωρίζω κάθε μέρα από την αρχή ξανά…
Ξέρεις τι μου έλεγε συχνά;
Δυο μέρες μόνο
Όσο μια βόλτα διαρκεί
Για τόσο μόνο
Όλη η ζωή μου
Αυτή η στιγμή
Δυο μέρες μόνο…
———-
Οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα είναι ένα φαινόμενο το οποίο συμβαίνει σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, λόγω των επικρατουσών κατά καιρούς συνθηκών. Γενικότερα, στη χώρα μας δεν παρατηρείται υψηλή ποσόστωση αυτοκτονιών, κάτι που αποδίδεται στις ευχάριστες καιρικές συνθήκες, αλλά και το μεσογειακό ταμπεραμέντο των Ελλήνων, σε αντίθεση με τις χώρες του Βορρά, ιδιαίτερα της Σκανδιναβίας, όπου διαχρονικά έχουν καταγραφεί υψηλότατα ποσοστά αυτοχειρίας.
Ωστόσο, σε περιόδους ιδιαίτερης έντασης, όπως ήταν ο εμφύλιος ή η Ελληνική κρίση χρέους 2010-2012, το φαινόμενο έλαβε πολύ μεγάλες διαστάσεις σημειώνοντας αύξηση κατά 22%.
Δυστυχώς το μυαλό, η πίεση των καταστάσεων και η μη διέξοδος τους, φέρει ως αποτέλεσμα το τέλος…
http://www.psychology-blog.gr/
———-
Η Δήμητρα Γαλάνη γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι τραγουδίστρια. Καταγόμενη από την Πρέβεζα όπου και μεγάλωσε, ξεκίνησε την καριέρα της στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στο τραγούδι το 1968 ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στο «Ενα Χαμόγελο» των Δήμου Μούτση και Νίκου Γκάτσου. Στην ηλικία των 16 κάνει τα πρώτα της βήματα στο χώρο του τραγουδιού. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες και ερμήνευσε τραγούδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Χατζηνάσιου, Ξαρχάκου, Μικρούτσικου, Τσιτσάνη κ.α. Πολλά τα τραγούδια που ερμήνευσε μέχρι τώρα, καθώς και αμέτρητοι δίσκοι στο καλλιτεχνικό της στερέωμα.
———-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…