afierwmeno_eksairetika_logo_500x100Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

 

 

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————– 

H «μεγάλη επιστροφή» του Στράτου Διονυσίου στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού μετά την προσωπική περιπέτειά του στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και ορισμένες από τις πιο γνωστές και διαχρονικότερες επιτυχίες του από το ’80 και μετά, είναι συνυφασμένες σε μεγάλο βαθμό με το όνομα του Γιάννη Πάριου.

Δημοφιλείς ερμηνευτές και οι δύο, ο καθένας στο είδος του, πρωτοδούλεψαν μαζί στα θρυλικά «Δειλινά» του Θωμά Μιχαηλίδη την περίοδο 1972-73, αλλά από το 1977 κι έπειτα, ξεκίνησε και η συνεργασία τους στη δισκογραφία, η οποία κράτησε ως το 1984.

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, ο Πάριος έγραψε στίχους σε συνολικά 19 τραγούδια που ερμήνευσε ο Στράτος, τα περισσότερα σε μουσική του Θανάση Πολυκανδριώτη, αλλά σε κάποια και δική του. Από τους τίτλους και μόνο, θα καταλάβετε τη σημαντικότητα, την αξία και τους λόγους για τους οποίους αγαπήθηκαν από το κοινό και θα τραγουδιούνται ακόμα για πολλές δεκαετίες…

Από το «Βραδιάζει», στο «Γιατί Θεέ μου η ζωή»…

Τη χειμερινή σεζόν 1977-78, ο Στράτος Διονυσίου και ο Γιάννης Πάριος εμφανίζονταν στα «Δειλινά», έχοντας στο πλάι τους την αξέχαστη Δούκισσα. Ο νησιώτης ερμηνευτής ξεκινούσε δειλά-δειλά τη δισκογραφική παρουσία του και ως στιχουργός, γράφοντας στίχους που «έντυνε» μουσικά ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο οποίος ήτανε βασικός συνεργάτης και «το μπουζούκι του» στις επί πίστας εμφανίσεις του…

Τότε, ήδη είχανε φτιάξει ορισμένα τραγούδια και σκέφτηκαν να δώσουνε κάποια από αυτά στο Διονυσίου. Ήτανε σε διαφορετικό στυλ από εκείνα που τραγουδούσε ο μεγάλος κι αξέχαστος Στράτος, όμως του άρεσαν όσα άκουσε και αποφάσισε να συμπεριλάβει τρία στο δίσκο που ετοίμαζε εκείνη την εποχή.

dionisiou_parios_afieromeno

Πρόκειται για το άλμπουμ «Αν ξαναζούσα», το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1977, με διάφορους δημιουργούς και τους Πολυκανδριώτη-Πάριο να υπογράφουνε τα «Και όλο κλαίω», «Είναι κρίμα» και το «Βραδιάζει», μιαν εξαιρετική λαϊκή μπαλάντα, ερμηνευμένη μοναδικά από το Διονυσίου, με το στιχουργό ν’ ακούγεται στις δεύτερες φωνές…

Και πάμε στο καλοκαίρι του 1979, όταν ο Στράτος παρουσιάζει τον τελευταίο δίσκο του στην Columbia, με την οποία συνεργαζόταν από το 1960. Ο τίτλος του είναι «Γυναίκες-γυναίκες» και η παρουσία του «διδύμου» Πολυκανδριώτη-Πάριου είναι έντονη, με τρία τραγούδια και πάλι. Αλλά τι τραγούδια…

Ξεκινάμε από το «Μινόρε παράπονο», ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που έγραψαν οι δυο τους, αλλά κι ερμήνευσε ο Διονυσίου. Πρόκειται για μιαν υπέροχη λαϊκή καντάδα, «ντυμένη» με υποδειγματικούς στίχους από πλευράς Πάριου κι εξαιρετική ενορχήστρωση από το μαέστρο και συνθέτη Σπύρο Παπαβασιλείου…

Συνεχίζουμε με το «Γιατί Θεέ μου η ζωή», το οποίο είναι μιαν από τις διαχρονικότερες και πιο αγαπημένες στιγμές του Στράτου. Δεν έγινε επιτυχία τόσο εκείνη την εποχή, όσο αργότερα, όταν πλέον ο αείμνηστος ερμηνευτής είχε «απογειωθεί» εμπορικά και καλλιτεχνικά και αρκετός κόσμος έψαχνε και το παλαιότερο ρεπερτόριό του. Επίσης, υπάρχει και το «Στην καρδιά μου ένα μαχαίρι», που όμως δεν ακούστηκε ιδιαίτερα…

«Τα μάζεψα τα πράγματα» και «Τα πήρες όλα»…

Το Δεκέμβριο του 1980, η MINOS εγκαινιάζει τη συνεργασία της με το Στράτο Διονυσίου με το άλμπουμ «Υποκρίνεσαι». Η επιτυχία είναι τεράστια, αφού ο δίσκος ξεπερνά σε πωλήσεις τις 50.000 αντιτύπων και γίνεται «χρυσός», ενώ πολλά από τα τραγούδια που περιλαμβάνει, γίνονται μεγάλα «σουξέ»…

Ο Γιάννης Πάριος υπογράφει στιχουργικά τα έξι από αυτά, τέσσερα σε μουσική του Θανάση Πολυκανδριώτη και δύο του Γιάννη Παλαιολόγου, ο οποίος ήτανε «το μπουζούκι» του Στράτου. Από τούτη την «εξάδα», η πιο γνωστή και διαχρονική επιτυχία είναι το «Τα μάζεψα τα πράγματα» κι εν συνεχεία τα «Θέλω να πω στον εαυτό μου» και «Σφάλματα για κλάματα»…

Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί ο δίσκος «Όλα είναι δανεικά», με τις πωλήσεις να εκτινάσσονται άνω των 100.000 «κομματιών». Και δικαιολογημένα, αφού εκτός των άλλων, οι μεγαλύτερες και πιο αγαπημένες στιγμές του άλμπουμ είναι τα δύο τραγούδια που έγραψαν για το Διονυσίου οι Πολυκανδριώτης-Πάριος: «Και λέγε-λέγε» και «Τα πήρες όλα», τα οποία νομίζουμε ότι δε χρειάζονται ιδιαίτερες «συστάσεις». Ειδικά το δεύτερο, θεωρώ ότι είναι το ωραιότερο που ερμήνευσε ποτέ ο αξέχαστος «άρχοντας»…

Η συνεργασία του Γιάννη Πάριου με το Στράτο Διονυσίου στο βινύλιο, θα συνεχιστεί το Νοέμβριο του 1983, μέσα από το άλμπουμ «Της γυναίκας η καρδιά». Πάλι σε μουσική Πολυκανδριώτη, βρίσκουμε τα «Χωρίς αισθήματα» και το πιο γνωστό «Γύρισε κοντά μου», που ακούστηκε αρκετά. Μάλιστα, ο ερμηνευτής εμφανιζόταν από …μακριά να το τραγουδά στην ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ο έρωτας του Οδυσσέα», με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά…

Και φτάνουμε στο 1984, όταν ο Στράτος θα ηχογραφήσει τα τελευταία τρία τραγούδια σε στίχους Πάριου. Πρόκειται αρχικώς για τα «Μη ψάξεις να με βρεις» (ο νησιώτης ερμηνευτής υπογράφει και τη μουσική) και «Τι να κάνω σ’ αγαπώ», πάνω σε μελωδία του Θανάση Πολυκανδριώτη, τα οποία περιλήφθηκαν στο δίσκο του “Μόνο οι ερωτευμένοι”, αλλά πέρασαν απαρατήρητα…

Δε συνέβη το ίδιο όμως και με το τρίτο. Την ίδια χρονιά, ο Άγγελος Διονυσίου -γιος του Στράτου- κάνει την πρώτη μεγάλη επιτυχία του με το “Παράπονό μου”, από το ομότιτλο άλμπουμ του. Το τραγούδι έγραψαν οι Πολυκανδριώτης-Πάριος, όπως και το ντουέτο με τον πατέρα του, με τίτλο “Εγώ θα σου δείξω το δρόμο”. Ένα υπέροχο κομμάτι, που είναι και το τελευταίο της συνεργασίας του Στράτου με το νησιώτη ερμηνευτή…

Έκτοτε και ως τον ξαφνικό θάνατό του στις 11 Μαΐου 1990, ο Διονυσίου θα βασίζει τις δισκογραφικές δουλειές του σ’ ένα συνθέτη κάθε φορά, ο καθένας εκ των οποίων είχε τους δικούς του συνεργάτες όσον αφορά το στίχο. Έτσι, μπορεί να μη ξανατραγούδησε «λόγια» του Γιάννη Πάριου, όμως τα τραγούδια που κάνανε μαζί ήταν, είναι και θα παραμείνουν καταχωρημένα στις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού τραγουδιού μας…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here