Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Η γνωριμία και η φιλία τους, μετρούν από τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους. Ο ένας, ήδη ήτανε περιζήτητος σολίστας του μπουζουκιού, ενώ είχε γράψει και τα πρώτα τραγούδια του, κάποια εκ των οποίων είχανε γίνει μεγάλες επιτυχίες. Ο άλλος, ήτανε στην αρχή του «κτισίματος» μιας λαμπρής πορείας στο χώρο, που παραμένει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Γιώργος Νταλάρας…
Ωστόσο, παρόλη τη στενή συνεργασία τους σχεδόν σε ολόκληρη τη δεκαετία του ’70 τόσο επί σκηνής, όσο και στο στούντιο, χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι ο ένας να γράψει για τη φωνή του άλλου. Όμως, από το 1981 μέχρι το 1996, συνυπέγραψαν ορισμένες πασίγνωστες και διαχρονικές επιτυχίες, τρεις «μεγάλους» κι εμπορικά πλατινένιους δίσκους και συνολικά 40 τραγούδια.
Η σημερινή στήλη λοιπόν, είναι αφιερωμένη σε μια συνεργασία και μια φιλία που μετρά περίπου 45 χρόνια, διανθισμένη από ορισμένες πολύ σπουδαίες κι αγαπημένες μουσικές «πινελιές»…
Ξεκίνημα με…τσιφτετέλι
Ο Χρήστος Νικολόπουλος ήτανε βασικός συνεργάτης του Γιώργου Νταλάρα τόσο στα νυχτερινά κέντρα, όσο και αργότερα στις μπουάτ της Πλάκας. Παράλληλα, ο ήχος του μπουζουκιού του ουδέποτε έλειπε από τους δίσκους που ηχογραφούσε ο ερμηνευτής από το 1972 και μετά, αλλά δεν είχε τύχει να γράψει τραγούδια για κείνον. Απλώς, ο Νταλάρας συμμετείχε στο δίσκο «Υπάρχω», κάνοντας δεύτερες φωνές στον Στέλιο Καζαντζίδη σε τρία τραγούδια…
Όλα αυτά, μέχρι το 1981. Τότε, κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει», σε μουσική Νικολόπουλου και στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Το ομότιτλο κομμάτι ερμήνευσε ο Νταλάρας και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς δεν είχε συνηθίσει το κοινό σε τσιφτετέλια και γενικότερα, τραγούδια γλεντιού και κεφιού.
Ωστόσο, έγινε μεγάλη και διαχρονική επιτυχία και ήταν η πρώτη φορά που ο ερμηνευτής «απαρνήθηκε» τη MINOS για να συμμετάσχει σε δουλειά άλλης εταιρείας (LYRA). Σε βάθος χρόνου, οι «απιστίες» του γίνανε σχεδόν καθεστώς, με την περιβόητη επισήμανση «συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας»…
Ο πρώτος δίσκος
Με την άνοδο της «Αλλαγής» στην εξουσία, κυριάρχησε ένα κλίμα ευδαιμονίας κι «ελαφρότητας», με βασικό σύνθημα το «χορέψτε γιατί χανόμαστε». Έτσι, σ’ αυτό το πνεύμα, στις αρχές του 1983 αποφασίστηκε ο νέος δίσκος του Νταλάρα να είναι ολόκληρος σε μουσική Νικολόπουλου. Ήταν η εποχή που ο ερμηνευτής προσέγγιζε το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, καθώς είχε προηγηθεί το άλμπουμ «Θέλω να τα πω», εξ ολοκλήρου γραμμένο από τον Άκη Πάνου…
Το φθινόπωρο του ’83 λοιπόν, κυκλοφορεί η πρώτη κοινή δουλειά τους, με τίτλο «Ο τραγουδιστής». Το ομότιτλο κομμάτι αφιερώνεται στο «μεγάλο απόντα» από τη δισκογραφία Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος έξι χρόνια αργότερα το ηχογράφησε σε δεύτερη εκτέλεση.
Εκτός απ’ αυτό, πασίγνωστη είναι και η υπέροχη λαϊκή μπαλάντα «Εγώ θα σου μιλώ», καθώς και τα «Χίλιες φορές» και «Έγινες κριτής». Γενικότερα, πρόκειται για ένα πολύ καλό λαϊκό δίσκο, με πωλήσεις άνω των 100.000 αντιτύπων, όμως η γνώμη μου είναι ότι έχει ως κορυφαία στιγμή το «Νύχτα καλή»…
Κάποια από αυτά τα τραγούδια, είχανε παρουσιαστεί για πρώτη φορά «ζωντανά» στις μνημειώδεις και θρυλικές πλέον συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο, στα τέλη Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ενώ “Ο τραγουδιστής” στις εμφανίσεις του στο μουσικό θέατρο “Ορφέας” τον Ιανουάριο του ’83 απ’ όπου προέκυψε και το “ζωντανό” διπλό άλμπουμ “Τα τραγούδια μου”, που ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 700.000 αντίτυπα…
Και πάμε στα Χριστούγεννα του 1986, όταν ο Χρήστος Νικολόπουλος επιχειρεί κάτι που ουδέποτε είχε γίνει ως τότε στην ελληνική δισκογραφία: Να συγκεντρώσει τους έντεκα κατά τεκμήριο κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές σ’ ένα δίσκο, δίνοντας από ένα τραγούδι στον καθένα.
Έτσι, προκύπτει το άλμπουμ «Τραγούδια για τους φίλους μου» σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη, όπου συμμετέχει ένα μεγάλο μέρος από την «αφρόκρεμα» της εγχώριας μουσικής σκηνής.
Φυσικά, ο Νταλάρας δε θα μπορούσε να λείψει κι ερμηνεύει ένα από τα ωραιότερα ζεϊμπέκικα που γράφτηκαν ποτέ, το πολύ γνωστό «Κάποια, κάπου, κάποτε». Σημειωτέον ότι η ιδέα του δίσκου, ήτανε της μετέπειτα συζύγου του Άννας…
Το εμπορικό αποκορύφωμα
Φτάνουμε στο Δεκέμβριο του 1989, όταν εμφανίζεται στα δισκοπωλεία μια δουλειά του Γιώργου Νταλάρα με καινούργιο υλικό έπειτα από δύο και πλέον χρόνια (από τα περιβόητα “Latin”). Η μουσική είναι του Χρήστου Νικολόπουλου, οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ο τίτλος «Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς».
Πρόκειται για την εμπορικά πιο επιτυχημένη συνεργασία συνθέτη και στιχουργού, με πωλήσεις άνω των 300.000 αντιτύπων και τα περισσότερα τραγούδια ν’ ακούγονται σε καθημερινή βάση από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Παράλληλα, με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης, είχαμε και τα πρώτα εγχώρια βίντεο κλιπ. Από το συγκεκριμένο άλμπουμ, «οπτικοποιήθηκαν» οι τρεις μεγαλύτερες επιτυχίες του: Το ομότιτλο και τα «Το ‘πες» και «Ξένος για σένανε κι εχθρός». Πάντως, υπάρχουνε και άλλες πολύ καλές στιγμές, όπως τα «Ήθελα να σ’ αντάμωνα», «Μαγνητοφώνησα απόψε το φεγγάρι» και το «Μη γυρίζεις πια», που ακούστηκε πολύ.
Η δεκαετία του ‘90
Με την είσοδο της δεκαετίας του ’90, ο Γιώργος Νταλάρας στρέφεται δισκογραφικά σε διαφορετικά είδη τραγουδιού κι επιστρέφει στο λαϊκό προς τα τέλη του 1994, με το άλμπουμ «Καλώς τους».
Ανάμεσα στα τραγούδια του Γιώργου Ζήκα και του πρωτοεμφανιζόμενου Μίνωα Μάτσα, υπάρχει και το «Ψέμα» του Χρήστου Νικολόπουλου, σε στίχους Φίλιππου Γράψα. Ο ερμηνευτής, σε σημείωμά του στο εσώφυλλο του δίσκου, το χαρακτηρίζει ως «ουβερτούρα για την επόμενη συνεργασία μας»…
Και πράγματι, την άνοιξη του 1996 κυκλοφορούνε τα «Μεθυσμένα τραγούδια», σε μουσική του συνθέτη και σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Αντώνη Ανδρικάκη. Είναι η τελευταία συνεργασία του Νταλάρα μαζί του στο βινύλιο, η οποία ξεπέρασε τις 60.000 πωλήσεις κι έχει ως πιο γνωστές στιγμές της το ομότιτλο και το «Με βάρκα την Ελλάδα». Όμως, υπάρχουνε και τα «Μεσ’ στους βίους των αγίων», «Στον Πειραιά» και «Σαν τον Οδυσσέα», που αξίζουνε πολλά…
Η πρώτη «ζωντανή» παρουσίαση του άλμπουμ, έγινε τον Ιούνιο του ’96 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης και ήταν η πρώτη φορά που ο γράφων είδε live τον ερμηνευτή, σε μια πραγματικά μαγική βραδιά…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…