Πώς θα σου φαινόταν αν εμένα που λες ότι με αγαπάς τόσο, με έχανες ξαφνικά; Και εκεί που έλεγες «Άστο για αργότερα», να σε άφηνε αυτό για πάντα;
Αυτοί είμαστε. Αφήνουμε για μετά το τώρα και φεύγει πάντα πρώτο αυτό. Θα με έχανες ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση. Πάνω στην ηρεμία και τη σιγουριά που φέρνει το δεδομένο. Και όταν το χάνουμε μένουμε πίσω, αγκαλιά με ένα «γιατί» που δεν θα πάρει απάντηση ποτέ.
Αντικατέστησαν τις παρουσίες οι απώλειες. Δεν μετράμε πια τους παρόντες στη ζωή μας, αλλά τους απόντες. Αυτούς που έπρεπε (;) να φύγουν, αυτούς που μας εγκατέλειψαν. Και αυτοί που έμειναν πίσω, για μας, αυτοί που δεν θα έφευγαν τόσο εύκολα όσο άλλοι έφυγαν, πού πάνε; Πρόλαβέ τους πριν φύγουν και εκείνοι. Κράτησέ τους σφιχτά. Μίλα τους. Φίλα τους. Δως τους από το μέσα σου και μοιραστείτε το. Θα γίνει τόσο μεγάλο που θα φτάνει για μια ζωή.
Όσο για τα λάθη: Αγκάλιασέ τα με την καρδιά σου, σαν αγαπημένους σου δασκάλους. Γιατί αυτό ακριβώς είναι.
Ευχαριστίες:
Ευχαριστούμε όσους μας άφησαν ακυβέρνητους στην μέση του πουθενά μας. Μάθαμε έτσι να σωζόμαστε μόνοι μας. Ευχαριστούμε όσους κατανόησαν την δική μας απουσία, χωρίς παράπονο μα με μεγάλη καρδιά. Πίσω σε εκείνους η ζωή θα μας γυρνά πάντα. Ευχαριστούμε όσους δεν μας εκτίμησαν γιατί έτσι μάθαμε να εκτιμάμε πιο πολύ εμείς τον εαυτό μας. Άσε την καρδιά λοιπόν να φωνάξει ένα μεγάλο «Δεν πειράζει. Καλύτερα έτσι». Σε λίγο θα δεις που δεν θα πειράζει κι εσένα. Έτσι γίνεται πάντα. Δεν είναι πολύ να θέλεις να σου φέρονται ανθρώπινα…
|
Η Νάνσυ Μητροπούλου αγαπά να γράφει. Δημοσιογραφία και θεατρική συγγραφή είναι οι δρόμοι που διάλεξε για να πορευτεί και έγιναν αυτοί η διασταύρωση. Κάπου εκεί θα την βρείτε. Επίσης αγαπά να πιστεύει στους ανθρώπους. Χωρίς αυτό, οι δρόμοι της ζωής της δεν οδηγούν πουθενά.
|
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…