Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013
«Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια… Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και ‘γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες. Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της…»
~Τσαρλς Μπουκόφσκι
Καλά τα έλεγε ο Μπουκόφσκι τόσα χρόνια πριν, αν και όταν τα έλεγε τον θεωρούσαν τρελό. Δεν ξέρω βέβαια σήμερα πώς τον θεωρούν. Αφού προοδευτικότητα είναι το πισογύρισμα. Όσο πιο συντηρητικό τόσο πιο αθώο, τόσο πιο καλό, τόσο πιο όμορφο και γενικά αποδεκτό.
Ποτέ δεν βγήκε τίποτα καλό από καλοξυρισμένα αγοράκια με γραβάτα και σινιέ κοριτσάκια με ψηλοτάκουνα και ταγιέρ. Σκοπός τους είναι η φόρμα και η ομοιομορφία. Ότι εξέχει το κόβουμε, το πετάμε και το καίμε (για να μην ξαναβλαστήσει). Code Dress ανάλογα με την μέρα στο γραφείο και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αν χάσουμε μια λεπτομέρεια. Φυσικά εξέχεις έτσι και μπορεί να σε κόψουν.
Αντίθετα οι απελπισμένοι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα μυαλά είναι απρόβλεπτοι και από αυτούς μόνο θα δεις εκρήξεις δημιουργίας. Θα δεις το διαφορετικό. Αυτό που κάθε μέρα κατακρίνεις γιατί είναι διαφορετικό από εσένα. Γιατί τολμάει να δοκιμάσει την αλλαγή. Την αλλαγή που θα τον φέρει σε ένα άλλο επίπεδο.
Δε γουστάρω τους νόμους, τους κανόνες την ηθική και την θρησκεία έλεγε ο Μπουκόφσκι. Θα συμπληρώσω τον δογματισμό, τα κλειστά μυαλά. Δεν μπορούν να ντύνονται, να σκέφτονται, να μιλούν και να ζουν όλοι σαν και σένα. Είναι άδικο για τους επόμενους. Μάθε να αναγνωρίζεις πως κάποιοι τολμούν και είναι διαφορετικοί. Δεν μπορούν όλοι να συμφωνούν μαζί σου, γιατί κάποιοι φτιάχνουν τους δικούς τους κανόνες, τις δικές τους θρησκείες και έτσι έχουν την δική τους ζωή. Αυτή που εσύ δεν θα έχει ποτέ, γιατί ζεις την ζωή που σου πούλησε μια ιδεολογία, ένα κόμμα, μια θρησκεία ένας κανόνας.
Δεν γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της, και φτιάχνω τους κανόνες να χωρέσω την κοινωνία στους δικούς μου. Δεν συμβιβάζομαι με αυτό που πουλάς κρυμμένος πίσω από ένα ψευδώνυμο στο internet και επώνυμα πουλάω την δική ζωή σε μένα και μόνο.
Δεν φταις εσύ, άλλοι φταίνε για σένα. Άλλωστε ποτέ δεν φταις εσύ. Ψάξε και βρες το βιβλίο «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο» του Robert Fulghum. Λέει λοιπόν ο πάστορας:
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
Να μοιράζεσαι τα πάντα.
Να παίζεις τίμια.
Να μη χτυπάς τους άλλους.
Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
Να κοκκινίζεις.
Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΑΞΕ ΖΗΣΕ και άσε τους άλλους να ζήσουν
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…