ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δισκογραφική Εταιρεία : Sony Music (12/2010)

Πέντε χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη δουλειά του πρώην Φατμέ (ντράμερ) αλλά δεν πήγαν χαμένα. Μάζεψε τραγούδια για τα οποία άξιζε την αναμονή. Αλλοτε σκοτεινά και άλλοτε λουσμένα στο φως του έρωτα, με δυνατές κιθάρες αλλά και όμορφες μπαλάντες.

Ενα album που δε φωνάζει αλλά σε προσκαλεί να το ακούσεις με όλη σου την προσοχή. Δεν πρόκειται για έναν κύκλο τραγουδιών ενιαίου ύφους και αισθητικής, αλλά για οκτώ τραγούδια με ξεχωριστό χαρακτήρα το καθένα, λαϊκά, λαϊκότροπα, ηλεκτρικά, μπαλάντες, που αν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αυτό είναι η λαϊκή, γήινη ερμηνεία του Οδυσσέα Τσάκαλου και ο ψαγμένος στίχος. Μια ολοκληρωμένη πρόταση από έναν μουσικό που παιδεύει τη μουσική, τον στίχο, την ερμηνεία.

Στο ομώνυμο τραγούδι του album συμμετέχουν ο Νίκος Ζιώγαλας και η Ευτυχία Μητρίτσα.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER
Γράφει ο Λευτέρης Κατσουλιέρης – lkatsoulieris@musiccorner.gr

Επιστροφή στη δισκογραφία για τον Οδυσσέα Τσάκαλο με ένα δίσκο 8 τραγουδιών τα οποία κινούνται σε ένα “ώριμο”, mid-tempo ροκ ήχο, χωρίς να μοιάζουν απαραίτητα μεταξύ τους, κάτι στο οποίο βοηθά η πολύ προσεγμένη και ευφάνταστη παραγωγή / ενορχήστρωση. Το “Δερβίσικο” που ανοίγει το δίσκο ξεχωρίζει για τις κοφτές κιθάρες του, ενώ το ομότιτλο του δίσκου (και ένα από τα καλύτερα) για τα όμορφα πλήκτρα και τις αρμονίες της Ευτυχίας Μητρίτσα και του Νίκου Ζιώγαλα. Το “Ότι περιμένεις” παίζει με τη δυναμική “συγκρατημένα κουπλέ – δυνατά ρεφραίν” και κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το επόμενο κομμάτι “Μαύρη πέτρα” όπου όμως η αντίθεση έρχεται κυρίως από την εναλλαγή από τα μινόρε κουπλέ στο ματζόρε ρεφραίν.

Το “Εμένα θα κεράσεις” που ακολουθεί είναι από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου: η blues απόχρωση δίνει ένα σέξι και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα στο κομμάτι ο οποίος τονίζεται περισσότερο από το σαξόφωνο και τα hammond πλήκτρα που συνοδεύουν.

Η διάθεση αυτή αλλάζει άρδην, μουσικά και στιχουργικά, με το “Δείξε μου να δω” όπου επιστρέφουν και οι κοφτές και δυνατές κιθάρες σε αντίθεση με το  “Εδώ δεν έχει ψέματα”  που ξεκινά ως σόλο ακουστικό κομμάτι. Στη συνέχεια όμως προστίθενται ένα πιάνο καθώς και μια κιθάρα που ξεκινά να προσδίδει ένταση χτίζοντας ένα feedback στο βάθος.  Ο δίσκος κλείνει με μια ανάλαφρη νότα καθώς το “Το βέλος” είναι μακράν το πιο up-tempo κομμάτι μεταξύ των 8, μια δόση κιθαριστικής ποπ με πιασάρικο ρεφραίν και δεύτερα φωνητικά από τα 1960’s.

Συνολικά, το “Εσύ που δε μιλάς” είναι μια πολύ καλή δουλειά, πολύ συγγενική με τις αντίστοιχες του Νίκου Πορτοκάλογλου κάτι που δεν είναι περίεργο, δεδομένων των κοινών καταβολών και των πολυάριθμων διασταυρώσεων στη μετά-Φατμέ πορεία τους. Αν σας αρέσει ο συγκεκριμένος ήχος, ο τελευταίος δίσκος του Οδυσσέα Τσάκαλου αποτελεί μια πρώτης τάξεως επιλογή…

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD
01. Δερβίσικο
02. Εσύ που δε μιλάς (συμμετέχουν η Ευτυχία Μητρίτσα & ο Νίκος Ζιώγαλας)
03. Ότι περίμενες (κι ακόμα πιο πολύ)
04. Μαύρη πέτρα
05. Εμένα θα κεράσεις
06. Δείξε μου να δω
07. Εδώ δεν έχει ψέμματα
08. Το βέλος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here