Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Η «σχέση» της Ελλάδας με το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, πέρασε από …40 κύματα, όσα και τα χρόνια από την πρώτη φορά που αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή -συν ένα, με το τρέχον έτος. Η «επαφή» τους, τα είχε όλα: «Αγάπη», «μίσος», «πάθος», «παρεξηγήσεις», «αποχωρήσεις», «καταστροφές», «επανασυνδέσεις». Ωστόσο, ό, τι κι αν συνέβαινε μεταξύ τους, πάντοτε έδινε τροφή για ατέλειωτες και ποικίλες συζητήσεις.
Σκεφτήκαμε λοιπόν, να κάνουμε μια σειρά αφιερωμάτων στην παρουσία της Ελλάδας στη Eurovision, σταχυολογώντας τις σημαντικότερες στιγμές αυτών των 40 και πλέον ετών, μέσα από δημοσιεύματα της εποχής κι αναφέροντας ιστορίες που αξίζει να παρουσιαστούν. Κυρίες, κύριοι, καλώς ήλθατε στο μεγαλύτερο μουσικό gala της Ευρώπης!
| 1986-1990: Ένα “Αστέρι” …”Χωρίς σκοπό” |
Η μετριότατη έως αδιάφορη πορεία της Ελλάδας στο θεσμό του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Eurovision, συνεχίστηκε και την περίοδο 1986-1990. Με εξαίρεση δύο περιπτώσεις, η συμμετοχή μας στο θεσμό υπήρξε περισσότερο …διακοσμητική, παρά ουσιαστική. Δε θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι περνούσαμε σχεδόν απαρατήρητοι…
Μάλιστα, μία φορά σ’ αυτό το διάστημα λάμψαμε και πάλι δια της απουσίας μας, με επιεικώς αστεία δικαιολογία. Γενικότερα, η θέση μας στο …υπόγειο της βαθμολογίας έμεινε σταθερή, με ελάχιστες εκλάμψεις.
1986: Αποχή λόγω …Ανάστασης
Στις 3 Μαΐου 1986, στο Μπέργκεν της Νορβηγίας έλαβε χώρα ο 31ος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision. Όμως, η Ελλάδα δήλωσε απούσα από το «ραντεβού», καθώς η ΕΡΤ επικαλέστηκε το ότι η μέρα διεξαγωγής, συνέπεσε με την Ανάσταση του Χριστού.
Πράγματι, ήταν Μεγάλο Σάββατο τότε, αλλά προσωπικά θεωρώ αστεία έως γελοία την εν λόγω δικαιολογία. Άλλωστε, σε αντίστοιχη επόμενη φορά, συμμετείχαμε κανονικά (θα το δούμε σε προσεχές αφιέρωμα).
Έτσι, ενώ είχε επιλεγεί η Πωλίνα με το «Βάγκον λι» για να μας εκπροσωπήσει στη βραδιά, έμεινε με το εισιτήριο στο χέρι και η χώρα μας απουσίασε για τρίτη φορά από τη διοργάνωση μέσα στη δεκαετία του ’80…
Ποια τύχη θα είχε το «Βάγκον λι»; Άγνωστο. Πάντως, έγινε επιτυχία όταν η Πωλίνα το ηχογράφησε στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ της με τίτλο “Μπιρίμπα” και ίσως κατάφερνε να πάρει μια καλή θέση. Σίγουρα καλύτερη από την 20ή και τελευταία που κατέλαβε η Κύπρος, την οποία εκπροσώπησε η Ελπίδα με το «Τώρα ζω», συγκεντρώνοντας μόλις τέσσερις βαθμούς…
1987: Προσωρινό «Στοπ» στην ανυποληψία…
Εντελώς διαφορετικά ήτανε τα πράγματα για την Ελλάδα στο διαγωνισμό του 1987. Στις Βρυξέλλες, το βράδυ του Σαββάτου 9 Μαΐου, βρέθηκε το συγκρότημα “Bang” που αποτελούσαν ο Θάνος Καλλίρης και ο Βασίλης Δερτιλής, οι οποίοι έγραψαν το «Στοπ».
Ίσως ήταν η καλύτερη συμμετοχή μας στη δεκαετία του ’80, αφού το κομμάτι είχε άκρως …γιουροβιζιονικό χαρακτήρα και σίγουρα άξιζε κάτι παραπάνω από τη δέκατη θέση, την οποία τελικώς κατέλαβε.
Το τραγούδι μας, συγκέντρωσε 64 βαθμούς, μόλις έναν λιγότερο από το νορβηγικό που τερμάτισε ένατο. Πήρε δώδεκα βαθμούς από την Κύπρο, οκτώ από την Ιταλία, επτά από το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία, έξι από Δανία και Σουηδία, πέντε από Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Γιουγκοσλαβία, δύο από το Βέλγιο κι έναν από την Ισλανδία.
Η Κύπρος πήγε καλύτερα, κατακτώντας την έβδομη θέση με 80 βαθμούς, χάρη στο πολύ γνωστό «Άσπρο μαύρο» με την Αλέξια, ενώ ο Τζόνι Λόγκαν κέρδισε για δεύτερη φορά το «τρόπαιο» για την Ιρλανδία, με το “Hold me now”, επτά χρόνια μετά το “What’s another year”.
Στα αξιοσημείωτα, η πρώτη εμφάνιση της Δάφνης Μπόκοτα ως παρουσιάστρια της διοργάνωσης για λογαριασμό της ΕΡΤ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Μακώ Γεωργιάδου…
1988: «Κλόουν» …όνομα και πράγμα!
Μου έχει μείνει αξέχαστος ο ελληνικός προκριματικός διαγωνισμός του 1988. Τόσα μαζεμένα …χάλια τραγούδια, σπανίως έχω ξανακούσει. Θυμάμαι τις έντονες αποδοκιμασίες και τη δυσφορία του κόσμου, ιδίως από τη στιγμή που καθυστερούσε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Παρουσιαστής της βραδιάς, ήταν ο αξέχαστος ηθοποιός Κώστας Καρράς, ο οποίος συχνά-πυκνά δεν παρέλειπε κι εκείνος να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για όσα άκουγε. Μάλιστα, όταν τα «γιούχα» του κοινού για την καθυστέρηση έγιναν πιο έντονα, είπε το αμίμητο και άκρως ειρωνικό -αλλά συνάμα τόσο εύστοχο: «Η επιτροπή δυσκολεύεται ν’ αποφασίσει, αφού ακούσαμε τόσα ωραία τραγούδια»!
Τελικώς, «θριάμβευσε» ένας… «Κλόουν», με την Αφροδίτη Φρυδά. Πρόκειται πιθανώς για ό,τι χειρότερο έχουμε στείλει ποτέ στη Eurovision, αφού πραγματικά χρειάζονται μεγάλα αποθέματα υπομονής για να το ακούσει κάποιος. Φανταστείτε δηλαδή να κέρδιζε την «πρόκριση» η Άντζελα Δημητρίου, η οποία επίσης συμμετείχε στον ελληνικό προκριματικό!
Εν πάση περιπτώσει, στις 30 Απριλίου 1988, καταφέραμε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται…) να τερματίσουμε στη 17η θέση με δέκα βαθμούς, υποσκελίζοντας τέσσερις χώρες. Μας «λυπήθηκαν» οι Γάλλοι που μας έδωσαν επτά και …οι Τούρκοι, που πρόσθεσαν άλλους τρεις!
Η Κύπρος δεν πήρε μέρος, καθώς ενώ είχε επιλεγεί το «Θυμάμαι» με ερμηνευτή τον Γιάννη Δημητρίου, αποκαλύφθηκε ότι είχε συμμετάσχει στον εθνικό προκριματικό του …1984 για τη Μεγαλόνησο.
Θριαμβεύτρια της βραδιάς, η σχεδόν άγνωστη τότε Celine Dion με το “Ne partez pas sans moi”, για λογαριασμό της Ελβετίας.
1989: Ένα λαμπερό «Αστέρι»…
Το Σαββατόβραδο της 6ης Μαΐου 1989 στη Λοζάννη, η Ελλάδα ένιωσε για άλλη μια φορά αδικημένη, όσον αφορά την τελική κατάταξη του τραγουδιού της στη “Eurovision”. Η Μαριάννα Ευστρατίου με «Το δικό σου αστέρι», τερμάτισε στην ένατη θέση με 56 βαθμούς, ωστόσο σίγουρα άξιζε για πιο ψηλά. Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που μας εκπροσώπησε ποτέ στο θεσμό…
Απόδειξη του ότι μπορούσαμε κι έπρεπε να καταλάβουμε καλύτερη θέση, είναι τα δύο δωδεκάρια που πήραμε από Κύπρο και Ελβετία και οι επιπλέον δέκα βαθμοί που μας έδωσε η Πορτογαλία. Από εκεί και πέρα, έξι πήραμε από τη Νορβηγία, πέντε από το Ηνωμένο Βασίλειο, τέσσερις από Ισλανδία και Ισπανία κι έναν από Βέλγιο και Ολλανδία.
Η Κύπρος κατετάγη στην ενδέκατη θέση με 51 βαθμούς, με το «Απόψε ας βρεθούμε» που ερμήνευσαν οι Γιάννης Σαββιδάκης και Φανή Πολυμέρη.
Όσον αφορά το νικητή, έγινε ίσως μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού, καθώς η Γιουγκοσλαβία με τους “Riva” και το “Rock me baby” κέρδισε την πρώτη θέση. Το τραγούδι πιθανώς αποτέλεσε το έναυσμα για την αλλαγή πολιτικής στη διοργάνωση, αναφορικά με τον ως τότε κανόνα που έλεγε ότι η κάθε χώρα, πρέπει να συμμετέχει με στίχους στη δική της γλώσσα…
1990: Σχεδόν στο ναδίρ…
Η είσοδος στη νέα δεκαετία -την τελευταία του 20ού αιώνα-, δεν άλλαξε την τύχη της Ελλάδας, όσον αφορά την παρουσία της στη Eurovision. Έτσι λοιπόν, στις 5 Μαΐου 1990 στο Ζάγκρεμπ της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, η χώρα μας πήρε την ως τότε χειρότερη θέση στην ιστορία της στη διοργάνωση.
Το -όχι και τόσο κακό πάντως- «Χωρίς σκοπό» με τον Χρήστο Κάλοου και τους Wave, τερμάτισε στη 19η θέση σε 22 συμμετοχές, με μόλις έντεκα βαθμούς, γλιτώνοντας την τελευταία για μόλις τρεις. Οι έξι απ’ αυτούς προήλθαν από την Κύπρο και οι πέντε από την Ολλανδία. Η Μεγαλόνησος πήγε καλύτερα, αφού κατέλαβε την 14η θέση με 36 βαθμούς. Την εκπροσώπησε η Χάρις Αναστασίου με το «Μιλάς πολύ».
Το πρώτο βραβείο πήγε στην Ιταλία και τον Toto Cutugno με το “Insieme:1992”.
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…