Γράφει ο Γιάννης Μαυρόπουλος
Μα να είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις ένα ανθρώπινο μυαλό, τόσο πολύπλοκο… Δεν θα κάνω την διάκριση ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα αν και είναι εύκολο να καταλάβουμε ποιο φύλο έδειξε μεγαλύτερη προτίμηση στην ταινία. Μα για τις 50 Αποχρώσεις μιλάω, του γκρι. Βλέπετε, μεγάλος ντόρος έγινε, η τριλογία της συγγραφέα E.L. James πέρασε σε δεύτερη μοίρα και όλοι έτρεξαν να προλάβουν τον κύριο Grey. Να δουν τι κρύβει το μυαλό του, να ρουφήξουν κάθε στιγμή παράνοιας που μπορεί να τους χάρισε εκείνος και η νεαρή Αναστασία. Να ξεκαθαρίσω όμως κάτι. Δεν είναι το πρόβλημα μου τόσο η ταινία, όσο εκείνοι που την επέλεξαν για να ξοδέψουν ένα βράδυ τους στον κινηματογράφο…
Και τους τοποθετώ το εξής ερώτημα: ξέρετε τι θέλετε; Έχετε προσωπικότητα ή απλά καταβροχθίζετε ό,τι σας δώσουν στο πιάτο έτσι απερίσκεπτα, μόνο και μόνο για χάρη ενός check-in; Υπερβολικό θα με πείτε, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Πολύς κόσμος έσπευσε απλά και μόνο στο άκουσμα της ταινίας, δίχως να έχει διαβάσει το βιβλίο, χωρίς να έχει καμία ιδέα του τι θα δει. Και στην θέα του κύριου Grey , ε δεν άντεξαν, λύγισαν! Τα μάτια έλαμψαν από την ανωμαλία που κρύβει ένας νεαρός επιχειρηματίας στο μυαλό του, που κάνει ό,τι πιο αρρωστημένο έχει επινοήσει το ανθρώπινο μυαλό κατά τη διαδικασία του σεξ. Γιατί εκεί φτάσαμε, ακόμα και το σεξ να γίνει στιγμή για όλους και όχι για 2. Αναρωτιέμαι πως θα χαρακτηρίζαμε έναν λιγότερο γνωστό, μη ηθοποιό, άνδρα αν έκανε όσα έκανε ο κύριος Γκρέι. Το αφήνω σε εσάς, τα επίθετα να τον χαρακτηρίσουν θα ήταν άπειρα.
Τώρα όμως ας περάσουμε και στον ηθικό αυτουργό. Το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο και ας το αγνοούν κάποιοι. Με τα δεδομένα να μιλούν για άλλες δύο ταινίες( εφόσον βασίζεται στην τριλογία), ο αριθμός αυτού του είδους ταινιών μεγαλώνει επικίνδυνα: δεν είναι μόνο το 50 Shades of Grey, για όσους ξεχνούν εύκολα είναι και το… αξέχαστο Nymphomaniac σε δύο δόσεις μάλιστα. Οι ερωτικές ιστορίες μιας νυμφομανής 50άρας έγιναν ταινία, με κάθε λεπτομέρεια αποτυπωμένη στην εικόνα, δίχως κανέναν φραγμό. Μήπως έχουμε χάσει την μπάλα; Τι έγινε, ξέμειναν από ιδέες οι παραγωγοί και κάναμε το σεξ εμπορεύσιμο υλικό; Ή μήπως ξεχνούν ότι το συγκεκριμένο είδος παραγωγής έχει άλλη ονομασία ( και πουλάει και καλά ); Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν θεωρείται, ούτε και λέγεται ταινία. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Γιατί κάποιοι αρέσκονται να απολαμβάνουν την ερωτική καταστροφή των άλλων.
Το τι θα γίνει στο μέλλον με φοβίζει αλλά δεν μπορώ να το προβλέψω. Απλά άμα ο κορεσμός του Hollywood το οδηγήσει να στηριχθεί στον σαδομαζοχισμό για τα επόμενα χρόνια, τότε θα δούμε και τα Oscar με kinky εσώρουχα! Γιατί πιστέψτε με και αυτό θα βαφτιστεί στα μάτια των αχόρταγων ως αριστούργημα. Ως μία επιπλέον απόχρωση παράνοιας…
_______________
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr
Καλησπέρα, ως αναγνώστρια της τριλογίας 50 αποχρώσεις του γκρι, πιστεύω ότι μπορώ να έχω άποψη για το αισχρό άρθρο που δημοσιεύσατε. Δεν νομίζω πως πρόκειται για παράνοια που βαπτίστηκε αριστούργημα, μα για μία μεγάλη μυθιστορηματική επιτυχία που μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη. Παράλληλα, οι ηθοποιοί κατέβαλαν τιτάνιες προσπάθειες ώστε να καταφέρουν να ενσαρκώνουν τους εξαιρετικά πολύπλοκους χαρακτήρες του κυρίου Γκρέι και της Αναστασία. Επιπλέον, δεν θα χαρακτήριζα την ταινία πορνογραφική και φυσικά δεν θα το συνέκρινα με το Nymphomaniac. Η ατμόσφαιρα στην περίπτωση των 50 αποχρώσεων είναι πιο ειδυλλιακή και ρομαντική και στην ουσία περιγράφεται ένας μεγάλος έρωτας μέσα σε λίγο πιο πικάντικα πλαίσια. Συμφωνώ ότι η συγγραφέας του πασίγνωστου βιβλίου χρησιμοποιεί έναν τρόπο περιγραφής σχεδόν πορνογραφικό αλλά δεν θα κατέκρινα ποτέ ούτε το βιβλίο ούτε την ταινία γι’ αυτό το λόγο την στιγμή που σκηνές σεξ γεμίζουν τις οθόνες μας (και όχι μόνο) κάθε στιγμή της ημέρας, και ταινίες όπως ο Κυνόδοντας τολμούν να διεκδικούν βραβεία. Τουλάχιστον οι 50 αποχρώσεις του γκρι είναι μία αξιοπρεπής παραγωγή με καλές λήψεις, όμορφες εικόνες που κυριολεκτικά ταξίδευαν τον θεατή. Σε αντίθεση, ο Κυνόδοντας εκτός από τους εξωφρενικά βαρετούς διαλόγους, την χρήση απαράδεκτου λεξιλογίου και την υπόθεση που ήταν βγαλμένη από μυαλό σχιζοφρενή, να σας θυμίσω ότι τα πλάνα ήταν λίγο χειρότερα από τα βίντεο που τραβάμε στις διακοπές με το κινητό και η εξέλιξη της πλοκής τόσο αργή και βαρετή ώστε ήταν αρκετή να προκαλέσει εξάρθρωση της κάτω σιαγόνα στον θεατή. Και ας μην ξεχνάμε φυσικά τις ερωτικές σκηνές, οι οποίες στις 50 αποχρώσεις του γκρί περιορίζονται στην έκθεση του γυναικείου στήθους και δεν δείχνουν ολόκληρη την ερωτική πράξη ενώ στην ταινία Κυνόδοντας οι θεατές ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν με κάθε λεπτομέρεια τους ηθοποιούς να κάνουν σεξ μπροστά στις οθόνες τους χωρίς καν η ταινία να έχει προειδοποίηση για άνω των 18. Πώς τολμάτε λοιπόν να μετονομάζεται αυτό το έκτρωμα, την ντροπή της έβδομης τέχνης αριστούργημα και τις 50 αποχρώσεις του γκρί παράνοια και πορνογραφία; Φυσικά και συμφωνώ ότι δεν πρόκειται για αριστούργημα αλλά για μία καλοστημένη ερωτική νουβέλα στην οποία έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα, όμως αυτό δεν την κάνει απαραίτητα πορνογραφική παράνοια.Τέλος, ως μελλοντική σας συνάδελφος, αρθρογράφος, θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στην χρήση πιο κατάλληλου λεξιλογίου και στην αναμόρφωση του τρόπου με τον οποίο επιβάλετε την γνώμη σας, καθώς έχετε μόνο γνώμη και όχι γνώση πάνω στο αντικείμενο γραφής σας.