DRETTA
(σε… meeting με τoν Κωνσταντίνο Πετρόπουλο)
Τον Βασίλη Γιασλακιώτη τον γνώρισα πριν ένα χρόνο, μέσω του George Gaudy, όταν έψαχνα Drummer για να ηχογραφήσει τα κομμάτια του πρώτου μου δίσκου! Ο Gaudy μου σύστησε τον Βασίλη (με τον οποίο έπαιζαν μαζί) και όντως ήταν, ακριβώς ο άνθρωπος που ήθελα. Θυμάμαι ακόμα τις συζητήσεις στο Studio, την απλότητά του, την ειλικρίνεια σε ότι έλεγε και την αγάπη του και τον ενθουσιασμό του όταν μου μιλούσε για τη μουσική. Αγάπη και ενθουσιασμός αγνός, σαν μικρό παιδί.
Τότε, αν θυμάμαι καλά μου χε πει πως ετοίμαζε ένα νέο Project/Mπάντα, με όνομα “Dretta“.
Φέτος το έχει κάνει πραγματικότητα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, αλλά πάμε να μας τα πει ο ίδιος καλύτερα…
Πες μας λίγο για σένα, να σε γνωρίσουμε σαν μουσικό και σαν άνθρωπο!
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσα στο Τυμπάκι, μία όμορφη κωμόπολη νότια του νομού. Μεγαλώνοντας στην Κρήτη τα μουσικά μου ερεθίσματα είναι πάρα πολλά. Άρχισα να ασχολούμαι και να σπουδάζω μουσική με την παρότρυνση των γονιών μου. Συμμετείχα από μικρή ηλικία σε διάφορες συναυλίες και ήρθα σε επαφή με την εμπειρία του live πολύ γρήγορα. Τεράστιο “σχολείο” ήταν για εμένα η δημιουργία ενός συγκροτήματος από φίλους, στο οποίο ήμουν ο ντράμερ και το οποίο είχε μεγάλη απήχηση καθώς μου έδωσε σημαντικά εφόδια στην πορεία.
Με την διαδικασία των Πανελληνίων εισάγομαι στη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας του Ηρακλείου απ’ την οποία αποφοιτώ το 2007 και το 2009 αποφασίζω να έρθω στην Αθήνα για να κάνω μαθήματα με συγκεκριμένους καθηγητές τυμπάνων και να παίξω πολλή μουσική.
Σπουδάζω στο Modern Music School απ’ το οποίο αποφοιτώ με άριστα.
Από τότε μένω και εργάζομαι στην Αθήνα ως επαγγελματίας ντράμερ και καθηγητής τυμπάνων.
Πότε κατάλαβες ότι θες να ασχοληθείς σοβαρά με την μουσική;
Απ ‘όταν θυμάμαι τον εαυτό μου άκουγα μέσα στο σπίτι μου μουσικές διαφόρων ειδών καθώς ο παππούς μου ο ΝτρεττοΒασίλης έπαιζε μερακλίδικο μαντολίνο και έλεγε σοβαρές μαντινάδες και ο πατέρας μου εκτός από “ημιεπαγγελματίας” ντράμερ, έπαιζε τζουρά και μπαγλαμά.
Από παιδί φανταζόμουν τον εαυτό μου ντράμερ σε μπάντα! Σε κάθε ευκαιρία ”πείραζα” τα τύμπανα που ήταν πάντα στημένα στο σπίτι μας και συχνά έπαιζα ένα-δύο κομμάτια στις συναυλίες στις οποίες συμμετείχε ο πατέρας μου, κυρίως προς το τέλος.
Στα 8 μου χρόνια οι γονείς μου με πήγαν στο ωδείο του Σπύρου Σηφογιωργάκη στο οποίο δίδασκε ο ίδιος κρητική λύρα. Καθώς μεγάλωνα με συνεπήραν τα τύμπανα τα οποία βρίσκονταν πάντα μέσα στο σπίτι μου.
Στα δεκαπέντε μου είχα πλέον το δικό μου ροκ γκρουπ με τους φίλους μου το οποίο ονομαζόταν οι ”Νότιοι” ενώ το ρεπερτόριο μας ήταν κυρίως από το ελληνικό ροκ που εκείνη την εποχή άνθιζε.
Με τη δημιουργία αυτού του σχήματος κατάλαβα ότι αυτό που θέλω πραγματικά να κάνω στη ζωή μου και που με γεμίζει με χαρά, ενθουσιασμό, δημιουργία και αγάπη είναι να βρίσκομαι στη θέση του ντράμερ και να εκφράζομαι μέσω της τέχνης της μουσικής.
Τι άλλα όργανα παίζεις;
Άρχισα να μαθαίνω στα οκτώ μου χρόνια κρητική λύρα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με το μαντολίνο, το λαούτο και το κρητικό νταουλάκι. Κατά καιρούς έχω κάνει κάποια μαθήματα πιάνου και κιθάρας. Τα τύμπανα όμως είναι αυτά που με κέρδισαν! Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη στιγμή που έπαιξα το πρώτο μου ροκ groove… Η δόνηση και ο παλμός που μπορώ να πάρω και να δώσω είναι κάτι που με ενθουσιάζει κάθε στιγμή που βρίσκομαι πίσω από τα τύμπανα. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο όργανο έχει τεράστιες δυνατότητες και το αισθάνομαι σαν μία προσωπική πηγή έκφρασης.
Μίλησε μας για το Project Dretta. Τι είναι; Πως το εμπνεύστηκες και τι σημαίνει;
Ντρέτα στην κρητική διάλεκτο σημαίνει ευθεία, ίσια και ντρέτος άνθρωπος είναι ο ειλικρινής, ο ντόμπρος. Στην συγκεκριμένη λέξη πρόσθεσα άλλο ένα “τ” επειδή το πατρικό επίθετο της μητέρας μου είναι “Δρεττάκη”. Η δημιουργία ενός προσωνυμίου με το πρώτο συνθετικό του επιθέτου και το δεύτερο του ονόματος είναι κάτι που συνηθίζεται στη Κρήτη. Έτσι τον παππού μου τον φώναζαν ΝτρεττοΒασίλη, τον προπάππου μου ΝτρεττοΣπυρίδο και ούτω καθεξής οπότε με αυτό τον τρόπο σκέφτηκα την λέξη “Dretta”. Μπορώ να πω ότι είναι ένα project που σκεφτόμουν την δημιουργία του αρκετά χρόνια. Μεγάλωσα στη Κρήτη οπότε όλη μου η ιδιοσυγκρασία ταυτιζόταν με αυτήν αλλά παράλληλα είχα και πολλά διαφορετικά ακούσματα για το λόγο ότι ο πατέρας μου κατάγεται από το Βελεστίνο Μαγνησίας, άρα οι μουσικές από εκείνο το διαμέρισμα της Ελλάδας μου ήταν πολύ γνώριμες. Επίσης ήταν ο άνθρωπος που με μύησε στη κλασσική ροκ και γενικά στην ροκ μουσική.
Γκρουπ όπως οι Deep Purple, The doors, Led Zeppelin, Pink Floyd και ονόματα όπως οι Jimi Hendrix, Carlos Santala, Rory Gallagher ήταν τα ακούσματα και οι επιρροές μου για πολλά χρόνια!
Μεγαλώνοντας ήρθε και η τζαζ μουσική στη ζωή μου, στην οποία κύριος κανόνας είναι ο αυτοσχεδιασμός μέσα σε μία συγκεκριμένη φόρμα. Κάτι που προσπαθούσα να πετύχω πριν καν γνωρίσω και ασχοληθώ με το συγκεκριμένο είδος.
Από τη στιγμή που με συγκινούσαν διάφορα είδη μουσικής εξίσου, η φυσική και αυθόρμητη επιλογή μου ήταν να προσπαθήσω να ταιριάξω αρμονικά όλες αυτές τις μουσικές που είχα στο κεφάλι μου με σεβασμό και αγάπη!
Τώρα μόλις βγάλατε τον πρώτο σας δίσκο. Πως είναι να κυκλοφορείς δίσκο στην Ελλάδα του σήμερα; Και μάλιστα ορχηστρικό δίσκο όπου δεν είμαστε και συνηθισμένοι.
Η δισκογραφία στις μέρες μας όπως όλοι γνωρίζουμε περνάει κρίση. Υπάρχει πολλή και εύκολη προσβάσιμη πληροφορία για το οτιδήποτε και ειδικά στην μουσική. Η κυκλοφορία ενός δίσκου αισθάνομαι, ότι έχει πλέον το χαρακτήρα του αποτυπώματος που θα μείνει. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί να εκτιμήσει και να αξιολογήσει μία καλή δουλειά η οποία είναι αληθινή και που μπορεί να του προκαλέσει κάτι.
Από την επαφή που έχω με τον κόσμο που έχει έρθει στις μουσικές παραστάσεις του “Dretta” ή έχουν ακούσει κομμάτια του δίσκου, έχω αισθανθεί την απόλυτη στήριξη και εμπιστοσύνη κάτι για το οποίο τους ευχαριστώ θερμά!
Η δημιουργία ενός ορχηστρικού δίσκου ήταν το ζητούμενο εξαρχής. Με ενδιαφέρει το κάθε σολιστικό όργανο να μπορεί να πει την δικιά του ιστορία και να πλαισιώσει το κομμάτι έτσι ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Εκτός από την Κρητική μουσική που είναι φανερή, ποια άλλα στοιχεία συνθέτουν το “Dretta Project”;
Ο σεβασμός στην κρητική μουσική παράδοση είναι η κύρια αξία του project. Δεν θα μπορούσα ποτέ να δημιουργήσω κομμάτια με επιρροές από την κρητική μουσική παράδοση χωρίς να υπάρχει η κατάλληλη αισθητική και αξιοπρέπεια σε αυτό που κάνω.
Η ποικιλομορφία της Ελλάδας στην μουσική και το μέγεθος της μουσικής μας παράδοσης ήταν και είναι κάτι που θαυμάζω και πραγματικά με εντυπωσιάζει. Η κρητική μουσική έχει ταυτιστεί με το όργανο της λύρας συνοδευόμενη από άλλα όργανα και κυρίως το λαούτο. Πάντα θεωρούσα ότι η λύρα είναι ένα μοναδικά μελωδικό εκφραστικό μέσο το οποίο έχει τεράστιες δυνατότητες και μπορεί να υποστηρίξει κομμάτια πέραν του κρητικού ρεπερτορίου. Στο “Dretta” λοιπόν στοχεύω να ερμηνεύσω τα κομμάτια μου με κύριο σολιστικό όργανο την κρητική λύρα πλαισιωμένη με άλλα όργανα όπως τύμπανα, ηλεκτρική κιθάρα, πιάνο, τρομπέτα, κόντρα μπάσο, τσέλο.
Θα μπορούσα να πω ότι έχω επηρεαστεί από κρητικούς λυράρηδες όπως είναι ο Θανάσης Σκορδαλός και ο Λεωνίδας Κλάδος. Από την ροκ σκηνή νομίζω ότι έχω επιρροές από Pink Floyd και Radiohead. Επίσης ονόματα όπως Chet Baker, Bill Frisell, Imbrahim Mallouf είναι μουσικοί που συνάδουν με την αισθητική μου και έχω προσθέσει στοιχεία τους που με ενδιαφέρουν, στις μουσικές του “Dretta”.
Πως επέλεξες να “μπερδέψεις” την κρητική μουσική με αυτά τα είδη; Τι σχέση πιστεύεις ότι έχουν και γιατί ταίριαξαν τόσο;
Θεωρώ ότι η λύρα είναι ένα μουσικό όργανο που μπορεί να υποστηρίξει κομμάτια πέρα του κρητικού ρεπερτορίου. Το δικό μου ζητούμενο ήταν να χρησιμοποιήσω το συγκεκριμένο όργανο, προκειμένου να ταιριάξει αρμονικά με τα υπόλοιπα όργανα που ήθελα. Αυτό βέβαια γνώριζα εξαρχής ότι θα γινόταν με μία κοινή αισθητική. Ήθελα τη λύρα και φυσικά, όποιον μουσικό την υπηρετεί, να μπορεί να έχει σε κάθε κομμάτι σολιστικό μέρος μέσα σε μία φόρμα, και όταν λέω φόρμα εννοώ μέσα σε μία ορισμένη διαδοχή μέτρων με συγκεκριμένη αρμονία. Πράγμα που δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε όταν χρησιμοποιείται η κρητική λύρα.
Θεωρώ ότι ένα μουσικό όργανο είναι απλώς το μέσο για να μπορείς να εκφραστείς. Όταν υπάρχει αισθητική, αλήθεια και αγάπη, τότε στη μουσική αυτά γίνονται ένα και αποκτά το δικό της χαρακτήρα!
Για το τέλος να προσθέσω ότι σημαντική βοήθεια στη δημιουργία του δίσκου και καθοριστικό ρόλο στην εκτέλεση των κομματιών στις μουσικές παραστάσεις, έχει ο αδερφός μου Αποστόλης Γιασλακιώτης που εκτός από εξαιρετικός κιθαρίστας είναι ένας άνθρωπος με υψηλή αντίληψη και καλαισθησία!
Ποιο θα είναι τώρα το επόμενο βήμα; Τι σκέφτεσαι για να προχωρήσει όσο το δυνατόν καλύτερα το Dretta;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές ιδέες. Πιστεύω ότι μέσα από τις τέχνες μπορούμε να επηρεαστούμε θετικά κι ότι όλες οι τέχνες συνδέονται άμεσα μεταξύ τους. Ήδη στις μουσικές παραστάσεις υπάρχει και εικαστικό κομμάτι π.χ. Έκθεση χαρακτικής, έκθεση ζωγραφικής. Projection κτλ. Απ’ την αρχή όμως ο στόχος μου, ήταν το “Dretta” να μπορέσει να ακουστεί και να ταξιδέψει σε χώρες του εξωτερικού αφού πρώτα παίξει πολύ στην Ελλάδα!
Τι Live έχετε τώρα στο πρόγραμμα; Που μπορούμε να σας δούμε;
Η επόμενη προγραμματισμένη μουσική παράσταση θα είναι στο Six Dogs στις 10 Μαΐου και το καλοκαίρι το “Dretta” θα παρουσιαστεί στη Κρήτη τον μήνα Ιούλιο.
Ήδη βέβαια έχω κάνει κάποιες συζητήσεις για δύο υπέροχους και ιδιαίτερους χώρους της Αθήνας για τη νέα σεζόν!
Για το τέλος θέλω να μου πεις μια σύντομη ιστορία που σημαίνει κάτι για σένα (όπως αυτές οι καθηλωτικές ιστορίες που αφηγείστε στα βίντεο του Dretta)
Αν και έχω πολλές ιστορίες να σας αναφέρω θα σας αφηγηθώ μία, η οποία νομίζω μου έμαθε να θέτω κάθε φορά τον προσωπικό μου στόχο για ότι θέλω να καταφέρω και να εκτιμώ τη λέξη “σκοπός”, μία λέξη που λατρεύω καθώς συνηθίζεται να χρησιμοποιείται αντί της λεξης “μελωδία”, στη μουσική της Κρήτης.
Όταν ήμουν μικρός πήγαινα συχνά στο σπίτι στο οποίο έμεναν δύο από τις αδερφές της γιαγιάς μου, της ΝτρεττοΕλένης. Στο σπίτι λοιπόν της Χαράς και της Μαρίκας διέμενε και η μάνα τους η Αναστασία, την οποία φρόντιζαν και είχε φτάσει πλέον τα ενενήντα της χρόνια.
Την θυμάμαι κατάκοιτη στο κρεβάτι με ένα μαντήλι στο κεφάλι, να της φιλάω το χέρι όποτε την έβλεπα καθώς ένοιωθα την ψυχή της αγνή και αγγελική!
Κάθε φορά λοιπόν μου έλεγε την ίδια μαντινάδα:
Ένα πουλάκι κυνηγώ
κι αν τύχει και το πιάσω,
θα πάψω μπλιο να κυνηγώ
και τον τσιφτέ* θα σπάσω
*τσιφτές: κυνηγετικό όπλο
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…