Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Αντώνης Βαρδής-Χάρις Αλεξίου Κοιτώντας τον ήλιο μεσ’ τα μάτια… |
Η πρόωρη «φυγή» του Αντώνη Βαρδή από τα εγκόσμια, βύθισε στο πένθος και στη θλίψη όχι μόνο τους οικείους του, αλλά ολόκληρο το ελληνικό τραγούδι. Η προσφορά του σ’ αυτό υπήρξε τεράστια και είχε ακόμη πολλά πράγματα να δώσει. Ωστόσο, η «παρακαταθήκη» του είναι τόσο ισχυρή ποιοτικά και ποσοτικά, που φτάνει και περισσεύει για να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές…
Σημαντικότατο κεφάλαιο στη μουσική πορεία του, ήταν η συνεργασία του με τη Χάρις Αλεξίου. Μπορεί να περιορίστηκε μόνο σ’ ένα «μεγάλο» δίσκο και σε μερικά «σκόρπια» τραγούδια (μόλις 15 όλα μαζί…), ωστόσο άφησε πίσω της ένα πολύ δυνατό στίγμα και αρκετά από αυτά, θεωρούνται πλέον κλασικά στην ελληνική δισκογραφική ιστορία…
«Σμυρναίικο» με υπογραφή Γκάτσου…
Ο Αντώνης Βαρδής εμφανίζεται για πρώτη φορά στο βινύλιο το φθινόπωρο του 1974, μέσα από το άλμπουμ «Νιάτα». Αυτό, ήταν το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού για νέους δημιουργούς, τον οποίο είχε προκηρύξει η MINOS, σε συνεργασία με το περιοδικό «Επίκαιρα». Εκεί, ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευε το «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα», σε στίχους Κώστα Νεστορίδη (ουδεμία σχέση με την παλαίμαχο θρυλική μορφή των γηπέδων…).
Ο συνθέτης ήταν ήδη γνωστός στο χώρο ως πολύ καλός κιθαρίστας και μ’ αυτή την ιδιότητα, συμμετείχε σε διάφορα νυχτερινά σχήματα. Έτσι, την περίοδο 1974-75 βρισκόταν στη μπουάτ «Θεμέλιο» στην Πλάκα, μαζί με το Νταλάρα, την Άννα Βίσση, τον Πάνο Λαμπρόπουλο και της Χάρις Αλεξίου. Εκείνη την εποχή, η ερμηνεύτρια ετοίμαζε τον πρώτο προσωπικό δίσκο της, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1975 με τίτλο «12 λαϊκά τραγούδια».
Έτσι, ο Βαρδής έγραψε μια μελωδία σε σμυρναίικο ρυθμό, με την ανάλογη ενορχήστρωση και στίχους του Νίκου Γκάτσου, το όνομα του οποίου όμως δεν αναφέρεται στην πρώτη έκδοση του άλμπουμ (είχε αποκλειστικό συμβόλαιο με την ΕΜΙ-Columbia). Πρόκειται για το «Έτσι που το πας», το οποίο όμως δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου.
Πάντως, μπορούμε να πούμε ότι είναι η πρώτη εμφάνιση του συνθέτη στην «αυτόνομη» δισκογραφία, με την έννοια μιας δουλειάς που δεν είχε σχέση με κάποιο διαγωνισμό ή συγκεκριμένο «ταγμένο» στόχο…
Το χρυσό «Ξημερώνει»
Στα επόμενα χρόνια, Αλεξίου και Βαρδής συνεργάζονταν σχεδόν κάθε σεζόν στην Πλάκα, ενώ εκείνος τη συνόδευε με την κιθάρα του στις εκάστοτε δισκογραφικές δουλειές της. Η δυνατή φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, οδήγησε στη δημιουργία ενός άλμπουμ που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο τραγούδι μας.
Ο λόγος βεβαίως για το «Ξημερώνει», που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1980, ένα χρόνο μετά «Τα τραγούδια της Χαρούλας» του Μάνου Λοΐζου, τα οποία είχαν σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων. Είναι ένας δίσκος με τη συνθετική σφραγίδα του Αντώνη Βαρδή και ο πρώτος ολοκληρωμένος του για μια φωνή.
Παράλληλα, η Αλεξίου συμμετέχει για πρώτη φορά στη δημιουργία των τραγουδιών για προσωπικό δίσκο της, γράφοντας τους στίχους του «Ξημερώνει» και μαζί με τον συνθέτη τους αντίστοιχους του «Φεύγω».
Αυτά τα δύο ήταν οι μεγαλύτερες και διαχρονικότερες επιτυχίες του άλμπουμ, το οποίο ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις κι έγινε «χρυσό». Ξεχωριστές στιγμές του και τα «Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς», «Μ’ άφησες σαν πόλη» και «Η αγάπη είναι αηδόνι»…
Ένα χρόνο αργότερα, το 1981, θα συνυπογράψουν το «Σαν της θάλασσας τ’ αγέρι», το οποίο θα ερμηνεύσει ο Γιάννης Πάριος μέσα από το δίσκο του «Ένα γράμμα». Είναι η πρώτη και μοναδική φορά που Βαρδής και Αλεξίου θα γράψουν ένα τραγούδι για άλλον ερμηνευτή…
Ίσως πάλι και να μην είναι έτσι, καθώς το φθινόπωρο του 1983, ο Πάριος με τη συνοδεία της Αλεξίου ηχογράφησε ορισμένα παλαιότερα και πασίγνωστα τραγούδια διαφόρων συνθετών, αλλά και κάποια -τότε- καινούργια. Ένα από αυτά, είναι «Το κλειδί». Το 2000, όταν τούτη η ηχογράφηση κυκλοφόρησε στην κασετίνα οκτώ CD «Πάριος έρωτας», ως συνθέτης του κομματιού αναφέρεται ο Βαρδής και στιχουργός η Αλεξίου.
Όμως, το ίδιο τραγούδι περιλήφθηκε πέντε χρόνια νωρίτερα (1995) ως συμπληρωματικό στην κυκλοφορία σε ψηφιακή μορφή του άλμπουμ «Στην Ελλάς του 2000», με κάποιες αλλαγές στους στίχους και το όνομα της Αλεξίου δεν υπήρχε πουθενά…
Είκοσι χρόνια μετά…
Θα χρειαστεί να περάσουν δύο δεκαετίες για να βρεθούν ξανά στο στούντιο ο Αντώνης και η Χαρούλα, για τραγούδια του που θα ερμήνευε εκείνη. Ο μεν, από τα μέσα των ‘80s είχε ξεκινήσει τη δική του ξεχωριστή καριέρα, τραγουδώντας κυρίως ο ίδιος τις δημιουργίες του, με μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Η δε, στράφηκε επίσης σε πιο προσωπικούς δρόμους, αρχίζοντας από ένα σημείο και πέρα να γράφει η ίδια τα κομμάτια που θα ερμήνευε, ενώ στο ενδιάμεσο διάστημα, είχε ξεκινήσει ν’ απομακρύνεται από το λαϊκό είδος…
Φτάνουμε λοιπόν στο 2000, όταν ετοιμάζει τη νέα της δουλειά, με τίτλο «Παράξενο φως». Ένα «πολυσυλλεκτικό» άλμπουμ, με τη συμμετοχή διαφόρων παλιών και νέων δημιουργών, μεταξύ αυτών και του Βαρδή. Ο «καρπός» της νέας συνεργασίας τους, είναι το «Εδώ σε θέλω», σε στίχους της ίδιας της Χαρούλας, το οποίο ακούστηκε αρκετά εκείνη την εποχή. Πάντως, ο δίσκος γενικότερα δεν άφησε και πολλά πράγματα πίσω του…
Η αμέσως επόμενη δισκογραφική συνάντησή τους, θα λάβει χώρα στις αρχές του 2003 και θα «γεννήσει» ένα από τα πιο όμορφα και διαχρονικά τραγούδια των τελευταίων 25 ετών. Ο Βαρδής ετοιμάζει το δίσκο «Ό,τι έχω στο χαρίζω», στον οποίον εκτός του ίδιου, τραγουδούν και άλλοι συνάδελφοί του (Γιώργος Νταλάρας, Goin’ Through κ.α.).
Δε θα μπορούσε να λείπει η Αλεξίου, με την οποία ερμηνεύει το ντουέτο «Ροκ μπαλάντα» σε στίχους Βασίλη Γιαννόπουλου, ένα κομμάτι που ξεχώρισε κι αγαπήθηκε αμέσως, αποκτώντας με τον καιρό και διαχρονικό χαρακτήρα. Όμως, το μεγάλο «μπαμ» δεν είχε γίνει ακόμα…
Το ιδανικότερο φινάλε…
Τον Σεπτέμβριο του 2003, κυκλοφορεί ένα από τα εμπορικά πιο επιτυχημένα άλμπουμ της Αλεξίου. Πρόκειται για το «Ως την άκρη του ουρανού σου», με εξαψήφιες πωλήσεις, αλλά και αρκετές (κι ανούσιες ως επί το πλείστον…) επανεκδόσεις…
Σε πρώτη φάση, «σπρώχνεται» πολύ «Το κύμα» του Γιώργου Θεοφάνους, το οποίο κατακλύζει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Όμως, λίαν συντόμως θ’ αναδειχθεί το πιο διαχρονικό κι επιτυχημένο τραγούδι του δίσκου. Είναι το μόνο που υπογράφει ο Αντώνης Βαρδής, έχει στίχους της Σοφίας Αργυροπούλου και τίτλο «Απόψε θέλω να πιω». Όλα τα υπόλοιπα, είναι ιστορία…
Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που η Χαρούλα τραγούδησε Βαρδή στο στούντιο. Η φιλία τους όμως, έμεινε δυνατή και βαθιά μέχρι το τέλος του δημιουργού κι ερμηνευτή…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…