Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια πανέμορφη πόλη, που οι φιλόξενοι κι ανοιχτόκαρδοι κάτοικοί της λάτρευαν τη μουσική. Έτσι λοιπόν, για πολλά – πολλά χρόνια κάθε Σεπτέμβριο, πλημμύριζε από μελωδίες που έγραψαν μεγάλη ιστορία»…
Κάπως έτσι θα μπορούσε ν’ αρχίζει ένα «παραμύθι», αναφερόμενο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Μα, μήπως κάτι τέτοιο δεν ήταν; Από το 1962 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας μόλις ξεκινούσε ο Σεπτέμβριος έβαζε τα καλά της, για να υποδεχτεί τους εκλεκτούς καλεσμένους της από το χώρο της μουσικής. Τα βλέμματα όλης της φιλόμουσης Ελλάδας, στρέφονταν στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», για πολλά χρόνια τόπο διεξαγωγής του Φεστιβάλ.
Κάθε 15 ημέρες λοιπόν, θα γυρίζουμε το ρολόι του χρόνου σ’ εκείνες τις αξέχαστες εποχές, παρουσιάζοντας χρόνο με το χρόνο τα τραγούδια, τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές που γράψανε τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο θεσμό. Όλα αυτά, μαζί με διάφορα παραλειπόμενα, εντός κι εκτός σκηνής…
———————————————————–
1968: «Καλοκαίρι» και …καταχνιά
Το 1968, η Ελλάδα βρίσκεται για τα καλά πλέον κάτω από τη μπότα του Παπαδόπουλου, του Παττακού και των υπολοίπων μελών του δικτατορικού «θιάσου». Φυλακές, εξορίες, απαγορεύσεις και «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», βρίσκονται στην καθημερινότητα των Ελλήνων, που τρομαγμένοι αλλά κι εξοργισμένοι, προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να τη βγάλουν από πάνω τους.
Πιο τολμηρός απ’ όλους, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, ο οποίος τον Αύγουστο στο Σούνιο αποπειράται να δολοφονήσει τον αρχιπραξικοπηματία με εκρηκτικά, αλλά η εκπυρσοκρότηση γίνεται δευτερόλεπτα μετά το πέρασμα της αυτοκινητοπομπής από το σημείο της ενέδρας. Ο (στρατιώτης τότε) «ένοχος» συλλαμβάνεται σχεδόν αμέσως και υφίσταται μια σειρά ατέλειωτων κι επίπονων βασανιστηρίων, όμως χωρίς να λυγίσει ούτε δευτερόλεπτο.
Η πρώτη μεγάλη μαζική αντίδραση κατά της χούντας γίνεται το Νοέμβριο, στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου. Η τελετή μετατρέπεται σε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας εναντίον του καθεστώτος, το οποίο βεβαίως δε μένει με σταυρωμένα χέρια…
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά (και άλλα…), το Σεπτέμβριο η Θεσσαλονίκη φορά τα γιορτινά της κι ετοιμάζεται να φιλοξενήσει το έβδομο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού. Έτσι, το τριήμερο από τις 11 ως τις 13 του μήνα, το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο (μόνιμος πλέον χώρος τέλεσης της διοργάνωσης) γεμίζει από νότες και μελωδίες.
Συνολικά, υποβάλλονται 198 τραγούδια, από τα οποία επιλέγονται τα 20 και διαγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, από τις δεκάδες των πρώτων δύο βραδιών προκρίνονται τα πέντε και τα επικρατέστερα, παρουσιάζονται στον «τελικό» την τρίτη και τελευταία ημέρα διεξαγωγής.
Για πρώτη φορά, την πρωτιά κερδίζει ένας ερμηνευτής από τη συμπρωτεύουσα. Πρόκειται για τον Τώνη Στρατή, ο οποίος ερμηνεύει «Το καλοκαίρι εκείνο» που έγραψε ο ίδιος, σε στίχους Χριστίνας Ντουβή. Το ίδιο τραγούδι, παρουσιάστηκε και με τον Νίκο Αντωνίου.
Πάντως, οι αντιδράσεις αναφορικά με το αδιάβλητο του Φεστιβάλ υπήρξαν πολύ έντονες. Τις επόμενες ημέρες, ακούστηκαν και γράφτηκαν αρκετές διαμαρτυρίες από συνθέτες κι ερμηνευτές άλλων τραγουδιών, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ, ανέφεραν ότι το πρώτο βραβείο δόθηκε στο Στρατή λόγω εντοπιότητας. Ουσιαστικά, από τότε ξεκίνησε η αμφισβήτηση της αξιοπιστίας, αλλά και της ποιότητας του θεσμού, που χρόνο με το χρόνο φούντωνε και τελικώς, οδήγησε στην πλήρη απαξίωσή του τις επόμενες δεκαετίες…
Από εκεί και πέρα, τη δεύτερη θέση κατέλαβε το «Χτύπα καρδιά μου» των Γιώργου Μουζάκη και Γιάννη Φερμάνογλου με τις Καίτη Μπελίντα και Άντζελα Ζήλια και την τρίτη το «Θεέ μου» των Αλέκου Σπάθη και Ηλία Ηλιόπουλου, με τη Γιοβάννα και τη Λίτσα Σακελλαρίου.
Εξάλλου, το πρώτο βραβείο γυναικείας ερμηνείας δόθηκε στην Κλειώ Δενάρδου και το αντίστοιχο ανδρικής στο Νίκο Αντωνίου.
Γενικότερα, ήταν ένα Φεστιβάλ που αν δεν υπήρχαν οι διαμαρτυρίες για το νικητή του πρώτου βραβείου, θα είχε ξεχαστεί από την επόμενη μέρα κιόλας. Δεν παρουσίασε κάτι καινούργιο, ούτε ανέδειξε κάποιο σπουδαίο τραγούδι ή ερμηνευτή. Όλα έδειχναν ότι σιγά-σιγά, «ξέφτιζαν» η αίγλη και το κύρος του κι έπρεπε να γίνει κάτι ώστε να τ’ ανακτήσει…
———–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…