Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 –και με το ρατσιστικό μένος στις Ηνωμένες Πολιτείες να αποδεικνύεται πιο ισχυρό από ποτέ, μετά και από τη δολοφονία του Martin Luther King Jr.– ένας Αφροαμερικανός αστυνομικός, ο Ron Stallworth (John David Washington) καταφέρνει μέσα από μια τηλεφωνική συνομιλία να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αρχηγού της τοπικής Ku Klux Klan, στο Colorado Springs. Όταν τον καλούν να παρευρεθεί σε μία συνάντηση της «Οργάνωσης», όπως την αποκαλούν τα μέλη της, ο αστυνομικός επιστρατεύει τη βοήθεια του συναδέλφου του, Flip Zimmerman (Adam Driver), ενός εβραϊκής καταγωγής λευκού, προκειμένου να τον υποδυθεί…
Ο ταλαντούχος Spike Lee σκηνοθετεί με μαεστρία την «Παρείσφρηση» (“BlacKkKlansman”), μια ταινία που βασίζεται σε μια –κυριολεκτικά απίστευτη– αληθινή ιστορία και καταδεικνύει με άμεσο τρόπο πώς, μισό αιώνα μετά, στον πλανήτη δυστυχώς δεν έχει αλλάξει το παραμικρό: μίσος, φόβος, ρατσισμός, βία, απέχθεια προς το οτιδήποτε διαφορετικό. Σε μια εποχή όπου η άνοδος του νεοναζισμού έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και τα κρούσματα φυλετικής βίας ολοένα και πληθαίνουν, ο Lee αφηγείται μια απίθανη ιστορία, με το χαρακτηριστικό του χιούμορ, και καταφέρνει να μιλήσει τόσο για όσα χωρίζουν, όσο και για όσα ενώνουν τους ανθρώπους.
Το έργο απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και Ειδική Μνεία της Οικουμενικής Επιτροπής στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών, καθώς και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Προσωπικά, θεωρώ πως η μεγαλύτερή του επιτυχία είναι ότι αντιμετωπίζει «σφαιρικά» τα στερεότυπα και τους τρόπους με τους οποίους λειτουργούν, αφού παρουσιάζει τις παγιωμένες πεποιθήσεις τόσο λευκών, όσο και μαύρων, με εξαιρετικά άμεση και διεισδυτική ματιά. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι θαυμάσιες, όπως και η μουσική, το μοντάζ και η φωτογραφία, ενώ οι καλογραμμένοι διάλογοι συγκαταλέγονται στα ατού της ταινίας. Το μόνο που έχω να καταγράψω ως αρνητικό είναι ότι μου έλειψε μια συγκινησιακή συναισθηματική κορύφωση. Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο Spike Lee δημιούργησε μια ταινία που μιλά χωρίς διδακτισμό για την αιώνια διαλεκτική αγάπης – μίσους, ενώ παράλληλα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με την ανατριχιαστική επικαιρότητα / διαχρονικότητά της.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη UIP, από την Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…