“Αφιερωμένο εξαιρετικά”: O Θέμης Ανδρεάδης τραγουδά Γιάννη Λογοθέτη…

                                                                                                                                     Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

    “Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Η σάτιρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε στη δημοσιογραφία, ούτε στο θέατρο, ούτε στο τραγούδι. Κι όμως, ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου τη θεωρεί πολύ απλή. Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιχειρώντας να σατιρίσουν πρόσωπα και καταστάσεις, έφτασαν ή ξεπέρασαν ακόμα και τα όρια του γελοίου. Τα παραδείγματα είναι πολλά και χαρακτηριστικά…

Όταν όμως υπάρχουν πρόσωπα που το κάνουν με εξυπνάδα, φαντασία κι ευστροφία, τότε το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και «περνάει» διαχρονικά στο κοινό. Σήμερα, σάτιρα θεωρείται να παρουσιάσεις ένα κείμενο με μπόλικη βωμολοχία και σεξουαλικά υπονοούμενα, ουσιαστικά «εκβιάζοντας» το γέλιο του θεατή ή ακροατή.

Κάποτε όμως, η εν λόγω «κατηγορία» περιείχε μεν χιούμορ κι ευρηματικότητα, αλλά παράλληλα περνούσε και πολλά κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα. Αυτό έκαναν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Θέμης Ανδρεάδης με το Γιάννη Λογοθέτη -πιο γνωστό ως «Λογό». Άνοιξαν ένα δρόμο, δημιουργώντας εκ του μηδενός μια ολόκληρη «σχολή» τραγουδιού η οποία βασιζόταν στη σάτιρα, όμως με αρκετά υπονοούμενα για πρόσωπα και πράγματα που απασχολούσαν εκείνη την εποχή την ελληνική κοινωνία.

Η συνεργασία των δυο τους έγραψε ιστορία, αν και δεν διήρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια και ισάριθμους δίσκους. Οι στίχοι του «Λογό» με τη φωνή του Ανδρεάδη, «ταξίδεψαν» με μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρη την Ελλάδα και δεν είναι λίγα εκείνα τα τραγούδια τους που έμειναν διαχρονικά κι ακούγονται ευχάριστα ως τις μέρες μας. Αυτή θα παρουσιάσουμε σήμερα, ταξιδεύοντάς σας σε όμορφες εποχές της ελληνικής μουσικής…

Ξεκίνημα με… «Γελοιογραφίες»

Το 1973 που πρωτοσυναντήθηκαν οι Θέμης Ανδρεάδης και Γιάννης Λογοθέτης, οι ως τότε πορείες τους ήταν εντελώς διαφορετικές. Ο μεν πρώτος επί δύο χρόνια ανήκε στην «ομάδα» του Γιάννη Μαρκόπουλου και τραγουδούσε αποκλειστικά δικές του δημιουργίες τόσο στη δισκογραφία, όσο και στη θρυλική μπουάτ «Λήδρα». Εκεί ήταν το «στέκι» του συνθέτη, ο οποίος παρουσίαζε παλαιά και καινούργια έργα του.

Ο δε «Λογό» είχε γίνει γνωστός μέσα από τις γελοιογραφίες που δημοσιεύονταν σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα δε, από το 1971 «συστήθηκε» και ως στιχουργός, γράφοντας πάρα πολύ γνωστά τραγούδια σε μουσική Δήμου Μούτση («Με το πρώτο λεωφορείο», «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε», «Έτσι ειν’ η ζωή» κ.α.), Γιώργου Χατζηνάσιου («Τι να πούμε τι», «Αν μ’ αγαπάς φίλα σταυρό», «Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί» κ.α.) και άλλων συνθετών.

Το «σμίξιμο» ερμηνευτή και στιχουργού έμελλε να δημιουργήσει ένα είδος τραγουδιού, πάνω στο οποίο «πάτησαν» αρκετοί στα κατοπινά χρόνια. Ωστόσο, ελάχιστοι κατάφεραν να το συνεχίσουν με την ίδια πρωτοτυπία κι επιτυχία, με κορυφαίο φυσικά το Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος πήγε την ιστορία πολλά βήματα παραπέρα…

Αμφότεροι εξέφρασαν αμέσως την επιθυμία για κάτι καινούργιο κι έτσι, στα τέλη του ’73 κυκλοφορεί το πρώτο κοινό άλμπουμ τους, με τίτλο «Γελοιογραφίες». Οι στίχοι είναι του Λογοθέτη (πλην ενός τραγουδιού), ενώ η μουσική του Ανδρεάδη, με εξαίρεση δύο κομμάτια που υπογράφει συνθετικά ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου, ο οποίος θα είναι βασικός συνεργάτης του «διδύμου» σε όλες τις συνεργασίες του.

Αμέσως ο δίσκος κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ξεχωρίζουν τα «Καθένας με την τρέλα του», «Ο σερ» και «Δυναστεία» (η μετάδοση της οποίας απαγορεύτηκε από τηλεόραση και ραδιόφωνο από το πνέον τα λοίσθια δικτατορικό καθεστώς).

Πολιτική και καλλιτεχνική σάτιρα

Η μεγάλη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία των «Γελοιογραφιών», ουσιαστικά «υποχρεώνει» Ανδρεάδη και Λογοθέτη να συνεχίσουν την κοινή πορεία τους. Συνεπώς, στον «πυρετό» της μεταπολίτευσης κι ενώ ο λαός μας γιορτάζει την απελευθέρωσή του από το «γύψο» των συνταγματαρχών, προς το τέλος του 1974 εμφανίζεται στα δισκοπωλεία το «Κάτι άλλο μου θυμίζει».

Είναι το δεύτερο άλμπουμ του «διδύμου», με τη διαφορά ότι τη μουσική σε όλα τα τραγούδια υπογράφει ο Γιάννης Κιουρκτσόγλου, ενώ υπάρχει κι ένα του ερμηνευτή. Εδώ πλέον, η πολιτική σάτιρα συναντά την καλλιτεχνική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα «Καλέ κυρα-Μαρία» και «Ο καραγκιόζης» και στη δεύτερη οι χιουμοριστικές «διασκευές» γνωστών μουσικών επιτυχιών της εποχής («Σε παρακαλώ», «Ο κ. Γιώργος», «Πούντο-πούντο»).

Η “Πεθερά” και η “Λούλα”

Η κατακόρυφη άνοδος και δημοφιλία του Θέμη Ανδρεάδη μετά από όλα αυτά, δεν πέρασε απαρατήρητη από τη MINOS. Ήταν η εποχή που η εταιρεία του Μάκη Μάτσα είχε ξεκινήσει την πορεία της για την κορυφή και ουσιαστικά την είχε κατακτήσει, καθώς διέθετε μεγάλα ονόματα που εκείνος είχε ανακαλύψει (Νταλάρας, Πάριος, Αλεξίου κ.α.). Ωστόσο, για να την ισχυροποιήσει περισσότερο χρειαζότανε και κάποιες «μεταγραφές» και μιαν απ’ αυτές ήτανε κι ο Ανδρεάδης.

Έτσι, το Νοέμβριο του 1975 ο ερμηνευτής παρουσιάζει τον πρώτο δίσκο του στη νέα εταιρεία του με τίτλο «Ο πρωταθλητής». Προσπαθεί να διατηρήσει το στυλ με το οποίο είχε καθιερωθεί τα προηγούμενα χρόνια κι επί τούτου ηχογραφεί παλιά ρεμπέτικα με σκωπτικό ύφος, αλλά και κάποια «εύθυμα» τραγούδια διαφόρων συνθετών.

Ωστόσο, λείπει η «σπιρτάδα» και το «πνεύμα» των στίχων του «Λογό», ο οποίος δεσμεύεται με συμβόλαιο στην Columbia και περίπου την ίδια εποχή ετοιμάζει το «Ελλαδέξ», με βασικούς ερμηνευτές το Χρήστο Λεττονό και το Δημήτρη Πουλικάκο («Πολύ ωραίο στυλ» και «Στα γενέθλιά μου» οι πιο γνωστές στιγμές του άλμπουμ).

Δε θ’ αργήσει όμως κι εκείνος να «μεταπηδήσει» στη MINOS κι έτσι, ένα χρόνο αργότερα (Νοέμβριος 1976) κυκλοφορεί το άλμπουμ «Ο Θέμης Ανδρεάδης τραγουδά Λογοθέτη». Σίγουρα είναι η πιο επιτυχημένη δισκογραφική συνεργασία των δυο τους, καθώς περιέχει τις πιο γνωστές και διαχρονικές επιτυχίες τους: «Είμαι πολύ ωραίος», «Η πεθερά μου» και «Η Λούλα», γίνονται μεγάλα «σουξέ» και παραμένουν στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα, καθώς ακούγονται σε διάφορες μουσικές σκηνές και είναι εξαιρετικά δημοφιλή.

Η διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, είναι ότι εδώ ο Λογοθέτης υπογράφει και τη μουσική σε όλα τα τραγούδια, εκτός από δύο που έγραψε ο αείμνηστος Λυκούργος Μαρκέας. Συμμετέχουν επίσης η Νατάσα Γερασιμίδου και η μικρή τότε Ελισσώ, κόρη του «Λογό», αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός.

Αυτή θα είναι και η τελευταία συνεργασία στο βινύλιο για το «δίδυμο» στη δεκαετία του ’70. Ο Ανδρεάδης θα εξακολουθήσει να δηλώνει παρών στη δισκογραφία για κάποια χρόνια με ανάλογου ύφους τραγούδια, δίχως όμως την ανταπόκριση που είχε παλαιότερα στο κοινό. Από την άλλη, ο Λογοθέτης θα χαράξει ένα πιο «προσωπικό» δρόμο, ξεκινώντας να ηχογραφεί ο ίδιος τα κομμάτια που γράφει και για ένα μικρό διάστημα θα έχει επιτυχία…

Οι τελευταίες “συναντήσεις”

Θα περάσουν έξι χρόνια μέχρι οι δυο τους να συναντηθούνε και πάλι στη δισκογραφία. Το 1982, ο “Λογό” κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά με τίτλο “Δε δουλεύω”, σε εξ ολοκλήρου δική του παραγωγή, από την εταιρεία Master Sound. Τραγουδά ο ίδιος, η Χριστίνα Χρυσικάκη (που θα γίνει πασίγνωστη αργότερα ως Μαραγκόζη), ο Γιάννης Πλειώνης και βεβαίως ο Θέμης Ανδρεάδης, ο οποίος συμμετέχει με δύο τραγούδια. Από αυτά, το “Θα σε δείρω Σούλα” ακούστηκε αρκετά εκείνη την περίοδο.

Αυτά θα είναι και η τελευταία φορά που ο ερμηνευτής θα ηχογραφήσει μουσικές και λόγια του Λογοθέτη. Βεβαίως, υπάρχει και ο δίσκος “Φακοί επαφής” του 1986 με τραγούδια του “Λογό” και διάφορες διασκευές, όπου ο Θέμης αναφέρεται ως “φιλική συμμετοχή”, αλλά όσες φορές κι αν τον άκουσα, δεν ανακάλυψα κάτι τέτοιο…

Η…σούμα

Συνολικά, ο Θέμης Ανδρεάδης ηχογράφησε 39 τραγούδια σε στίχους Γιάννη Λογοθέτη. Αυτά κατά χρονολογική σειρά, είναι τα εξής:

1973: Μουσική Θ. Ανδρεάδη: «Γελοιογραφία», «Καθένας με την τρέλα του», «Το μπόι μου», «Πικρό ψωμί», «Ο μπαρμπέρης», «Ο ιππότης», «Δεν αντέχω πια», «Δυναστεία», «Γεια σας ρε παιδιά» (μουσική Γ. Κιουρκτσόγλου), «Βεντέτα», «Του μυαλού μου το ρολόι», «Ο σερ», «Μαζί θα φύγουμε» (μουσική Γ. Κιουρκτσόγλου).

1974: Μουσική Γ. Κιουρκτσόγλου: «Κάτι άλλο μου θυμίζει» (μαζί με τους Γ. Λογοθέτη και Γ. Κιουρκτσόγλου), «Καλέ κυρα-Μαρία», «Πούντο-πούντο», «Σε παρακαλώ», «Ο κ. Γιώργος», «Η πεταλούδα» (μουσική Θ. Ανδρεάδη), «Ο καραγκιόζης», «Ο Ρήγας», «Μη κάνεις σα μικρό παιδί», «Ο Σαλβαντόρ ο παλαιστής», «Όπως παν τα πράγματα», «Τσάρλι-Τσάρλι-Τσάρλεστον».

1976: Μουσική Γ. Λογοθέτη: «Είμαι πολύ ωραίος» (μουσική Λ. Μαρκέα), «Όχι στο κατεστημένο», «Η βούρτσα», «Ο Ιακώβ» (μαζί με τη Ν. Γερασιμίδου) «Ένα μανούλι», «Φουστανάκι με δαντέλα», «Η πεθερά», «Η Λούλα», «Ο ηλίθιος», «Αφού δεν κάνεις κέφι (Πουλάω μανταλάκια)», «Όταν τύχει να γκρεμίσουνε τα τείχη», «Το διαζύγιο» ( μαζί με τη Ν. Γερασιμίδου, μουσική Λ. Μαρκέα).

1982: “Να είχα λίγο σπανάκι”, “Θα σε δείρω Σούλα”.

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…