Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
10/3/2010
www.musiccorner.gr

Δισκογραφικές συναντήσεις

Γιάννης Σπανός – Χαρούλα Αλεξίου

Μπορεί οι δυο τους να μη «βρέθηκαν» ποτέ ως τώρα μαζί σε έναν ολοκληρωμένο δίσκο, όμως ο Γιάννης Σπανός έγραψε για τη Χαρούλα Αλεξίου μερικά πολύ ωραία τραγούδια που αγαπήθηκαν και έμειναν κλασικά.

Για πρώτη φορά, η Χαρούλα ηχογράφησε τραγούδια του Σπανού σε προσωπικό της δίσκο το 1976, στο άλμπουμ «Χάρις Αλεξίου /2». Εκεί βρίσκουμε το «Πως να σε λησμονήσω» και την «Κιτρίνη πόλη», αμφότερα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Εκεί και η ιστορία του «Λιναρντό» με τους στίχους του Αλέξη Αλεξόπουλου.

Είχε, βέβαια, προηγηθεί η συμμετοχή της στην «Οδό Αριστοτέλους», που κυκλοφόρησε το 1974, με δώδεκα τραγούδια του Γιάννη Σπανού σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η Χαρούλα, πέρα από το ομότιτλο, ερμήνευσε τρία ακόμα τραγούδια: «Και» (με το στίχο «Είκοσι τρεις του Ιούλη και Τρίτη…» γίνεται αναφορά στην πρώτη μέρα της μεταπολίτευσης), «Γύριζαν τα τρένα» (ο τρίτος στίχος του τραγουδιού «μέσα από της νύχτας τη ντροπή» έλεγε στην πρώτη γραφή του «μέσα απ’ την εφτάχρονη ντροπή», αλλά για τη λογοκρισία άλλαξε) και το «Μεθυσμενάκι».

Βέβαια, η «Οδός Αριστοτέλους» παραμένει μία από τις μεγαλύτερες και διαχρονικότερες επιτυχίες της ερμηνεύτριας. Η ιστορία λέει πως ο Σπανός ήθελε να «πει» το τραγούδι ο Γιάννης Πάριος, που μαζί με το Γιάννη Καλατζή ήταν οι αντρικές φωνές του δίσκου. Ύστερα, όμως, από την επιμονή του Λευτέρη Παπαδόπουλου και την τελική συγκατάθεση του Πάριου, η «Αριστοτέλους» τραγουδήθηκε από την ανερχόμενη τότε Αλεξίου. Κι έτσι, με τη φωνή της, η ηρωίδα του τραγουδιού – η Αργυρώ – παραμένει στο χρόνο αδιαμφισβήτητη αρχηγός στα παιδικά παιχνίδια γενιών και γενιών.

Η Αργυρώ…: «Έμενε στην οδό Μονής Προδρόμου, έκανε παρέα μόνο με αγόρια, γυρνούσε ξυπόλητη, όπως όλοι μας, κατουρούσε όρθια, έπαιζε βόλους αλλά και ξύλο, έβριζε, φορούσε κι αυτή κοντό παντελόνι και γινόταν έξω φρενών όταν τη φωνάζαμε με το παρατσούκλι της “καγκουρό“» (Λευτέρης Παπαδόπουλος, «Οι παλιοί συμμαθητές» – εκδόσεις «Καστανιώτη»). Από διήγηση του Λευτέρη Παπαδόπουλου μαθαίνουμε ότι το 1942 η Αργυρώ, εννέα χρόνων τότε, χτυπήθηκε από ένα γερμανικό φορτηγό. Ο Αυστριακός που την τραυμάτισε σοβαρά φρόντισε να γίνει καλά και ανέλαβε τα έξοδά της, ώσπου να τελειώσει το Γυμνάσιο. Μετά την απελευθέρωση, ο στιχουργός δεν την ξαναείδε. Μόνο έμαθε, κάμποσα χρόνια αργότερα, ότι πέθανε σε τρελάδικο…

Οδός Αριστοτέλους - φωτογραφία από το studio

Την «Οδό Αριστοτέλους» τη βρίσκουμε και στα «24 τραγούδια» της Χ. Αλεξίου, μια δισκογραφική έκδοση του ’76 με παλιά λαϊκά, δημοτικά, μπαλάντες, τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Χρήστου Νικολόπουλου, Γιώργου Ζαμπέτα… Ανάμεσα στο υλικό του δίσκου και δύο τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Οι Κυριακές στην Κατερίνη» και «Σε ψάχνω».

Και φτάνουμε στα «Τραγούδια της χτεσινής μέρας»: «Τα τραγούδια αυτά είναι μουσικά σχέδια για λυπημένους ή ακόμη παλιοκαιρίστικες φωτογραφίες… Είναι τραγούδια απλά, μακρινά, ουτοπικά, παρελθοντικά που φτιάξαν μια δικιά τους γλώσσα», έγραφε τότε, ανάμεσα στ’ άλλα, στο εξώφυλλο του δίσκου ο παραγωγός Αχιλλέας Θεοφίλου. Κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο του 1981, με ερμηνεύτριες τη Χάρη Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη και από Σπανό θα βρούμε στα «Τραγούδια της χτεσινής μέρας» την «Κίτρινη πόλη».

Θα περάσουν είκοσι σχεδόν χρόνια για να φτάσουμε στο 2000 και στο «Παράξενο φως» για να ηχογραφήσει η Αλεξίου ένα καινούργιο -αυτή τη φορά – τραγούδι του Γιάννη Σπανού. Άξιζε η αναμονή, αν σκεφτεί κανείς ότι το τραγούδι στο οποίο αναφερόμαστε είναι η «Αυστραλία» σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, που χωρίς να γίνει σουξέ λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί «υπόγεια»…

Υπάρχει και η «Μαρκίζα» του Γιάννη Σπανού και του Μάνου Ελευθερίου, που με τη φωνή της Χαρούλας αποτυπώθηκε σε μια συλλογή του 1992 – «Ταξίδια της ψυχής» ο τίτλος της – με τραγούδια σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου. Την τραγούδησε εκεί με τη συνοδεία ενός πιάνου και χωρίς να αποτολμούμε συγκρίσεις με την πρώτη και αξεπέραστη διδάξασα Βίκυ Μοσχολιού (δίσκος «Η Μοσχολιού τραγουδά Σπανό», 1979) η ερμηνεία της Χαρούλας στη «Μαρκίζα» διατηρεί το δικό της «ειδικό» βάρος και, κυρίως, προτείνει μια διαφορετική «ανάγνωση» ενός λατρεμένου τραγουδιού.

Δεν ξέρω αν στο μέλλον ο Γιάννης Σπανός και η Χάρις Αλεξίου θα συναντηθούν ξανά με κάποια δισκογραφική αφορμή. Ο συνθέτης, πάντως, έχει αναφέρει ότι η Χαρούλα είναι η τραγουδίστρια που είπε τα τραγούδια του ακριβώς όπως ήθελε να τα ακούσει. Και πως καμία άλλη δεν μπόρεσε έτσι…

Υ.γ.
Την «Οδό Αριστοτέλους» τη βρίσκουμε και ζωντανά ηχογραφημένη στους δίσκους «A Paris» (1986), «Η δική μας νύχτα» (1991) και «Γυρίζοντας τον κόσμο» (1996).

Κι άλλα τραγούδια του Γιάννη Σπανού ζωντανά ηχογραφημένα έχουν συμπεριληφθεί σε αντίστοιχες δισκογραφικές εκδόσεις της Χάρης Αλεξίου: στο live μέρος του δίσκου «Η Αλεξίου τραγουδάει Χατζή» (1991) υπάρχει η «Κιτρίνη πόλη» (το εν λόγω τραγούδι βρίσκεται και στη «Δική μας νύχτα»), στο «Γυρίζοντας τον κόσμο» και στο «Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ» (από τη συναυλία – αφιέρωμα στη Βίκυ Μοσχολιού) οι «Άνθρωποι μονάχοι» σε στίχους Γιάννη Καλαμίτση και στο διπλό cd από τις εμφανίσεις της στο «Cine Κεραμεικός» (2002) το τραγούδι «Κάτω απ’ τη μαρκίζα»…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ