Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος

Κάποτε κάποια μαγαζιά έπαιζαν το ανεξάρτητο γιατί έτσι ήθελαν και όχι γιατί ήταν της μόδας. Υπήρχε το κοινό να τα ακούσει, αλλά υπήρχαν και DJs που έψαχναν. Κάποτε κάποια συγκροτήματα έβγαζαν καινούριο ήχο, ανεξάρτητα από την μόδα της εποχής. Πειραματίζονταν με όργανα, προσπαθούσαν να δώσουν ένα νέο Punk Rock ρεύμα. Υπήρχε οργή, πολιτική σκέψη και συναισθήματα. Πάνω απ’ όλα υπήρχε χρόνος για δημιουργία, αφού δεν έπρεπε να βρίσκονται δέκα ώρες την μέρα να κάνουν δημόσιες σχέσεις στα social media. Κάποτε περνούσαμε καλά έξω γιατί βγαίναμε για να διασκεδάσουμε και όχι να μας δουν. Βγαίναμε για να πιούμε και να χορέψουμε. Είχαμε την ανάγκη να εκφραστούμε μέσα από την διασκέδασή μας. Κάποτε…

slideshow-1374608739
Θυμάμαι Γενάρη του 1990 γυρνούσα με το αεροπλάνο από το Αμβούργο, έχοντας στα αυτιά μου τα ακουστικά και στο CD έπαιζα το MTV Unplugged in New York των Nirvana (ναι, για τους νεότερους τότε δεν είχαμε Mp3 Players, είχαμε το Discman). Χρειαζόταν ένας τέτοιος τύπος σαν τον Cobain να μας βγάλει από την ποπίλα των 80’s. Βαριεστημένος, αλλά ταυτόχρονα τόσο οργισμένος μας οδήγησε σε μια νέα Grunge εποχή και ήταν η εποχή που αρχίζαμε να συζητάμε περισσότερο για μουσική και λιγότερο για Basket (καλά πάντα μιλούσαμε για γκόμενες). Τα 90’s ήταν η εποχή που το Pop πήγαινε να ξεκουραστεί για να υποδεχτούμε το Underground.

Γράφαμε κασέτες (πολλές κασσέτες όμως, τα mixtapes που λέμε σήμερα), με Iggy Pop Violent Femmes, Offspring, Nirvana, αλλά και Clash, Ramones, όπως και R.E.M. Τρελαινόμασταν με τις κιθάρες, είχαμε και τα ακούσματα από τα τέλη των 80’s με τα Rap, έπαιξε και κάτι Dr. Alban στα ξεκινήματα… ήρθαν και έδεσαν όλα αυτά. Από το air guitar τον αγαπημένο μας χορό στα πάρτυ, καταλήξαμε να ακούμε Prodigy που τα είχε όλα! Κάπως έτσι ήταν οι βραδιές μας είτε σε πάρτυ στο σπίτι κάποιου φίλου (πάντα χωμένος πίσω από τα Decks, ανάμεσα σε βινύλια και CD) είτε σε κάποιο bar, club δουλεύοντας, αλλά πάνω απ΄όλα σε κάποιο Club για εκτόνωση.

Ποιος δεν θυμάται τα φθαρμένα μαρμάρινα σκαλοπάτια του Decadence για να ακούσει οτι πιο προχώ σε BritPop, New York Punk και εναλλακτικό Rock. Ποιος ξεχνάει τα FAZ; Το club που έφερε την αλλαγή στα Clubs της Αθήνας (barman Συσσοβίτης, και στο πάνω bar Τζίνα Αλοιμόνου) με όλο το τότε Celebrity System να είναι μαζεμένο εκεί. Ξημερώματα στο +Soda, ο ορισμός της Dance σκηνής. Αλλά και το Factory στην Πειραιώς με ένα καταπληκτικό DJ να ζωγραφίζει πραγματικά. Ποιος θα ξεχάσει τα γυαλιά ηλίου που μοίραζε το πρωί o Μάκης Σαλιάρης βγαίνοντας όχι ξημέρωμα αλλά προχωρημένο πρωί.

Και σήμερα; Τι γίνεται σήμερα με την διασκέδαση. Η διασκέδαση προχωράει, εξελίσσεται και μεταλλάσσεται. Οι γενιές αλλάζουν και μαζί αλλάζει και ο τρόπος διασκέδασης. Αν αυτό δεν το καταλάβεις γίνεσαι απλά αυτό που φοβόσουν ότι θα γίνεις… Ο πατέρας σου. Κρίνεις τα ρούχα που φορούν, τις μουσικές που ακούν, τον τρόπο που μιλούν και λες αυτό δεν είναι διασκέδαση. Όχι αυτό δεν είναι διασκέδαση για σένα που έζησες απλά σε μια άλλη εποχή. Τα ίδια έλεγαν οι τότε 50αρηδες για σένα όταν έβλεπαν όλα εκείνα τα περίεργα για την εποχή ντυσίματα έξω από το FAZ. Τα ίδια μπορεί να έλεγες και εσύ όταν έτρωγες πόρτα στο Αμφιθέατρο ή στο Εργοστάσιο. Μπορεί να ήσουν εναλλακτικός και Underground αν πήγαινες στο Άλσος ή στο Camel εκείνη την εποχή, αλλά σήμερα είσαι παρωχημένος και παρελθόν. Άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου και διασκέδασε όπως γουστάρεις αφήνοντας τους άλλους να διασκεδάσουν όπως θέλουν. Υπάρχει χώρος για όλους και για όλα… Η διασκέδαση δεν είναι τα ποτά και η μουσική.

Η διασκέδαση έρχεται φτιάχνοντας την κατάλληλη ατμοσφαίρα για να μπορεί κάποιος να ερωτευτεί….

σ.σ: Όχι με το Έντεχνο ούτε ερωτεύεσαι ούτε διασκεδάζεςι. Άντε στην καλύτερη να πάθεις μια καταθλιψάρα του κερατά και να πληρώνεις γιατρούς για να συνέλθεις. Φάτα καλύτερα σε σουβλάκια και φτηνές μπύρες μαζί με ανθρώπους που γουστάρεις να είσαι μαζί τους.

 ———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here