1/11/2010
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Ελεύθερη διακίνηση μουσικής μέσω διαδικτύου. Θέμα που διχάζει. Κάποιοι λένε για καταστροφικές οικονομικές συνέπειες των δισκογραφικών εταιρειών. Άλλοι μιλάνε για διάδοση της μουσικής χωρίς λογοκρισία, ελεύθερα προς όλους. Η αλήθεια όμως, όπως σε όλα τα πράγματα, βρίσκεται κάπου στη μέση.
Πίσω από κάθε τραγούδι που βγαίνει, πίσω από κάθε γκλαμουράτο βίντεο κλιπ και πίσω από κάθε πλούσιο καλλιτέχνη, υπάρχουν ολόκληρες ομάδες ανθρώπων που ζουν από τα πνευματικά δικαιώματα. Επιβιώνουν από τις πωλήσεις των δίσκων. Και είναι οι πρώτοι που έχουν πληγεί από τις οικονομικές συνέπειες του ελεύθερου downloading. Άλλωστε, όσο επαναστατική θεωρείται η ελεύθερη διακίνηση μουσικής έχει κι αυτή τα θύματα της, όπως κάθε επανάσταση. Είτε είναι ψηφιακή είτε όχι.
Η ελεύθερη διακίνηση μουσικής όμως έδωσε ευκαιρία σε άσημους μουσικούς να γίνουν διάσημοι, να προωθήσουν τη μουσική που αγαπάνε χωρίς την επιτήρηση και τις νουθεσίες των δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες βάζουν το κέρδος πάνω από την τέχνη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά των Editors και της Amy McDonald, οι οποίοι αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο αρχικά και η «τρέλα» τους, ενδεχομένως να μην τους είχαμε ακούσει ποτέ.
Όλοι όμως είναι θύτες και ταυτόχρονα θύματα. Το διαδίκτυο έδινε τη δυνατότητα σε ανθρώπους όλων των οικονομικών τάξεων να ακούνε τη μουσική που αγαπάνε. Κάτι που δε μπορούσε να συμβεί με τους δίσκους διότι στις περισσότερες περιπτώσεις η τιμή ήταν δυσανάλογη με την ποιότητα. Και στις μέρες που ζούμε δύσκολα δίνει κανείς 30 ευρώ για cd. Το διαδίκτυο θα υπερισχύσει με τον έναν η με τον άλλο τρόπο. Ο πόλεμος είναι άνισος. Και όσο οι δισκογραφικές δεν νερώνουν το κρασί τους με τις τιμές θα χάνουν. Γιατί, μουσικά μιλώντας, ο δίσκος έχει άλλη χάρη. Αλλά και στους καιρούς που ζούμε και τα ίδια τα χρήματα έχουν άλλη αξία. Και όσο δε γίνεται κάποια ουσιαστική κίνηση η μουσική θα παραμένει φυλακισμένη. Δέσμια των δισκογραφικών αλλά και όλων των «απελευθερωτών» της…