Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες κάθε καλοκαίρι (και όχι μόνο καλοκαίρι) είναι να διαβάζω. Να διαβάζω χωρίς διάλλειμα, παντού και πάντα. Δεν μου φτάνει ο τρόπος που χάνομαι στις διακοπές, αλλάζοντας παραστάσεις, θέλω να ταξιδέψω ακόμη περισσότερο μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου (στην περίπτωση μου πολλών). Είναι η μοίρα του ταξιδευτή αυτή, να μην αρκείται ποτέ στον τερματισμό αλλά να ψάχνει να βρει συνέχεια νέους προορισμούς, νέες διαδρομές, νέα ταξίδια. Είμαστε μερικοί καταδικασμένοι να βρισκόμαστε συνέχεια σε κίνηση, είτε φυσικά, πάνω σε μια μηχανή, μέσα σε ένα τρένο, ταξιδεύοντας σε κάποιον άγνωστο ακόμη και για εμάς προορισμό, είτε φανταστικά, δημιουργώντας εικόνες, συντεθειμένες σε ένα πολύχρωμο κολάζ από τα μέρη που έχουμε πάει, είτε ακόμη και δημιουργώντας νέους προορισμούς, τελείως φανταστικούς. Δεν υπάρχει καλύτερος αρωγός για το δεύτερο, το φανταστικό, από τα βιβλία.

IMG_0336

Φέτος, καθαρά για λόγους τύχης, την τιμητική τους είχαν τα παράλια της Τουρκίας, και οι ταραγμένες εποχές των αρχών του περασμένου αιώνα. Βρέθηκα σε οντάδες, με αγχωμένους άντρες για τον βιός τους, να συζητούν τρώγοντας φιστίκια, βρέθηκα σε τραπεζαρίες γεμάτες με μεζέδες, ταξίδεψα σε χαμόσπιτα της Ανατολίας, γνώρισα φιλίες αλλόθρησκων που δεν τις επηρέαζαν οι πολιτικές καταστάσεις. Διάβασα για πολέμους, για άμυνες και επιθέσεις, για προδοσίες και για διασώσεις. Είδα τον κλήρο, να λειτουργεί όπως σε κάθε περίπτωση, ταξίδεψα με γαϊδούρι, κάρο, ατμόπλοιο, και σκούνα. Ανηφόρισα μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και τη Ρουμανία, και ταξίδεψα με καραβάνι μέχρι την Τεργέστη. Παντού ανάμεσα σε ανθρώπους που μέσα τους είχαν μια πεποίθηση μόνο. Αν αγωνιζόμαστε θα κερδίσουμε. Τα ταξίδια αυτά είναι η ανάμνηση της εφηβικής μου ηλικίας. Με θυμάμαι καλοκαίρια να ταξιδεύω, πάντα απομονωμένος από τους συνταξιδιώτες μου, παρέα με ένα βιβλίο. Με θυμάμαι ανάμεσα σε σακίδια να περιμένω σε κάποιο σταθμό και να χάνομαι στην μαγική Σαμαρκάνδη του Ταμερλάνου. Ακόμη και παιδί να κάθομαι τα μεσημέρια στην αυλή κάτω από την σκιά, και να ταξιδεύω άλλοτε στο φεγγάρι και άλλοτε 20000 λεύγες κάτω από την θάλασσα. Πάντα στα πραγματικά μου ταξίδια αυτό που έψαχνα ήταν ένα καλό δισκάδικο και ένα καλό βιβλιοπωλείο. Καλό με τα δεδομένα τα δικά μου. Να μυρίζουν και τα δυο. Το ένα βινύλια και μουσικές (ναι οι μουσικές μυρίζουν), και το άλλο χαρτί και μελάνι. Να κινούμαι ανάμεσα στους διαδρόμους σαν ξωτικό του μαγαζιού και να ανακαλύπτω τον επόμενο μου θησαυρό. Ένας από τους λόγους που έχω παρεξηγηθεί με φίλους είναι γιατί δεν δανείζω ποτέ τους θησαυρούς μου, τα βιβλία.

Ταξίδια στον χρόνο και σε τόπους. Βρέθηκα φέτος το καλοκαίρι τριγυρισμένος από Αυστριακούς κάπου στην Βιέννη, γύρω από ένα τραπέζι να συζητούν για τον πρόωρο χαμό του Μότσαρτ και όσα με τον φωτεινό του νου υπαινισσόταν στον Μαγικό Αυλό, ενώ άλλοι τσακώνονταν παραπέρα για την οικονομική απειλή που ορθωνόταν από την Αγγλία, με τις πρωτόγνωρες διαστάσεις που έπαιρνε η υφαντουργία των Σαξόνων. Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο συναρπαστικά όσο η σκέψη ενός ταξιδιού σε κάποιο μακρινό μέρος ή ακόμη και στον χρόνο. Συχνά επιστρέφουμε απογοητευμένοι από ένα ταξίδι μας γιατί ο καιρός δεν ήταν καλός, ή δεν ήταν όπως τον είχαμε πλάσει με τις προσδοκίες μας. Προσδοκίες συχνά πολύ υψηλές που δεν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τις κάνουμε πραγματικότητα. Αν το δούμε από την άλλη το πρόβλημα είμαστε απλά εμείς οι ίδιοι. Εγώ φροντίζω πάντα να με συντροφεύουν συγγραφείς και να με βοηθούν στα ταξίδια Το ταξίδι στον θαυμαστό καινούριο κόσμο ξεκινάει πολύ κοντά. Πιο κοντά από όσο πιστεύουμε. Από το σπίτι μας, σ’ έναν κήπο, σ΄ ένα υπνοδωμάτιο… Μέσα σ΄ένα βιβλίο!

 ———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ