Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σταμάτη Κραουνάκη…

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Η Βίκυ Μοσχολιού, πέρα από μια σπουδαία και μοναδική ερμηνεύτρια, ήταν κι ένας άνθρωπος που ουδέποτε φοβήθηκε τις αλλαγές και πάντα ήταν τολμηρή, ως προς τις καλλιτεχνικές επιλογές της. Δεν επαναπαύθηκε στις «δάφνες» της, αλλά προσπαθούσε κάθε φορά να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό και καινούργιο είτε στη δισκογραφία, είτε στις επί σκηνής εμφανίσεις της.

Το μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για την παραπάνω διαπίστωση, είναι η απόφασή της να ηχογραφήσει τραγούδια ενός ουσιαστικά πρωτοεμφανιζόμενου συνθέτη και μάλιστα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό είδος απ’ αυτό που την είχε συνηθίσει ως τότε κοινό.

Ο λόγος για τη συνεργασία της με το Σταμάτη Κραουνάκη, η οποία μπορεί να μην είχε μακρόχρονη διάρκεια, ωστόσο άφησε πίσω της ορισμένες πασίγνωστες, διαχρονικές και σπουδαίες στιγμές. Αυτές θα παρουσιάσουμε στο σημερινό αφιέρωμα της στήλης, θυμίζοντάς τες στους παλαιότερους και προτείνοντάς τες στους νεότερους…

Μια «ηλεκτρισμένη» αρχή

Η γνωριμία δημιουργού κι ερμηνεύτριας έγινε το καλοκαίρι του 1980, μέσω του παραγωγού Γιώργου Μακράκη. Ήταν η εποχή που η Μοσχολιού θριάμβευε εμπορικά με το άλμπουμ «Το τραμ το τελευταίο και άλλα αρχοντορεμπέτικα», το οποίο πραγματοποίησε «χρυσές» πωλήσεις και ξανάφερε το είδος στην επικαιρότητα. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο η ίδια ερμήνευε ορισμένα από αυτά τα τραγούδια στο σανίδι του θεάτρου «ΠΑΡΚ», συμμετέχοντας στην επιθεώρηση «Πιάσαμε το…Τρίτο».

Στο αποκορύφωμα λοιπόν της εν λόγω επιτυχίας, η Βίκυ ακούει τα πρώτα κομμάτια του Κραουνάκη (μάλιστα, αρκετά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή της, ανέφερε ότι εκείνος της τα έπαιζε στο πιάνο με το ένα δάχτυλο και νότα-νότα), ενθουσιάζεται κι αποφασίζει να τα ηχογραφήσει.

Έτσι, το Δεκέμβριο του 1981 κυκλοφορούν τα «Σκουριασμένα χείλια», ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στην καριέρα τόσο της ερμηνεύτριας, όσο και του συνθέτη. Αρχικώς, ο κόσμος ξαφνιάζεται βλέποντας το άβαφο και δίχως ίχνος μακιγιάζ πρόσωπο της Μοσχολιού σε ασπρόμαυρη φωτογραφία στο εξώφυλλο.

Έπειτα, τα τραγούδια δεν είχανε την παραμικρή σχέση με το ως τότε ρεπερτόριό της, όχι μόνο ως προς τη μουσική, αλλά και ως προς τους στίχους, που έγραψε ο Κώστας Τριπολίτης (εκτός από δύο τραγούδια, που γράφτηκαν από τον ίδιο τον Κραουνάκη και την πρωτοεμφανιζόμενη Λίνα Νικολακοπούλου).

Κι όμως. Όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερα κομμάτια ακούγονται και γίνονται γνωστά: «Κόκκινο κουμπί», «Ηλεκτρισμένα», «Συχνότητα» (ίσως το πιο πολυακουσμένο), «Σε θέλω», «Πώς έφυγες» και το ντουέτο με το Γιώργο Ζαμπέτα «Επεμβαίνεις», στην τελευταία δισκογραφική συνεργασία τους. Όλα τα παραπάνω «ξεπήδησαν» σιγά-σιγά και μέσα στο χρόνο, αγαπήθηκαν από όλο και μεγαλύτερο κοινό.

Κι ενώ πλέον οι δίσκοι 45 στροφών έχουν «πεθάνει», στις 14 Φεβρουαρίου 1985 κυκλοφορεί ένα 45άρι με το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου», σε μουσική Κραουνάκη, στίχους Νικολακοπούλου κι ερμηνεία της Μοσχολιού. Ακούστηκε πολύ εκείνη την εποχή, χωρίς ουδέποτε να συμπεριληφθεί στις 33 στροφές…

Στο «λυκόφως» του ’80, η ερμηνεύτρια θα συμμετάσχει στο άλμπουμ του «διδύμου» με τίτλο «Δεν έχω ιδέα», όπου μας «συστήνεται» ο Κώστας Μακεδόνας. Εκεί, θα τραγουδήσει το «Σήκω παιδί μου», καταθέτοντας άλλη μια σημαντική ερμηνεία όχι μόνο για την ίδια, αλλά γενικότερα για το ελληνικό τραγούδι…

Επιπλέον, την ίδια εποχή οι δυο τους θα εμφανιστούν στην εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου “Οι παλιοί μας φίλοι”, σ’ ένα αφιέρωμα στο στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη ή “Τσάντα”. Εκεί, η Μοσχολιού θα ερμηνεύσει μοναδικά ένα ανέκδοτο τραγούδι του, σε μουσική Κραουνάκη, με τον ίδιο να τη συνοδεύει στο πιάνο. Τίτλος του, “Τα χείλη κράτησες κλειστά”, το οποίο δυστυχώς ουδέποτε κυκλοφόρησε στη δισκογραφία…

Η δεκαετία του ‘90

Και φτάνουμε πλέον στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα. Ο συνθέτης ήδη είχε καθιερωθεί στο χώρο, κυρίως από το άλμπουμ «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» που έγραψε για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ενώ η ερμηνεύτρια μπορεί να είχε μια δισκογραφική κάμψη, αλλά το μοναδικό σε αξία και ποιότητα ρεπερτόριο του παρελθόντος της, ήταν ικανό να τη διατηρεί πάντοτε στην πρώτη γραμμή του ελληνικού πενταγράμμου.

Έτσι, την άνοιξη του 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εφημερία (13 Μαΐου 1990)», με κύρια ερμηνεύτρια τη Βίκυ και τη συμμετοχή του συνθέτη και της Άννας Παναγιωτοπούλου στα υπόλοιπα τραγούδια, τα οποία μουσικά και στιχουργικά υπογράφονται από τον ίδιο τον Κραουνάκη.

Εδώ, η Μοσχολιού κάνει άλλη μια «ριζοσπαστική» πρόταση, τραγουδώντας τη «Γιαλαλαού», ένα κομμάτι που μιλά για μια γυναίκα του δρόμου με προκλητικούς και «ωμούς» για την εποχή στίχους («πίσω ρε φλωράκια», «κρύβει τη χαρτούρα μέσα στο βρακί» κλπ). Αν δε με απατά η μνήμη μου, αυτό ήτανε το πρώτο βιντεοκλίπ της ερμηνεύτριας και στην πορεία είχε απαγορευτεί η μετάδοση του τραγουδιού, ακριβώς λόγω της προκλητικότητάς του…

Μεταφερόμαστε στην άνοιξη του 1992, όταν Κραουνάκης και Μοσχολιού μας προτείνουν ένα «Καινούργιο πράγμα», όπως είναι και ο τίτλος της δεύτερης (και τελευταίας) ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς τους, πάνω σε στίχους του Μάνου Τσιλιμίδη.

Εδώ, βλέπουμε μιαν εντελώς διαφορετική Βίκυ, να εμφανίζεται μ’ ένα κατακόκκινο φόρεμα και στυλ «Μονρόε» και να επιδεικνύει τις γάμπες της στο εξώφυλλο του άλμπουμ, δίχως το παραμικρό ίχνος πρόκλησης. Στο βιντεοκλίπ του ομότιτλου κομματιού, παρουσιάζεται ανανεωμένη κι εξαιρετικά κεφάτη, ενώ τον πρώτο καιρό το άλμπουμ πηγαίνει πολύ καλά εμπορικά, καθώς περιλάμβανε και ορισμένα εξαιρετικά κομμάτια.

Ωστόσο, εντελώς ξαφνικά η εταιρεία σταματά να στέλνει αντίτυπα στα δισκοπωλεία και η όλη δουλειά ουσιαστικά πηγαίνει στράφι, αφού φαίνεται ότι υπήρξε σαμποτάζ εκ των έσω. Ουδείς μέχρι σήμερα κατάφερε να εξηγήσει το γιατί…

Μάλιστα, εκείνη την εποχή συνθέτης κι ερμηνεύτρια επρόκειτο να εμφανιστούν επί σκηνής στο «Τούνελ», μ’ ένα πρόγραμμα που θα είχε ως βάση το συγκεκριμένο δίσκο. Αυτό δεν έγινε ποτέ και σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο βιβλίο της η Αρετή Γκόρντον – επί χρόνια στενή συνεργάτιδα της Μοσχολιού-, ο ίδιος ο συνθέτης χωρίς λόγο μίλησε πολύ άσχημα στη Βίκυ σε τηλεφωνική επικοινωνία τους και χάλασε όχι μόνον η συνεργασία, αλλά και η φιλία τους. Έκτοτε και μέχρι τον πρόωρο θάνατο της ερμηνεύτριας, οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…