Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
| Γιάννης Σπανός – Λευτέρης Παπαδόπουλος:“Μια Κυριακή” στην “Οδό Αριστοτέλους”… |
Θα ήταν μια φριχτή κι ανώφελη επανάληψη η αναφορά στο μέγεθος και στην αξία της προσφοράς του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο ελληνικό τραγούδι εδώ και μισό και πλέον αιώνα. Ο «πρόεδρος» σίγουρα έχει χορτάσει από διθυραμβικές κριτικές για το έργο του και ακόμα μία δε θα προσέθετε το παραμικρό στη σπουδαιότητά του. Ωστόσο, αν δεν είχε τη μεγάλη τύχη να συνεργαστεί με πολύ μεγάλους συνθέτες οι οποίοι μελοποίησαν ιδανικά τους στίχους του, ίσως σήμερα το όνομά του να βρισκόταν στη «μεσαία τάξη» του τραγουδιού μας…
Πέντε ήταν οι δημιουργοί που είχανε πιο στενή επαγγελματική -και όχι μόνο- σχέση μαζί του. Πρώτος φυσικά ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο οποίος τον έβαλε και στη δισκογραφία με την «Άπονη ζωή» και τη «Φτωχολογιά». Όμως, από πλευράς ποσότητας και συχνότητας συνεργασίας με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο «προηγούνται» ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιάννης Σπανός, ο Μίμης Πλέσσας και ο αξέχαστος Μάνος Λοΐζος, κατά σειρά αριθμού τραγουδιών που γράψανε μαζί…
Οι σπουδαίες στιγμές που ο λαϊκός ποιητής μοιράστηκε με τους δύο…ακραίους, έχουν παρουσιαστεί σε προηγούμενες στήλες. Σήμερα ήλθε η σειρά ν’ αναφερθούμε στο «σμίξιμό» του με τον Γιάννη Σπανό, το οποίο τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά έχει προσφέρει ορισμένες από τις πιο όμορφες στιγμές στο ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 45 ετών. Ελάτε λοιπόν να τις θυμηθούμε και να τις ακούσουμε μαζί…
Η γνωριμία και τα πρώτα τραγούδια
Ο Γιάννης Σπανός επιστρέφοντας για οριστική εγκατάσταση στην Ελλάδα το 1964, ήταν ο συνθέτης πάνω στον οποίον ο ιδρυτής της LYRA Αλέκος Πατσιφάς στήριξε τη δημιουργία του «Νέου κύματος». «Μπολιασμένος» με τη γαλλική μουσική στην οποία εντρύφησε επί χρόνια, είχε προσαρμόσει τη συνθετική του ικανότητα πάνω στα συγκεκριμένα μοτίβα κι από την πρώτη στιγμή το «πάντρεμα» ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο…
Γύρω στο 1968, ο Πατσιφάς τον σύστησε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος τότε ήταν ήδη καθιερωμένος στιχουργός έχοντας υπογράψει σπουδαία τραγούδια, κυρίως σε μουσική Ξαρχάκου. Μάλιστα, ο «πρόεδρος» έχει αναφέρει ότι ήξερε τον συνθέτη από το «Ποιος να σφυρίζει κάθε βράδυ», ένα τραγούδι που του άρεσε πολύ.
Η πρώτη συνεργασία τους λοιπόν, αφορούσε τον Μιχάλη Βιολάρη που τότε βρισκόταν στα πρώτα βήματά του και προσπαθούσε να καθιερωθεί στο χώρο. Έτσι, Σπανός και Παπαδόπουλος γράψανε τα πρώτα τέσσερα τραγούδια τους με αφορμή τη φωνή του Κύπριου ερμηνευτή: «Ο αλήτης», «Μη κλαις για μένανε», «Στα δικά σου σκαλοπάτια» και «Πάρε απόψε την καρδιά μου».
Η ώρα της Columbia
H επιτυχία του Γιάννη Σπανού με τις «νεοκυματικές» μελωδίες τον έκανε ευρύτατα γνωστό κι αγαπητό τόσο στο κοινό, όσο και στους ανθρώπους του χώρου. Ο «ισχυρός άνδρας» της Columbia Τάκης Β. Λαμπρόπουλος δε θα μπορούσε να μη τον πλησιάσει, έχοντας στο νου του να τον οδηγήσει σε πιο λαϊκά μονοπάτια…
Όταν λοιπόν ο συνθέτης συζήτησε το θέμα με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, εκείνος τον προκάλεσε λέγοντάς του ότι δε μπορεί να γράψει λαϊκά τραγούδια. Ο Σπανός του απάντησε: «Φέρε μου εσύ στίχους και θα δεις αν μπορώ να γράψω ή όχι…».
Πράγματι έτσι έγινε και σε λίγο καιρό, ο Σπανός είχε έτοιμα δώδεκα λαϊκά τραγούδια εκ των οποίων τα επτά είχανε στίχους Παπαδόπουλου και ήτανε το ένα καλύτερο από το άλλο. Με αυτά, την άνοιξη του 1969 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Μια Κυριακή» με ερμηνευτές τον Γρηγόρη Μπιθικώτση που έλεγε το ομότιτλο και τον «Μπαγλαμά» -αναφερόμαστε μόνο στις δημιουργίες συνθέτη-στιχουργού-, τον Σταμάτη Κόκοτα («Πες πως μ’ αντάμωσες», «Γειτονάκι μου»), τη Βίκυ Μοσχολιού («Τι σου ‘φταιξαν τα νιάτα μου», «Παίρνει τους δρόμους η καρδιά») και τον νεαρό και χωρίς σημαντική πορεία στο χώρο Χρήστο Εμμανουήλ («Θα σου στείλω περιστέρι»).
Όπως αντιλαμβάνεστε και μόνον από την ανάγνωση των τίτλων, η επιτυχία τόσο του άλμπουμ όσο και των δίσκων 45 στροφών που περιλάμβαναν αυτά τα τραγούδια ήτανε πολύ μεγάλη και πλέον ο Σπανός είχε περάσει με ευκολία και στο λαϊκό είδος, κερδίζοντας το «στοίχημα» από τον «πρόεδρο»…
Η «χρυσή» περίοδος
Το 1970, με έντονη ακόμα την αποδοχή των κομματιών του «Μια Κυριακή», οι δύο δημιουργοί ετοιμάζουνε την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία τους η οποία θα κυκλοφορήσει προς το τέλος εκείνης της χρονιάς με τίτλο «Το Σαββατόβραδο». Κόκοτας και Μοσχολιού είναι και πάλι οι βασικοί ερμηνευτές, ενώ συμμετέχει με δύο τραγούδια και ο νέος τότε -αλλά ήδη με την επιτυχία της «Ελευσίνας» στο ενεργητικό του- Μανώλης Μητσιάς…
Από το άλμπουμ «βγαίνουν» τα πασίγνωστα «Ο τρελός» («Διώξτε τον τρελό»), «Ξύπνησε η πόλη» και «Τα χέρια», ενώ από τα υπόλοιπα ακούγονται αρκετά τα «Μη καλέ μου», «Πειραιωτάκι» και «Το Μαρικάκι».
Η επόμενη χρονιά (1971), θα βρει τους Γιάννη Σπανό και Λευτέρη Παπαδόπουλο να γράφουνε πέντε τραγούδια για τον Σταμάτη Κόκοτα τα οποία εκδόθηκαν στις 45 στροφές. Το πιο γνωστό και διαχρονικό από αυτά είναι το «Δεν το μπορείς».
Το 1972, η Έλλη Λαμπέτη ανεβάζει στο θέατρο «Μπρόντγουέϊ» το έργο «Η γλυκιά Ίρμα» με συμπρωταγωνιστές τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Δημήτρη Μαλαβέτα. Η αυθεντική μουσική του έργου γράφτηκε από τη Marguerite Monnot και οι στίχοι των τραγουδιών από τον Alexandre Breffort. Ο Γιάννης Σπανός διασκεύασε αυτές τις μελωδίες, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τις «έντυσε» με ελληνικούς στίχους κι έτσι κυκλοφόρησε ο σχετικός δίσκος με τα τραγούδια της παράστασης.
Ωστόσο, επειδή δεν πρόκειται για «πρωτογενές» υλικό -δηλαδή δεν είναι κάποιες καινούργιες δημιουργίες του συνθέτη, αλλά διασκευές ήδη υπαρχόντων και μάλιστα ξένες-, κρίναμε ότι δε θα έπρεπε να τις συμπεριλάβουμε στην «καταμέτρηση» της κοινής πορείας Σπανού-Παπαδόπουλου. Δε θα μπορούσαμε όμως και να μην αναφερθούμε στην εν λόγω δραστηριότητά τους…
Και πάμε στο ξεκίνημα του 1973, όταν το «δίδυμο» ετοιμάζει το δεύτερο «μεγάλο» δίσκο του με τίτλο «Μέρες αγάπης». Ο…συνήθης ύποπτος Σταμάτης Κόκοτας είναι και πάλι παρών και μοιράζεται τα δώδεκα τραγούδια του άλμπουμ με τη Δήμητρα Γαλάνη, γνωστότερα εκ των οποίων είναι τα «Βροχή και σήμερα» και «Σ’ ευχαριστώ», ενώ υπάρχει και το «Μια βραδιά του Μαγιού» που είχε ηχογραφήσει ο ερμηνευτής το 1971…
Με το εν λόγω άλμπουμ συμβαίνει το εξής περίεργο. Έχω στην κατοχή μου δύο διαφορετικές εκδόσεις του. Στη μία υπάρχουνε τα «Νάνι-νάνι» και «Ένα πουλί στην ποταμιά» με τη Γαλάνη, ενώ στην άλλη αντικαθίστανται από τα «Ένα παλικάρι» και «Οκτώ μικρά παιδιά» με την ίδια, τα οποία περιλαμβάνονται και στο δίσκο της «Λεπτομέρειες» που κυκλοφόρησε το 1975. Επιπλέον, στη δεύτερη η διάταξη των τραγουδιών είναι εντελώς διαφορετική απ’ ότι στην πρώτη, όπως και το χρώμα του εξωφύλλου…
Η «Οδός Αριστοτέλους»
Το καλοκαίρι του 1974 η Ελλάδα εισέρχεται στην περίοδο της μεταπολίτευσης και οι πολίτες της μπορούνε πλέον να εκφραστούν ελεύθερα, μετά από επτά χρόνια στο «γύψο». Το ίδιο συμβαίνει και στο τραγούδι, καθώς αρχίζει η μαζική κυκλοφορία δίσκων με κυρίως «πολιτικοκοινωνικό» περιεχόμενο, με προφανή στόχο από πλευράς των εταιρειών να εκμεταλλευθούν τον ενθουσιασμό του λαού…
Την ίδια στιγμή, ο Γιάννης Σπανός και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος δείχνουν ότι είναι έξω απ’ όλο αυτό το κλίμα, καθώς ετοιμάζουνε τη νέα τους δουλειά η οποία θα κυκλοφορήσει από το «αντίπαλο δέος» της Columbia, τη διαρκώς ανερχόμενη MINOS. Πρόκειται για την «Οδό Αριστοτέλους» που εμφανίζεται στα δισκοπωλεία τον Δεκέμβριο με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τον Γιάννη Καλατζή και τη Χάρις Αλεξίου.
Η θεματολογία των περισσότερων τραγουδιών έχει να κάνει με τις ανθρώπινες σχέσεις (όχι απαραιτήτως τις ερωτικές), όμως σε τρία απ’ αυτά υπάρχουνε και σαφή πολιτικά μηνύματα. Το άλμπουμ μέσα στον «πυρετό» της μεταπολίτευσης θα περάσει σχεδόν απαρατήρητο, όμως θ’ αφήσει πίσω του μιαν από τις πιο διαχρονικές και κλασικές στιγμές της Αλεξίου: Την ομότιτλη μπαλάντα…
Κάποια από τα τραγούδια θ’ αρχίσουνε ν’ αναδεικνύονται σε βάθος χρόνου, όπως για παράδειγμα τα «Είπα να φύγω», «Γύριζαν τα τρένα» και «Κι ακαρτέρει». Σήμερα, μπορούμε να μιλάμε για μια πολύ καλή κι αξιόλογη δουλειά που γίνεται όλο και πιο γνωστή στον κόσμο…
Το δεύτερο μισό του ‘70
Από την «Αριστοτέλους» κι έπειτα, Σπανός και Παπαδόπουλος δε θα συνεχίσουνε τις ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές τους και θα περάσουν αρκετά χρόνια για να επαναλάβουν κάτι ανάλογο. Ωστόσο, η συνεργασία τους δε θα σταματήσει κι έτσι το 1976 θα δώσουνε δύο τραγούδια στη Χαρούλα Αλεξίου για το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της (όπως είναι και ο τίτλος του).
Η «Κίτρινη πόλη» θα γίνει μεγάλη επιτυχία (γραμμένη από τον στιχουργό για τη μετέπειτα σύζυγό του Ράια Μουζενίδου την οποία μόλις τότε είχε γνωρίσει), αλλά το «Πώς να σε λησμονήσω» είναι ένα συγκλονιστικό κομμάτι, με μιαν ανάλογη ερμηνεία από την Αλεξίου…
Το 1977 θα πάρει σειρά ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος έχει «μεταγραφεί» στη MINOS ένα χρόνο πριν αλλά «Τα τραγούδια της ξενιτιάς» των Κατσαρού-Ιατρόπουλου δεν «αγγίζουν» τον κόσμο. Η εταιρεία κρίνει ότι θα πρέπει να του φτιάξει ένα «εξευρωπαϊσμένο» ερμηνευτικό προφίλ και σ’ αυτό το πλαίσιο το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς κυκλοφορεί το «Αγάπα με», με την ομότιτλη «μεταγλωττισμένη» από τον Πυθαγόρα τεράστια επιτυχία. Στον ίδιο δίσκο, Σπανός και Παπαδόπουλος υπογράφουνε τέσσερα τραγούδια με πιο γνωστά τα «Με τη ντάμα, με το ρήγα» και «Σε θέλω».
Πάντα το ’77, ο Γιάννης Σπανός συνεργάζεται ξανά με τη LYRA κι ετοιμάζει το άλμπουμ «Τραγούδια και μπαλάντες» με ερμηνευτές τον Κώστα Καράλη -στον οποίον ο ίδιος είχε δώσει την ευκαιρία να μπει στη δισκογραφία ως ερμηνευτής στην «Τρίτη Ανθολογία» το 1975- και την Αιμιλία Σαρρή. Δύο τραγούδια υπογράφονται στιχουργικά από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τα «Γύρεψες» και «Τοίχο-τοίχο».
Η μεγάλη στιγμή όμως αυτής της χρονιάς τόσο για τον συνθέτη όσο και για τη Βίκυ Μοσχολιού έρχεται το φθινόπωρο, με την κυκλοφορία του δίσκου «Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό». Μέσα σε μια σειρά πολύ σπουδαίων τραγουδιών («Άνθρωποι μονάχοι», «Η μαρκίζα» κ.α.), συναντάμε και τέσσερα σε στίχους Παπαδόπουλου, με πιο γνωστό ίσως την «Ξένη πόλη»…
Σχεδόν ταυτόχρονα, κυκλοφορεί και το διπλό άλμπουμ της Χαρούλας Αλεξίου «24 τραγούδια» (με 25ο την «Αριστοτέλους»). Ο πρώτος δίσκος περιέχει παλιά λαϊκά και δημοτικά, ενώ ο δεύτερος σύγχρονα κομμάτια, δύο εκ των οποίων είναι γραμμένα από τους Σπανό-Παπαδόπουλο: Το πολύ γνωστό «Οι Κυριακές στην Κατερίνη» και το μελαγχολικό «Σε ψάχνω»…
Και πάμε στο φθινόπωρο του 1978, όταν ο Γιώργος Νταλάρας «γιορτάζει» τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων του στο τραγούδι με το διπλό άλμπουμ «Οι Μάηδες οι ήλιοι μου». Θα συνεργαστεί για πρώτη και τελευταία φορά δισκογραφικά με τον Γιάννη Σπανό ο οποίος θα του δώσει τέσσερα τραγούδια, δύο από τα οποία είχε γράψει μέσα στη δικτατορία και για ευνόητους λόγους είχε απαγορευτεί η ηχογράφηση και κυκλοφορία τους. Το ένα από αυτά έχει στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλο και είναι η πασίγνωστη «Αλάνα», ενώ υπάρχει κι άλλο ένα των δυο τους, το «Δε φταίω»…
Οι τελευταίες συνεργασίες
Το «έμπα» της δεκαετίας του ’80 θα σημάνει και το τέλος της δισκογραφικής συνεργασίας Σπανού-Παπαδόπουλου. Ωστόσο, θα «προλάβουν» να υπογράψουν το τελευταίο «κεφάλαιό» της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά, το 1980 θα δώσουνε το «Τόσο ωραία» στον Γιώργο Μαρίνο για το νέο πρόγραμμά του στη «Μέδουσα» και τον Δεκέμβριο του 1980 ο σπουδαίος καλλιτέχνης-σόουμαν θα το περάσει και στο βινύλιο μέσα από το «ζωντανά» ηχογραφημένο άλμπουμ «15 χρόνια παράσταση».
Και φτάνουμε στην άνοιξη του 1982, όταν οι δυο τους ετοιμάζουνε την τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά τους με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Τίτλος της «Στου καιρού τα ρέματα», από την οποία «ξεπηδούν» οι επιτυχίες «Επειδή σ’ αγαπώ», «Πού να ‘βρω ένα ζεϊμπέκικο», «Ποτέ ξανά», «Μάτια μου» και το ομότιτλο…
Τα τελευταία τραγούδια του «διδύμου» θα ηχογραφηθούν από τον Σταμάτη Κόκοτα το φθινόπωρο του 1983. Έχοντας ενταχθεί κι αυτός στη MINOS έπειτα από 17 χρόνια στην Columbia, θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο «Για πάντα» στηριγμένο στιχουργικά εξ ολοκλήρου στον Λευτέρη Παπαδόπουλο -εκτός από δύο τραγούδια που έχει γράψει στίχους ο ίδιος ο ερμηνευτής.
Τα πέντε από αυτά έχουνε μουσική Γιάννη Σπανού, ωστόσο κανένα δεν κατάφερε να ξεχωρίσει και ν’ ακουστεί, όπως και γενικώς ο συγκεκριμένος δίσκος. Το ελληνικό τραγούδι είχε πλέον αλλάξει, ο κόσμος άκουγε πια άλλα πράγματα κι επιπλέον, ο Κόκοτας απείχε από τη δισκογραφία για τρία ολόκληρα χρόνια…
Η…σούμα
Συνολικά, ο Γιάννης Σπανός και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος συνυπέγραψαν 86 τραγούδια. Θα τα παρουσιάσουμε στις πρώτες εκτελέσεις τους ανά ερμηνευτή, με βάση τον αριθμό αυτών που ηχογράφησε ο καθένας τους.
Σταμάτης Κόκοτας (22): «Πες πως μ’ αντάμωσες», «Γειτονάκι μου», «Ο τρελός», «Μη καλέ μου μη», «Τα ματάκια σου», «Οι άγγελοι», «Καλογεράκι», «Μια βραδιά του Μαγιού», «Μια Δευτέρα, μια Τρίτη», «Μεσ’ στη νύχτα αυτή», «Δεν το μπορείς», «Δεν ήταν από σύννεφο», «Θα βρω μιαν άλλη», «Σ’ ευχαριστώ», «Ήσουνα παιδί», «Τι να την κάνω τη ζωή», «Μη λυπάσαι», «Μοιάζεις να ‘ρθες απ’ το χθες», «Μήπως σε λένε καταστροφή», «Κόρη μου γιατί», «Θα σ’ αγαπώ», «Το δικό μου ζώδιο».
Μανώλης Μητσιάς (14): «Το Μαρικάκι», «Το φεγγάρι», «Πού να ‘βρω ένα ζεϊμπέκικο», «Γιατί κουράστηκα πολύ», «Μάτια μου», «Όταν πεθάνω», «Αχ», «Επειδή σ’ αγαπώ», «Στου καιρού τα ρέματα», «Η πόρτα», «Αχ λιγάκι», «Ποτέ ξανά», «Κι αν χρειαστεί», «Δεν είναι κόσμος πια αυτός».
Βίκυ Μοσχολιού (10): «Τι σου ‘φταιξαν τα νιάτα μου», «Παίρνει τους δρόμους η καρδιά», «Ξύπνησε η πόλη», «Τα χέρια», «Το γράμμα», «Πειραιωτάκι», «Η ξένη πόλη», «Είπα κι εγώ», «Τα καρνάγια», «Ας πούμε ώρα καλή».
Χάρις Αλεξίου (8): «Και», «Γύριζαν τα τρένα», «Το μεθυσμενάκι», «Οδός Αριστοτέλους», «Κίτρινη πόλη», «Πώς να σε λησμονήσω», «Οι Κυριακές στην Κατερίνη», «Σε ψάχνω».
Δήμητρα Γαλάνη (8): «Εϊβαλά», «Νάνι-νάνι», «Επεισόδιο», «Νταγιάντα», «Βροχή και σήμερα», «Ένα πουλί στην ποταμιά», «Οκτώ μικρά παιδιά», «Ένα παλικάρι».
Μιχάλης Βιολάρης (4): «Ο αλήτης», «Μη κλαις για μένανε», «Στα δικά σου σκαλοπάτια», «Πάρε απόψε την καρδιά μου».
Γιάννης Πάριος (4): «Είπα να φύγω», «Σαν την πικροδάφνη», «Ήταν μια φορά», «Μη με κοιτάς».
Γιάννης Καλατζής (4): «Αμάναμ», «Μπουζουκομπαγλαμάδες», «Κι ακαρτέρει», «Του γιαλού τα κύματα».
Γιάννης Πουλόπουλος (4): «Τα μάτια σου τα μελαγχολικά», «Σε θέλω», «Με τη ντάμα, με το ρήγα», «Όλα τα μάτια».
Γρηγόρης Μπιθικώτσης (2): «Μια Κυριακή», «Ο μπαγλαμάς».
Γιώργος Νταλάρας (2): «Στην αλάνα», «Δε φταίω».
Κώστας Καράλης (2): «Γύρεψες», «Τοίχο-τοίχο».
Χρήστος Εμμανουήλ (1): «Θα σου στείλω περιστέρι».
Γιώργος Μαρίνος (1): «Τόσο ωραία».
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…