Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Το 1962 τα βιβλιοπωλεία μπορεί να είχαν μόνο πέντε, έξι βιβλία γύρω από τα Blues. Το “Blues Fell This Morning” του Paul Oliver και το “Country Blues” του Sam Charter (που θεωρούνταν πραγματικές βίβλοι εκείνη την εποχή), λίγους τόμους για την Jazz με κεφάλαια αφιερωμένα στα Blues και ίσως κάποιο ακριβό ανάτυπο παλιών συλλογών “νέγρικων τραγουδιών”. Δεν υπήρχαν περιοδικά των Blues. Ο πιο ενεργητικός, ερευνητικός και πλούσιος θιασώτης των Blues θα δυσκολευόταν να συγκεντρώσει ακόμη και 200 albums των Blues. Έτσι μου τα διηγούταν ο πατέρας μου εκείνα τα χρόνια. Σήμερα έχεις το web γεμάτο με πληροφορίες, μουσικές και εγκυκλοπαίδειες και εσύ στέκεσαι στην άκρη, έχοντας την γνώση μπροστά σου και χάνεις την ουσία. Δεν νιώθεις την χαρά της αναζήτησης. Tα Blues είναι αναζήτηση και αν σου έρχεται μπροστά σου μασημένη τροφή απλά δεν είναι Blues. Είναι κάτι άλλο mate με περιτύλιγμα Blues.
Εγώ για σένα και οι ακροατές εκπομπών που περνάνε καλά συζητώντας σε ένα chat room την ώρα της εκπομπής για άσχετα πράγματα θα είμαστε για πάντα οι niggers για σένα. I don’t have a brown skin, but i’m a nigger for you cause i live like i choose.
H αντίληψη που μπορεί να έχεις σχηματίσει για τα Blues είναι δυνατόν να προέρχεται από εικόνες που πλέον δεν τις αντιπροσωπεύουν. Η γυναίκα που βρίσκεται ξαπλωμένη στο άστρωτο κρεβάτι κάποιου φτηνού ξενοδοχείου, ο άντρας που ξεκουράζεται σε μια κουνιστή πολυθρόνα στην βεράντα μιας παράγκας -γνώριμες εικόνες από εξώφυλλα δίσκων και βιβλίων- είναι εικόνες ενός τοπίου που εξαφανίζεται. Κι εσύ έφαγες το παραμύθι. Πήρες το εξώφυλλο και το έκανες ιστορία. Την ιστορία την έκανες δόγμα, και το δόγμα ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!! You got to dig mate in your heart to find the Blues.
Tα Blues είναι κάτι παραπάνω από ιστορία. Αν συνεχίσεις να τα κοιτάζεις έτσι στεγνά με νούμερα και χρονολογίες ένα είναι σίγουρο. Θα τους αφαιρέσεις την ζωτικότητα, το νεύρο τους, την πυγμή τους. Όταν ο στίχος λέει “κάποια μέρα ο ήλιος θα λούσει την πίσω πόρτα μου”, δεν είναι δελτίο καιρού mate. Δεν μιλάει για καμιά αληθινή πίσω πόρτα, για κανέναν ήλιο. Αν δεν μπεις στην πραγματική κουλτούρα τους δεν θα τα καταλάβεις. Μιλούσαν άντρες και γυναίκες που διάλεγαν πολύ προσεχτικά τα λόγια τους, χωρίς να ξεχνούν ποτέ ποιος μπορεί να κρυφακούει.
Έχεις κολλήσει στην πιο λανθασμένη αντίληψη για τα Blues και την προβάλεις παντού, με την αφελή ημιμάθεια σου. Δεν είναι δημιούργημα ανθρώπων δειλών, απογοητευμένων, που απευθύνονται στο ίδιο αποθαρρημένους και απογοητευμένους ακροατές (το σύνδρομο του άστρωτου κρεβατιού που λέγαμε). Πιάνεις την ελεύθερη μετάφραση της λέξης Blue για να χάσεις τον ωκεανό τους. “I feel Blue, I can’t be happy” έλεγε ο Mississipi John Hurt, “I believe to my soul”, απαντούσε ο Skip James. “Ι’m the son of a bad luck mama” και πολλά ακόμη για να αποδείξουμε την θλίψη των Blues.
Αγνοούμε όμως έτσι τα Blues του ποτού, του έρωτα, της διασκέδασης. Blues γεμάτα σαλιαρίσματα και κέφι. Τα έχεις μπερδέψει φίλε μου… και λογικό, όταν πασαλείβεις, πάντα μπερδεύεις. Όταν σου έλεγαν για τραγούδια θλίψης, δεν εννοούσαν τα Blues αλλά τα spirituals. Σημαίνουν την υποταγή στην θεία θέληση. Τα Blues από την άλλη είναι η μεγαλύτερη επιβεβαίωση της ζωής και της διάθεσης για επιβίωση. “Ι’ve seen better days” τραγουδούσε ο Rabbit Brown, “but these are good too” συνέχιζε.
Υπάρχουν Blues χαράς, λύπης, αυτοβιογραφικά, ιστορικά, Blues για έναν καβγά σε ένα μπαρ, για έναν νταβατζή, ακόμη και πατριωτικές προσκλήσεις. Υπάρχουν Blues που διασκεδάζουν και άλλα που πληροφορούν, ερωτικά και νανουρίσματα. Blues διαμαρτυρίας, νοσταλγίας, κομπασμοί και απειλών. Εξομολογήσεις και τραγούδια υποκειμενικά…
Mε έχουν φωνάξει με πολλά ονόματα, αλλά το Bluesman δεν θα το πω για τον εαυτό μου είναι τίτλος βαρύς για μένα. Too high to be. Νιώσε τα Blues μέσα σου και άσε και τους άλλους να τα νιώθουν με τον τρόπο τους. Έχεις την γνώμη σου για αυτά, αλλά κράτα την για σένα. Αλλωστε everybody has one, like an asshole. Ασε τον κόσμο να διασκεδάζει όπως θέλει, και να ασχολείται με τις συζητήσεις του και μην προσπαθείς να προβάλεις την βαθειά σου υποκουλτούρα ως μοναδική γνώση. Στην τελική θα αντιγράψω την Georgia White και θα σου πω
BLUES AIN’T NOTHING… BUT….????????????
Αφιερωμένο σε όλους τους ειδικούς Bluesολόγους, δασκάλους, μύστες, και γνώστες, προλογιστές, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ …ΚΟΜΗΤΕΣ!
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…