“Αφιερωμένο εξαιρετικά”: Ο Γιάννης Πάριος τραγουδά Πυθαγόρα…

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Γιάννης Πάριος – Πυθαγόρας “Έρχονται στιγμές” που “Ακόμα σε θυμάμαι”…

 

Ο αξέχαστος (και αδικημένος) στιχουργός Πυθαγόρας, ήταν από τους πρώτους που είχε την τύχη να είναι παρών στις «εξετάσεις» του Γιάννη Πάριου και να προσυπογράψει το ότι θα έκανε μεγάλη καριέρα. Ο στενός φίλος και συνεργάτης του Γιώργος Κατσαρός, ήταν εκείνος που ένα μεσημέρι τον κάλεσε στο σπίτι του για ν’ ακούσει τη φωνή του τραγουδιστή, που έμελλε να περάσει στο πάνθεον του ελληνικού τραγουδιού ως ένας εκ των κορυφαίων «υπηρετών» του…

Σχεδόν αμέσως ξεκίνησε και η συνεργασία τους στη δισκογραφία κι εξελίχτηκε σε μια πολύ δυνατή σχέση φιλίας κι αγάπης, που όμως διακόπηκε απότομα και πρόωρα στις 12 Νοεμβρίου 1979, όταν ο Πυθαγόρας έφυγε από τη ζωή μόλις στα 49 χρόνια του…

Έχοντας αποκτήσει κι ακούσει όλα τα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει ο Πάριος από το 1969 μέχρι σήμερα, μπορώ αβίαστα και χωρίς αμφιβολία να σημειώσω ότι τα «λόγια» του Πυθαγόρα ήτανε τα πιο αντιπροσωπευτικά του στυλ που καθιέρωσε ο σπουδαίος ερμηνευτής…

Ο στιχουργός φαίνεται ότι γνώριζε πολύ βαθιά τα μυστικά του ερωτικού στίχου κι αναμφίβολα έγραψε σπουδαία πράγματα για τον τραγουδιστή, με τη φωνή του οποίου ταξιδέψανε σε όλα τα ελληνικά (και όχι μόνο) σπίτια…

Πάνω στους στίχους του Πυθαγόρα, στηρίχθηκε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το «οικοδόμημα» της καριέρας του Γιάννη Πάριου στη δεκαετία του ’70. Η παρουσία του δεν έλειψε από κανένα δίσκο του ερμηνευτή στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μάλιστα, από το 1975 και μετά, ήτανε σχεδόν ο αποκλειστικός στιχουργός των τραγουδιών που εκείνος ηχογραφούσε…

Πέραν όλων των άλλων, ο Πυθαγόρας είχε τη μοναδική μαεστρία να γράφει ελληνικούς στίχους πάνω σε διασκευασμένες επιτυχίες του εξωτερικού κι αυτό σίγουρα ήταν ένα από τα «κλειδιά» της τόσο αρμονικής και πετυχημένης συνεργασίας που είχε με τον τραγουδιστή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Κατσαρός και πρώτες επιτυχίες

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, ο Πυθαγόρας είχε στενή φιλική σχέση με το Γιώργο Κατσαρό και το μεγαλύτερο μέρος των στίχων του, το έδινε σ’ εκείνον για μελοποίηση…

Από τη στιγμή λοιπόν που ο Πάριος πήρε το «πράσινο φως» από αμφοτέρους, η συνεργασία τους στο βινύλιο ήτανε θέμα χρόνου. Πράγματι, το 1970 ο νεαρός ερμηνευτής ηχογραφεί το πρώτο τραγούδι του με τη στιχουργική υπογραφή του Πυθαγόρα, που μάλιστα ακούγεται και στη κινηματογραφική ταινία της εποχής «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων», με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Γκιωνάκη. Πρόκειται για το «Στην οδό Αριστοτέλους» (καμία σχέση βεβαίως με το πασίγνωστο αντίστοιχο των Σπανού-Παπαδόπουλου…).

Το 1971, θα κυκλοφορήσουν άλλα τέσσερα τραγούδια του «διδύμου» με τον Πάριο, με πιο γνωστό και διαχρονικό το «Τι κρίμα», το οποίο στην άλλη πλευρά του στο 45άρι περιέχει την «Αννούλα», που μέχρι σήμερα δεν έχει «περάσει» ούτε στις 33 στροφές, ούτε σε ψηφιακή μορφή…

Τα υπόλοιπα δύο («Οι δυο αγάπες» και «Γιατί με ειρωνεύεστε»), θα συμπεριληφθούν αρχικά στο «μεγάλο» δίσκο των Κατσαρού-Πυθαγόρα «Ο Σταμούλης ο λοχίας» κι εν συνεχεία, θα «μοιραστούνε» στους πρώτους δύο προσωπικούς του ερμηνευτή…

Με τον Βασίλη Βασιλειάδη

Την ίδια χρονιά (1971), ο Γιάννης Πάριος θα συνεργαστεί και με το Βασίλη Βασιλειάδη, ο οποίος ήταν επίσης φίλος και συνεργάτης του Πυθαγόρα. Οι δυο τους λοιπόν, αρχικά θα του γράψουνε το «Σαραντάρη», που ακούστηκε αρκετά και παραμένει γνωστός μέχρι σήμερα. Μάλιστα, ο ερμηνευτής εμφανιζόταν να τον τραγουδά στην ταινία «Τα ομορφόπαιδα», με πρωταγωνιστή το Νίκο Σταυρίδη…

Εν συνεχεία, το «δίδυμο» θα του δώσει το -κατά τη γνώμη μου ανεκδιήγητο- «Βάι-βάι», που ειλικρινά απορώ πώς ο Πάριος δέχτηκε να ηχογραφήσει, έστω κι αν ήτανε στο ξεκίνημα της καριέρας του και δεν είχε και πολλά περιθώρια επιλογών…

Πριν από λίγα χρόνια, σε μια συζήτησή μου με άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά το χώρο, έμαθα ότι το εν λόγω τραγούδι γράφτηκε ως μιαν απόπειρα «επανάληψης» του πασίγνωστου «Ντιρλαντά» που έκανε θραύση εκείνη την εποχή κι ότι τότε στα ραδιόφωνα το «Βάι-βάι» είχε ακουστεί αρκετά…

Μαρκέας, Νικολόπουλος και Σπανός

Ο Πυθαγόρας θα συνεχίσει να γράφει στίχους για τον Πάριο και το 1972. Αυτό το έτος, σε μουσική Απόστολου Καλδάρα του δίνει το «Θα πιω και το γυαλί» (εξαιρετικό ζεϊμπέκικο), το οποίο είναι το μοναδικό τραγούδι που έγραψαν οι δύο δημιουργοί για τον ερμηνευτή.

Παράλληλα, ο Πάριος θα ερμηνεύσει σε δεύτερη εκτέλεση το «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» των Κατσαρού-Πυθαγόρα, που είχε κάνει μεγάλη επιτυχία ο Γιάννης Πουλόπουλος…

Και φτάνουμε στο 1973, όταν πλέον οι δίσκοι 33 στροφών αρχίζουν να κυριαρχούν σε βάρος εκείνων των 45. Προς την άνοιξη, κυκλοφορεί το άλμπουμ των Λυκούργου Μαρκέα-Πυθαγόρα «Ανθρώπινα και καθημερινά», με ερμηνευτές το Γιάννη Πάριο και τη Λίτσα Διαμάντη. Ο πρώτος έχει τη μερίδα του λέοντος με επτά τραγούδια, εκ των οποίων το πιο γνωστό είναι το «Αγανάκτησα»…

Την ίδια χρονιά, ο στιχουργός θα συνεργαστεί με το Μίμη Πλέσσα και με τη φωνή του Πάριου θα κυκλοφορήσει ένα 45άρι με τα «Ο ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει» και «Παριανή γαλανομάτα», τα οποία όμως θα περάσουν απαρατήρητα…

Παρόμοια τύχη θα έχουνε και τα μοναδικά δύο τραγούδια που έγραψαν οι Νικολόπουλος-Πυθαγόρας για τον ερμηνευτή («Αυτός, αυτός» και «Πού να ‘σαι συ»), ωστόσο συμπεριλήφθηκαν στον τρίτο προσωπικό δίσκο του, με τίτλο «Πού θα πάει πού»…

Όταν όμως οι στίχοι του Πυθαγόρα θα συναντήσουνε τη μουσική του Γιάννη Σπανού, η επιτυχία θα είναι μεγάλη. Ο συνθέτης συνεργάζεται για πρώτη φορά τόσο με το στιχουργό, όσο και με τον Πάριο και το «Θα σε θυμάμαι» θ’ ακουστεί πολύ. Παραμένει δε γνωστό ως σήμερα, ασχέτως αν ο ερμηνευτής του δείχνει να το έχει ξεχάσει…

Η «αποκλειστική» συνεργασία

Το 1975 ξεκινάει η σχεδόν αποκλειστική πια συνεργασία του Πυθαγόρα με το Γιάννη Πάριο, αφού η συμμετοχή του στους προσωπικούς δίσκους του τελευταίου θα είναι από έντονη έως…απόλυτη. Οι δυο τους ως το 1979, θα μοιραστούνε μεγάλες επιτυχίες και μια σειρά πλατινένιων σε πωλήσεις άλμπουμ, τα οποία θα καθιερώσουν οριστικά κι αμετάκλητα τον ερμηνευτή στην κορυφή του ελληνικού πενταγράμμου.

Κύριο «όχημα» προς αυτή την κατεύθυνση, θ’ αποτελέσουν οι «μεταγλωττίσεις» από το στιχουργό γνωστών τραγουδιών του εξωτερικού, για τις οποίες θ’ αναφερθούμε παρακάτω σε ειδικό κεφάλαιο.

Η αρχή γίνεται με το δίσκο «Έρχονται στιγμές», το οποίο γράφει ο Πυθαγόρας σε μουσική του Στέλιου Ζαφειρίου, που πλέον πέραν των εκτελεστικών ικανοτήτων του (πασίγνωστος κι εξαιρετικός σολίστ του μπουζουκιού), έχει μπει για τα καλά και με μεγάλη επιτυχία στο χώρο της σύνθεσης.

Στο ίδιο άλμπουμ, ο εξ Αγρινίου στιχουργός υπογράφει άλλα επτά τραγούδια, με πιο γνωστό το «Ούτε συζήτηση» του Γιώργου Κατσαρού…

Και πάμε στο 1976, όπου ο Πυθαγόρας «ντύνει» με τα «λόγια» του τα 13 από τα 14 τραγούδια του δίσκου του Πάριου «Τώρα πια», που ξεπερνά σε πωλήσεις τις 240.000 αντιτύπων. Πέραν των δύο «μεταγλωττισμένων», υπάρχει το πασίγνωστο «Την αγαπούσα παραδέχομαι» του Ζακ Ιακωβίδη, που ακούγεται και τραγουδιέται ως σήμερα…

Πάντως, η «προσωπική» επιλογή μου από αυτό το άλμπουμ είναι το «Κι αν γελάω είναι ψέμα», του Στέλιου Ζαφειρίου…

Λίγο πριν το τέλος…

Ο Γιάννης Πάριος ήτανε πλέον το υπ’ αριθμόν ένα «εμπορικό -όχι απαραιτήτως με την κακή έννοια- χαρτί» της MINOS κι από τη στιγμή που ο Πυθαγόρας είχε συμβάλλει αποφασιστικά στην καθιέρωσή του, δεν υπήρχε λόγος να μη συνεχιστεί η συνεργασία τους.

Έτσι, τον Απρίλιο του 1977 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Μη φεύγεις μη», στο οποίο ο αξέχαστος στιχουργός υπογράφει τα 11 από τα 14 τραγούδια. Από εκείνα των Ελλήνων δημιουργών, ξεχώρισε το «Σε ξέχασα» του Γιώργου Κατσαρού…

Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, είναι η σειρά του «Να γιατί σ’ αγάπησα», με τον Πυθαγόρα να συμμετέχει στα 11 από τα 13 τραγούδια του δίσκου. Μάλιστα, το όνομά του αναφέρεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ, κάτι που δε συνέβαινε συχνά σε «πολυσυλλεκτικές» δουλειές τραγουδιστών. Τα πια γνωστά «καθαρά» ελληνικά κομμάτια του δίσκου, είναι τα “Φταίμε κι οι δυο” του Γιάννη Σπανού και «Δεν ξεχνιέσαι, δεν ξεχνιέσαι» του Γιώργου Κατσαρού…

Το «κύκνειο άσμα» της συνεργασίας του Πυθαγόρα με το Γιάννη Πάριο θα γραφτεί τον Απρίλιο του 1979. Πρόκειται για το άλμπουμ «Θα με θυμηθείς», στο οποίο ο στιχουργός έγραψε τα 10 από τα 14 τραγούδια που περιλαμβάνει…

Η μεγάλη επιτυχία είναι βεβαίως το ομότιτλο σε μουσική του Γιάννη Σπανού, όπως επίσης και το «Αχ αγάπη» του Αντώνη Βαρδή στην πρώτη συνεργασία του με τον ερμηνευτή, αλλά και τον στιχουργό -που δυστυχώς έμελλε να είναι και η τελευταία…

Επτά μήνες μετά, ο Πυθαγόρας έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στο χώρο του τραγουδιού, αλλά και τον ίδιο τον Πάριο χωρίς τον βασικό στιχουργό του. Ευτυχώς, αυτή η σημαντική απώλεια δεν έβλαψε την από εκεί και κάτω καριέρα του…

Το 1988, ο ερμηνευτής θα ηχογραφήσει σε δεύτερη εκτέλεση το «Λένε, λένε» σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Νίκυ Γιάκοβλεφ για το διπλό άλμπουμ του «Τα ερωτικά του ‘50» κι αυτή θα είναι η τελευταία δισκογραφική παρουσία του στιχουργού σε δίσκο του Πάριου…

Τα «μεταγλωττισμένα»

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 κι έπειτα, ο Γιάννης Πάριος στήριξε σε μεγάλο ποσοστό την επιτυχία και την εμπορικότητά του στις μεταγλωττισμένες διεθνείς μελωδίες και ο Πυθαγόρας ήταν εκείνος που «ελληνοποίησε» της περισσότερες εξ αυτών. Κι όχι μόνο για κείνον, αλλά και για άλλους ερμηνευτές και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία (λ.χ. «Αγάπα με» για τον Πουλόπουλο, «Γιατί φοβάσαι» και «Ντρίγκι-ντρίγκι μάνα μου» για τη Μαρινέλλα κ.α.).

Η αρχή έγινε το 1973, όταν ο Πάριος ηχογράφησε ως ντουέτο με το Δάκη σε δεύτερη -ελληνική- εκτέλεση την πασίγνωστη επιτυχία της εποχής «Ντρίγκι-ντρίγκι μάνα μου», για έναν από τους «τουριστικούς» δίσκους που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή όλες οι εταιρείες.

Το μεγάλο «μπαμ» όμως έγινε το 1975, όταν η εταιρεία θέλησε να δοκιμάσει αν και κατά πόσο θα μπορούσε να «περπατήσει» μια διασκευή ξένου τραγουδιού με τη φωνή του. Έτσι, το πασίγνωστο διεθνώς “El bimbo” με ελληνικούς στίχους του Πυθαγόρα έγινε «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» και το άλμπουμ «Έρχονται στιγμές» που το περιείχε, ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 50.000 αντιτύπων…

Αφού λοιπόν το «πείραμα» πέτυχε, συνεχίστηκε…εμπλουτισμένο και την επόμενη χρονιά, με το “Tut en vas” του Allain Barrier να…μιλάει ελληνικά -πάντα σε στίχους Πυθαγόρα- ως «Τώρα πια» και ο ομότιτλος δίσκος ν’ «απογειώνεται» εμπορικά. Επίσης, υπάρχει και το εξίσου γνωστό «Συμβιβασμούς δεν κάνω»…

Το 1977, τα «μεταγλωττισμένα» τραγούδια αυξάνονται σε τέσσερα -με τον Πυθαγόρα να τα «ελληνοποιεί»- , το ένα εκ των οποίων δίνει και τον τίτλο στο δίσκο του Πάριου. Ο λόγος για το «Μη φεύγεις μη», που ήτανε το κύριο «όχημα» ώστε το άλμπουμ να φτάσει σε εξαψήφιο αριθμό πωλήσεων. Από τα υπόλοιπα τρία «ξένα», ξεχώρισε το «Είμαι καλά βρε ζωή»…

Την επόμενη χρονιά (1978), είχαμε τα περισσότερα ξενόφερτα τραγούδια που περιλήφθηκαν ποτέ σε άλμπουμ του ερμηνευτή. Συνολικά πέντε -όλα σε στίχους Πυθαγόρα-, εκ των οποίων το «Να (λοιπόν) γιατί σ’ αγάπησα» αφενός έδωσε τον τίτλο στο δίσκο, αφετέρου είναι πασίγνωστο και τραγουδιέται μέχρι σήμερα. Επίσης γνωστό είναι και το «Ακόμα σε θυμάμαι»…

Τέλος, στο άλμπουμ «Θα με θυμηθείς» του 1979, υπάρχουνε δύο «μεταγλωττισμένα» τραγούδια και ο Πυθαγόρας υπέγραψε μόνο το ένα από αυτά. Ο λόγος για το «Τώρα που σήμανε η ώρα»…

 Η…σούμα

Συνολικά, από το 1970 έως το 1979 ο Γιάννης Πάριος ηχογράφησε σε πρώτη εκτέλεση 73 τραγούδια με στίχους του Πυθαγόρα, ενώ υπάρχουνε κι άλλα τρία που είπε σε δεύτερη («Πάμε για ύπνο Κατερίνα», «Ντρίγκι-ντρίγκι μάνα μου» και «Λένε,λένε»). Τα περισσότερα ήτανε σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού, ενώ βεβαίως υπάρχουνε και πολλά μεταγλωττισμένα. Ας τα δούμε λοιπόν ανά συνθέτη, ενώ σε ειδική κατηγορία θα παρουσιαστούνε τα «ξενόφερτα».

Γιώργος Κατσαρός: «Οι δυο αγάπες», «Γιατί με ειρωνεύεστε», «Στην οδό Αριστοτέλους», «Τι κρίμα», «Αννούλα», «Ούτε συζήτηση», «Μείνε δίπλα μου Μαρία», «Θα γυρίσει το χαρτί», «Γι’ αυτό σε χώρισα», «Με συγχωρείς», «Και μετά απ’ αυτά», «Σε ξέχασα», «Δεν ξεχνιέσαι-δεν ξεχνιέσαι», «Κι όλο βρέχει-βρέχει», «Εγώ δεν ειμ’ εγώ», «Εμείς», «Μου λείπει», «Έφυγε».

Γιάννης Σπανός: «Θα σε θυμάμαι», «Ήρθα σαν άντρας», «Κι αν έχω κάποιο παρελθόν», «Ηλιοβασίλεμα», «Με ποιον θα πας», «Αν μ’ έχεις βαρεθεί», «Ποτέ δεν ειν’ αργά», «Να η αγάπη να», «Φταίμε κι οι δυο», «Θα με θυμηθείς», «Κάνε το πρώτο βήμα».

Λυκούργος Μαρκέας: «Αγανάκτησα», «Έτσι μάτια μου συμβαίνει», «Δεν υπάρχει πιθανότης», «Κουρασμένο νυχτοπούλι», «Την τελευταία τη στιγμή», «Κάνε μια προσπάθεια κι εσύ», «Πώς να τραγουδήσω τώρα», «Ας είναι», «Σα δε ντρέπεσαι», «Όλα εδώ πληρώνονται», «Στα παλιά τα σκαλοπάτια».

Στέλιος Ζαφειρίου: «Έρχονται στιγμές», «Είναι αργά», «Κι αν γελάω είναι ψέμα», «Άιντε στην υγειά της», «Ούτε και σήμερα», «Πάλι γύρισες», «Να ‘σαι καλά».

Μίμης Πλέσσας: «Ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει», «Παριανή γαλανομάτα».

Χρήστος Νικολόπουλος: «Αυτός, αυτός», «Πού να ‘σαι συ».

Αντώνης Βαρδής: «Μακάρι να ‘σουνα δική μου», «Αχ αγάπη».

Βασίλης Βασιλειάδης: «Ο σαραντάρης», «Βάι-βάι».

Ζακ Ιακωβίδης: «Την αγαπούσα παραδέχομαι», «Τι σ’ έφερε στο σπίτι μου».

Απόστολος Καλδάρας: «Θα πιω και το γυαλί».

Νίκος Λαβράνος: «Πότε από δω, πότε από κει».

Νίκος Καρβέλας: «Ήρθες εσύ».

Διασκευές ξένων τραγουδιών: «Ποτέ δεν σε ξεχνώ», «Συμβιβασμούς δεν κάνω», «Τώρα πια», «Μη φεύγεις μη», «Είμαι καλά βρε ζωή», «Δεν θα ‘ναι αυτός θα ειμ’ εγώ», «Και στο καλό», «Να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα», «Να ‘ρθεις», «Τώρα τι θες», «Ακόμα σε θυμάμαι», «Και σε ρωτώ», «Τώρα που σήμανε η ώρα».

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…