Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
3/3/2010
www.musiccorner.gr

Δισκογραφικές συναντήσεις

 Δήμητρα Γαλάνη – Νίκος Μωραΐτης

 Ο Νίκος Μωραΐτης λέει και επιμένει ότι αν δεν ήταν η Δήμητρα Γαλάνη, εκείνος δε θα υπήρχε στο χώρο του τραγουδιού. Οι δυο τους «συναντήθηκαν» δισκογραφικά για πρώτη φορά πριν από δεκατρία χρόνια στο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη «Τα χάρτινα». Ιδού με πόσο θερμά λόγια η αγαπημένη μας ερμηνεύτρια υποδεχόταν τον πρωτόβγαλτο, τότε, νεαρό στιχουργό:

«Ένας νέος στιχουργός. Ο Νίκος Μωραΐτης. Εικοσιτεσσάρων χρονών παιδί. Με πάθος στο τραγούδι, σεβασμό για ό,τι έχει προηγηθεί, πεντακάθαρη γραφή και προπάντων κρυστάλλινο και βαθύ αίσθημα».

«Τα χάρτινα» κυκλοφόρησαν το 1997, στον απόηχο των εμφανίσεων της Δήμητρας Γαλάνη στο «Χάραμα», με τραγούδια του γνωστού λαϊκού συνθέτη Τάκη Σούκα. Γόνος μεγάλης μουσικής οικογένειας και συνθέτης πολλών επιτυχιών, o ηπειρώτης Τάκης Σούκας έγραψε για τη Γαλάνη ωραία και «ευανάγνωστα» λαϊκά τραγούδια. Βέβαια, με τη φωνή της στο δίσκο «Η Δήμητρα Γαλάνη στο Χάραμα – μέρος δεύτερο» υπήρχε ήδη ζωντανά ηχογραφημένο ένα παλιότερο τραγούδι του Σούκα, το πολύ γνωστό «Έρωτά μου αγιάτρευτε».

Για τους στίχους στα «Χάρτινα» επιστρατεύτηκαν οι «παλιοί» Βασίλης Παπαδόπουλους και Νίκος Λουκάς, ενώ εφτά τραγούδια στο δίσκο έχουν την υπογραφή του Νίκου Μωραΐτη: «Τα χάρτινα», «Του σώματός μου σώμα», «Τα σκαλιά» (σ’ αυτά οι στίχοι προϋπήρχαν), «Φλόγα στην καρδιά» και «Να μη χαράζει η μέρα», που οι στίχοι γράφτηκαν τότε πάνω στις μουσικές. Όπως και δύο ακόμα, που δεν ανήκουν στον Τάκη Σούκα: «Όσες φωτιές» («Bayaty») του Eldar Mansurov και «Δυο γερανοί (παραδοσιακό αρμένικο σε διασκευή Haig Yazdjian).

Το ομότιτλο κομμάτι ξεχώρισε αμέσως και ακολουθεί τη Δήμητρα Γαλάνη μέχρι σήμερα. Φαίνεται πως και η ίδια το ξεχωρίζει, αφού με απόσταση τεσσάρων χρόνων το ηχογράφησε δύο φορές: το 2005 στο live cd από τις εμφανίσεις της στο «Vox» με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και πριν λίγους μήνες στο «πίξελ», την τελευταία της δισκογραφική παρουσία, διασκευασμένο από τους «Imam Baildi». Θα ευχόμουν, βέβαια, κάποια στιγμή στο μέλλον η Δήμητρα Γαλάνη να δώσει την ευκαιρία για μια δεύτερη ζωή και σε κάποια άλλα τραγούδια του δίσκου, όπως η «Φλόγα στην καρδιά» ή οι «Γερανοί»…

Μετά «Τα χάρτινα», Γαλάνη και Μωραΐτης θα βρεθούν δισκογραφικά μόνο δύο φορές ακόμα. Προτού τις θυμηθούμε, ο Νίκος Μωραΐτης «μιλάει» για τη συνεργασία του με τη Δήμητρα Γαλάνη, μέσα από ένα κείμενο που – με τον τίτλο «Το χέρι του Θεού» – θέλησε να μοιραστεί με τους αναγνώστες του «Music Corner» και της «Κιβωτού»:

«Ήμουν 23 χρόνων. Είχα πάθος να μπω στο τραγούδι. Είχα δείξει στίχους μου σε διάφορους δημιουργούς, από ’δω κι από ’κει. Κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί ουσιαστικά. Έτρεμα την ώρα που πήγαινα στη Δήμητρα Γαλάνη, όχι μόνο γιατί ήταν μία από τις δύο αγαπημένες μου φωνές από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά και γιατί το να πάω σε αυτήν ήταν το μεγάλο μου στοίχημα: «Αν αξίζουν οι στίχοι μου να γίνουν τραγούδια, θα ενδιαφερθεί. Αν δεν ενδιαφερθεί, πάει να πει ότι δεν αξίζουν». Ήμουν σίγουρος για το απόφθεγμα, γιατί η Δήμητρα είχε φωτίσει ό,τι άξιο λόγου είχε βρεθεί στο δρόμο της μέχρι τότε. Τραγουδοποιούς, στιχουργούς, τραγουδιστές…

Έξι μήνες μετά με πήρε τηλέφωνο, όταν είχα ήδη χάσει κάθε ελπίδα. «Να δώσω τα “Χάρτινα” στον Τάκη Σούκα να τα μελοποιήσει; Θέλεις;», με ρωτούσε από την άλλη άκρη της γραμμής. Άκου εκεί αν θέλω! Έτσι άρχισε η συνεργασία. Γνώρισα έναν άνθρωπο γνώστη, βαθύ, ενημερωμένο, πρωτοπόρο. Σ’ όλα μέσα τα ανθρώπινα. Το ένα τραγούδι έφερε το άλλο και βρέθηκα, στα 24 μου πια, να έχω εφτά από τα δέκα τραγούδια στο δίσκο της Δήμητρας «Τα χάρτινα», το 1997. Την ευγνωμονώ όπως ένας πιστός το Θεό του. Κάποιοι μου λένε ότι υπερβάλλω. «Αν δεν σε έβγαζε η Γαλάνη, κάποιος άλλος θα το έκανε». Όχι. Δεν πάει έτσι. Είχα πάει σε άλλους και δεν με βοήθησε κανείς. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ποιος θα έβγαζε στο τραγούδι με τέτοιο πάθος ένα παιδί 24 ετών; Το χέρι της Δήμητρας είναι γενναιόδωρο. Δεν με έβγαλε απλώς. Με έσπρωξε προς τα μπρος. Στα επόμενα χρόνια με άφησε μόνο. Να κολυμπήσω ή να βυθιστώ. Στην αρχή βυθίστηκα. Μετά κολύμπησα. Έχω συνεργαστεί με πολλά πρόσωπα της δισκογραφίας. Σημαντικά. Αυτή τη γυναίκα όμως την αγαπώ όχι σαν «συνεργάτιδα» ή «τραγουδίστρια» αλλά σαν μέλος της οικογένειάς μου. Αν δεν είχε βρεθεί στον δρόμο μου, δεν θα έγραφα τώρα τραγούδια. Και θα άφηνα ατάιστο το μέσα μου κενό».

 

Στο δίσκο του Γιώργου Θεοδωράκη «Nothing in mind», που κυκλοφόρησε το 1998 στη Γερμανία, υπάρχει και το «Σκίτσο», ένα τραγούδι με τη Δήμητρα Γαλάνη σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη. Σε δικούς του στίχους η Δήμητρα Γαλάνη θα τραγουδήσει, ντουέτο με το Γιώργο Καραδήμο, το «Σε θέλω εδώ» («Vivo per lei») στο ντεμπούτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Καραδήμου «Φως και βγαίνω» το 2007. Να θυμίσω ότι τέσσερα χρόνια πριν, βρίσκουμε το Γιώργο Καραδήμο για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το cd single «Μέσα απ’ το τζάμι».

Όσο για το Νίκο Μωραΐτη… Μετά «Τα χάρτινα», συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του χώρου (Έλλη Πασπαλά, Δημήτρη Μπάση, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δημήτρη Μητροπάνο, Γιάννη Κότσιρα, Γιάννη Πάριο…) και πολλά από τα τραγούδια που έγραψε έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες…

Υ.γ.
Νίκο Μωραΐτη, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για όλα… Για την εμπιστοσύνη, για την ευγένεια, για την προθυμία, για το «Σκίτσο»… Μα πάνω απ’ όλα, για τη συγκινητική διαδρομή στην «ερημιά» των στίχων σου… Ξέρεις ότι εκεί θέλω κι εκεί επιμένω να σε αναζητώ και να σε βρίσκω…

Αλ. Λ.

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Έχουν γράψει μαζί ένα τραγούδι για την εκπομπή “Διαδρομές” του Παπαστεφάνου που λέγεται Όλα της ψυχής τα φορεμένα. Μέχρι σήμερα είναι – δυστυχώς- ανέκδοτο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here