stou_xronou_ton_kathrefti_logo_500

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

Η δεκαετία του ’60 θεωρείται από πολλούς ως εκείνη που άλλαξε τα πάντα στη μουσική της πατρίδας μας. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις κι εν συνεχεία ο Σταύρος Ξαρχάκος και οι «επίγονοί» τους, άνοιξαν νέους δρόμους στο τραγούδι με τις δημιουργίες τους. Παράλληλα όμως, αυτές ευτύχησαν να ερμηνευθούν από μια γενιά σπουδαίων τραγουδιστών που είτε ξεκίνησε τότε, είτε προϋπήρχε αλλά άκμασε στη συγκεκριμένη περίοδο.

Με αφετηρία λοιπόν το 1960, θα σταθούμε «στου χρόνου τον καθρέφτη» και θα γυρίσουμε το ρολόι στο «τότε». Ανά 15 ημέρες, η στήλη θα παρουσιάζει τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα στην Ελλάδα χρόνο με το χρόνο και παράλληλα, συχνά θα κάνει μια «βόλτα» στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, παρουσιάζοντας τα «σχήματα» που έγραψαν ιστορία…

———————————————————–

stou_xronou_ton_kathrefti_1988

1988 (Α’ μέρος): Κοσκωτάς, Ντέταρι, σκάνδαλα και Χέρφιλντ… 

Χρονιά γεμάτη σκάνδαλα ήταν το 1988 για την Ελλάδα, με κυριότερο εκείνο του Γιώργου Κοσκωτά. Η αποκάλυψη των πολυπλόκαμων παράνομων δραστηριοτήτων του, προκαλούν πάταγο σε όλη τη χώρα, ενώ γίνεται γνωστό ότι είχε πολύ στενές σχέσεις με υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα.

Συλλαμβάνεται, κρατείται φρουρούμενος στις εγκαταστάσεις των ΜΜΕ που διατηρούσε στην Παλλήνη, αλλά καταφέρνει να δραπετεύσει με ελικόπτερο κάτω από τη μύτη των αστυνομικών, δημιουργώντας αλυσιδωτές «εκρήξεις» στην κυβέρνηση (παραιτήσεις υπουργών, αμφισβήτηση του πρωθυπουργού από τους ίδιους τους βουλευτές του, επικριτικά δημοσιεύματα του Τύπου στο σύνολό του κ.α.).

koskotas_2015_04_002

Τελικώς, ο Κοσκωτάς θα συλληφθεί στη Βοστώνη και θα μεταφερθεί στις φυλακές του Σάλεμ, δηλώνοντας ότι θα προβεί σε αποκαλύψεις, που θα έχουν ως συνέπεια ν’ ακολουθήσουν την ίδια «διαδρομή» κι άλλα σημαίνοντα πρόσωπα.

Λίγο πριν την κατάρρευση της «αυτοκρατορίας» του, θα προλάβει ν’ αφήσει άφωνο ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Τον Ιούλιο, αγοράζει από τη γερμανική Άϊντραχτ Φραγκφούρτης τον διάσημο Ούγγρο μέσο Λάγιος Ντέταρι, έναντι 1.250.000.000 δραχμών!!! Ποσό ιλιγγιώδες όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά για τα παγκόσμια δεδομένα του «βασιλιά των σπορ». Η υποδοχή που έγινε στον ποδοσφαιριστή κατά την άφιξή του στον Πειραιά, έμεινε στην ιστορία…

detari_koskotas_2015_04_001

Τα σκάνδαλα όμως, δε σταματούν εκεί. Προκύπτει ότι γίνονταν τηλεφωνικές υποκλοπές σε σημαντικά πολιτικά πρόσωπα της χώρας, με επικεφαλής τον περιβόητο Θεοφάνη Τόμπρα, τότε διοικητή του ΟΤΕ. Επιπλέον, βγαίνουν στην επιφάνεια η ιστορία της πώλησης γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού ως ελληνικό, ούτως ώστε η χώρα μας να παίρνει επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, καθώς και της «αγοράς του αιώνα», με τα υπερτιμημένα γαλλικά μιράζ και αμερικανικά F-16.

Ωστόσο, όλα αυτά ωχριούν, μπροστά στο ανθρώπινο πρόβλημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον Αύγουστο, θα εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο για εξετάσεις, οι οποίες θα δείξουν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά, που χρήζει άμεσης επέμβασης. Έτσι, θα μεταβεί αρχικά στο νοσοκομείο Σεντ Τόμας στο Λονδίνο για αναλυτικότερες εξετάσεις κι εν συνεχεία, στο Χέρφιλντ της αγγλικής πρωτεύουσας.

Την τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου, ο διάσημος Αιγύπτιος καρδιοχειρουργός Μαγκντί Γιακούμπ χειρουργεί τον πρωθυπουργό, ενώ πίσω στην Ελλάδα, τα αντιφατικά δημοσιεύματα περί της υγείας του, δίνουν και παίρνουν. Το ερώτημα είναι, αν θα μπορέσει να συνεχίσει την άσκηση των καθηκόντων του, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο…

Με την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη, ο Παπανδρέου θα «νομιμοποιήσει» τη φημολογούμενη σχέση του με τη Δήμητρα Λιάνη, με το περιβόητο νεύμα στη σκάλα του αεροπλάνου!

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_papandreou

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, ιδιαίτερη σημασία είχαν οι δύο συναντήσεις του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο Τουργκούτ Οζάλ, στο Νταβός και στις Βρυξέλλες. Αυτές οι επαφές, θεωρήθηκαν εξαιρετικά εποικοδομητικές για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ έγραψε ιστορία η ατάκα γνωστού γελοιογράφου μετά το Νταβός, ο οποίος αναφερόμενος στον Παπανδρέου, σημείωσε: «Νταβός πήγε …γκαβός γύρισε». Ο Οζάλ, θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα τον Ιούνιο, υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Κατά τα άλλα, τρομοκρατική επίθεση στο κρουαζιερόπλοιο “City of Poros” στο Φάληρο τον Ιούλιο, αφήνει πίσω της 11 νεκρούς και δεκάδες τραυματιών. Μια ιστορία, η οποία ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε και ουδέποτε μάθαμε ποιοι και γιατί την προκάλεσαν…

Επίσης, μυστήριο καλύπτει μέχρι και σήμερα την αιτία θανάτου της Χριστίνας Ωνάση, η οποία βρέθηκε νεκρή στο Μπουένος Άιρες, μέσα στη μπανιέρα του σπιτιού ενός φιλικού ζευγαριού που τη φιλοξενούσε. Αυτοκτονία; Δολοφονία; Φυσικά αίτια; Ξεκάθαρη απάντηση, ουδέποτε δόθηκε.

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_onasi

Στη διεθνή ειδησεογραφία, κυριάρχησαν οι εκλογές στις ΗΠΑ, οι οποίες ανέδειξαν νικητή τον Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο, με οριακή πλειοψηφία έναντι του Ελληνοαμερικανού γερουσιαστή Μάικλ Δουκάκη.

Επιπλέον, το παγκόσμιο ενδιαφέρον φιλάθλων και μη, στράφηκε τον Σεπτέμβριο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ και ειδικά στον Μπεν Τζόνσον. Ο Καναδός σπρίντερ, πραγματοποίησε μια εξωπραγματική επίδοση στην κούρσα των 100 μέτρων με 9.79, ωστόσο λίγες ημέρες μετά, ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε ντοπαρισμένος σε σχετικό έλεγχο. Ήταν το τέλος μιας καριέρας που είχε όλα τα φόντα να είναι λαμπρή…

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_ben_johnson

Όσον αφορά το ελληνικό τραγούδι, τα πράγματα ήταν στάσιμα …προς τα κάτω! Ορισμένοι «παρακμιακοί» τραγουδιστές άρχισαν σιγά-σιγά να γίνονται καθεστώς και να κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο μέρος του κοινού. Έτσι, τα τραγούδια «μιας χρήσης» όλο και αυξάνονταν, αν και οι σπουδαίοι και σημαντικοί συνθέτες κι ερμηνευτές προσπάθησαν -κι ως ένα σημείο πέτυχαν- να κρατήσουν ισορροπίες.

Παράλληλα, παρατηρήθηκε μια τάση επιστροφής στο παρελθόν και ειδικά στη δεκαετία του ’50. «Πρωτομάστορες» αυτής, ο Γιάννης Πάριος με τα «Ερωτικά του ‘50» και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με το δίσκο “Fifties και ξερό ψωμί».

Εξάλλου, μεγάλες απώλειες για τις τέχνες και τα γράμματα της χώρας είναι οι θάνατοι της Έλλης Αλεξίου, της Δώρας Στράτου, της Ραλλούς Μάνου, του Κώστα Ταχτσή, του Τάσου Λειβαδίτη, του Πάνου Γαβαλά και του Τώνη Μαρούδα.

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_elli_alexiou

Στο πρώτο μέρος της μουσικής ανασκόπησης του 1988, θα παρουσιάσουμε τα σημαντικότερα άλμπουμ στο έντεχνο και ποπ-ροκ είδος. 

«Τα ερωτικά του ‘50» 

Για εκείνους που ήξεραν καλά το Γιάννη Πάριο, ήταν φυσικό κι επόμενο κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με παλιά κι αξέχαστα ερωτικά τραγούδια. Αυτό έγινε το Νοέμβριο του 1988, αν και όπως αναφέρει ο τραγουδιστής σε σημείωμά του στο εσώφυλλο, είχε αποπειραθεί να κάνει κάτι ανάλογο το 1974. Ένας διπλός δίσκος λοιπόν, αφιερωμένος σε ορισμένα από τα ομορφότερα κομμάτια που γράφτηκαν σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν, με θέμα τον έρωτα. 

Βεβαίως, τα αμέσως προηγούμενα χρόνια είχε «προϊδεάσει» τον κόσμο ότι επρόκειτο να επιχειρήσει τούτη τη «βουτιά» στο παρελθόν, καθώς είχε ηχογραφήσει τρία τέτοιου είδους κομμάτια: «Είσαι το λάθος μου» (1984), «Ψεύτικε ντουνιά» και «Τα δυο σου χέρια» (αμφότερα το 1985), οπότε μια ολοκληρωμένη δουλειά πάνω στα «ερωτικά» περασμένων δεκαετιών, ήταν θέμα χρόνου. 

Εδώ, θα βρείτε κάποια από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα «ελαφρά» τραγούδια της δεκαετίας του ’50 («Να το πάρεις το κορίτσι», «Θυμήσου», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ένα βράδυ πού ‘βρεχε», «Θυμήσου» κ.α.), μα και άλλα, που δεν είχαν γίνει ιδιαίτερα γνωστά και με τη φωνή του Πάριου πέρασαν στο ευρύ κοινό («Έλα μου κοπέλα μου», «Η γυναίκα είναι ζημιά», «Καπετάνιε χαμογέλα» κ.α.). Οι ερμηνείες του, υπεράνω πάσης κριτικής…

Οι πωλήσεις, εκτινάχθηκαν και πάλι σε περισσότερα από 100.000 αντίτυπα και τα ραδιόφωνα της εποχής, παρουσίασαν πολλά από αυτά τα τραγούδια, με πρώτο το «Να το πάρεις το κορίτσι».

«Προσωπικά»

Στις αρχές του 1988, ο Γιάννης Σπανός συνεργάζεται με την Ελένη Δήμου και δημιουργούν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.

Το «Προσωπικά», θεωρώ ότι είναι η ωραιότερη ολοκληρωμένη δουλειά της ερμηνεύτριας με την ιδιαίτερη και τόσο ζεστή φωνή κι εκείνη που πλέον την έκανε «καθεστώς» -με την καλή έννοια- στο χώρο.

Είναι η συνεργασία που την «απογείωσε», αν και είχε προηγηθεί το εξίσου επιτυχημένο «Κατά βάθος αλεπού», το οποίο στην εποχή του είχε προκαλέσει αίσθηση, αλλά σε τελείως διαφορετικό στυλ και ύφος.

Πέραν της ποιότητας που θεωρείται δεδομένη όταν συνεργάζονται δύο κορυφαίοι στο είδος τους (μουσική-φωνή), ο δίσκος είχε και μεγάλη εμπορική επιτυχία, καθώς ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 100.000 αντίτυπα και πλέον θεωρείται «κλασικός».

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_spanos_dimou

Βεβαίως, δεν είναι μόνον ο Σπανός και η Δήμου που τον έφτασαν στην κορυφή, αλλά και δύο από τις σημαντικότερες στιχουργούς της γενιάς τους: Η Λίνα Νικολακοπούλου (που πρωτομπήκε στη δισκογραφία το 1981 με μουσική του Σπανού) και η Μαριανίνα Κριεζή μοιράζονται τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ, γράφοντας στίχους που έχουν μεταξύ τους μιαν αλληλουχία.

Όσο για τις επιτυχίες που υπάρχουν στο δίσκο, από πού ν’ αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε: Κατ’ αρχήν, από το ομότιτλο που κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα κορυφαία που γράφτηκαν τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Συνεχίζουμε με το «Τραγούδι γενεθλίων» («Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια»), το «Σκούρα τα πράγματα», το συγκλονιστικό και συνάμα τρυφερό «Καναρίνι», το «Κάτι τέτοιες νύχτες» και το «Στο ‘χει πει ποτέ κανείς», ένα κομμάτι-βάλσαμο για τις απογοητευμένες από ένα χαμένο έρωτα γυναίκες.

Γενικότερα, πρόκειται για ένα άλμπουμ που πρέπει να περιλαμβάνει κάθε δισκοθήκη που σέβεται τον εαυτό της. 

«Δικαίωμα»

Πρόκειται για το δίσκο που περιέχει ορισμένα από τα πιο διαχρονικά κι αγαπημένα τραγούδια της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, αλλά και γι’ αυτόν που στην εποχή του -αλλά και αργότερα-, έβγαλε συνολικά τις περισσότερες επιτυχίες. Φυσικό κι επόμενο, ήταν οι πωλήσεις να υπερβούν τα 50.000 αντίτυπα και η τραγουδίστρια να καθιερωθεί πλέον οριστικά και αμετάκλητα μέσα στα πρώτα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1988, δυόμισι χρόνια μετά το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», που είχε σαρώσει στην αγορά και περιλαμβάνει κομμάτια που κατά βάση τη μουσική έγραψαν γυναίκες και μάλιστα τραγουδίστριες, αλλά το ποιες είναι έχει μεγάλη σημασία:

Η Δήμητρα Γαλάνη και η Χάρις Αλεξίου, κάνουν ουσιαστικά το ντεμπούτο τους στη σύνθεση (η πρώτη κυριολεκτικά), δίνοντας τέσσερα τραγούδια στην Πρωτοψάλτη, τα τρία εκ των οποίων είναι «κλασικά» και δε λείπουν ποτέ από το ρεπερτόριό της: «Δικαίωμα», «Ζήτα μου ότι θες» και «Το χειροκρότημα», τα οποία νομίζω ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μη τα γνωρίζει.

Μάλιστα, το «Ζήτα μου ότι θες» η Αλεξίου …ντρεπόταν να το δώσει και πείστηκε μετά από έντονη επιμονή της Άλκηστης. Όσο για το «Στις δώδεκα», το ηχογράφησε εκ νέου η Χαρούλα το 1995 για το δίσκο της «Οδός Νεφέλης 88»…

Από εκεί και πέρα, έχουμε την παρουσία του Γιάννη Πάριου με δύο τραγούδια, εκ των οποίων οι «Εφήμερες αγάπες» ακούστηκαν πολύ. Ο ίδιος ο ερμηνευτής, μέσα από το άλμπουμ του «Βίος ερωτικός» το 1994, αναφέρει ότι το έγραψε στο καμαρίνι του, μετά από μια «παραγγελιά» της Πρωτοψάλτη (με την οποία εμφανιζόταν τότε) για ένα «γρήγορο τραγούδι».

Η έκπληξη όμως, γίνεται από τη Νένα Βενετσάνου, το τραγουδιστικό προφίλ της οποίας ήταν εντελώς διαφορετικό από τα «Άγγελος ο έρωτας» και (κυρίως) «Στη Ραφήνα», που έγιναν επιτυχίες. Τελικώς, ο μοναδικός …μη τραγουδιστής που έδωσε συνθέσεις του για το δίσκο, είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης, με τα πολύ γνωστά «Όπα, είπα, λέω» και «Παιδικά παιχνίδια»…

«Και μπήκαμε στα χρόνια» 

Είναι ο δίσκος, που ουσιαστικά διαφοροποιεί ερμηνευτικά την Ελένη Βιτάλη και ξεκολλά από πάνω της τη στάμπα της καθαρά λαϊκής τραγουδίστριας, που είχε μέχρι τότε.

Δεν ήταν βεβαίως η πρώτη της συνεργασία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, καθώς είχε προηγηθεί το 1984 το μοναδικό «Ξαφνικός έρωτας», μέσα από την ομώνυμη ταινία, αλλά και οι «Επτά παρακλήσεις» την ίδια χρονιά, που είχαν δείξει ένα άλλο πρόσωπό της.

Πρόκειται πάντως για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη για τη φωνή της Βιτάλη, η οποία έχει συνδεθεί άρρηκτα μαζί του, όπως κι εκείνη της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στις πρώτες της δισκογραφικές απόπειρες.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1988 και περιλαμβάνει κομμάτια που έχουν τη σφραγίδα του Σπανουδάκη σε σύνθεση και στίχο (εξαίρεση ένα τραγούδι που υπογράφει στιχουργικά ο Αντώνης Ανδρικάκης) και την ερμηνεία μιας από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες που έβγαλε ποτέ η πατρίδα μας.

Η μεγάλη επιτυχία τότε, ήταν το πασίγνωστο «Πάμε γι’ άλλες πολιτείες» που άντεξε στο χρόνο, ενώ ακούστηκαν αρκετά και τα «Είμαι όλα και κανένα» και «Αυτά παθαίνει μάτια μου».

Άλλες καλές στιγμές του άλμπουμ είναι το ομότιτλο τραγούδι (με το κλαρίνο του Βασίλη Σαλέα να δεσπόζει) και το «Χαιρετώ», χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν σε κάτι.

«Παιχνίδι με το χρόνο»

Σχεδόν μιάμιση δεκαετία μετά τον «Θεσσαλικό κύκλο» (1974), Γιάννης Μαρκόπουλος και Κώστας Βίρβος συναντώνται ξανά σε μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, με τον τίτλο «Παιχνίδι με το χρόνο», ο οποίος κυκλοφορεί στις αρχές του 1988.

Η αλήθεια είναι ότι ο σημαντικότατος λαϊκός ποιητής έχει γράψει μόνο τα πέντε από τα δέκα τραγούδια του δίσκου, όμως έχει τη μερίδα του λέοντος ως προς το συγκεκριμένο κομμάτι.

Ο συνθέτης εκφράζει για ακόμη μια φορά τις μουσικές του «ανησυχίες», μέσα από ένα έργο που βεβαίως έχει ως βάση του τη λαϊκή μουσική, αλλά και το παραδοσιακό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στις δουλειές του.

Ως προς το ερμηνευτικό μέρος, θα σταθούμε στην παρουσία της αξέχαστης Βίκυς Μοσχολιού. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την πρώτη συνεργασία της με τον Μαρκόπουλο (στο υπέροχο «Πέρα από τη θάλασσα») και τη συμμετοχή της αργότερα σε πολύ σπουδαία έργα του δημιουργού («Μετανάστες», «Θεσσαλικός κύκλος» κ.α.), εδώ τον συναντά για τελευταία φορά στο βινύλιο, ερμηνεύοντας μοναδικά δύο συνθέσεις του.

Συνεχίζουμε με τον Λεωνίδα Βελή, ο οποίος ήταν ο ανερχόμενος λαϊκός τραγουδιστής της εποχής, έχοντας ήδη στο ενεργητικό του ένα χρόνο πριν (1987) τη μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία της συνεργασίας του με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στο δίσκο «Αγάπη όλο ζήλεια». Τραγουδώντας Μαρκόπουλο, πιστοποιεί τις πολύ σπουδαίες ερμηνευτικές δυνατότητές του, οι οποίες όμως δεν αξιοποιήθηκαν όσο και όπως έπρεπε…

Ακολουθεί η «συνήθης ύποπτη» Βασιλική Λαβίνα (σύζυγος του συνθέτη), αλλά και ο Μιχάλης Δημητριάδης, που τότε ήταν ένας φέρελπις λαϊκός τραγουδιστής, ο οποίος όμως ποτέ δε μπόρεσε να φτάσει στην κορυφή, αν και είχε όλα τα προσόντα για να το καταφέρει. Ίσως όμως δεν είχε εκείνο που στις μέρες μας θεωρείται πιο απαραίτητο ακόμα κι απ’ την ίδια τη φωνή: Τις κατάλληλες δημόσιες σχέσεις…

Ο δίσκος δεν είχε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, ωστόσο περιλαμβάνει αρκετά καλά τραγούδια. Ακούστηκε περισσότερο «Το σπίτι το παραδοσιακό», ενώ υπάρχει και το «Πού είσαι αγάπη», που είχε ακουστεί τρία χρόνια νωρίτερα στην ταινία του Νίκου Τζίμα «Τα χρόνια της θύελλας».

«Όλα από χέρι καμένα»

Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου, τόσο με τον Κώστα Τριπολίτη, όσο και με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η οποία κυκλοφόρησε το Μάιο του 1988.

stou_xronou_ton_kathrefti_2015_04_09_thanos-bill-tripolitis

Συνθέτης και τραγουδιστής, είχαν συνεργαστεί στον μνημειώδη «Σταυρό του Νότου» το 1979, αλλά και σε πολλές συναυλίες τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, χωρίς ωστόσο να έχουν κάνει κάτι ολοκληρωμένο μαζί.

Αυτή η στιγμή, ήρθε σε μια εποχή που ο Έλληνας ρόκερ είχε σαρώσει με τα «Χαιρετίσματα», με πωλήσεις άνω των 130.000 αντιτύπων και ήταν πλέον το απόλυτο είδωλο της νεολαίας.

Η αλήθεια είναι ότι το «Όλα από χέρι καμένα» μπορεί να ξεπέρασε τα 50.000 αντίτυπα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε τη δυναμική που εξέφραζε εκείνα τα χρόνια ο Παπακωνσταντίνου. Τα περισσότερα τραγούδια είναι μπαλάντες και μόνο δυο-τρία έχουν τον ήχο που εκπροσωπούσε τότε ο τραγουδιστής.

Εξ ου και οι «συγκρατημένες» πωλήσεις, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από την εποχή της κυκλοφορίας του άλμπουμ, τα κομμάτια του δεν ακούστηκαν ιδιαίτερα, ενώ ούτε ο Παπακωνσταντίνου περιλαμβάνει κάποια από αυτά στα προγράμματά του. Ωστόσο, τούτο δεν αναιρεί την αξία του όλου εγχειρήματος.

Ο Μικρούτσικος, που προερχόταν από τον εμπορικό και καλλιτεχνικό θρίαμβο της συνεργασίας του με τη Χαρούλα Αλεξίου («Η αγάπη είναι ζάλη»), γράφει μουσικές που σίγουρα κινούνται γύρω από τη φωνή του ερμηνευτή. Κι όλα αυτά, πάνω σε «μαύρους» στίχους του Τριπολίτη, οι οποίοι για τους πολλούς είναι εξαιρετικά δυσνόητοι, αλλά τα μηνύματα που περνούν, είναι ευδιάκριτα. Ακούστε το «σόκιν» ομότιτλο και θα καταλάβετε τι εννοώ…

Την εποχή εκείνη, πέραν του ομότιτλου, ακούστηκαν πολύ τα «Κοντρόλ», «Πρωταθλητής», «Κάντιλακ» και «Ένα μπλουζ».

 «Και άλλα πολλά…εμπριμέ»

Το Νοέμβριο του 1988, κυκλοφορεί ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Γιάννη Μηλιώκα, με τίτλο «Και άλλα πολλά εμπριμέ». Τα περισσότερα τραγούδια ακούγονται πολύ και γίνονται γνωστά, χωρίς όμως το άλμπουμ να φτάσει τις πωλήσεις του «Για το καλό μου». Το στυλ και το ύφος τους, δε διαφέρει σχεδόν καθόλου από τα προηγούμενα δύο άλμπουμ του δημιουργού κι ερμηνευτή. Σκωπτικά, χιουμοριστικά, καυστικά, αλλά και κοινωνικά και «προβληματισμένα»

Σε τούτο το δίσκο, υπάρχει ένα από τα πιο όμορφα, δημοφιλή, διαχρονικά και πολυτραγουδισμένα ντουέτα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Ο λόγος για το πασίγνωστο «Ροζ», το οποίο ο Μηλιώκας μοιράζεται με την Αφροδίτη Μάνου.

Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν τα «Ερωτεύτηκα» (άκρως «πριμοδοτούμενο» από την εταιρεία στα ραδιόφωνα της εποχής), «Ρε τι έχω πάθει μαζί σου», «Πω-πω τι πάθαμε», τα μελαγχολικά «Σχέδια» και «Πάλι πιωμένος και μόνος», αλλά και το τόσο επίκαιρο και διαχρονικό «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες». Μάγος ήσουν, Γιάννη;

«Fifties και ξερό ψωμί»

Αυτός ο δίσκος, βασίστηκε σε μια ιδέα του Γιώργου Παπαστεφάνου, ο οποίος πρότεινε στον Λουκιανό Κηλαηδόνη να ερμηνεύσει ορισμένα από τα πιο γνωστά «μοντέρνα» τραγούδια που χόρευε όλη η Ελλάδα στη δεκαετία του ’50, με βάση μια τηλεοπτική εκπομπή που είχε ως θέμα της τη μουσική αυτής της περιόδου.

Ο δημιουργός κι ερμηνευτής είχε μεγαλώσει μ’ αυτά και φυσικά δέχτηκε αμέσως ν’ αναλάβει τη «μεταλαμπάδευσή» τους και στις νεότερες γενιές, κυκλοφορώντας το εν λόγω άλμπουμ το Δεκέμβριο του 1988.

Άλλωστε, τα “fifties” ήταν «της μόδας» εκείνη την περίοδο, καθώς μόλις ένα μήνα πριν (Νοέμβριος), ο Γιάννης Πάριος είχε ηχογραφήσει το διπλό άλμπουμ «Τα ερωτικά του ‘50» με τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, οπότε ο «Λούκι» στράφηκε στις -ως επί το πλείστον ξενόφερτες- ρούμπες, σάμπες κλπ της δεκαετίας του ’50, που επίσης ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς.

Ο δίσκος πήγε αρκετά καλά και πολλά από τα τραγούδια που περιλαμβάνει, πήραν ξανά τη θέση τους στα πάρτι της εποχής, ενώ και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν εξαιρετικά «γενναιόδωροι» μαζί τους. Τα «Άι, άι, άι Μαρία», «Έλα απόψε να χορέψουμε μαζί», «Οι τρεις καμπαλέρος», «Κάνε υπομονή» και «Ένα φιλάκι», πρωταγωνιστούσαν σχεδόν καθημερινά στα ερτζιανά κι έτσι, τα μάθανε και οι νεότερες γενιές.

Εν τέλει, πρόκειται για ένα άλμπουμ φτιαγμένο με πολύ κέφι και μεράκι, προορισμένο για ξέφρενο χορό και διασκέδαση και μ’ ένα Κηλαηδόνη στα καλύτερά του. Αξίζει τον κόπο να τον ανακαλύψετε…

Αξιοσημείωτη και η νέα δισκογραφική δουλειά του Αντώνη Βαρδή, ο οποίος μοιράζεται ερμηνευτικά με τη Χριστίνα Μαραγκόζη το άλμπουμ «Τραγουδάμε μαζί» και κάνει μεγάλη επιτυχία με το πασίγνωστο «Θα εκραγώ». Επίσης, ακούγεται πολύ το «Δώστα όλα (κι εσύ μια φορά)».

Αφήσαμε για το τέλος, την αναφορά μας στο δίσκο του Λάκη Παπαδόπουλου με τίτλο «Έλα γοριλάκι». Ίσως δεν καταπιανόμασταν μαζί του, αν δεν περιλάμβανε ένα πολύ μεγάλο τραγούδι, το οποίο αγαπήθηκε όσο λίγα τα τελευταία 30 χρόνια.

Ο λόγος βεβαίως για το «Για να σ’ εκδικηθώ», το οποίο ο συνθέτης ηχογράφησε ντουέτο με τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο. Ήταν η πρώτη φορά που ο σπουδαίος ερμηνευτής έκανε «άνοιγμα» σε νέα μουσικά είδη κι όπως απέδειξε η ιστορία, όχι η τελευταία…

————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here