afierwmeno_eksairetika_logo_500x100Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

 

 

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————– 

Οι φωνές τους «δένουν» τόσο όμορφα, όσο λίγες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Οι δυο τους, αλλά και καθεμιά ξεχωριστά, συντρόφεψαν άπειρες φορές τις μέρες και τα βράδια μας, πότε ανεβάζοντας τη διάθεσή μας και πότε συγκινώντας μας, με στιχάκια που αγγίζουν την ψυχή πολύ βαθιά. Είναι η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη

Εδώ και 45 χρόνια, οι «δρόμοι» τους συναντήθηκαν ουκ ολίγες φορές. Πότε στο βινύλιο (και αργότερα στο CD), πότε στην πίστα, στη σκηνή και στην τηλεόραση, μας χάρισαν υπέροχες κι αξέχαστες στιγμές, τις οποίες θα παρουσιάσουμε μία προς μία, «αφιερωμένες εξαιρετικά» σ’ εκείνες και σ’ όλους εσάς που τις αγαπάτε…

stou_xronou_ton_kathrefti_1981_alexiou_galani_2

Γνωριμία…πριν τη γνωριμία

Η πρώτη «επαφή» Χαρούλας και Δήμητρας, έγινε…εν αγνοία της δεύτερης. Το 1972, η νεαρή και φέρελπις Αλεξίου, ζήτησε από το Μάκη Μάτσα να τη δοκιμάσει και σε άλλα τραγούδια, εκτός από τα «αυστηρώς» λαϊκά που έλεγε μέχρι τότε. Εκείνος δέχτηκε και της έδωσε μια λίστα από επιτυχίες της εποχής άλλων εταιριών για να διαλέξει, εν όψει της κυκλοφορίας κάποιων «τουριστικών» δίσκων…

Οι επιλογές της, ήταν δύο κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου από «Της γης το χρυσάφι», που είχαν γίνει πασίγνωστα με τη φωνή της Γαλάνη: «Αγάπη μέσα στην καρδιά» και «Χασάπικο 40 (Ήλιε μου-ήλιε μου, βασιλιά μου)». Ηχογραφήθηκαν λοιπόν σε δεύτερη εκτέλεση και κυκλοφόρησαν τόσο στις 45 στροφές, όσο και στο «τουριστικό» άλμπουμ «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε» το 1973…

Επί πίστας και μικρής οθόνης

Στην πορεία, οι δυο τους γνωρίστηκαν και έγιναν φίλες, αλλά δεν έτυχε να βρεθούν μαζί σε κάποιο σχήμα νυχτερινού κέντρου. Όλα αυτά μέχρι το Μάιο του 1974, όταν τις «ένωσε» ο Θωμάς Μιχαηλίδης στα θρυλικά παραλιακά «Νέα Δειλινά», πλάι στον Στράτο Διονυσίου, το Γιώργο Νταλάρα, το Γιάννη Πάριο (ναι, όλοι τους στο ίδιο πρόγραμμα…), τη Λιζέτα Νικολάου, την Ελπίδα, τη Μίλλη (Καραλή) και τον αείμνηστο Τάκη Αντωνιάδη.

Ωστόσο, η συνεργασία δεν διήρκεσε πολύ, καθώς μεσολάβησε το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο, η επιστράτευση, η εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο και η πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα, με την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έτσι, οι εμφανίσεις τους διακόπηκαν απότομα…

vm_2012_05_14_alexiou_galani_01

Περίπου δύο χρόνια μετά, στις 19 Οκτωβρίου 1976, η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη έκαναν την πρώτη κοινή εμφάνισή τους στην τηλεόραση, τραγουδώντας «ζωντανά». Αφορμή ήταν η «Μουσική βραδιά» του Γιώργου Παπαστεφάνου στην ΕΡΤ, αφιερωμένη στη Βίκυ Μοσχολιού, με την οποία τότε η Γαλάνη συνεργαζόταν στη σκηνή του «Ζυγού» στην Πλάκα. Είναι πραγματικά μοναδικό το φωνητικό σμίξιμο των τριών τους στα «Τρένα που φύγαν»…

Οι δυο σεζόν στο «Ζυγό» και οι δεύτερες φωνές

Στα μέσα του 1978, η Δήμητρα Γαλάνη εντάσσεται στο δυναμικό της MINOS, έπειτα από εννιά χρόνια στην Columbia. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος και για τη δισκογραφική συνύπαρξή της με τη Χάρις Αλεξίου, η οποία δε θ’ αργήσει να συμβεί. Ωστόσο, προηγείται η επί σκηνής συνεργασία τους την περίοδο 1978-79 στο «Ζυγό», έχοντας μαζί τους τον Αντώνη Καλογιάννη και τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη.

Προς το τέλος της σεζόν, θα έλθει και η πρώτη επαφή τους στο βινύλιο. Η Αλεξίου ετοιμάζει τη νέα δουλειά της με το Μάνο Λοΐζο, η οποία με τίτλο «Τα τραγούδια της Χαρούλας» θα περάσει στην ιστορία με τα πιο χρυσά γράμματα και η Γαλάνη θα συμμετάσχει κάνοντας της δεύτερη φωνή στα «Γύφτισσα τον εβύζαξε» και «Πες μου πώς γίνεται»…

Οι δυο τους θα συνεχίσουν στο «Ζυγό» και τη χειμερινή περίοδο 1979-80, πείθοντας το Γιάννη Πάριο ν’ αφήσει για λίγο τα νυχτερινά κέντρα της παραλίας και να έλθει μαζί τους στην Πλάκα. Κοντά τους και ο Ηλίας Κλωναρίδης, ο οποίος ήδη είχε κάνει το «μπαμ» με τον «Αυγερινό» και το «Δρόμοι της Αθήνας»…

«Τα τραγούδια της χτεσινής μέρας» και ο τρίτος «Ζυγός»

Όμως, η κορωνίδα της συνεργασίας Χαρούλας και Δήμητρας, θα έλθει τον Απρίλιο του 1981. Είναι ο δίσκος «Τα τραγούδια της χτεσινής μέρας», από τα πιο λαμπερά διαμάντια στην ιστορία του ελληνικού πενταγράμμου. Αφορμή γι’ αυτόν, στάθηκε η τηλεοπτική εκπομπή «Μικρές νυχτερινές μουσικές» της αείμνηστης Λιλάντας Λυκιαρδοπούλου στην ΕΡΤ, όπου Γαλάνη και Αλεξίου παρουσίασαν ένα ρεπερτόριο που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και ο κόσμος πιστεύοντας ότι υπάρχει σε δίσκο, άρχισε να το ψάχνει.

Τότε λοιπόν, οι δυο τους αποφάσισαν να μπουν στο στούντιο και να ηχογραφήσουν «χωρίς πρόγραμμα» κάποια αγαπημένα τους τραγούδια, συνοδεία κιθάρας και φυσαρμόνικας. Το αποτέλεσμα είναι θριαμβευτικό, αφού οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα.

Από το «νέο κύμα» μέχρι τα λαϊκά του Μάνου Λοΐζου κι από το Μίκη Θεοδωράκη και το Μάνο Χατζιδάκι μέχρι το “The house of rising sun”, οι δυο τραγουδίστριες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου και δίνουν άλλη διάσταση σε τραγούδια που είτε ήταν από χρόνια καθιερωμένα, είτε είχαν μείνει στη «σκιά».

Αυτή η δουλειά, θ’ αποτελέσει το «θεμέλιο λίθο» για την επόμενη επί σκηνής συνεργασία τους. Θα είναι πάλι στο «Ζυγό» και τη σεζόν 1981-82 θα μοιραστούν την αγάπη τους για το τραγούδι με την Καίτη Γκρέϋ, τον Κώστα Καράλη και το Γιώργο Σαρρή…

Ρωμαϊκή Αγορά, ΟΑΚΑ και συναυλίες

Από το 1982 και μετά, Αλεξίου και Γαλάνη θ’ αναζητήσουν ξεχωριστούς δρόμους έκφρασης και παρουσίασης των τραγουδιών τους. Ωστόσο, η σχέση τους θα παραμείνει ισχυρή και θα συναντηθούν αρκετές φορές σε διάφορες εκδηλώσεις.

Εν αρχή ην το Ολυμπιακό Στάδιο, όπου στις 13 Σεπτεμβρίου 1985 θα εμφανιστούν ξανά μαζί μετά από τρία και πλέον χρόνια, σε μια συναυλία-τιμή στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, τρία χρόνια μετά το θάνατό του. Μαζί τους, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Καλατζής και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Αποσπάσματα της βραδιάς, θα εκδοθούν σε διπλό δίσκο το Νοέμβριο, με τίτλο “Μάνος Λοΐζος-Αφιέρωμα”…

Λίγες ημέρες αργότερα, θα βρεθούν για μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά «παρέα» με το Νταλάρα και θα «χαθούν» ξανά, ως το καλοκαίρι του 1989. Τότε, αποφασίζουν να περιοδεύσουν σε όλη την Ελλάδα κάνοντας συναυλίες, έχοντας μαζί τους και τους «Λαθρεπιβάτες»…

Λίγο νωρίτερα, το χειμώνα του 1988 θα συνυπάρξουν και πάλι στη δισκογραφία (είχε προηγηθεί στα τέλη του 1987 η συμμετοχή τους στη “Λεωφόρο της αγάπης” του Μάριου Τόκα). Τούτη τη φορά όμως όχι ως ερμηνεύτριες, αλλά ως δημιουργοί. Θα τις «ενώσει» η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μέσα από το δίσκο της «Δικαίωμα», όπου η Γαλάνη εμφανίζεται για πρώτη φορά ως συνθέτης, με το ομότιτλο και «Το χειροκρότημα», τα οποία είναι πασίγνωστα κι αγαπημένα, παίζοντας πιάνο η ίδια. Όσο για την Αλεξίου, υπογράφει το επίσης γνωστό «Ζήτα μου ό,τι θες» και το «Στις δώδεκα…ακριβώς».

Σημειώνουμε και τη συμμετοχή τους στο δίσκο του Χρήστου Νικολόπουλου «Τραγούδια για τους φίλους μου» σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη, που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1986. Η Αλεξίου τραγουδά «Το διαβολάκι» και η Γαλάνη το «Φοβάμαι»…

Στο “Rex”, στον «Απόλλωνα» και στο ΣΕΦ

Η ανά την Ελλάδα περιοδεία της Χαρούλας και της Δήμητρας το καλοκαίρι του ’89, «γεννά» την ιδέα μιας εκ νέου επί σκηνής συνεργασίας τους για το χειμώνα. Με την προσθήκη του Γιάννη Πάριου, επιχειρούν ν’ αναβιώσουν το 1979 και να «γιορτάσουν» τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από την αντίστοιχη σύμπραξη των τριών τους στο «Ζυγό».

Έτσι, τον Οκτώβριο του 1989 ξεκινούν εμφανίσεις στο μουσικό θέατρο “Rex” της Θεσσαλονίκης (δεν υπάρχει πλέον…), απ’ όπου προκύπτει ένας διπλός δίσκος, με «ζωντανά» ηχογραφημένες στιγμές του προγράμματός τους και τίτλο «Η παράσταση αρχίζει». Θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβριο, όταν ήδη το σχήμα θα έχει μεταφερθεί στην Αθήνα και στον «Απόλλωνα», όπου και θα «ξεχειμωνιάσει»…

Στις 7 Οκτωβρίου 1990, η Δήμητρα Γαλάνη θα τιμήσει τα μουσικά «γενέθλια» της Χαρούλας Αλεξίου, η οποία κλείνει 20 χρόνια καριέρας και τα γιορτάζει με μια μεγάλη συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Θα εμφανιστεί μαζί της (όπως κι άλλοι ερμηνευτές και συνθέτες), θυμίζοντας όμορφες κι αξέχαστες στιγμές του κοινού παρελθόντος τους…

Σαββόπουλος, Νικολόπουλος, Τσιτσάνης και Ολυμπιακοί

Από τότε και μέχρι το 2004, οι δύο ερμηνεύτριες δε θα συνυπάρξουν ούτε επί σκηνής, αλλά ούτε και δισκογραφικά. Μοναδικές εξαιρέσεις, αρχικώς η συμμετοχή τους στο tribute στο Διονύση Σαββόπουλο, στο άλμπουμ «Τραγούδια έγραψα για φίλους» του 1998, με παλιές κι αγαπημένες δημιουργίες του δημοφιλούς τραγουδοποιού. Εκεί, η Αλεξίου ερμηνεύει τη «Δημοσθένους λέξη» και η Γαλάνη την «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», με τη συνδρομή του Κωνσταντίνου Βήτα.

Εν συνεχεία, το 2001 ο Χρήστος Νικολόπουλος μελοποιεί ανέκδοτους στίχους του Βασίλη Τσιτσάνη και κυκλοφορεί το CD «Η συνάντηση». Μεταξύ των ερμηνευτών που διαλέγει, είναι η Χαρούλα και η Δήμητρα, οι οποίες ηχογραφούν τα «Αχ τι θα γίνω» και «Η Ραραού»…

Και φτάνουμε στο 2004, όπου οι δύο ερμηνεύτριες μαζί με άλλους εκλεκτούς (και μη…) συναδέλφους τους, εμφανίζονται στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, την επιμέλεια της οποίας ως προς το συγκεκριμένο κομμάτι έχει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τα σχόλια, πολλά και ποικίλα…

Ακολουθεί η “σύμπραξή” τους στις 7 Ιουλίου 2005, στο θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”, σε μια συναυλία προς τιμή της Βίκυς Μοσχολιού με τίτλο “Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ”, περίπου 40 μέρες πριν η αξέχαστη ερμηνεύτρια φύγει από τη ζωή. Μαζί τους, σπουδαίες συνάδελφοί τους (Μαρινέλλα, Γλυκερία, Αρβανιτάκη, Τσανακλίδου κ.α.). Η βραδιά κυκλοφόρησε σε διπλό CD το 2006…

Δυστυχώς, δε συνέβη το ίδιο με την επόμενη συνεργασία Χαρούλας και Δήμητρας. Στις 25 και 26 Ιουνίου 2006, οι δύο μεγάλες ερμηνεύτριες συναντήθηκαν στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, τραγουδώντας Σοφία Βέμπο. Δυο μοναδικές βραδιές, οι οποίες όμως δεν αποτυπώθηκαν σε κάποιο φορέα ήχου…

«Μπλε βελούδο» στο «Παλλάς»

Στις αρχές του 2012, η είδηση της εκ νέου συνύπαρξης Αλεξίου και Γαλάνη επί σκηνής, γεμίζει χαρά κι ενθουσιασμό τους θαυμαστές τους. Οι δυο τους, ανακοινώνουν ότι θα ξεκινήσουν περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων στο «Παλλάς» με τίτλο «Σε μπλε βελούδο», έχοντας ως αφορμή την «επετειακή» επανέκδοση των «Τραγουδιών της χτεσινής μέρας».

Οι παραστάσεις τους σημειώνουν τεράστια επιτυχία, παρά το γεγονός ότι η κόπωση στις φωνές τους είναι πλέον κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη. Θα συνεχίσουν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ το καλοκαίρι θα περιοδεύσουν σε όλη την Ελλάδα, γνωρίζοντας παντού την αποθέωση και την αγάπη του κόσμου. Το πρόγραμμά τους θα κυκλοφορήσει και σε διπλό CD…

Άραγε, αυτή ήταν η τελευταία φορά που τις είδαμε να μοιράζονται την ίδια σκηνή; Μόνον ο χρόνος θα μπορέσει ν’ απαντήσει…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here