afierwmeno_eksairetika_logo_500x100

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Μόνον ως δίσεκτο μπορεί να χαρακτηριστεί το 2017 για τον εγχώριο καλλιτεχνικό χώρο, καθώς κατά τη διάρκειά του «έφυγαν» αρκετοί σημαντικοί εκπρόσωποι του θεάτρου και του τραγουδιού.

Τελευταίος σ’ αυτή τη μεγάλη μαύρη «αλυσίδα», ο Γιώργος Σαρρής. Ένας εξαιρετικός λαϊκός τραγουδιστής, ο οποίος ουδέποτε επεδίωξε την προβολή και τα μεγάλα φώτα, αλλά έκανε τη δουλειά του αθόρυβα και ήσυχα, αφήνοντας πίσω του ένα αρκετά σημαντικό έργο.

Ακριβώς αυτό θα «ψηλαφίσουμε» σήμερα, ως έναν ύστατο φόρο τιμής στη μνήμη του, αλλά και για να γνωρίσουμε στις νεότερες γενιές άλλον ένα ακούραστο και σεμνό «εργάτη» του λαϊκού τραγουδιού μας, που τόσο υποφέρει τα τελευταία χρόνια…

sarris 2

«Κι ο αδερφός μου στα καράβια…»

Ο Γιώργος Ρουπάκας (όπως είναι το πραγματικό επώνυμό του), γεννήθηκε στη Θήβα στις 22 Σεπτεμβρίου 1948, δύο χρόνια πριν τη μικρότερη αδελφή του Χαρίκλεια, που έμελλε να περάσει στο πάνθεον του εγχώριου πενταγράμμου ως Χάρις Αλεξίου!

Από πολύ μικρό παιδί γνώρισε τις δυσκολίες της ζωής, καθώς πριν κλείσει δέκα χρόνια ζωής αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, εξαιτίας του άρρωστου πατέρα του, ο οποίος λίγο αργότερα έφυγε από τη ζωή. Έτσι, ο μικρός Γιωργάκης υποχρεώθηκε από αρκετά νωρίς ν’ αναλάβει δυσθεώρητα βάρη για την ηλικία του, καθώς έπρεπε να δουλέψει.

Έτσι, αρχικώς δούλεψε σ’ ένα μπακάλικο και μόλις τελείωσε το δημοτικό, πήρε τη μεγάλη απόφαση να μπαρκάρει στα καράβια. Ήτανε δώδεκα ετών και ήδη είχε προλάβει να ωριμάσει πριν καλά-καλά νιώσει τι σημαίνει παιδική ηλικία. Βεβαίως, έπρεπε να φτάσει στα δεκαπέντε για να καταφέρει να πάρει νόμιμο ναυτικό φυλλάδιο, καθώς μέχρι τότε ταξίδευε παράνομα.

sarris_alexiou

Τα πρώτα βήματα στο τραγούδι

Όμως, το τραγούδι είχε μπει για τα καλά στο αίμα του, αφού εκείνος και η αδελφή του ήταν από μικροί μπολιασμένοι με κυρίως λαϊκά ακούσματα, τα οποία δεν έλειπαν από το σπίτι τους, εξαιτίας των γονιών και των συγγενών τους.

Επομένως, όταν πλέον είχε μεγαλώσει αρκετά, σχεδόν κάθε βράδυ επισκεπτότανε τα νυχτερινά κέντρα της εποχής για να διασκεδάσει, αλλά και ν’ ακούσει και την αδελφή του Χαρούλα, η οποία βρισκότανε στα πρώτα βήματα της μεγάλης και λαμπρής καριέρας της.

Εκείνη ήτανε που τον παρακίνησε να ξεκινήσει να τραγουδά επαγγελματικά, καθώς γνώριζε από πρώτο χέρι ότι διέθετε πολύ καλή φωνή. Πράγματι, ο Γιώργος Σαρρής (πλέον) ανέβηκε για πρώτη φορά στην πίστα το 1972 και μέχρι το 1978 δούλεψε ως τραγουδιστής σε διάφορα μαγαζιά.

Ωστόσο, ουδέποτε κατάφερε να ξεφύγει από «τριτοτέταρτο» όνομα και βλέποντας ότι δεν υπήρχε ελπίδα να φτάσει ψηλότερα, αποφάσισε να εγκαταλείψει το πάλκο και να εγκατασταθεί στην Κέρκυρα, όπου αρχικώς δούλεψε μαζί μ’ ένα φίλο του σ’ ένα κατάστημα τουριστικών ειδών. Εν συνεχεία, άνοιξε ένα δικό του μαγαζί και είχε αποφασίσει πλέον ότι το τραγούδι ήτανε παρελθόν για κείνον…

Η επιστροφή και το πρώτο «μπαμ»

Όμως, η μοίρα είχε γράψει στα τεφτέρια της εντελώς διαφορετική εξέλιξη για το Γιώργο Σαρρή. Την άνοιξη του 1982, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Μανώλης Ρασούλης ετοίμαζαν το δεύτερο μεγάλο δίσκο τους, μετά την τεράστια επιτυχία του πρώτου ένα χρόνο πριν, που είχε τίτλο «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει».

Όπως και στον προηγούμενο, έτσι και σε τούτον, επιλέξανε νέους τραγουδιστές, όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Πασχάλης Τερζής και ο Δημήτρης Κοντογιάννης. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Η ζωή γυναίκα μοιάζει», όμως αργότερα άλλαξε κι έγινε «Παίξε Χρήστο επειγόντως».

Τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ είχαν ηχογραφηθεί, όμως έμενε ένα που ουδείς ήθελε να πει, άγνωστο για ποιους λόγους. Υπό την πίεση της εταιρείας να ολοκληρωθεί η δουλειά και πάνω στην απόγνωσή του, ο Νικολόπουλος ζήτησε από την Αλεξίου να προτείνει στο Γιώργο Σαρρή να έλθει από την Κέρκυρα να το τραγουδήσει.

Για ποιο κομμάτι μιλάμε; Μα για τις θρυλικές πλέον «Νταλίκες», ή «Με τα φώτα νυσταγμένα», όπως ήταν ο τίτλος του. Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να πούμε περισσότερα για το συγκεκριμένο σπουδαίο ζεϊμπέκικο, αφού η ιστορία του έχει δώσει τη δική του ξεχωριστή θέση στο «libro d’ oro” της λαϊκής μουσικής μας.

Επιπλέον, ο Σαρρής ερμήνευσε κι άλλα τέσσερα τραγούδια, όμως αυτό ήτανε που από τη μια στιγμή στην άλλη τον έκανε πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα και τον οδήγησε στη «μεγάλη επιστροφή» του στο χώρο, τον οποίον έκτοτε ουδέποτε εγκατέλειψε…

Την ίδια χρονιά, κόντρα στην εξέλιξη της δισκογραφίας, κυκλοφόρησε ένα δισκάκι 45 στροφών σε μουσική και στίχους Νάσου Νανόπουλου. Στη μια πλευρά, η Χάρις Αλεξίου τραγουδά το «Όμορφέ μου κόσμε» και στην άλλη, ο Γιώργος Σαρρής το «Παράπονο». Αμφότερα, ουδέποτε κυκλοφόρησαν σε άλλο φορέα ήχου…

Το «Μινόρε» και ο πρώτος προσωπικός δίσκος

Τον Ιανουάριο του 1983, ξεκίνησε στην ΕΡΤ-1 η μετάδοση του «Μινόρε της αυγής», με θέμα τη ζωή και τις δημιουργίες των εκπροσώπων του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η σειρά προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, σημείωσε υψηλά ποσοστά τηλεθέασης και τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς, κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ με μιαν «ανθολογία» των τραγουδιών που ακούγονταν σ’ αυτήν. Οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα…

Ο Γιώργος Σαρρής εμφανίστηκε σε κάποια επεισόδια του σίριαλ, ενώ συμμετείχε και στην καταγραφή ορισμένων κομματιών στο βινύλιο, αποδίδοντας με μοναδικό τρόπο «κλασικά» ρεμπέτικα τραγούδια, όπως «Η άμαξα μεσ’ στη βροχή», «Η γάτα», «Το μονοπάτι», «Πριν το χάραμα» και «Συννέφιασε».

Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, ήλθε η ώρα και για την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του, την οποίαν ανέλαβε ο Χρήστος Νικολόπουλος, με βάση και τίτλο τις «Νταλίκες», οι οποίες υπάρχουν ακριβώς όπως είχαν ηχογραφηθεί στο «Παίξε Χρήστο επειγόντως».

Πραγματικά είναι άξιον απορίας το γεγονός ότι ένας καινούργιος δίσκος βασίστηκε σ’ ένα παλαιότερο τραγούδι, το οποίο ήδη είχε κάνει τη «διαδρομή» του και ο κόσμος που το ήθελε, το είχε αποκτήσει μέσω της αγοράς του δίσκου ή της κασέτας το 1982.

Εν πάση περιπτώσει, το άλμπουμ περιέχει ορισμένα πολύ καλά τραγούδια, ενώ ως «μέσο ενίσχυσης» επιστρατεύτηκε η Χάρις Αλεξίου, ερμηνεύοντας δύο κομμάτια, εκ των οποίων ξεχώρισε το «Με ιπτάμενο δίσκο».

Σούκας και Μουσαφίρης

Ο Γιώργος Σαρρής συνέχισε τη δισκογραφική πορεία του το 1984, με τη συμμετοχή του σε τρία τραγούδια στο δίσκο του Τάκη Σούκα «Λαϊκά και πάσης Ελλάδος», όπου συνυπήρχε με τους Στράτο Διονυσίου, Λίτσα Διαμάντη και Θανάση Κομνηνό. Από αυτά, ακούστηκε περισσότερο το «Με του υπουργού την άδεια»…

Λίγο πριν το Πάσχα της επόμενης χρονιάς, ο Σούκας θα είναι ο συνθέτης στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του, με τίτλο «Η αγάπη είναι το θέμα». Εδώ, υπάρχει η πολύ μεγάλη επιτυχία της εποχής «Άγιε μου Σώστη σώσε με», αλλά και το υπέροχο «Όλα για μένα είσαι συ», το οποίο τραγουδά με τη Χαρούλα Αλεξίου.

Η αδελφή του συμμετέχει και πάλι σ’ ένα δίσκο του με άλλα δύο τραγούδια, από τα οποία είναι πασίγνωστο το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους».

Σχεδόν παράλληλα με όλα αυτά, ο Σαρρής θα πάρει μέρος στο ποτ-πουρί άλμπουμ των αδελφών Τζαβάρα «Μια βραδιά μεταξύ μας με τα Τζαβαράκια», τραγουδώντας το θρυλικό «Νύχτες μαγικές» του Βασίλη Τσιτσάνη…

Και πάμε στο 1986, όπου για ακόμα μια φορά θα ερμηνεύσει Τάκη Σούκα, μέσα από το δίσκο «Τα ερωτιάρικα», στον οποίο συμμετέχουν επίσης η Λίτσα Διαμάντη και ο Δημήτρης Κοντολάζος. Ωστόσο, δεν ακούστηκε κάποιο από τα τέσσερα τραγούδια που ηχογράφησε, αν και ξεχωρίζει το εξαιρετικό ντουέτο του με τη Διαμάντη «Μια καινούργια αγάπη».

Η επόμενη προσωπική δουλειά του, θα έχει την υπογραφή του «δημιουργού των σουξέ» Τάκη Μουσαφίρη και θα κυκλοφορήσει λίγο πριν το τέλος του 1987, με τίτλο «Και μόνο που με κοιτάς λιώνω». Το ομότιτλο θα γίνει μεγάλη επιτυχία εκείνη την περίοδο (στις δεύτερες φωνές ακούγεται η αδελφή του), ενώ θα ξεχωρίσει και το «Μ’ αρέσει η τρέλα που κουβαλάς»…

Η δεκαετία του ‘90

Όπως έχετε αντιληφθεί από την ως εδώ ανασκόπηση της καλλιτεχνικής πορείας του Γιώργου Σαρρή, η παρουσία του στο βινύλιο ήτανε σχετικά «αραιή» και χωρίς ουδέποτε να επιδιώξει το «σταριλίκι» και τις μεγάλες πωλήσεις. Και να σκεφτείτε ότι είχε αδελφή τη Χαρούλα Αλεξίου και γαμπρό τον υπ’ αριθμόν ένα δισκογραφικό παραγωγό της εποχής, τον Αχιλλέα Θεοφίλου…

Η δεκαετία του ’90, θα βάλει ουσιαστικά το τέλος στη δισκογραφική διαδρομή του αείμνηστου ερμηνευτή. Είναι ενδεικτικό ότι κατά τη διάρκειά της, θα ηχογραφήσει μόλις τέσσερις προσωπικές δουλειές, οι οποίες πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες, αν και φέρανε την υπογραφή σημαντικών δημιουργών…

Ξεκινάμε από το φθινόπωρο του 1990, όταν κυκλοφορεί ο δίσκος «Τρελός από αγάπη» σε μουσική Σπύρου Παπαβασιλείου και στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου. Το ομότιτλο τραγούδι ακούστηκε κάπως, αλλά η καλύτερη στιγμή είναι το ντουέτο «Εσύ κι εγώ» με τη Λίτσα Διαμάντη…

Την άνοιξη του 1992 θα ηχογραφήσει την τελευταία δουλειά του στη MINOS, με τίτλο «Όλα παίζονται απόψε», σε μουσική του Τάκη Σούκα. Ωστόσο, το άλμπουμ θα περάσει απαρατήρητο, όπως και το επόμενο που κυκλοφόρησε το 1993 στην EROS MUSIC.

Ο λόγος για το «Για θυμήσου» και είναι το πρώτο στο οποίο ο Σαρρής ερμηνεύει τραγούδια διάφορων δημιουργών αντί ενός, όπως είχε κανόνα στα ως τότε προσωπικά άλμπουμ του. Ανάμεσα σ’ αυτούς όμως, υπάρχει και ο Άκης Πάνου, μ’ ένα από τα τελευταία καινούργια τραγούδια της καριέρας του, τη «Χλόη». Αξίζει να το ακούσετε όσοι δεν το γνωρίζετε…

Η δισκογραφική πορεία του Γιώργου Σαρρή, θα ολοκληρωθεί το 1997, με το CD (πλέον) «Φταίνε οι άπονοι καιροί». Εδώ, υπάρχουνε τραγούδια που του έγραψε η Χάρις Αλεξίου, αλλά και οι Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καρανικόλας και Μιχάλης Γενίτσαρης, ενώ σε κάποια εμφανίζεται ως στιχουργός ο αξέχαστος Κώστας Βίρβος.

Όμως, το ελληνικό τραγούδι είχε ήδη πάρει την κατιούσα και ο Σαρρής είχε σχεδόν ξεχαστεί από τον κόσμο. Ωστόσο, αξίζει ν’ ακούσετε το «Πουλί θαλασσινό» του Μικρούτσικου, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Μιαν απόπειρα του συνθέτη να γράψει ένα παραδοσιακό κομμάτι, με έντονο νησιώτικο χαρακτήρα…

Έκτοτε, ο Γιώργος Σαρρής όχι μόνο σταμάτησε την ενεργό δισκογραφία, αλλά αραίωσε και τις «ζωντανές» εμφανίσεις του. Άλλωστε, δεν είχε καμιά δουλειά με όλη αυτή την παρακμή του τραγουδιού μας και μέχρι το τέλος στάθηκε αξιοπρεπής και κύριος, όπως θα τον θυμόμαστε όλοι…

Πριν δέκα χρόνια, το 2007, γλίτωσε από θαύμα έπειτα από ένα σοβαρότατο τροχαίο ατύχημα. Τότε συνήλθε, αλλά τα ξημερώματα της Παρασκευής και 13 Οκτωβρίου 2017, η καρδιά του τον πρόδωσε κι έπαψε να χτυπά στον ύπνο του. Έφυγε ήσυχα και διακριτικά, όπως έζησε…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here