Εκμέκ
(σε… meeting με την Ελένη Λαμπράκη)
Οι Εκμέκ είναι παλιοί φίλοι αυτής της στήλης. Τους πρωτογνωρίσαμε το 2011 με το «Γλυκαίνει και δεν παχαίνει». Έκτοτε μας έχουν μερικά αγαπημένα κομμάτια, ένα EP πέρυσι («Ο Φυγάς») ενώ πρόσφατα έφτασε στα χέρια μας το νέο τους single με τίτλο «Πουλί ξενιτεμένο», το οποίο περιμένουμε να ακούσουμε live στο Σταυρό του Νότου στις 16 Δεκεμβρίου. Δεν υπάρχει καλύτερη αφορμή λοιπόν γι’ αυτή τη mini συνέντευξη…
MusicCorner: Πουλί μικρό, πουλί τρελό, πουλί ξενιτεμένο… καινούριο single, σε μια περίοδο που η ξενιτιά με τον ένα ή άλλο τρόπο είναι επίκαιρη ακόμα μια φορά. Τι είχατε στο μυαλό σας όταν γεννήθηκε το συγκεκριμένο τραγούδι;
Εκμέκ: Είναι ένα τραγούδι για τον πόνο του να είσαι μακριά απο αυτό που αγαπάς. Ένα βίωμα που το βλέπεις συνέχεια γύρω σου πια. Είναι τόσο έντονο και ακουμπά τόσο βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή που νομίζω είναι αδύνατον να αφήσει ασυγκίνητο οποιονδήποτε διατηρεί έστω και την στοιχειώδη ανθρωπιά μέσα του.
MusicCorner: Οι λόγοι για να φύγει κάποιος απ’ τον τόπο του είναι πολλοί. Ακούγοντας το κομμάτι σκέφτηκα δύο διαφορετικές εικόνες. Αυτή του νέου από την Ελλάδα που φεύγει με τα πτυχία του για Ευρώπη ή Αμερική με σκοπό να σπουδάσει ή να βρει μια καλύτερη δουλειά απ’ αυτή που του προσφέρεται εδώ, και του πρόσφυγα απ’ τη Συρία ή το Αφγανιστάν που βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα και ελπίζει κάποια στιγμή να φτάσει κάπου που θα είναι ευπρόσδεκτος και δε θα κινδυνεύει κάθε μέρα η ζωή του. Θεωρείτε πως όντας σκυμμένοι πάνω απ’ το πρόβλημά μας, δε μπορούμε να δούμε το δράμα που παίζεται δίπλα μας;
Εκμέκ: Έχω την αίσθηση πως το δράμα το βλέπουμε. Ως γενιά όμως δεν έχουμε τα βιώματα που χρειάζονται για να μπούμε στα παππούτσια αυτών των ανθρώπων. Έχουμε ίσως μειωμένη την ικανότητα μας για ενσυναίσθηση. Το σύμπαν μας είναι αρκετά προσωπικό. Υπάρχουν κομμάτια στην κουλτούρα και τον πολιτισμό μας που μας χωρίζουν απο όσους δεν μοιράζονται την ίδια εθνικότητα, θρησκεία ή τρόπο ζωής με εμάς. Τα κομμάτια αυτά είναι πολύ έντονα και πάντοτε ισχυροποιούνται σε περιόδους κρίσης. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε. Αν η ανθρωπιά σταματά στην φυλή, το έθνος, την θρησκεία, την κοινωνική τάξη τότε δεν είναι ανθρωπιά.
MusicCorner: Στις 16/12 ετοιμάζετε μια βραδιά στο Σταυρό του Νότου. Δεδομένου ότι οι εμφανίσεις σας στην Αθήνα δεν είναι και τόσο συχνές, τι να περιμένουμε;
Εκμέκ: Όντως έχουμε πάνω απο μισό χρόνο να εμφανιστούμε στην Αθήνα. Γι’ αυτό και η ανυπομονησία και η όρεξη μας γι’ αυτή την βραδιά είναι μεγάλες. Οι Εκμεκ έχουνε εξελιχθεί πολύ μουσικά, σκηνικά και δημιουργικά απο την τελευταία φορά που παρουσιάστηκαν στον κοινό της Αθήνας. Έχουμε στήσει ένα ζωντανό πρόγραμμα που μέχρι τώρα έχει πάει εξαιρετικά στην υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι μια περιήγηση στην δική μας δισκογραφία απο τον πρώτο δίσκο μέχρι τώρα καθώς και στα τραγούδια συνθετών και καλλιτεχνών που έχουμε αγαπήσει και ξεχωρίσει. Στο ταξίδι αυτό οχήματα είναι οι φωνές, οι τρομπέτες, οι κιθάρες, τα κρουστά μας αλλά κυρίως η ψυχή μας…
MusicCorner: Οι Εκμέκ που δημιουργήθηκαν το 2009, τι διαφορές έχουν με τους Εκμέκ του 2015 που συναντάμε σήμερα;
Εκμέκ: Πάρα πολλές. Νομίζω πως ωριμάσαμε και καλλιτεχνικά και ως άνθρωποι. Ο στόχος απο την αρχή της ύπαρξης αυτής της μπάντας ήταν να είμαστε δημιουργικοί και να κάνουμε το καλύτερο ανθρωπίνως δυνατόν γράφοντας τα καλύτερα τραγούδια, στήνοντας τα καλύτερα ζωντανά προγράμματα που μπορούμε. Το 2009 που λες δεν αντιλαμβανόμασταν ακριβώς πόσους κόπους και θυσίες θα χρειάζονταν για να εκπληρώσουμε τους στόχους που είχαμε θέσει οι ίδιοι. Θέλω να πιστεύω πως κρατήσαμε την υπόσχεση απέναντι στον εαυτό μας.
MusicCorner: Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχετε κληθεί να αντιμετωπίσετε μέχρι τώρα;
Εκμέκ: Ακριβώς αυτό: Το να διατηρήσουμε την συνέπεια απέναντι σ’ αυτά που είχαμε την τόλμη να ποθήσουμε. Το κάνουμε έξι χρόνια τώρα και σκοπεύουμε να το κάνουμε πολλά ακόμη.
MusicCorner: Πιάνω τρεις τίτλους σας: «Ο Παραμυθάς» (δικό μου αγαπημένο), «Ο Φυγάς», «Πουλί ξενιτεμένο» και είμαι σίγουρη πως θα βρω κι άλλα. Διακρίνω μια τάση φυγής, κυριολεκτική ή μεταφορική, ή κάνω λάθος;
Εκμέκ: Ναι υπάρχει αυτό σε εμάς. Ως ο βασικός στιχουργός των Εκμεκ δεν θα μπορούσα να το αρνηθώ. Είναι δύσκολο να φεύγεις, να αφήνεις πίσω σου κάτι που κάποτε αγάπησες ακόμη κι αν είσαι σίγουρος πως σε βαραίνει πια. Αυτό ακριβώς όμως είναι η ελευθερία και αν σου αρέσει θα πρέπει να πληρώσεις το ανάλογο κόστος.
MusicCorner: Ποιους καλλιτέχνες, εγχώριους ή μη, θαυμάζετε και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Εκμέκ: Είμαστε μια περίεργη συλλογή ανθρώπων ως προς τα μουσικά μας γούστα. Μέσα στους Εκμεκ υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν με Metallica και άλλοι με Παπάζογλου. Σήμερα δε κάποιοι στον ελεύθερο χρόνο τους θα ακούσουν αυτοσχεδιαστική τζάζ και άλλοι house. Οπότε θα ήτανε πολύ παρακινδυνευμένο να δοκιμάσω να μιλήσω εκ μέρους όλων. Εγώ προσωπικά γουστάρω πολύ τον Σαββόπουλο, τους Calexico, τον Αγγελάκα, τους Firewater. Για συνεργασία αν είναι γραφτό να γίνει θα γίνει. Δεν θέλει πίεση, γιατί τότε βγαίνει αγχωμένο το πράγμα.
MusicCorner: Το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο δισκογραφικές σας δουλειές ήταν περίπου τρία χρόνια. Ήταν συνειδητή αυτή η χρονική απόσταση, λόγω π.χ. άλλων προτεραιοτήτων, ή αντιμετωπίσατε δυσκολίες για την κυκλοφορία του δεύτερου E.P.;
Εκμέκ: Αφενός είχαμε πολύ έντονη συναυλιακή παρουσία. Έτσι ψηθήκαμε και δεθήκαμε ως μπάντα και αυτό ήθελε τον χρόνο του. Αφετέρου, για να συμπληρώσω την απάντηση στην ερώτηση σου, είχαμε και αρκετές κυκλοφορίες μεμονωμένων single σ’ αυτά τα τρία χρόνια. Ο «Άγγελος ξένος» βγήκε έτσι, όπως και το «Δε σε συγχώρεσα ούτε λίγο» με την Τσαλιγοπούλου. Ήμασταν πάντοτε ενεργοί δισκογραφικά. Το κόνσεπτ του ολοκληρωμένου άλμπουμ εξάλλου είναι κάτι που κάνουμε πια εμείς οι καλλιτέχνες απο τρέλα περισσότερο, παρα επειδή είναι απαραίτητο ή το ζητάει το σύστημα.
MusicCorner: Μετά τη συναυλία στην Αθήνα, υπάρχουν επόμενα σχέδια;
Εκμέκ: Πιστεύω πως η εμφάνιση στον Σταυρό του Νότου θα είναι τόσο όμορφη που θα επιστρέψουμε σύντομα! Όπως πάντα όμως ετοιμάζουμε μια σειρά απο εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και επαρχία. Ανακοινώνονται όλες εγκαίρως στην σελίδα μας στο fbook.
MusicCorner: Είμαστε στο Νοέμβριο, σε λίγο καιρό το 2015 τελειώνει. Πως θα χαρακτηρίζατε αυτή τη χρονιά;
Εκμέκ: Ήταν μια χρονιά έντονων συναισθημάτων και εναλλαγών. Επίσης ήτανε αρκετά διδακτική και αποκαλυπτική της ταυτότητας μας. Αποκαλυφθήκαμε στον εαυτό μας ως λαός, ως κράτος, ως γενιά. Για τους Εκμεκ απο την άλλη ήτανε μια ανοδική και γεμάτη χρονιά και αυτή και η προηγούμενη. Θα την έλεγα χαρούμενη, ενδιαφέρουσα και δημιουργική.
Οι Εκμέκ είναι οι:
Αλέκος Σπανίδης (τύμπανα)
Σάκης Ραπτόπουλος (ακορντεόν)
Στέργιος Γιάννος (κοντραμπάσο)
Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα)
Αργύρης Κρομμύδας (ηλεκτρική κιθάρα)
Άλκης Κανίδης (φωνή, κλασική κιθάρα).
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…