«Meeting point» – Minor Project … 26/4/2012

MusicCorner: Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε το πώς προέκυψε το όνομα του συγκροτήματος;
Minor Project – Αλέξανδρος: Minor Project. Η αλλιώς “Έλασσον σχέδιο”! Η ιδέα προέκυψε λόγω του μινόρε ύφους της μουσικής μας σε μια συζήτηση που είχαμε εγώ με το Στάθη όταν ψάχναμε όνομα…

MusicCorner: Οι λόγοι, για τους οποίους θα επιλέξει κάποιος να ασχοληθεί με την τέχνη, είναι πολλοί και ποικίλοι. Στη δική σας περίπτωση ποιοι λόγοι λειτούργησαν ως κίνητρα;
Minor Project – Βίκτωρ: Η τέχνη είναι σαν μια παράλληλη ζωή, δίπλα στην καθημερινότητά μας. Είτε ασχολείσαι με τη δημιουργία είτε απλά απολαμβάνεις κάτι που ήδη υπάρχει και σε εκφράζει σε μια συγκεκριμένη στιγμή, είναι μια διέξοδος από την καθημερινή μας ζωή. Μπορεί να είσαι στις μαύρες σου για παράδειγμα και να ακούσεις ένα τραγούδι και να ταξιδέψεις για λίγο σε έναν άλλο κόσμο και στην επιστροφή του ταξιδιού, έχεις ένα πλατύ χαμόγελο! Αυτό το “ταξίδι” είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε αυτή την ιστορία…

MusicCorner: Ποια είναι τα ακούσματα και ποιες οι μουσικές προτιμήσεις που θεωρείτε ότι έχουν επηρεάσει τη μουσική σας;
Minor Project – Αλέξανδρος: Η αλήθεια είναι πως ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές μουσικές προτιμήσεις και επιρροές, οπότε οι αλλαγές που υφίστανται τα κομμάτια από τη σύνθεση του Στάθη, μέχρι τις ενορχηστρώσεις μας και το τελικό αποτέλεσμα είναι πολλές και διαφορετικές. Καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν κοινά ακούσματα και σημαντικές επιρροές είναι, μεταξύ άλλων, ο Μάνος Χατζιδάκις, οι Radiohead και οι Raining Pleasure.

MusicCorner: Ο ήχος των τραγουδιών σας γεννά στον ακροατή πολλά συναισθήματα αλλά και αμφιβολίες σχετικά με το είδος της μουσικής στο οποίο εντάσσεστε. Εσείς με ποιο όρο θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;
Minor Project – Στάθης: Είναι ίσως το πιο δύσκολο μέρος όταν μας ρωτάνε να προσδιορίσουμε το είδος μας. Εκεί που έχουμε καταλήξει, κυρίως λαμβάνοντας υπ’ όψιν κριτικές που ακούμε ή διαβάζουμε κατά καιρούς, είναι πως η μουσική μας χαρακτηρίζεται ως folk-pop με λυρικά στοιχεία. Δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε μιας και τα ακούσματα μας είναι κοντά σε αυτά τα χαρακτηριστικά…

MusicCorner: Πρόσφατα κυκλοφόρησε η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο “In Colors”. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτή τη δουλειά;
Minor Project – Στάθης: Το “In Colors” είναι ο πρώτος μας προσωπικός δίσκος. Αποτελείται από μουσικές και λόγια που υπήρχαν στο μυαλό μου από την εφηβική κι όλας ηλικία και σιγά σιγά αποτυπώνονταν είτε στο χαρτί, είτε μαγνητοφωνούνταν, είτε έμεναν απλά στο μυαλό μου. Στίχοι για τα συναισθήματα που μας δημιουργούν οι άνθρωποι γύρω μας. Αυτοί που μας έκαναν να χαρούμε ή να στενοχωρηθούμε. Ή και τα δυό μαζί… Από τη στιγμή που γίναμε μπάντα και έπειτα, τα τραγούδια αυτά διαμορφώθηκαν ώστε να ταιριάζουν στα ακούσματα μας, στην κάθε φορά ψυχολογία μας και τέλος σε αυτό που θέλαμε να παρουσιάσουμε σαν “ολοκληρωμένη” δουλειά μας. Έτσι προέκυψε το “In Colors”.

MusicCorner: Η ιδέα του εξώφυλλου, στο οποίο απεικονίζεται ένα view master, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Ήταν δική σας; Και αν ναι, ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από αυτό το εξώφυλλο;
Minor Project – Friday (η γραφίστρια μας!):  Το viewmaster σου δίνει τη δυνατότητα να δεις μια ιστορία να εξελίσσεται μέσω πολλών διακριτών εικόνων. Έτσι έγινε και στην “αφήγηση” του δίσκου. Το κάθε κομμάτι έχει τη δική του προσωπικότητα, αλλά ενώνεται νοητά με τα υπόλοιπα γιατί αποτελούν όλα μέρος της ιστορίας της μουσικής των παιδιών.Έχει επίσης κάτι το νοσταλγικό γιατί συνδέεται με την παιδική ηλικία, κάτι το ρομαντικό και το μαγικό! Ήταν ο μικρός κινηματογράφος που είχαμε!

MusicCorner: Ο δίσκος “In Colors” κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία του Στάθη Δρογώση AntelmaMusic. Μέσω του συγκεκριμένου και άλλων παρόμοιων εγχειρημάτων προωθείται ένας νέος τρόπος διανομής της μουσικής, ο οποίος ανοίγει νέους δρόμους και ευκαιρίες στους καλλιτέχνες. Πιστεύετε ότι αυτές οι προσπάθειες αποτελούν το μέλλον της ελληνικής μουσικής;
Minor Project – Βίκτωρ: Θεωρώ πως είναι θετικό που οι μικρές εταιρίες βγαίνουν σιγά σιγά προς τα έξω. Ίσως γιατί συνήθως σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει ένας ρομαντισμός για την τέχνη και η ατμόσφαιρα είναι πιο “οικογενειακή”. Αυτό δίνει τροφή στη δημιουργία και το έδαφος, αν και οικονομικά είναι άγονο, είναι φανταστικό για την εξέλιξη της μουσικής επειδή το κλίμα το επιτρέπει.
Η εποχή της τυποποιημένης μουσικής βιομηχανίας νομίζω πως φεύγει σιγά σιγά και στην θέση της έρχεται η εποχή της ελεύθερης έκφρασης, μιας πιο αληθινής και πιο πολλά υποσχόμενης έκφρασης. Το αισθανόμαστε αυτό κυρίως σαν ακροατές. Έχουμε ανάγκη και σαν χώρα αυτή τη σπίθα ελπίδας!

MusicCorner: Τι είναι αυτό που αγαπάτε και τι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο στην ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Minor Project – Γιώργος: Η ελληνική μουσική όσο και αν δεν της φαίνεται, αντέχει στο χρόνο και ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μας εκπλήσσει και αυτό είναι κάτι που πραγματικά αγαπάμε, δηλαδή η ανθεκτικότητα, η αλήθεια και η διαφορετικότητα, στοιχεία που πάντα σε παρακινούν να γίνεις και συ μέρος της και να την πας λίγο παραπέρα… 
Οσον αφορά το τι μας ενοχλεί, είναι δύσκολο να είμαστε συγκεκριμένοι. Σίγουρα είναι αυτό το σύστημα που επικρατεί με τις μεγάλες εταιρείες που πραγματικά εκμεταλλεύονταν τους καλλιτέχνες και συγχωρέστε μας για την σκληρή αυτή γλώσσα, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα και έτσι θα συνέχιζαν να έχουν μέχρι σήμερα αν δεν είχε εκφυλιστεί η δισκογραφία όπως την ξέρουμε.

MusicCorner: Βιώνουμε μία περίοδο μεγάλων και δύσκολων αλλαγών. Εσείς πώς φαντάζεστε το μέλλον σας σε αυτή τη χώρα, όχι μόνο ως καλλιτέχνες αλλά και ως πολίτες;
Minor Project – Γιώργος: Χμμμ “μέλλον”… Ωραία λέξη αλλά δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά. Το μόνο που έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε είναι να ελπίζουμε και να κάνουμε ότι μπορούμε. Σαν καλλιτέχνες θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και περνάει απ το χέρι μας για να βγάζουμε μουσική εύηχη για εμάς και να λέμε μέσα απο τα τραγούδια μας τις ανησυχίες μας και όλα αυτά που μας προβληματίζουν, για όσο είμαστε ακόμα όλοι μαζί, και πιστέψτε μας θα κάνουμε τα πάντα για να μην χωριστούμε.
Τώρα σαν πολίτες. Προφανώς ζούμε σε μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και μιας κρίσης που ειδικά σαν φοιτητές τη βιώνουμε μέσω των γονιών μας, οπότε ζούμε λίγο στο μικρό ροζ μας συννεφάκι χωρίς βέβαια να μένουμε απαθείς, κάνοντας ότι μπορούμε…