Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Δεν είναι λίγα τα κοινά στοιχεία που συνδέουν τον Στράτο Διονυσίου με τον Τάκη Σούκα, καθώς ο καθένας από το δικό του «μετερίζι» υπερασπίστηκε και πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο λαϊκό τραγούδι της πατρίδας μας.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι το κυριότερο είναι οι δυσκολίες που αμφότεροι πέρασαν ώσπου να φτάσουν στην καταξίωση. Ο Σούκας για πολλά χρόνια περιοριζόταν στον ρόλο του σολίστα στο ακορντεόν και στο σαντούρι στις ηχογραφήσεις διαφόρων ερμηνευτών, πριν του δοθεί η δυνατότητα να γράψει τα δικά του τραγούδια, ενώ ο Διονυσίου πέρασε πολλές περιπέτειες μέχρι να καταφέρει να φτάσει στην κορυφή του ελληνικού πενταγράμμου.
Έτσι λοιπόν, η σημερινή στήλη είναι «αφιερωμένη εξαιρετικά» στη συνεργασία αυτών των δύο ακούραστων «εργατών» της λαϊκής μουσικής μας, οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ιστορία της, χαρίζοντάς της ορισμένα από τα ωραιότερα τραγούδια. Ο μεν ως δημιουργός, ο δε ως ερμηνευτής, συνυπέγραψαν συνολικά 36, πολλά από τα οποία είναι πασίγνωστα κι αγαπημένα…
Η πρώτη «τετράδα»
Σούκας και Διονυσίου θα «συναντηθούν» δισκογραφικά για πρώτη φορά το 1970, όταν ο πρώτος ξεκινούσε την καριέρα του ως συνθέτης και ο δεύτερος είχε αρχίσει σιγά-σιγά να κερδίζει την αγάπη του κόσμου.
Τότε, κυκλοφόρησε ένα 45άρι με δύο τραγούδια σε στίχους Ηρακλή Παπασιδέρη, τα «Άλλαξε κορίτσι μου μυαλό» (με ορισμένα… μοντέρνα στοιχεία στην εισαγωγή του κομματιού) και «Θα πάρω χίλιες κλειδαριές», τα οποία όμως δεν ακούστηκαν ιδιαίτερα.
Την ίδια τύχη είχε και η επόμενη συνεργασία τους, το 1973. Πάλι μέσα από τις 45 στροφές και πάλι με στίχους Παπασιδέρη (μόνιμου συνεργάτη του Σούκα στα πρώτα χρόνια της συνθετικής πορείας του), προέκυψαν τα «Ένα πολύχρωμο κομπολογάκι» και «Ο πόνος μου νερώνει το κρασί».
Η δεκαετία του ‘80
Όμως, η τρίτη έμελλε να είναι και η… φαρμακερή. Το καλοκαίρι του 1980, ο Στράτος Διονυσίου υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με τη MINOS και ξεκινά την αναζήτηση των τραγουδιών που θα περιλαμβάνονταν στον πρώτο δίσκο του στη νέα εταιρεία.
Εκείνη την εποχή εμφανιζόταν στην παραλιακή «Φαντασία», όπως και ο Τάκης Σούκας, ο οποίος είχε και την καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος. Έτσι, όταν κάποια στιγμή ο Μάκης Μάτσας ζήτησε από τον ερμηνευτή ένα κομμάτι – «κράχτη» για τη δουλειά που ετοιμαζόταν, εκείνος απευθύνθηκε στο συνθέτη και τον ρώτησε αν έχει κάτι έτοιμο. Αυτός έβγαλε από το συρτάρι του το «Υποκρίνεσαι» σε στίχους Μάκη Αλατζά και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, κυκλοφόρησε το ομότιτλο άλμπουμ και σχεδόν αμέσως οι πωλήσεις εκτινάχθηκαν στα ύψη, με όχημα το συγκεκριμένο τραγούδι. Ήταν το ξεκίνημα της «μεγάλης επιστροφής» του Στράτου στην κορυφή, αλλά και μιας ευρύτερης συνεργασίας με τον Σούκα, ο οποίος έκτοτε έδινε το “παρών” σχεδόν σε κάθε δίσκο του αξέχαστου ερμηνευτή…
Το ίδιο συνέβη και το 1981. Στο πλατινένιο σε πωλήσεις άλμπουμ «Όλα είναι δανεικά», υπάρχουν τέσσερα κομμάτια του δημιουργού, πιο γνωστό εκ των οποίων είναι το «δυνατό» ζεϊμπέκικο «Γυναίκα της καταστροφής», σε στίχους Κώστα Κοφινιώτη.
Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί ο δίσκος «Θυμήσου» και η παρουσία του Τάκη Σούκα είναι ακόμα πιο έντονη, καθώς υπογράφει τη μουσική σε πέντε τραγούδια. Μεταξύ αυτών το «Δεν τελειώνει» (στίχοι Άγγελου Αξιώτη), που ακούστηκε πολύ εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως το «Άκου βρε φίλε» (στίχοι Κώστα Κοφινιώτη), το οποίο ακούγεται και πρωταγωνιστεί μέχρι τις μέρες μας, είναι δε πασίγνωστο ακόμη και στις νέες γενιές…
Και πάμε στον Νοέμβριο του 1983 και στο άλμπουμ του Στράτου «Της γυναίκας η καρδιά», όπου και πάλι ο Σούκας έχει τη δική του συμμετοχή με τέσσερα τραγούδια, γνωστότερο εκ των οποίων είναι «Ο δικαστής» (στίχοι Γιώργου Βρούβα).
Λίγους μήνες αργότερα, το Πάσχα του 1984, ο συνθέτης ετοιμάζει ένα δίσκο με τη συμμετοχή τεσσάρων ερμηνευτών και τίτλο «Λαϊκά και πάσης Ελλάδος». Ένας εξ αυτών είναι και ο Διονυσίου, ο οποίος ερμηνεύει τέσσερα τραγούδια και προσθέτει άλλες δυο μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του: «Ποιος είπε για τους μάγκες» σε στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου και το υπέροχο ντουέτο με τη Λίτσα Διαμάντη «Με λες αγάπη», με στίχους Νίκου Λουκά.
Από εκεί και πέρα και μέχρι τον πρόωρο θάνατό του τον Μάιο του 1990, ο Στράτος Διονυσίου θα συνεργάζεται μόνο μ’ έναν συνθέτη σε κάθε άλμπουμ του. Και φυσικά, ο Τάκης Σούκας δεν θα μπορούσε να λείπει από τη «λίστα».
Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1987 κυκλοφορεί η πρώτη και τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά του δημιουργού για τη φωνή του ερμηνευτή, με τίτλο «Ο λαός τραγούδι θέλει».
Ο δίσκος θα ξεπεράσει το όριο των «χρυσών» πωλήσεων και το ομότιτλο τραγούδι θα γίνει μεγάλη και διαχρονική επιτυχία. Ωστόσο, θα ξεχωρίσουν και τα «Έφυγε» (με τις εκπληκτικές «τσαλκάτζες» του Διονυσίου στο τελευταίο μέρος του), «Τελειώσαμε» και «Συλλογίσου».
Την ίδια περίοδο, η Μαρίνα Βλαχάκη (μόνιμη παρτενέρ του Στράτου στην πίστα και στη δισκογραφία) θα ηχογραφήσει το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της, με τίτλο «Κράτησέ με». Το ομότιτλο κομμάτι έχει τη συνθετική σφραγίδα του Τάκη Σούκα και η Βλαχάκη το τραγούδησε μαζί με τον αείμνηστο ερμηνευτή, κάνοντάς το πασίγνωστο από την πρώτη στιγμή.
Αυτό, ήταν και το τελευταίο τραγούδι του συνθέτη που «στόλισε» με τη φωνή του ο Στράτος Διονυσίου. Σίγουρα οι δυο τους θα είχαν συναντηθεί εκ νέου στο βινύλιο, αν εκείνος δε «βιαζόταν» να φύγει από τη ζωή, αφήνοντας ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στη λαϊκή μουσική μας…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…