Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Ζω στην χώρα του “περίμενε“. Φίλοι, επαγγελματίες, συνεργάτες, υποψήφιοι συνεργάτες (αυτοί είναι στην χειρότερη κατηγορία για εμένα), συνεχώς με μια δικαιολογία για την καθυστέρηση ή την μη εμφάνιση στο ραντεβού. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε μεγαλύτερους, αλλά σε όλες την ηλικίες, αφού το βασικότερο πρόβλημα για το “στήσιμο” είναι η έλλειψη σεβασμού στους κανόνες… Στους κανόνες που πρέπει να εφαρμόσεις εσύ, και όχι στους κανόνες των άλλων.
Θυμάμαι από πολύ μικρό τον εαυτό μου, με ένα μόνιμο άγχος να είμαι σωστός στο ραντεβού μου, στις υποχρεώσεις μου. Ήταν κάτι που φρόντιζε μονίμως να μου το θυμίζει η μητέρα μου και να μου το επιβάλλει με τον τρόπο της. Είχε αυτή τον δικό της τρόπο να βάζει μέσα στο μυαλό σου πράγματα. Βλέπεις σε ένα παιδί, οι απειλές και οι κατάρες δεν πιάνουν τόπο… ούτε και ο μπαμπούλας φυσικά! Είχε βρει το κουμπί μου, όπως και των αδερφών μου, και ήμασταν πάντα στην ώρα μας, ότι κι αν κάναμε. Πάντα στην ώρα μου στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο διάβασμα, ακόμη και στο φαγητό.
Ποτέ, και από πολύ μικρή ηλικία, δεν μου είχαν απαγορέψει να πάω οπουδήποτε. Ποτέ δεν μου είχαν επιβάλλει τι ώρα θα γυρίσω. Έπρεπε όμως την ώρα που είχα πει πως θα γυρίσω, να έχω φροντίσει να είμαι σπίτι. Μπορεί να ήταν έξι το πρωί …στις έξι έπρεπε να είμαι. Αυτό με έκανε να φροντίζω να σέβομαι τα ραντεβού μου με τον οποιοδήποτε και αν κάτι με εκνευρίζει αφάνταστα είναι η ασυνέπεια. Σιχαίνομαι να περιμένω κάποιον ο οποίος δεν φρόντισε να είναι στην ώρα του. Η ασυνέπεια είναι το ελάττωμα που μπορεί να με βγάλει εκτός εαυτού.
Βέβαια αυτά τα λέω στην χώρα που το “ακαδημαϊκό τέταρτο”, ισχύει ακόμη και στο ραντεβού για καφέ με τον κολλητό! Άσχετο φυσικά αν ο κολλητός ή και εσύ ο ίδιος δεν έχεις περάσει ποτέ το κατώφλι ακαδημαϊκού ιδρύματος. Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι το “ακαδημαϊκό τέταρτο” και ποιος του έδωσε τέτοιο ειδικό βάρος;
Έφηβος είχα επιτέλους κλείσει το ραντεβού με την κοπέλα που κυνηγούσα μήνες. Κατέληξα να περιμένω επί μία ώρα στον σταθμό του τρένου για να έρθει. Και όταν ήρθε μου χαμογέλασε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, με φίλησε (στο μάγουλο γιατί ήμασταν αθώα παιδιά) και με ρώτησε που θα πάμε… Τόσο αφελής… Κάτσαμε μαζί σαν τα πουλάκια πάνω στα κάγκελα του σταθμού κοιτάζοντας τα τρένα να περνούν, επί μια ώρα. Όταν πέρασε η ώρα την χαιρέτησα και έφυγα. Δεν είχα σκοπό να περάσω ούτε λεπτό παραπάνω μαζί της.
Κάπως έτσι είμαι και σήμερα. Μπορεί να έχεις τις καλύτερες προθέσεις, να είσαι ο ικανότερος συνεργάτης ή ο πωλητής που πουλάει ψυγεία σε Εσκιμώους. Αν με στήσεις είσαι τελειωμένη ιστορία… Η πλάκα είναι πως υπήρξαν άνθρωποι τα τελευταία δύο χρόνια που με έστησαν και μετά επέμεναν να ξανασυναντηθούμε (λες και συναντηθήκαμε την πρώτη φορά)!
ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ, είναι γι’ αυτούς που τις αξίζουν, από αυτούς που θέλουν να τις δώσουν.
(Αη Βασίλη ούτε σε σένα θα δώσω αν αργήσεις!)
ΠΑΡΑΔΟΧΗ-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Θέλω μετά από ένα χρόνο να σας εκμυστηρευτώ ένα σοβάρο πρόβλημα που έχω. ΕΙΜΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΥΣΙΕΣ. Έχω πέσει στην …καφετιά κόλαση του ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΟΥ! Φέτος θα δοκιμάσω μια νέα μέθοδο απεξάρτησης που ήρθε από κάποιον γιατρό στην μακρινή Σιβηρία. Θα με βάλουν να παίρνω μελομακάρονα μέχρι σκασμού! Ακόμη και όταν εγώ θα έχω καλύψει την ανάγκη της δόσης μου. Θα τα ξαναπούμε με τον Νέο Χρόνο την πρώτη διαθέσιμη Δευτέρα (13 Ιανουαρίου 2014) ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ και με τις φρέσκιες εμπειρίες της θεραπείας…!
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…