5+1 επιλέγει ο Γιάννης Μαυρόπουλος
Πάντα μας αρέσει να κάνουμε απολογισμούς, όταν κάτι φτάνει προς το τέλος του. Και συνήθως οι καλύτεροι απολογισμοί γίνονται την εποχή που το κρύο είναι τσουχτερό, η πιθανότητα να πέσει χιόνι αυξάνεται και ποιος ξέρει; Όσοι έχουν σπίτι με τζάκι και μεγάλη καμινάδα να έχουν την τύχη να βρουν δώρα κάτω από το μεγάλο στολισμένο δέντρο τους. Η διάθεση όλων μας είναι μεγαλύτερη και για λίγο θυμόμαστε το πώς είναι να είσαι παιδί. Ο συνδυασμός των Χριστουγέννων με το τέλος μιας χρονιάς και την υποδοχή μιας καινούριας κάνουν την εποχή κατάλληλη για οτιδήποτε μας αρέσει να κάνουμε. Και είμαι σίγουρος ότι όλοι μας θέλουμε να χαζέψουμε μια ταινία στον καναπέ του σπιτιού μας, είτε είναι χριστουγεννιάτικη είτε όχι.
Η χαρά που νιώθω γράφοντας αυτό το κείμενο είναι διπλή: αφενός γιατί επιστρέφω στην ομάδα του Music Corner μετά από περίπου 2 χρόνια, αφετέρου γιατί γράφω για αυτό που αγαπώ περισσότερο: σε μια εποχή που οι περισσότεροι έχουν απορροφηθεί από τις ξενόγλωσσες κυρίως σειρές, ο συντάκτης παραμένει «ερωτευμένος» με τον κινηματογράφο. Είτε στο παρωχημένο πια cinema, είτε στην οθόνη του υπολογιστή, μια ταινία είναι ικανή να σε καθηλώσει, να σε βάλει σε σκέψεις και να κερδίσει την προσοχή σου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Λίγο πριν χαιρετήσουμε το 2017, υποδεχόμενοι το 2018, ας θυμηθούμε ταινίες που κυκλοφόρησαν τη χρονιά αυτή και που αξίζουν την προσοχή μας. Ίσως δεν πρόκειται να βρείτε τις ταινίες που θα σας ενθουσιάσουν, αλλά έχουν σίγουρα κάτι σημαντικό: ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους από τις υπόλοιπες.
1: Contratiempo
Τίτλος στα Ελληνικά : Αόρατος Επισκέπτης
O σκηνοθέτης και παράλληλα σεναριογράφος Οριόλ Πάουλο θέτει στον ρόλο του πρωταγωνιστή τον Αντριάν Ντόρια, έναν γοητευτικό και νεαρό επιχειρηματία, ο οποίος καλείται μέσα σε 3 ώρες να αλλάξει τις εις βάρος τους κατηγορίες για τον φόνο της ερωμένης του. Σύμμαχος του; Μόνο η δικηγόρος του, Βιργκίνια Γκούντμαν που τον πιέζει να σπάσει την σιωπή του και να της πει όλη την αλήθεια, προκειμένου να τον βοηθήσει να διασώσει το όνομα του και την υπόληψη του.
Μια ταινία που έτυχε να παρακολουθήσω στον κινηματογράφο και σίγουρα δεν το μετάνιωσα σε καμία στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα «Ισπανική παραγωγή» είχα ενδοιασμούς. Μεγάλο λάθος. Εξαιρετική ερμηνεία από τον «κατηγορούμενο» Μάριο Κάσας, καθώς και από τον Χοσέ Κορονάδο, που αποδίδει πιστά το πένθος ενός πατέρα που μόλις έχει χάσει τον γιο του και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, μη μπορώντας να δεχτεί την αδικία. Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό, οι συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά δίνουν περισσότερο ενδιαφέρον στην υπόθεση. Μια ταινία γεμάτη από ανατροπές, εκπλήξεις και το πιο βασικό: δεν σε αφήνει να βαρεθείς ούτε ένα δευτερόλεπτο. Τα πάντα κινούνται σε πολύ λεπτές ισορροπίες, καθώς ένας άνθρωπος καλείται να πείσει τα ΜΜΕ, την δικηγόρο του, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό για την αθωότητά του.
2: Moonlight
Μαϊάμι, Αμερική. Ο Σαιρόν είναι ένα απόμακρο παιδί. Δεν μιλάει πολύ και συνεχώς είναι μουτρωμένος. Έτσι δείχνει το παράπονο του για την όχι και τόσο όμορφη παιδική του ηλικία. Εσωστρεφής, χωρίς πατέρα, με μία μητέρα που ζει μέσω της πορνείας, βρίσκει καταφύγιο στον μοναδικό του φίλο, τον Κέβιν και στον Τέρενς. Έναν άντρα που ζει και βασιλεύει στον χώρο των ναρκωτικών και των παράνομων ενεργειών σε μια κακόφημη περιοχή της Αμερικής. Μεγαλώνοντας, παραμένει ένας κλειστός έφηβος, που δέχεται συνεχές bullying μέσα και έξω από το σχολείο, απομακρύνεται από το σπίτι του και ανακαλύπτει ότι είναι gay. 25 χρονών πια, ο Little (το χαϊδευτικό του λόγω της σωματοδομής του) είναι πλέον ένας γυμνασμένος άντρας με τατουάζ, έτοιμος να αναζητήσει κάτι καλύτερο στη ζωή του, αλλά με νωπές τις μνήμες από το παρελθόν να μην το αφήνουν να ανοίξει τα φτερά του.
Το εγχείρημα του Μπάρι Τζένκινς δεν είναι καθόλου εύκολο. Το Φεστιβάλ του Τορόντο τον Σεπτέμβριο πιστοποίησε το Moonlight ως αριστούργημα. Βαριά λέξη όταν μιλάμε για ταινία αλλά ας τα βάλουμε κάτω: Έχει καταφέρει να ενώσει τρεις διαφορετικούς ηθοποιούς, τρεις διαφορετικούς ανθρώπους και να τους κάνει έναν πρωταγωνιστή. Ένα παιδί που αναζητά τον εαυτό του, στηρίγματα και ένα μέλλον που δεν θα φοβάται για αυτό που είναι. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ένας gay στην Αμερική αποτυπώνεται με τον πλέον σκληρό τρόπο: νιώθει ενοχές και ντροπή για μια επιλογή του. Για την επιλογή του να νιώσει ερωτικά συναισθήματα για τον παιδικό του φίλο. Και φοβάται. Περισσότερο από την γεμάτη ναρκωτικά γειτονιά του, περισσότερο από την σωματική και ψυχολογική βία που υπέστη ως έφηβος. Βλέποντας αυτή την ταινία, νιώθεις κάπως περίεργα στο τέλος. Νιώθεις διαφορετικός και αυτό, επειδή βλέπεις μέσα από τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής , πως ένας μαύρος μπορεί να αναρριχηθεί ή να τσακιστεί στην Αμερική.
Μια ταινία με ήδη πολλές διακρίσεις και ένα από τα μεγάλα φαβορί για τα επερχόμενα Oscar, και που θα κάνει καιρό να ξεχαστεί.
3: Logan
Αν κάποιος δεν είναι θερμός fan της Marvel και κατ’ επέκταση των X-Men, ίσως να μην πάει το μυαλό του ακούγοντας τον τίτλο. Για …εμάς τους καλά μυημένους, είναι κάτι που περιμέναμε πως και πως. Και αν όχι γιατί τα δύο προηγούμενα εγχειρήματα με πρωταγωνιστή τον Wolverine( X-Men Origin: Wolverine & Wolverine) δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε, απλά γιατί από το trailer πάθαμε ένα μικρό σοκ.
Έχοντας μείνει στην αφάνεια για τουλάχιστον 20 χρόνια, ο Wolverine δεν είναι πια ο άνθρωπος που τρόμαζε τους πάντες και μόνο με την όψη του. Με τον μόνο δεσμό που να τον ενώνει με το παρελθόν να είναι ο επίσης παροπλισμένος Professor X, αναλαμβάνει από το πουθενά μια ιδιαίτερη αποστολή: να οδηγήσει την μικρή Λάουρα σε ένα καταφύγιο για μεταλλαγμένα παιδιά. Η Λάουρα όμως δεν είναι ένα «συνηθισμένο» κορίτσι. Οι λάμες τιτανίου που κρύβουν τα χέρια της και μια στρατιά από μισθοφόρους που την κυνηγούν με στόχο να την εξοντώσουν κεντρίζουν την προσοχή των δύο αντρών και αναλαμβάνουν να την προστατέψουν.
Αυτό η μανιώδης καταδίωξη τριών μεταλλαγμένων ανθρώπων διαφέρει από τις ταινίες X-men που είχαμε συνηθίσει. Η ανάγκη για επιβίωση θυμίζει λίγο παλιομοδίτικο αλλά καλό γουέστερν και ο σκηνοθέτης φροντίζει να δούμε μια ιδιαίτερη πλευρά του David Logan: οι σχέσεις που αναπτύσσονται με την μικρή Λάουρα, αν και περνούν από χίλια κύματα, θυμίζουν πατέρα-κόρης. Και ένα δίδυμο με λάμες τιτανίου να ξεπροβάλλουν από τα χέρια τους δεν μπορεί παρά να είναι ελκυστικό. Οι σκηνές μάχης με τους δύο πρωταγωνιστές κόβουν την ανάσα και είναι αρκετά ρεαλιστικές και σίγουρα είναι η ταινία που θα μετατρέψει σε φαν όσους είχαν ξεφύγει μέχρι τώρα από την X-Men mania.
4: Split
Τίτλος στα Ελληνικά : Διχασμένος
Μια ταινία που στηρίζεται κατά κύριο λόγο σε έναν ηθοποιό και οι υπόλοιποι λειτουργούν θυγατρικά και συμπληρωματικά, κρύβει έναν κίνδυνο: ο ηθοποιός να την υπερκαλύψει και να χαθεί η ουσία. Στην προκειμένη περίπτωση, ο James Mc Avoy δίνει ρέστα στον ίσως πιο ενδιαφέρων ρόλο της καριέρας του. Τρεις έφηβες κοπέλες, μετά το τέλος ενός πάρτι, πέφτουν θύμα απαγωγής από έναν μυστηριώδη άνθρωπο. Το όνομα του; Ντενίς, Πατρίτσια, Χέντγουικ, Κραμπ, Μπάρι, Τζέιντ. Η πολυσχιδής διαταραχή προσωπικότητας από την οποία πάσχει, τον κάνει να «αλλάζει» συνεχώς. 23 διαφορετικές προσωπικότητες είναι αυτές που εμφανίζονται μπροστά στα κορίτσια και οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Η ψυχολόγος δρ. Φλέτσερ είναι ίσως το μόνο άτομο που μπορεί να σώσει τα κορίτσια από τον εφιάλτη και όλα εξαρτώνται από την άμεση αντίδραση της. Αλλά και από ένα ακόμα τρομακτικό παράγοντα: την προσωπικότητα νούμερο 24.
Ο M. Night Shyamalan, που κρύβεται πίσω από το σενάριο και τη σκηνοθεσία, έχει πετύχει κάτι μοναδικό. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που δεν ξεκινάει με το να σε τρομάξει. Το πετυχαίνει όμως μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή. Δεν υπάρχει χειρότερο «κτήνος» από τον παράφρονα άνθρωπο. Και σίγουρα αυτό το αντιλαμβάνονται οι 3 έφηβες, που βιώνουν έναν από τους μεγαλύτερους εφιάλτες που μπορεί να βιώσει ένας έφηβος: την αγωνία και την ανασφάλεια για την ίδια του τη ζωή. Οι «μεταμορφώσεις» του απαγωγέα γίνονται με αρκετά πειστικό τρόπο, κάτι που πιστώνεται στον James Mc Avoy που έφερε εις πέρας ένα δύσκολο εγχείρημα. Ένα θρίλερ που κρατάει την ένταση του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, παρά το γεγονός ότι ξεκινά απλά και λιτά με μια φαινομενικά απλή απαγωγή ανήλικων κοριτσιών. Ένα θρίλερ που πραγματικά σε τρομάζει.
Μια από τις καλύτερες φετινές ταινίες στο είδος του, έχοντας ήδη σαρώσει τα βραβεία (κυρίως ο James Mc Avoy).
5: Brawl in Cage 99
Πάντα είναι συναρπαστικό να βλέπεις έναν άνθρωπο να προσπαθεί πρώτα να επιβιώσει και μετά να πετύχει σημαντικά πράγματα. Ο Μπράντλει Τόμας βλέπει τη ζωή του σιγά σιγά να καταρρέει. Απολύεται από τη δουλειά του, η γυναίκα του τον απατά και ετοιμάζεται να τον εγκαταλείψει και εκείνος βρίσκεται σε ένα μεγάλο δίλημμα : να συνεχίσει να παλεύει τίμια με κίνδυνο να μην έχουν να ζήσουν ή να «κυλήσει» στον κόσμο των ναρκωτικών ως dealer απλά και μόνο από την οικονομική ανάγκη. Η απόφαση που παίρνει τον φέρνει λίγο καιρό μετά με την γυναίκα του να περιμένουν παιδί και τα μόνα προβλήματα που τον απασχολούν να είναι τα της …δουλειάς του. Ένα μοιραίο λάθος όμως θα αλλάξει τα πράγματα και ο Μπράντλει θα βρεθεί πάλι σε κρίσιμα διλήμματα και καλούμενος να πάρει σοβαρές αποφάσεις, θα δοκιμάσει τα όρια του.
Ο Βίνσεντ Βον είναι ένας ηθοποιός που έχω συνηθίσει προσωπικά να βλέπω σε κωμικές ταινίες. Σου δίνει την εντύπωση ενός χαλαρού τύπου με καλή καρδιά, που δεν παίρνει τα πράγματα και πολύ στα σοβαρά, αλλά για όλα τα προβλήματα έχει το χιούμορ του σύμμαχο. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Το ξυρισμένο κεφάλι του και οι καλοσχηματισμένοι μυς του είναι αυτά που τρομάζουν τον άλλον βλέποντας τον. Στα μάτια του δεν θα δεις φόβο. Μια απίστευτη ηρεμία αντίθετα, και κυρίως σαν να έχει περάσει όλη η ζωή του μπροστά από τα μάτια του, γνωρίζει κάθε φορά πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και παίρνει αν όχι τις σωστές αποφάσεις, τουλάχιστον αυτές που κοστίζουν λιγότερο. Το αξιοπερίεργο; Δεν υπάρχουν πολλοί drug dealers με κώδικα τιμής και ηθική.
Ο S. Craig Zahler έχει δημιουργήσει μια ταινία που δεν περιλαμβάνει μόνο ωμές σκηνές βίας μέσα σε κελιά φυλακής. Είναι μια προσωπική μάχη ενός πρώην μποξέρ. Με τους δαίμονές του. Με τον εαυτό του. Η προσπάθεια του να διατηρήσει ζωντανή την σύζυγό του και την αξιοπρέπειά του. Μπροστά στην ζωή της γυναίκας του και της κόρης του που θα γεννηθεί σύντομα, δεν διστάζει να τα βάλει με όλους. Να φτάσει στα πιο σκοτεινά σημεία που μπορεί να απαρτίζουν μια φυλακή στην Αμερική. Και καταφέρνει να επιβιώνει. Ένα επιτυχημένο φιλμ, καθώς δείχνει με πιστό τρόπο το πώς τα πάντα μπορούν να χαθούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και πως ένας πατέρας πουλάει κυριολεκτικά τη ψυχή του για την οικογένεια του.
…+1: Το τελευταίο σημείωμα
Δεν βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση επειδή έπρεπε οπωσδήποτε να έχουμε μια ελληνική ταινία. Είναι εδώ για πολύ περισσότερους λόγους. «Την ταινία αυτή την γύρισα γιατί την όφειλα στον Ναπολέοντα τον Σουκατζίδη, κρατούμενο για χρόνια στις φυλακές, κομμουνιστή με άλλους 200, οι οποίοι εκτελέσθηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 για αντίποινα.. Την όφειλα σε αυτόν τον ήρωα, σε αυτόν τον σεμνό άνθρωπο, ειδικά σήμερα σε αυτές τις συνθήκες της αφωνίας και της αποθέωσης του καναπέ, να μάθουμε, να καταλάβουμε ότι ο τόπος είναι άγιος και πως οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αξιοπρέπεια».
Τα λόγια του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη συνοψίζουν και τον λόγο που αξίζει να δείτε την ταινία. Και πιστεύω ότι από αυτήν πρέπει να ξεκινήσετε. Η ιστορία αφορά την εκτέλεση και το background των 200 της Καισιαριανής, μια υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα του 1944, την εποχή των ναζί και της σβάστικας, που κάθε αντίρρηση στα προβλεπόμενα μέτρα των Γερμανών ισοδυναμούσε με δολοφονία. Στον αντίποδα, ένας έρωτας παίρνει σάρκα και οστά, ανάμεσα στον Ναπολέοντα Σουκατζίδη και την Χαρά Λιουδάκη που ενωμένοι δεν λυγίζουν από την σκληρή στάση των Γερμανών στρατιωτών και όλη την πορεία τους μέχρι και τη μοιραία στιγμή της εκτέλεσης.
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και η Μελία Κράιλινγκ κάνουν με την ερμηνεία τους την ταινία ανατριχιαστική. Ενώ η ζωή μπορεί να τελειώσει αναπάντεχα, εκείνοι μένουν σταθεροί στα πιστεύω τους και προσπαθούν να ανατρέψουν αυτά που άλλοι έχουν επιλέξει για αυτούς. Ο Παντελής Βούλγαρης, σε συνεργασία με την Ιωάννα Καρυστιάνη συνθέτουν ένα ιστορικό δράμα, που θα σε κάνει να συγκινηθείς. Όχι γιατί έτσι πρέπει. Θα ταξιδέψετε αυτόματα σε μια Αθήνα που οι άνθρωποι πάλευαν για ιδανικά, για τον έρωτα, για ιδεώδη που σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Και που ο έρωτας ήταν αληθινός και πιο ισχυρός από κάθε άλλο συναίσθημα.
————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση, χωρίς την άδεια του Music Corner…