Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Ο ένας, ο δημοφιλέστερος Έλληνας τραγουδιστής της εποχής, με πολλές και μεγάλες επιτυχίες. Ο άλλος, στα πρώτα βήματα της συνθετικής σταδιοδρομίας του. Τι μπορεί να προκύψει από μια τέτοια καλλιτεχνική «ένωση»; Η απάντηση όταν μιλάμε για τον Σταμάτη Κόκοτα και τον Γιώργο Χατζηνάσιο, είναι μία και μόνη: Σπουδαία και διαχρονικά τραγούδια…
Κάπως έτσι ξεκινάει το «παραμύθι» μιας συνεργασίας, που μπορεί να μην είχε μεγάλο εύρος (μόλις 24 τραγούδια, τα τρία εκ των οποίων σε δεύτερη εκτέλεση), όμως δεν ήταν «μια παρένθεση και μόνο» στην πορεία των δύο καλλιτεχνών. Άφησε πίσω της αρκετές γνωστές και αγαπημένες στιγμές, τις οποίες θα παρουσιάσουμε αναλυτικά στο σημερινό αφιέρωμα της στήλης…
Αρχή…εντός παρενθέσεως
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Σταμάτης Κόκοτας είναι ο υπ’ αριθμόν ένα «σταρ» της Ελλάδος, όσον αφορά τη μουσική. Οι εκκεντρικές συνήθειες, οι περιβόητες φαβορίτες, οι καυστικές δηλώσεις, αλλά και τα σπουδαία τραγούδια που είχε ηχογραφήσει από το 1966 κι εντεύθεν, τον είχαν εκτινάξει στην κορυφή της δημοτικότητας.
Εμφανιζόταν στα καλύτερα νυχτερινά κέντρα, όπου για να τον ακούσει κάποιος έπρεπε να πληρώσει πολλά χρήματα, είχε πολύ σημαντικές κι εξέχουσες γνωριμίες (βλέπε Αριστοτέλης Ωνάσης) και κέρδιζε τα περισσότερα λεφτά από κάθε άλλον συνάδελφό του.
Από την άλλη, ο Γιώργος Χατζηνάσιος είχε ξεκινήσει δειλά-δειλά να γράφει τα πρώτα τραγούδια του, κάνοντας επιτυχία με τα «Κρίμα το μπόι σου» και «Συμβιβαζόμαστε» με τη Μαρινέλλα. Όμως, η συνεργασία του με την Columbia και τα μεγάλα ονόματα που διέθετε στο ενεργητικό της, έμελλε να του ανοίξουν για τα καλά την πόρτα της αναγνωρισιμότητας και της καθιέρωσης…
Ένα από αυτά, ήτανε και ο Κόκοτας. Έτσι, προς το τέλος του 1971, κυκλοφορεί το πρώτο 45άρι της συνεργασίας τους με δύο τραγούδια, σε στίχους Νίκου Βρεττού. Το ένα, ξεχωρίζει αμέσως και γίνεται μεγάλη επιτυχία. Ο λόγος για το «Μια παρένθεση και μόνο», το οποίο έμεινε ως «παράσημο» στο ρεπερτόριο αμφοτέρων και αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε «Ο καθρέφτης» που δεν ακούστηκε τόσο…
Πάντως, και τα δύο συμπεριλήφθηκαν στον πρώτο «μεγάλο» δίσκο του συνθέτη, το «4.5.3.» που κυκλοφόρησε στα τέλη του 1972, με τη συμμετοχή του Στράτου Διονυσίου και της Δήμητρας Γαλάνη. Εκεί, ο Κόκοτας ερμήνευσε και τα «Δυο λόγια ψεύτικα» (στίχοι Τάσου Οικονόμου) και «Σ’ αγάπησα για μια φορά» (στίχοι Σέβης Τηλιακού), το οποίο επίσης έγινε επιτυχία…
Η συνέχεια της «Διαδρομής»
Η επιτυχία της πρώτης συνεργασίας Χατζηνάσιου και Κόκοτα, έφερε και την επόμενη το 1973. Σε πρώτη φάση, ηχογραφήθηκαν τέσσερα τραγούδια για δύο δισκάκια 45 στροφών. Το ένα, περιλαμβάνει τα «Εγώ ξηλώθηκα, εσύ μπαλώθηκες» (στίχοι Κώστα Ρουβηνέτη) και «Η χειρότερη λύση» (στίχοι Νίκου Βρεττού), εκ των οποίων κάπως ακούστηκε το πρώτο…
Το δεύτερο 45άρι, περιέχει άλλη μια μεγάλη επιτυχία του «διδύμου»: Ο λόγος για το «Ο τρόπος που σ’ αγάπησα» σε στίχους Γιώργου Βρούβα, ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι, με τον ερμηνευτή σε μιαν από τις καλύτερες στιγμές του. Στην πίσω όψη, συναντάμε την «Ιστορία του μπεκρή» σε στίχους Γιώργου Κανελλόπουλου. Επίσης ένα πολύ καλό κομμάτι, που έβαλε τα θεμέλια για την επόμενη και ολοκληρωμένη δουλειά συνθέτη και στιχουργού.
Έτσι λοιπόν, στα τέλη του 1973 κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία το άλμπουμ «Διαδρομή», εξ ολοκλήρου σε στίχους Κανελλόπουλου (πλην δύο τραγουδιών), με ερμηνευτές το Μανώλη Μητσιά, τη Δήμητρα Γαλάνη, το Θέμη Ανδρεάδη και το Σταμάτη Κόκοτα σε νέες μεγάλες επιτυχίες: «Να ‘χα τα χρόνια σου», «Ασ’ τους να λένε» και «Όσο υπάρχουνε αγάπες». Ο δίσκος σημειώνει πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων και γίνεται χρυσός…
Τα τελευταία… χρωστούμενα
Θα περάσουν πέντε χρόνια μέχρι ερμηνευτής και συνθέτης να συναντηθούν ξανά στο βινύλιο. Είναι άνοιξη του 1978, όταν παρουσιάζεται το άλμπουμ «Θα σου χρωστώ», με δώδεκα τραγούδια του Χατζηνάσιου, γραμμένα για τη φωνή του Κόκοτα.
Για την ακρίβεια δέκα, καθώς υπάρχουνε και δύο σε δεύτερη εκτέλεση («Μάθαμε τον έρωτα» -γνωστό και ως «Δεν περνάς κυρά-Μαρία»- και «Σφράγισες μία εποχή», τα οποία είπε σε πρώτη εκτέλεση η Μπέσυ Αργυράκη -το πρώτο ως ντουέτο με το Ρόμπερτ Ουίλιαμς- το 1977, στο «Μάθημα σολφέζ»).
Ο δίσκος θα πάει πολύ καλά εμπορικά και θα ξεπεράσει το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων. Θα βγάλει δε ορισμένα πολύ γνωστά -τουλάχιστον στην εποχή τους- κομμάτια, όπως «Παρ’ το τρένο, παρ’ το πλοίο», «Μια χαμένη θυσία» και το ομότιτλο. Αξιοσημείωτη η παρουσία του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος υπογράφει τους στίχους σε πέντε τραγούδια, καθώς και η εντυπωσιακή…Rolls Royce στις φωτογραφίες του εξωφύλλου και του εσωφύλλου…
Ήταν η πρώτη και η τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά που ετοίμασε ο συνθέτης για τον ερμηνευτή, αλλά και γενικότερα η τελευταία «δια ζώσης» επαφή τους στη δισκογραφία…
Κι ένα «υστερόγραφο»…
Και λέμε «δια ζώσης», γιατί το Νοέμβριο του 1984 ο Σταμάτης Κόκοτας θα ηχογραφήσει ένα διπλό άλμπουμ, με τίτλο «Τα μεγάλα τραγούδια». Περιλαμβάνει 24 πασίγνωστα κι αγαπημένα κομμάτια διαφόρων συνθετών σε δεύτερη εκτέλεση, ενορχηστρωμένα από τον Τάσο Καρακατσάνη.
Ένα από αυτά, φέρει την υπογραφή του Γιώργου Χατζηνάσιου. Είναι το «Αν μ’ αγαπάς φίλα σταυρό» σε στίχους Γιάννη Λογοθέτη, που είχε γίνει μεγάλη επιτυχία με τη Δήμητρα Γαλάνη το 1973, μέσα από το δίσκο «Έχει ο Θεός»…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…