Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος

Τελικά το θέμα του φασισμού, από την σκοπιά που γράφτηκε εδώ στην στήλη (ΦΑΣΙΣΜΟΣ), είχε πολύ περισσότερες αντιδράσεις από όσες πίστευα ότι θα είχε. Έθιξε πολλούς περισσότερους ανθρώπους από όσους πίστευα πως θα θίξει και το βασικότερο από όλα ήταν πως αντί να ανοίξει μάτια στην ομοιογένεια του δογματισμού, από όποια μεριά και αν αυτή έρχεται, αντιμετωπίστηκε με τον ίδιο τρόπο που καταδίκαζε. Κλειστά μυαλά, ανοιχτά στόματα. Στόματα που εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς, απειλές ακόμη και αφορισμούς. Πρώτη φορά που δέχτηκα τόσα πολλά μηνύματα, όχι αντικρουόμενα μεταξύ τους, αλλά τόσο ίδια από τόσο αντικρουόμενες απόψεις. Τόσο ίδια από τόσο αντικρουόμενες πλευρές.
apple_orange_after-576x330

Από την δεξιά μεριά των κοινοτήτων δεν περίμενα, να σας πω την αλήθεια, μηνύματα ή αντιδράσεις. Δεν περίμενα να πω την αλήθεια να διαβάζουν καν, άρθρα σαν το δικό μου, όσο ρατσιστικό και αν ακούγεται αυτό. Και όμως δέχτηκα απειλές, γιατί προστατεύω λέει, τους υπάνθρωπους. Τόλμησα να ρωτήσω σε απαντητικό e-mail ποιους υπάνθρωπους και εκεί άρχισε η ρητορική του μίσους. Μια ήταν οι λαθρομετανάστες, τη δεύτερη οι τσιγγάνοι, την τρίτη τα “βρωμερά αναρχοκομμούνια”, γενικά ότι δε φορούσε μαύρο με μαιάνδρους και δεν είχε τατουάζ αρχαία ελληνική (επίτηδες το ελληνική με πεζό) παράσταση ήταν υπάνθρωπος. Το νήμα της κουβέντας εκεί κόβεται.

Από την αριστερή μεριά, τα πράγματα ήταν χειρότερα. Εκεί ο δογματισμός μάλλον κυλάει στο DNA… Που; Στην Αριστερά (επίτηδες με κεφαλαίο). Στην υποτιθέμενη πρόοδο. Στις προοδευτικές απόψεις. Λυπάμαι που σας το λέω φίλοι μου αλλά η προοδευτικότητα σας, έτσι όπως την εκφράζετε, φτάνει στην καλύτερη περίπτωση σε κλειστή κοινότητα Μορμόνων της Αμερικής. Προοδευτική εικόνα, σκουριασμένα μυαλά ή μάλλον καλύτερα κλειδωμένα στον στόχο. Μπορεί να φαινόμαστε χύμα, να περνάμε καλά και να δείχνουμε και Rock για να είμαστε ποιοτικοί, αλλά στην πραγματικότητα κρύβουν Παντελίδηδες μέσα τους. Σε συζήτηση που προσπάθησα να πιάσω με κάποιον, φτάσαμε στο θέμα της Βίλλα Αμαλίας. Έφτασε σε σημείο να μου πει, πως το ότι φτιάχνουν σχολείο εκεί τώρα, είναι απλά προβοκάτσια της κυβέρνησης για να τους πάρουν το κτήριο που ήταν μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα… Ποιος χρειάζεται την μόρφωση;

Υπήρχαν όμως και άλλες αντιδράσεις, από gay, από φιλόζωους, από Ολυμπιακούς… ναι δέχτηκα μηνύματα μην τα βάζω με το λιμάνι γιατί Ολυμπιακός είναι μόνο ένας! Δέχτηκα ένα μήνυμα από gay φίλο μου. Μια κοινότητα που έχει δεχτεί τόσες διώξεις και κοινωνικούς αποκλεισμούς, φτάνει σε σημείο να θέλει να κάνει τα ίδια στους άλλους. Η φράση του, «κάθε ομοφοβικός αξίζει να τον ρίξουμε από τον Λυκαβηττό», με στοίχειωσε για μέρες. Είναι δυνατόν αυτός, που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν τολμούσε να πει ούτε στους γονείς του, ακόμη και εμείς οι φίλοι του δεν το ξέραμε, πως είναι gay, σήμερα ζητάει να ρίξουν τους ομοφοβικούς από τον Λυκαβηττό. Ένας άλλος φίλος διώκεται από φιλόζωο γιατί έβαλε αγγελία πώλησης κουταβιών …τα pet-shop επιτρέπεται να πωλούν βέβαια σε τέτοιου είδους φιλόζωους. Ο φίλος να σημειώσω εδώ, χωρίς να το διατυμπανίζει και να το ξέρει κανείς, προσφέρει εθελοντική εργασία σε φιλοζωικές οργανώσεις, εκπαιδεύοντας και διορθώνοντας συμπεριφορές από σκυλιά που τα είχαν κάποιοι “φιλόζωοι”.

Η κατάληξη είναι μία. Σκεπτόμενος την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, από την επανάσταση του 1821 ως και σήμερα, πουθενά χρονικά δεν είδα κάτι διαφορετικό. Πάντα οι κόντρες και οι έριδες ανάμεσα σε κλειστές ομάδας, “κοινότητες”, που ουσιαστικά είχαν τον ίδιο σκοπό… να αφανίσουν την άλλη ομάδα. Να μιλήσουμε για το γλωσσικό ζήτημα; Να πούμε για Βενιζελικούς και τους οπαδούς του Παπαναστασίου; Να πούμε για τον Εμφύλιο; Ακόμη και στην δεκαετία του 80, ας θυμηθούμε οι παλιότεροι, τα μπλε και πράσινα καφενεία και το ξύλο που έπεφτε. Σήμερα όλοι εναντίον όλων. Φτάνουμε σε σημείο η Κυβερνητική Εκπρόσωπος, που σε μια χρονική συγκυρία σαν και αυτή που ζούμε, αυτή που θα έπρεπε να έχει ένα λόγο που να προάγει την ομόνοια, να έχει ένα λόγο διχαστικό σε σημείο εκνευριστικό. Άκουσα στο ραδιόφωνο (στο πρωινό του Εν Λευκώ) μια φράση χαρακτηρισμό. “Η μονίμως σε γκίνια, φωνακλάδικη χουλιγκάνα, θεία Βούλτεψη”. Πόσο μα πόσο αλήθεια.

Τελικά μας αρέσει να είμαστε χώρια, τόσο πολύ όσο μας αρέσει να ανήκουμε σε ομάδες. Είμαστε Έλληνες και έτσι μεγαλώσαμε. Ίσως είναι γραμμένο στο γενετικό μας κώδικα …οπότε γιατί να αλλάξουμε;

Φάτε τους όλους …και πρώτα εμένα!

 ———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here